Tasodifiy hikoya: Madina, 6-qism (by Kemosabe13)
Shu lahzada ovozlar tinib, o‘rnini hansirashlar egalladi. Shohrux tugatgandi. O‘pichlar, erkalashlar, pichir-pichirlar biroz davom etdi. Quloq solib turdim. Kimdir yotoqdan turib, eshik tomon yaqinlasha boshladi. Shoshilib, dadamning ofisiga kirib olib, qiya tirqishdan kuzatib turdim. Onam ustiga xalat kiygancha, sochlari yoyilgan holda eshikdan ko‘rindi va hovliga chiqib, vanna tomonga o‘tib ketdi. Qancha vaqtda qaytarkin? Shu yerda kutsammi yoki ichkariga qaraymi? Juda bo‘lmasa, o‘zimni shu...davomi

tonggi sms*COPY*3

Добавил:	Probel (08.03.2016 / 22:24)
Рейтинг:	(0)
Прочтений:	17711
Комментарии:	Комментарии закрыты

Soat 6:00. Robiyani telefoniga
SMS keldi.
“Salom. Xayirli tong! Yahshi
yotib turdingmi? Mani uyg’onib,
sog’inib qolmadingmi? Mana
bugun ham usha vaqtda SMS
yozdim))”.
Robiya SMS ovozidan uyg’onib
ketib, telefonini oldi. SMS ni
o’qidi. Kulib qo’ydi. Va har
doimgi javobini yozdi.
“Assalomu Alekum. Sizga ham
Xayirli tong! Rahmat juda zo’r
uhladim. Sog’inchim, zarracha!)
)”
Yuborgandan keyin, telefoniga
qarab kulib qo’ydi. Oz kulib
turib, yuzi tezda o’zgardi. Axir
qanaqa qilib????? Hich narsaga
tushunmasdi. Qanaqa qilib SMS
keldi. Telefonini qo’liga olishi
bilan, jiringlab qoldi. Sobir
telefon qivotti. Hayron bo’ldi.
Qanaqasiga. Nahotki adashdi.
Kecha uni kimdir olib keldiku.
Telefonni oldi.
- Allo. Assalomu Alekum.
- Allo. Voalekum Assalom. Siz
Robiyamisiz. Hozir SMS ni siz
yozdingizmi? (kechagi yigitni
ovozi)
- Ha. Manga SMS keldi. Har kuni
yozadigan SMSlari. Javob
yozdim.
- Kechirasiz. Telefon hali ham
manda turibdi. Sizga hich kim
SMS yozmadi. Sizdan SMS
kelganiga, o’qib hayron bo’lib,
telefon qildim.
- Mana manga SMS keldiku.
Keyin yozdim. Yozganimdan
keyin esimga tushib, hayron
bo’lib turgandim. Siz telefon
qilib qoldingiz... (Sobir vafot
etganiga so’ngi bor ishonib,
dodlab yig’lab yubordi.)
- Robiya. Afsusdaman. Og’irroq
bo’ling. Yig’idan foyda yo’q.
Robiya yig’idan to’xtamasdi.
Onasi kelib, qizini ovutgan
bo’ldi. Robiya yana yig’lab,
yig’lab charchadi. Uhlab qoldi.
Onasi Robiyani otasi bilan
Sobirnikiga fotixa o’qigani
ketdi... Kelgandan keyin onasi
qizini boshiga kelib, “sen
albatta baxtli bo’lasan,
taqdiringga u yozilmagan ekan.
Boshqasi sani baxtli qiladi” dib,
peshonasidan o’pib qo’ydi.
Ertasi kuni tong. Soat 6:00.
Robiyani telefoniga SMS keldi.
“Salom. Xayirli tong! Yahshi
yotib turdingmi? Mani uyg’onib,
sog’inib qolmadingmi? Mana
bugun ham usha vaqtda SMS
yozdim))”.
Robiya SMSni o’qidi. Lekin javob
yozmadi. Pichirlab, siz o’lgansiz
dib qo’ya qoldi. Lekin bu unga
g’ayri tabiiydek tuyulardi.
Tushga yaqin Sobirni raqamiga
telefon qilishni dugonasidan
so’radi. Birozdan keyin
dugonasi Robiyaga qaytib
qo’ng’iroq qoldi. Telefonni
boshqa yigit olganini etdi. U
SMS yozmagan ekan dib qo’shib
ham qo’ydi.
SMS kelaverdi. Kelishdan
to’xtamadi. Har kuni. Bir xil
vaqtda, soat 6:00 da SMS
kelaverdi. 1 oy bir xil SMS.
Robiya Sobir bilan gaplashgan
oxirgi gapini esladi. “SMS
yozaman. SMSimni kutgin”
digandi. “Lekin qanaqa qilib,
buni imkoni yo’qku. Qanaqa
qilib. Ularni telefon
raqamlaridan SMS kelsade,
lekin hich kim yozmagan bo’lsa.
Man javob yozsam borsa. Mani
rosa javob yozgim keladi.
Sog’indim dib. Rosa sog’indim.
Juda sog’indim. Tunlari
yostiqlarim ho’l bo’lib ketadi,
sizni eslayverganimdan.
So’gindim dib yozgilarim keladi.
Lekin kimga yozaman. Man
yozganimni ular o’qimasalar.
Kimga yozaman????” shunaqa
lar dib yig’lardi.
Yana tong. SMS keldi.
“Salom. Xayirli tong! Yahshi
yotib turdingmi? Mani uyg’onib,
sog’inib qolmadingmi? Mana
bugun ham usha vaqtda SMS
yozdim))”.
Tanish xolat. Qaytib qo’ng’iroq
qildi. Boshqa chiday olmadi.
Telefonni so’ramoqchidi.
Bunday azobga chidolmasdi.
Telefonni bir boshqa yigit oldi.
- Allo.
- Assalomu Alekum.
- Voalekim Assalom. Eshitaman
sizni.
- Manga haligacha SMSlar
kevotti. Soat 6:00da.
Avvalgidek.
- (chuqur ho’rsinib). Man Sobirni
akasiman. Uni telefonini man
olib yuribman. Avval
etganizdan keyin, kompaniyaga
bordim. Ular arxivni ko’rib,
tasdiqlashdi. Keyin telefon
ustaga olib bordim. Ular bunga
SMS yuboruvchi programma
o’rnatilganini etishdi. Unga SMS
yozib, hohlagan paytga
yuborishga qo’ysa bo’larkan.
Sobir sizga SMS jo’natishni har
kungiga qo’ygan ekan.Programmani o’chirish uchun
parol terish kerak ekan. Afsuski
bilmayman. Usta o’chirsa,
boshqa narsalar ham o’chib
ketar ekan. Ukamni telefonida
uni eslatuvchi ko’p narsalar bor.
Shunga o’chirtira olmadim.
Sizga etmoqchi edik. Lekin
qanday etishni bilmadim. Nima
dib o’ylashizni bilmadim. O’zizni
telefon qilishizni kutdim. Sizdan
bir iltimosim bor edi. Iloji bo’lsa
biznikiga keling. Onam sizni
ko’rmoqchi edilar. Ukamni
xonasi shunday turibdi. U yerga
oldin kirmasdilar. U o’lgandan
keyin, uni eslab xonasiga kirib,
sizni rasmlarizni ko’rdilar...
ushanga siz bilan
ko’rishmoqchilar. Yo’q dimang.
Hohlasangiz, uyizdan borib olib
ketishadi.
- ... (uzoq o’ylanib. Sobirni
hurmati uchun ham rozi
bo’lishga qaror qildi). Hop.
Faqat oyim ham man bilan
boradilar.
- Mayli. Sizni 11:00 larda olib
ketgani boraman. Manzilizni
etvoring.
Robiya manzilini etdi. Keyin
onasiga etdi. Onasi boshini
egib, mayli ishorasini qildi.
Sobirni akasini ularni uyidan
olib ketdi. Uyda Sobirni onasi
Xadichaxon opa ularni yig’lab
kutib oldi. Yig’i orasida, “o’glim
yeta olmagan kelinim kelibdi”
digan so’zlari ham bor edi. Ular
Robiyani quchoqlab, rosa
yig’ladilar... Sobirni akasi o’zini
bolasini quchoqlab, homush
o’tirardi...
Robiya onasi bilan qaytib olib
ketvotganda, akasi gap boshlab
qoldi: “Man ukamni yahshi
bilmas ekanman. Siz
haqingizda ko’p gapirardi.
Sovchi ham yubormoqchi edi.
Afsuski... Telefonini man olib
yuribman. Ishlatishgamas.
Shunchaki uni tanishlari, kimdir
telefon qilsa man
gaplashaman. Ko’plar uni
olamdan o’tganini bilishmidi.
Tushuntiraman. Ko’plarni
kayfiyati juda tushib ketadi.
Manga ham qiyin. Har telefonda
uni eslab, uni tanishlariga javob
berish. Uni o’lganini eshitgan
tanishlari, u ko’p yahshilik
qilganini etib berishadi. Shu
mani ukammidi dib o’zimdan
so’rab qolaman. Hich qaysinisini
man bilmasdim. Tarixga
yozilgulik ishlar qilgan ekan.
Undan qovotganini bizani
eslashimizamas. Uni qigan
yahshiliklari ekan. Ushanga
faqat yahshilik qilish kerak
ekan. Uni birorta odam
yomonlamadi. Faqat afsus
diyishadi. Ko’pchilik akasidan
o’rnak oladi. Havas qiladi.
Manda teskarisi. Ukamga havas
qilish. Undan o’rnak olish...
Sizga yana bir gap. Sizga
Sobirni unuting dimayman.
Lekin endi o’zizni hayotingizni
qurishiz kerak. Xotiralar bilan
yashab bo’lmaydi. Uni unutsez
biza hafa bo’lmimiza. U endi
yo’q. Hich narsani
o’zgartirolmimiz. Yana sizga
boradigan SMSlar. Hohlasangiz
uni o’chirtirishim mumkin.
Kerak narsalarini ko’chirtirib
oldim. Shuni o’zizdan
so’ramoqchidim?” dib etib
qoldi. Robiya, indamadi.
Faqatgina, qolaversin dib etdi...
Ertasi kuni tong. Soat 6:00.
Robiyani telefoniga SMS keldi.
“Salom. Xayirli tong! Yahshi
yotib turdingmi? Mani uyg’onib,
sog’inib qolmadingmi? Mana
bugun ham usha vaqtda SMS
yozdim))”.
Robiya smsni yoddan bilsa ham,
baribir o’qidi. Keyin: “Aldoqchi,
uyqichi. Har doim manga o’ziz
yubormas ekansiz. Man aniq bir
vaqtda eslab yuboradilar dib
o’ylardim. Sizga ishonardim.
Yolg’onchi. Sizdan
nafratlanamaaaan, mani
tashab ketdiz” deb telefonini
devorga otib sindirdi. SIM
kartasini olib, uni ham sindirib
tashladi. U endi Sobirni
unitmoqchi edi. Boshqa telefon
ishlatmoqchi ham emasdi...
Bir necha yillar o’tib, taxminan
4 yillar. SIM karta ishlatilmagi
uchun shu