Tasodifiy hikoya: Hayotga muhabbat by DoMiNo (tanlovga) 2
Nodir turushga urindi biroq eplay olmadi. Musht shu qadar kuchli ediki zo'rg'a nafas ola boshladi...davomi

Hasta yurak...

Добавил:	-MAJNUN- (15.03.2016 / 02:57)
Рейтинг:	(1)
Прочтений:	24811
Комментарии:	Комментарии закрыты

Hasta yurak...

(Voqea real, ortiqcha dil hiraliklar bo'lmasligi uchun ismlar o'zgartirilgan.)

Abet voqti edi, ishlarimdan qo'lim bo'shab bir g'ayrat qildida, bel kurakni olib charvog'ni chopib chiqdim. Chiroyli jo'ayglar olib ekishga tayyorladim. Shu payt onam kirib keldilar, qo'llarida tog'ara hoynahoy to'ydan kelayotgandurlar...

- Barakalla o'g'lim, juda katta savob ishqilibsan!
- Assalom alaykum! -dedim.
- Buyoqqa kel o'g'lim sanga bir yangilik aytaman! -dedilar. Bu orada oshxonada ovqat qilayotgan kelinoyim chiqib onami qo'llaridagi tog'arani oldi...

Oldilariga borishdan, avval artizonda yuz qo'limi yuvayotgan edim.
- Mana qarang qizim chiroyli-aaa. Huddi o'g'lim uchun yaratilganday! -dedilar onam. Bu gaplarni eshitib ular tarafga qaradim. Onam bilan kelinoyim bir surat tikilib turar edilar. Oldilariga borib yana bir salom berdim. Onam alik olganlaridan so'ng:
- Mana bu qizga qara! -onam suratni manga uzatdilar. Suratni oldim bir chiroyli qiz!
- Kim bu? -dedim.
- Holangni qishlog'idan ekan, juda yaxshi shuni kelin qilmoqchiman! -dedilar.
Onamning salobatlari bosdimi, tilim aylanmay qoldi.
- Yoqdimi, mangaham yoqdi. Ertani kech qilmay borib kelamiz!
- Yo'q...
- Nima?
- Yoqtirganim bor! -dedim juratimi yeg'ib.
- Kim ayt?
- Durdona!
- Kim?
- Durdona!
- Qaysi Durdona, kim o'zi ota-onasi qanaqa odamlar?
- Shu o'zimizni qo'shni, Durdona!
- Yo'q hech qachon, bilasanmi uni...
- Bilaman!
- Bilsang nega aqil bilan ish qilmaysan!
- Manga yoqadi, bilasizu u yaxshi qiz!
- Bilaman unga teng keladigan qiz yo'q... Lekin uni...
- Durdonadan boshqasini keragi yo'q, gap shu! -dedim.
- Onam rozi bo'lsin desang, man aytgan qizga uylanasan... -onamni jahillari chiqib ketdi. Shunaman onamningham qancha-qancha orzulari bor. Durdonani bo'lsa yurigi hasta. Lekin Durdonadan osongina vos kechib keta olmayman. Necha yillardan beri vada beraman uylansam sanga uylanaman deb. Agar uni ko'z oldida boshqasiga uylansan, o'lib qolishi anig'-ku...

Qancha tortishmay onami battar ranjitar edim. Nihoyam onamni oyog'lari ostiga tiz cho'kdim. Qo'llaridan mahkam ushlab oldim:
- Nega endi akamga o'z suyganini olib berasiz, menga esa yo'q!
- Ahir uni...
- Bilaman, nima qilay yaxshi ko'rsam! -dedim.

- O'g'lingni hayoti, shuni holabdimi baxtini tila! -dadam darvozadan kirib keldilar.
- Qanday qilib, Durdonani yuragi hasta-ku?
- Hozir meditsina rivojlangan, qizini davolatishga Hamdamni qo'li kaltatlik qilsa o'zimiz davolatamiz! -dedilar. (Dadami shunday martliklariga havasim keladi.)
- Yurak ishi qiyin, davolatganiz bilan bir umir nogironday yashaydi!
- San shunday deb turseng o'g'ling nima qilsin, har ish hudodan no umid bo'lma!
- Shunday deysuzu keliniz xizmatizi qilolmay tursa, o'ziham azob chekadi!
- Oyi bu ishlarni manga qo'yib bering, kerak bo'lsa 4 ta kelinni vazifasini bajaraman, hecham nolimayman! -dedilar kelinoyim. (Akamni baxti bor, kelinoyim xaqiqiy dehqonni qizi. Judaham mehnatkash). Kelinoyim man taraf bo'lganlaridan judayam hursand bo'lib ketdim...

Bu tortushuv kechki ovqat paytidaham davom etti. Baxtimga dadam, akam, kelinoyim man taraf edilar. Nihoyat ertatalabki nonushta paytida onam rozi ekanliklarini aytdilar. Dadam nima dedilar uyog'i manga qorong'u, muhimi onam rozilarku...

Hushxabarni Durdonaga aytdim:
- Yangilik bor Durdona!
- Qanday!
- Faqat hayajonlanmagin, xushhabardan!
- Aytaqolsayzchi?
- Erta endin uylaringa oyim chiqadilar, sovchi bo'lib oyinga ayt tayyor tursinlar!
- Rostdanmi? -ovozida titroqni sezdim.
- Sani aldaganmanmi?
- ..! -javob qaytmadi.
- Yig'layabsanmi?
- Himmm!
- Aytardimu uylansam faqat sanga uylanaman..!

O'sha suxbatimizda yig'laganidan tushundim. U man bilan sevishib, gaplashib, uchrashib yurgan bo'lsaham baribir ota-onami ko'nishlariga ishonmagan ekan...

Hattoki bu gapga ularni oylasidagilarham ishonmabdi. Kechga yaqin novvaslarni yemini berayotgan edim. Qari kishini ovozi eshitildi. Qarasam Durdonani buvisi va oyisi biznikiga chiqibdi. Onam, kelinoyim bilan ancha suxbatlashib o'tirishdi. Ular chiqib ketaydigan vaqtda oldilariga borib salomlashdim. Durdonani buvisi peshonamdan o'pib uzoqdan-uzoq duvo qildi...

Nihoyat elga oshkor qilib, non sindirib qo'yishdi. Endi yashirincha uchrashishlarga hojat yo'q. O'sha kezda to'ynixam o'tqazib yuborar edik, ammo Durdonani dadasi ko'nmadi:
- To'y qilishga qo'limiz kaltalik qiladi! -dedi.
- Hech narsa kerakmas! -dedilar dadam. Baribir ko'nmadi, to'g'ri tushunaman har kimda g'urur, orzu xavas bor.
- Hech yo'q qizim 20 ga to'lsin! -dedi...

His qilib turardim, keyinchalik hayotimiz, oson kechmaydi. Og'ilimda boqilayotgan 3, 4 ta buqalarim, 5, 6 ta qo'chqorim. Yig'ib qo'ygan jamg'armam. Akam qaytarib bergan mashina hammasini sotsamham baribir kamlik qiladi. Shuni uchun yaxshiroq ishlab kelajagim uchun zamin yaratmog'im kerak. Shu tashvishda Rossiyaga ishlagani borishga qaror qildim...

Akami yaqin tanishlarini sharofati bilan 8 kishi Rossiyaga ketdik. Ikki yil muddatga bu aytishga oson...

Mehnat qilgan kishi kam bo'lmas ekan. Yomon bo'lmadi, anchagina pul jo'natdim. Ammo ikki yil yurishga sabrim yetmadi. Uy sog'inch, buni ustiga ohirgi kunlarda sheriklar bilan chiqishmay qolayotgan edim. Taxminan 2013 yilning yoz oyida uyga qaytib keldim...

(Ha bir hikoyamda yozgan edim, ikkita qiz bilan bo'lgan voqea, ana o'shanda sodir bo'lgan edi.)

Nihoyat qiyinchiliklarni ortda qoldirib tunda uyga kirib keldim. Rossiydan kelayotganimizda aylanma yo'llar bilan piyoda yurgandik. Shungami tuni bilan uyquniham mazzasi bo'lmadi. Ertalab turdim, kelganimda onam, dadamdan boshqa hamma uxlab yotgan edi. Shuni uchunmi xovliga chiqib xovli supirayotgan kelinoyimga salom berganimda xayron qoldilar.
- Salom kelinoyi!
- Voy qachon keldiz? -kelinoyim hayratini yashirmadi.
- Tunda... Akam, qani?
- Uhlab yotishibdi!
- Ha-mayli bo'lmasa nonushtada ko'risharman! -dedimda darvoza tarafga yurdim.
- Qaqa ketyabsiz?
- Durdonani ko'rib chiqay, sog'inib ketdim!
- U yo'q, o'tgan kuni Chimyon sanatoryasiga ketgan!
- Iyaaa, ahvoli yaxshimi?
- Him hijolat olmang, dadamga putyofka berishgan ekan ishxonalari. Bo'lajak kelinim dam olib kelaqolsin deb olib kirib bergan edilar! -dedi kelinoyim.
- Dadami ajoyib feldari borda, mayli endi Chimyonga borib kelamanda! -dedim.

Judayam sog'inganim uchun bugunni ertaga qo'ygim kelmadi. Sartaroshga chiqib sochimi kaltalatib, soqolimi oldirib, yaxshilab yuvinib onami oldilariga kirdim.
- Ketyabman duvo qiling! -dedim. Onam oqyo'l tilab duvo qildilar so'ng:
- Manabu duvolarni yotlab ol, kalas insonni ko'rgani borganda o'qila! -deb bir parcha qog'zni tutqazdilar. Shu payt kelnoyim kirdilar, va qo'limga uzuk tutqazdilar:
- Oyi siz bergan uzuk, qo'limga kichiklik qilgani uchun taqmagan edi. Shuni olib ketsinlar Durdonaxonni qo'llari nozik to'g'ri keladi! -dedilar onam qarab. Kelinoyimning bu saxiyligidan