Tasodifiy hikoya: Latapatka latipa 4
Mol boqiladigan firmada bir shustri yigit ishlarkan, sigir sog'ishga kelgan qizlarga oxirga kallangn...davomi

Bolalar uyining bolasi... 3-qism...

Добавил:	eroZero (16.03.2016 / 04:18)
Рейтинг:	(0)
Прочтений:	9516
Комментарии:	Комментарии закрыты

Mana köklam ham oxirlab qoldi. Jazirama kunlar yaqinlashib bahoriy shabadalar, yomg'irlar uzoqlashardi. Köz ochib yumgunimcha tört yil ötib institutni ham tamomlay deb qolibman. Botir akam aytganidek, kelnoyim ya'ni Botir akammi xotinlari sovchilikga yura boshladilar. Ularning yana bir sheriklari bor edi yonlarida. Uni yahshi tanimayman, menimcha Botir akamni qandaydir qarindoshlari edi. Men esa bu orada öqwni tugatay deb xujjatlar bilan ovora bölib qolgandim. Imtixonlar boshlanishiga ham oz qoldi. Hamma talabalar shu bilan ovora, imtixon yaqinlashgani sari yugur yugur boshlangandi institutda. Kursdoshlarimning aytishiga qaraganda imtixonni faqat pul bilan amallasa bölarmish. Men esa aksincha bunday gaplarga quloq solmay özimga ishonar edim. Baholarim hamasi a'lo, faqat qoldirilgan darslar miqdori ya'ni "nb" köp edi. Arxitekturani va chizmalarni yaxshi tushunganim tufayli kursdoshlarim mendan köp yordam sörashardi, hattoki kursda men bilan umuman gaplashmaydigan, ishim tushsa tög'ri tushuntirvoradigan bolalar ham. Ular boshqa kursdagi bolalar qizlarni ham menga töqnash qilishardi. Ular ham mendan yordam sörashardi. Shunday kunlarning birida öqishdan uyga qaytayotgandim, ortimdan eshitilgan ovoz tanamni zirillatib yubordi, "kechirasiz Umid, 1 daqiqaga mumkinmi?", bu ösha men orzu qladgan malikaning ovozimi, men bir joyda töxtab qoldim, bir nuqtaga tikilib qoldim, ösha malakmi yo menga shunday tuyuldimikan, yöq yöq bu aniq uning ovozi, lekin, nega meni chaqiryapti, menimcha qandaydir Umid ismli kursdowini chaqiryapti, ahir bu yerda studentlar köpku, Umid degani ham bordir. Bu öylar miyamdan yashin tezligida bir necha soniyada ötkan edi. Endi oldinga qadam tashlamoqchi edim, yonimda ösha meni tunu kunimda birday azob beruvchi Lola paydo böldi, bor yög'i oramizda yarm metr masofa, balki köproqdir, u bn bunday yaqinlikda turmagan edim va yana u menga birinchi marotaba gapirishi va qarashi edi. Uning böyi meniki bn bab baravar ekan közlarimiz bir birimizga 180gradus tekislikda turardi. Közlari qopqora, qowlari ham, kipriklari qowga ulangan uzun edi, sochlari quloqlarini bekitib turardi, bir tekis qilib yoyilgan bu yoqimli körinishdagi sochlar menga qandaydir hind aktrisasini eslatardi. Lablarini esa qiyoslash uchun bu dunyoda hech narsa yöq edi göyo. Nafas olishida ham huddi qandaydir ma'no bordek edi göyo. Yuzlari esa oppoq va silliq benuqson edi. Bunday yuzda hattoki shamol ham sirg'anib ketar edi. Uning qomati har qanday erkak zotini yölidan qoldirishga qodir edi. Har nafas olganda eng tepadagi 2ta taqilmagan köfta tugmasi ortidan nim körinish berayotgan kökraklari bir nozik bilinar bilinmas harakatga kelardi. Bu gözal harakatni va bu dömböq, tarang va körkam kökraklarni bir umr köriwga rozi edim. Hayolimni "hoy, Umid" degan söz buzib yubordi. Jin ursin, uni kökraklarini "rentgen" qilayotganimni bilib qolgan körinadi. Lola: "qayerga qarayabsiz janob hayolparast", "men, haligi", "men Lolaman" qöl uzatdi u menga, shoshilib qoldim, qölimni uzatdim men ham "tttaaniwganimdan xursaman, men Umidman", "men sizni bilaman, kursdoshlaringizdan eshitgandim", "haa", "szga bir zarur iltimosm bor edi Umiiid" dedi u erkalanibroq, "menga savdo markazi loyihasini chizmasi kerak, diplom ishimga tushgan ekan, hech qölimdan kelmayapti, eplay olmayapman, sizni esa bunday ishlarga usta deyishdi, shunga oldingizga kelgandim", "aaa unaqada yordam beraman", "unda ertaga ertalab roppa rosa 9da kutubxonada kutaman", bu gap bög'zimdan zörg'a chiqqandi "men ertaga 9da band bölaman, 10lada körishsak böladimi", u kulib yubordi "biz körishmaymiz, dars tayyorlaymiz", "ha shunday, uzr qarshimasmisz demoqchi edim", "yöq qarshi emasman, termizman" deb miyig'ida kulib qöydi. Men bowida buni hazilligini tuwunmagandim, keynroq yetb keldi va biz hayrlawb öz yöllarimizga tarqaldik. Taksi töxtatib uyga yetvoldim. Uyga keldim va tög'ri tepaga chiqdim(meni uyim, 2qavatli bir oilaga möljallangan bejirim uy, xonam 2-qavatda edi). Dushga kirib chiqdim va ish stölim tepasiga bordim va u yerdan savdo markazlari loyihalarini topdim, bir faylga hamasini joyladm va krovatimga yotib u haqida öylay bowladm. Naxotki, endi u bilan yuzma yuz suxbatlawiwga imkon bölsa, naxotki endi uni gözaligiga töyib qarashga imkon bölsa, naxotki endi unga dilimdagi izxorlarimni aytolsam, hamasi ajoyib men kutganday böladi hudo hohlasa. Endi özimni qölga olishim va dadil bölishim kerak. Shuncha azoblanganim yetar, endi uni sevishimga ishontirishim va mehr muhabbatini qozonishm kerak. Bunday imkoniyatni hech qachon qöldan chiqarmayman. Hayollarni bir chetga surdimda, ishxonaga otlandim. Hujjatlar, chizmalar solingan faylni ishxonaga olib bordim, ulardan nusxa köchira boshladim. Har xil savdo markazlarini chizmalarini qidirib yig'a boshladim. Kotiba opa kirib "Umidjon nma qidiryabsiz yordam kerakmi" dedilar, men esa "yöq Dilbar opa" deb javob qaytardim. Kotibam özimdan 4yosh katta edi. Kattaroq faylga chizmalar va boshqa kerakli narsalarni tayyorlab ertangi kunga tayyor qilib qöydim.