Tasodifiy hikoya: D6stim u4un maxsus.
Assalomu alekum hurmatli sayt axli bu mening ilk hikoyam xato va kam4ikar u.n oldindan uzur. Qahram...davomi

Avvalliga bir ikki baqirdi, eshikni tappillatib urdi. Ohiri bu ishlari foydasiz ekanini bilgach tinchlanib qoldi. Oradan ko`p o`tmay eshik ochildi. Soqol moylov qo`ygan, yoshi 35-40 orasidagi. Ko`zlari olazarak boqadigan hunikkina erkakni ko`rdi. Avval unga so`ng qo`lida ushlab turgan chilvir arqonga qarab bey ehtiyor orqaga tistarildi.
- Manga tegang! -dedi yig`i aralash.
- Aqilli bo`lib gaplarimga kirsang ozor chekmaysan! -dedi Akmalxon Sayidani xusli malohatidan ko`z uzolmay.
- Manga teksaliring dadamga aytib beraman! -dedi Sayida. Akmalxon xoxolab kuldida, yana ko`zlarini go`laytirib:
- Dadang juvalmak bo`lib ketishini istasang ayt, mana sanga telifon! -dedi Akmalxon cho`ntagidan telifon chiqarib katta devon ustiga tashladi. Sayida yanaham qo`rqib ketti, bir telifonga bir soqolli odamga qarardi.
- Olmaysanmi? -Akmalxon bir ikki qadam bosib Sayidaga yaqinlashdi. Sayida yanaham ortga tistarildi, orqasi devorga teygach birdan yig`lab yubordi.
- Yig`lama, o`lib ketishni istaysanmi?
- Yo`q! -Sayida ovozini ochirdi.
- Gavdangni to`g`ri tut! -buyurdi Akmalxon. Allaqachon bukchayib olgan Sayida zo`raki gavdasini ko`tardi.
- Dadangni yaxshi ko`rasanmi?
- Him!
- Akangni, singlingni?
- ...! -Sayida bosh irg`adi.
- Eringnichi?
- Ha!
- Juda yaxshi, shular sanga azizmi?
- Himm!
- Unda aqilli qiz bo`lib aytganimni qilasan-a? -dedi Akmalxon. Sayida tastiq tariqasida bosh chayqadi.
- Bo`l yechin! -dedi. Bu buyruqdan Sayidani ko`zlari katta-katta bo`lib ochilib ketdi. Bu odamni hafli ekananini angladiyu asta halatini yechdi. Akmalga qarab qarab qo`yar ekan, juda astalik bilan tungi libosini yechdi. Akmal sabir bilan kutib turardi. Sayida ichkiyimda qoldi.
- Bo`l-bo`l qolganiniham yech! -dedi, huddi o`ljasiga tashlanmoqchi bo`lgan yirtqichdan, ko`zlarini Sayidadan uzmay. Sayida asta lifchigini yechdi, tirsaklari, yelkalarini g`ujgancha ko`kragini berkitishga tirishdi.
- Tushur qo`lingni... Anavuniham yech! -Akmal tursigiga ishora qilib buyurdi. Sayida tursigini tizzasiga tushurdi, avval o`ng keyin chap oyog`idan chiqardi. Tursikni, yechilgan kiyimlar ustiga tashladi va tuppakkini juni bor avratini kafti bilan to`sdi. Ana edi o`zini bosa olmagan Akmal unga yopishdi. Devonga yotqizib pishshillagancha to`g`ri kelgan yeridan o`pa boshladi.
Biroz o`tgach ustidan turdi va o`zi bilan olib kelgan chilvir arqon bilan qo`llarini devonni ikki chetiga bog`ladi. Sayida qo`rquvdan daxshatga tushgani uchun qarshiliksiz yotardi. Akmal Sayidani yechilgan kiyimlari ichidan, rumolini oldi va to`rt buklab, Sayidani ko`zlarini bog`ladi. Shundan so`ng shosha pusha yechinib o`zini Sayidani ustiga tashladi. Shavqatsiz munosabat, og`riqli holat, jirkanch bo`salar tugadi. Sayida hammasi tugadagni, u bilan bo`lgan erkak chiqib ketganini sezdi. Ammo tez qaytib kelib, yanada ehirosga berilib qovushdi. Bu hol yana takrorlangada, bu erkaklar boshqa-boshqa ekanani sezdi. O`limiga roziday ingragacha yig`lar, qarshilik ko`rsatishga urunsa arqon qo`llarini siqib uvushtirar edi. Yoqimsiz hissiyotlar, o`nlab erkaklar bilan bo`lish, shunarsiz og`riq azoblar tugadi. Nihoyat qo`llari bo`shab, ko`zlar yechildi. Qarshisida mutloqo begona erkak qip yalang`och tirjayib turardi. Erkak hirsini yashirmay, tikanday sanchilgan sochollarini yuziga tekkazib o`pganda. Undan jirkanib ketdi. Shundan so`ng erkak chiqib ketdi...

Nihoyat bu azobli tun tugab, kun yorishganda. Yana bir begona yigit xonaga tashrif buyurdi. Qo`lidagi allabalo oqchiq sochiq kiyimlarni kiyib olishni buyurdi. Qo`rqanidan yigitni shartiga ko`nib uni ortidan ergashdi. Kattagina xona, chiroyli dasturxon tuzalgan, to`rida uni qo`llarini ko`zini bog`lagan erkak. Nonushtaga taklif qildi...

Taziq, qistov ostida yegan har luqmasi, tomog`idan to`shdek o`tdi. Nonushta xirsli qarashlar, maza-bemaza kulgu asnosida abetga ulanib ketdi. Yana o`sha mas alas qarashlar, suykalish boshlandi. Yana, qarshilik rat etishlarga qaramay tundagi ish bir boshdan qaytarildi. Bu safar Sayida hech qanday bog`lashlarsi ketma-ket 5, 6 kishni qabul qildi...

O`ziga o`lim tilagan holda yig`lagancha. O`sha o`zi toptalgan honada yotardi. Kech bo`lganda yana xona eshigi ochildi. Yana qaytariladi deb qo`rqib ketgan edi. Lekin xonaga kirgan kimsa uyiga ketishi mumkunligini aytdi...

Chiqganida ko`zi eri Hurshiga tushdi, o`zini uni quchog`iga urar ekan. O`zi hatarsiz xafsiz his qildi. Aslida uni bu botqoqa tashlagan kimsa eri ekanini hayolgaham keltirmagan edi...

ORADAN BIR YILGA YAQIN VAQT O`TDI...

Hurshid kasalxonadan chiqgach, taksilar turgan yerga yurgan edi. Yoniga mashina kelib to`xtadi. Ruldagi kishi G`anisher ekanligini ko`rgach, biroz esankirab qoldi. Qarzini so`rab qolsaya deb o`yda o`ldi o`rindiga o`tirdi.
- Qalaysan Hurshid, san taksida yurmasding shekili?
- Odam majbur bo`larkan aka!
- Ho`sh ishlar joyidami? -dedi G`anisher. Qarzimni so`rasa kerak degan hayolga borgan Hurshid asta o`ksinib dardini so`ylay bo`shladi.
- Aka hozir qarzimi qaytara olmasam kerak. Og`ir kasalga yo`liqdim. Umrim tugab boryabdi aka! -Hurshid ko`z yoshlarini yashirmadi.
- O`zingni bos ukam, albatta shifo topasan!
- Aka mani hudo urgan. SPIDdan hechkim shifo topmagan! -dedi. G`anisher birdan sergak tortdi.
- Hotining tuzukmi?
- Ha, mo`jiza tufayli hmilador paytida kasallikni yengib yuboribdi!
- Ikki oy avval, Akmal shu kasallikdan o`ldi, shotirlaridaham shu kasallik aniqlangan! -dedi.
Hurshid, bu kasalligni qay yo`l bilan yuqturganini tushungan bo`lsada. Hammasiga o`zi aybdor ekanligi boyis o`zini lanatladi...

____________________

Yaxshi inson hayotlik chog`ida ham, o`limidan so`ng ham zavol topmaydi.

AFLOTUN.
____________________

[TAMOM]

Muallif: -MAJNUN-