Tasodifiy hikoya: Bu mani hayotim...
Salom ismim Muhammad. Yoshim 19 da. Bu saytga onda-sonda kirib turaman. Bugun EroMasterni yozganini ...davomi

barchasini ismiga she’r bitibdilar. Menga esa alohida emish, bugun o’qilsa kerak. Ajoyib odatlari borda.
Voy o’lmasam! Yana anavi turqi sovuq-ku, nima qilib turibdi darvoza oldida?
- Salom, - bo’shashgan ovozda so’rashdi.
- Salom.
- Meni kechir yutqizib qo’ydim. Keyingi safar..
- Nima keying safar? Sizningcha men yutuqmanmi, g’alaba qozonsangiz tortiq qilinadigan. O’zingizni mulkingizday ko’rmasdan meni tinch qo’ying…
- O menga qara aytgandimku meniki bo’lmasang hech kimniki emassan!!! – qo’limni omburdek changaliga oldi.
Og’riqdan ko’zlarimdan yoshlandi, yerga esa dasturxon tushib ketdi.
- Ey, tort qo’lingni undan! – najot hayqirig’i eshitildi darvoza ortidan. Bu Temur akam edilar.
- Ha senmisan? – nopisandlik bilan gap boshladi Malik. – O’sha kuni yelkang uzilgani kamlik qildimi, bugun bo’yningni uzaman. Birovlarni ishiga burningni suqma. Tushungan bo’lsang tort aravangni!
- Hali sen menga buyruq beradigan bo’lib qoldingmi? – Temur akam hezlanib kela boshladi.
- Hozir ko’rasan mendan,- musht tushurmoqchi bo’lib oldinga tashlandi Malik.
Malik o’ziga ishongancha Temur akamga tashlandi: Birinchi zarbasiga chap berdilar.
- Kim bor!!! Yordam beringlar, o’ldirib qo’yadi, - qo’rqqanimdan baqirib yubordim. Rostida sog’ bo’lganlarida ham mayli edi, endigina qo’llari yechilgan bo’lsa.
Bu paytga kelib Temur akam ham yana o’sha finladagiga o’xshagan mushtni tushursalar bo’ladimi. Naqd kekkaygan tumshug’iga borib tushdi. Yerda chalpak bo’lib yotgan Malikka qarab “Bu kuningdan battar bo’l” dedim.
- Yuring ichkariga, hali beri o’ziga kelmasa kerak, - yerdagi dasturxonni bir qo’llariga olib, ikkinchi qo’llari bilan meni yetaklagancha shifoxonaga yo’l oldilar.

***
Ko’ldagi sayrni butun umr yodimda saqlayman, naqadar samimiy va beg’ubor-a bu qiz. “Unga arzirmikinman?!” o’zimdan so’rab qolaman.
Bugun menga o’z qo’li bilan non yopb kelishga vada bergandi, qachon kelarkin. Kuta kuta ichim qizigach tashqariga yo’l oldim. Birdan qulog’imga kimningdir qattiq qattiq gapirgani eshitildi. Yugurgancha tashqariga otildim. Anavi “Tayson” Oydinning qo’lini changalida tutib nimalardir deb o’shqirardi.
Jahlim chiqqancha…
Mana yana o’sha g’ozni patina yulib qo’ydim, endi qaytib oldimga kelolmasa kerak.
Yonimdagi shu malak yagonam bo’lishi uchun bundan katta devlarni yengishga rozi edim. Qo’rqibdi shekilli qo’llari titrab turibdi.
- Sovuq qotdizmi? Qaltirayabsiz,- hazilga burdim gapni.
- Sizga bir narsa qilib qo’ysa nima bo’lardi?
- E shunaqalardan kaltak yeydigan odamga o’xshayabmanmi? – iljayganimni bilaman yuzimga yengil shapati tushdi.
- Ahmoq ekansiz, mana sizga vada qilingan tandir non. Issig’ida yeb oling.
- Mukofot qani menga?
- Sizga mukofot qilib kechgacha palatadan chiqmaslik berildi, kiring joyingizga!
Mana javobi, ha mayli nima desalar shu bekamizning.
Ukolimni qilib chiqib ketayotganda, xonada yolg’iz ekanligimizdan foydalanib bor gapni ochish payti kelganini sezdim:
***/***
Temur: - Oydinxon, siz bilan bir shaxsiy masalada gaplashib olmoqchi edim.- qizarib ketganimni o’zim ham sezdim.
Oydin: - Eshitaman, - quloqlarimga ishonmayman nahotki menga nisbatan ham qandaydir tuyg’ulari bo’lsa.
Temur: – Men sizdan….Nima deyishni ham bilmayapman. Meni qanday inson sifatida ko’rasiz? – bundan boshqa tuzukroq gap tilimga kelmadi.
Oydin: - Siz mard, bir so’zli …- gapimni yo’qotib qo’ydim sababi ko’zlarimga tikilib turgan ekanlar.
Temur: – Men sizni sevaman! – yurak yutib shu so’zlarni aytdim.
Oydin: - Men ham. – nimalar deb qo’yding, uyatsiz qiz! Ikki qo’lim bilan yuzimni to’sgancha tashqariga yugurdim, lekin kech qolibman.
Temur: – Rostdanmi?! – kiyikday chaqqon qizning qo’llaridan tutib qoldim.
Oydin: - Hm. Voy bosh vrach kelyapti ana!
Temur: – Qani?
***
Angraygancha eshikka qaragan yigitning qo’lidan qiz yulqinib chiqdiyu tashqariga otildi.
Tashqarida esa xuddi ikki sevishgan qalbning dil izhorlaridan quvongandek quyosh charaqlay boshladi, Osmon gumzani bezab yerga baxt yomg’irini to’kkancha kamalak paydo bo’ldi….