Tasodifiy hikoya: toqilgan lekin sizlarni fikirlarizni kutib qolaman yakun
..hursand boldi. qarasa Ogiloyga bergan nomerdan "perezvanet" sms kelgan ekan 3 marta. va hayajon...davomi

Instruktor... 2-qism...

Добавил:	eroZero (29.03.2016 / 16:47)
Рейтинг:	(0)
Прочтений:	14356
Комментарии:	Комментарии закрыты

Endi uni sonlariga bemalol qarardim. Chunki endi u meni qayerga qarayotganimni bilolmas edi. Uning oyoqlari magnit, mening qöllarim temir edi göyo. Tobora qölim yaqinroq borishini hohlardim. Ammo tajribamdan shuni aytish mumkunki, bu ishga hali erta. Avval özimga örgatib olishim kerak. Nozi, sözi, közi keyin özi deganlaridek, hullas shoshilmadim. Har doyimgi yölim bilan "TashMI" akademiyasi qoshidagi maydonga ketar edik. Bu yer mashina boshqarishni endi boshlaganlar uchun ayni muddao joy edi. Oppoq sonlardan köz uzib: -Ismingizni aytsangiz yöl-yölakay tanishib olardik, dedim. -Komola meni ismim, siznikini bilaman Javlon aka. -Juda yaxshi, necha bahorni qarshiladingiz Komolaxon?, hushomad ohangida gapirar edim. -19ni, sizchi, menimcha 30 bölsa kerak. -Qaritvordizku, 25 yoshdaman. -Öxö 6yosh katta ekansiz, sansirab gapirvuring. -Hapa bömismi? -Yög'aa, bemalol. -Unaqada yaxshi Komola. Gapirishimni kutib, ölib turgan ekanda tulkixon. Bir yölga, bir Komolaga va bir-bir oppoq sonlarga qarab yölimda davom etdim. Manzilga yetib kelib u bilan "suxoy trenajyor" ötkazdim. Sepleniya, tormoz, tezlik almashtirish haqida ma'lumot berar ekanman, u menga bularni yaxwi bilishini, faqatgina köchada mashinalar orasida özini yöqotib qöyishini aytdi. U bilan joy almashdik. -Qani Komolaxon, bir mahoratingni körsatchi! U mashinani öt oldirib asta joyidan qözg'aldi. Uning oyoqlari nozik harakatga kelishi menga hush yoqardi. Nozik oyoqlar tezlikni oshira boshladi. Ammo tezlikni "skorost"ni almashtirishdan darak yöq. -2ga ol, dedim. U bir-ikki harakat qildi tushirolmadi. Söng, bor hayajonni yig'ishtirib, skorostni ustida turgan nozik va kichkina qöl ustiga chap qölim kaftini qöydim. U shu zahoti seskandiyu bir menga, bir qölimga qarardi. Özim tarafdagi sepleniya pedalini oxirigacha bosib qöllaridan mahkamroq ushlab 2ga urdim. U menga hayrat nigoxi bilan qarab turardi. -Yölga qara, hozir katta köchada bölganimizdami, mashinada emas kasalxonada bölardik. U miyig'ida kulib qöydi va: -Menga tezlik almashtirishni keragi yöq deb öylayman, chunki dadam menga sovg'a qilgan Captivalari avtomatik, dedi jilmayib. -Bu Neksiya, Captiva emas, hohlasang Captiva topib öshanda örgan! -Hazillashdimku Javlon aka, menga sizning örgatishingiz yoqdi. -Albatta yoqadida, 10daqiqadan beri bita joyda 2chi skorost bilan, sekiiin aylanib yurganimizdan keyin. -Nima qilay tezlikdan qörqaman. Bir hörsinib qöydimda, unga parkovkani örgata boshladim. Buni yaxshi uddalarkan, lekin juda sekin qilar ekan. Maydonda yarim soatcha aylanib yezda qildik, keyin uni katta köchaga olib chiqdim. Özi aytganicha bor ekan, u ba'zida shoshilib qolar, ba'zida tormozni esdan chiqarar, boshqa köproq mashinalar yurayotgan yölga yetganda özini yoqotib qöyar edi. Bir kichikroq köchada, Volga mashinasini siqib qayilib ketdi. Svetoforga yetay deganda esa, boyagi Volga kelib bizga qattiq signal berib qayilib ketdi. Komola bu holatdan, ya'ni signaldan vahimaga tushgandi va svetoforga ham ahamiyat bermadi. Qarasam ahvol chatoq, töhtaydiganga öxshamaydi. Shartta özim tarafdagi tormoz va sepleniyani bosib töhtadim. Komolani esa közlari katta-katta ochiq holda tög'riga qarar, ikki qöli rölda, gazni esa qöyvormagandi. Taxometr borgan sari kötarilib borar edi. Men tezlik bilan uning oppoq va yumshoq sonlariga qölimni tekkizib, gazdan oyog'ini oldim. Uni sonlaridan istar-istamas qöl uzdim. Shimim ichidagi kichik javlon menga azob bera boshladi. -Menga svetoforni ham körmay qolaman deb aytmagandinku. U hech narsa demasdan, yomon ish qilganini menga homush qarab turardi. -Mayli, hechqisi yöq, bu gapimdan söng uning yuzi ozgina yorishdi, oyoqlaringa qöl yugurtirib yubordim, hapamasmisan, boshqa ilojim qolmagandida, notög'ri tushunma yana. U biroz uyalib: -Yöq, ustozimsizku tög'ri tushundim. -Demak menga mumkun ekanda. Özini bilmaganga olib: -Nima mumkun ekan?, dedi. -Hech narsa, yölingga qara. Ön daqiqalarcha haydagandan söng, unga ajratilgan vaqt tugaganligi tög'risida aytdim. Garajimizga haydatdim. U bilan pulni va har kungi körishadgan joyimizni aniqlab, tarqaldik. Uyga ketar ekamman, uning sonlari va nozik qöllarini ushlaganim yodimdan ketmasdi. Uyga keldimu, yotib uxladim...
Erta tongdan yana ösha Komola hayolimda men bilan uyg'ondi. Nonushtaga ötirdim, ammo nima yedim, nima ichdim buni bilolmadim. Hayolimda faqat kunning yarmi kelishini öylardim. 15daqiqada ishxonaga yetib keldim. Öquvchilarimni yezdaga olib chiqib, söng 12da qaytib keldik. Kelganimdan söng, tushlik qilib kollektiv bilan gaplashib ötirdik. Biroz ötib tashqariga chiqdim. U kelayotgandi, haa yana ösha ochiq sonlar. U bilan salomlashib, mashina kalitini berdim. U mashinani öt oldirib, qözg'aldida katta yölga qöshildi. U mashinani juda ham sekin haydardi, "tezlikni oshir" desam, "qörqaman" derdi. U yölda ketarkan skorostni yaxshi alishtira olmasdi. Doim xato qilardi, sepleniyani oxirigacha bosmasdi. Shunday xatolarining birida sonining yumshoq joyi yon qismiga qattiqroq shapatiladim. -Har xato qilganingda endi oyog'ingga uraman...