Tasodifiy hikoya: Yoshlikdagi beboshliklar 1-qism
assalomu alaykum azizlar bu gaplarimni barchasi rost va bu hayotiy hikoya qahramonlari esa xozir xaqiqiy xayotda yashab kelmoqda xullas boshladik!! xikoya qahramonimiz Javoxir juda yosh bolsaham bu narsalarga aqli yetardi va uyda wunay lavhalar aks etgan disklarni korib organgandi 2 chi qahramonimiz Mehribon 5 yoshda ular amakivachcha edilar bir birlari bn kop oynashar va kop vaqtlari birga otardi shu kunlarning birida Javoxir gap boshladi Mehribon senga bir oyin orgataymi qanaqa juda zor faqa...davomi

So`ngi Yaxshilik... [-MAJNUN-]

Добавил:	-MAJNUN- (29.03.2016 / 16:47)
Рейтинг:	(1)
Прочтений:	9748
Комментарии:	Комментарии закрыты

So`nggi yaxshilik...



Hiyobonning bir chetida, skamekada ikki sevishgan o`tirardi. Yigit, og`zini to`ldirib kelajak rejalarini aytar. Qiz bo`lsa, bu ertakdek o`tadigan kelajakning bir qismi ekanidan cheksiz quvoncha edi.
- Jonim to`yimizga eng zo`r sanotkorlarni chaqiramiz!
- Ozodbeknihammi? -qizni bahtidan sevenib ko`zlari chaqnadi.
- Istaseng, Sardor Rahimxon yor-yor aytib beradi!
- Vooy qo`ysayzchi hazilizi, Sardor Rahimhon yor-yor aytmaydi!
- Unda aytadigonidan topamiz!
- Hozir, kelin libosini tanlayqolaylik Komol aka!
- San hohlagan, eng chiroyli eng qimmatini olib beraman jonim, dugonalaring alamdan kuyib ketsin! -dedi. Shu payt Komolni telifoni jiringladi. Telifondagi nomerga bir qarab olgach:
- Bir daqiqa jonim, o`rtog`im Movlon! -ko`k tugmani bosar ekan o`rnidan turdi. O`rtog`ini felini bilgan Komol, oldida odam borligini bildirmoq uchun tomoq qirib yo`talib gap boshladi.
- Alo` Movlan!
- Komol qattasan?
- Uchrashuvda!
- Ha yaramas, to`ying yaqinku, san boshqalar bilan uchrashuvda yuribsan!
- Kelin bola bilanman, ovsar valdirayverma! -dedi Komol.
- O`sha san aytgan ovsar, xozir kivartirda yonida ikkita jononi bilan! -dedi. Bu gapni eshitgan Komol yonida o`tirgan bo`lajak rafiqasi Dilnozaga bir qarab qo`ydida telifonni bu quolg`iga oldi.
- Qayerdaman deding?
- O`sha o`zimiz ijaraga oladigan kivartirada! Bugun bir do`stim bilan kayf qilgim keldi, kelasanmi o`zi?
- O`rtog` borolmasam kerak! -yana bir Dilnozaga qarab qo`ydi.
- Eee tupoy, bir oydan keyin to`ying bo`lsa. Keyin bunday yurishlarni enangnikida ko`rasan. Bo`ydoqlik davringda kayfingni surib qolmaysanmi to`nka? -dedi Movlon. O`zi qizlarga suyagi yo`q bo`lgan, buni ustiga bunday takliflarni oldida, xozirgina sevgilisiga bergan vadasi bir pul. Bo`rgisi kelib turgani uchun sirazi nayrang ishlatdi.
- San bir yilda necha marta tug`ulasan? -dedi.
- Nima? -Movlan hech nimani tushunmadi.
- Qanday sovg`a olib boray?
- Pul olib kel ziyofat tekin bo`lmaydi-yu!
- Hozir boraman yaramas! -Komol qizil tugmani bosdi...
- Komol aka, qayoqqa borasiz? -Komolni gaplarini eshitib turgan Dilnoza hayron bo`ldi.
- Eshitding-ku jonim tug`ulgan kunga!
- Vooy kelin libosichi? -hafa bo`lganini yashirmadi.
- Hali to`yimizga bir oy bor jonim shoshilmasakham bo`ladi. Do`stimi hafa qilsam ertaga to`yda manga kim jo`ra bo`ladi?
- Ahir!
- Jonim san uyga ketaqol, ertaga albatta san aytgan ishlarni qilamiz. Sani juda qattiq sevaman o`zimni aqilligim! -Komol hammasini qoyillatdi. Biroz sirinso`z bilan soddadil Dilnozani avrab uyiga ketqazvordi...

Dilnoza va Kamol ikki yildirki bir-birlarini sevishadi. Dilnoza judayam soddadil, oqila qiz. Bu oqko`ngil qiz Komolga yosh boladay ishonadi, hiyonat qilishiniku hayoligaham keltirmaydi. Komolham uni sevadi, ammo Dilnozadan boshqa qizlargaham beyfarq qaramaydi...

Dilnozani bir amallab uyiga ketgazib yuborgach, o`zi o`zlaricha sirli oshyon qilib olgan kivartiraga oshiqdi.
Ichkariga kirgan zamoni!
- Oo`o` mana mani chin do`stim! -Alaqachon zahriga ichib olib, ikki quchog`ida ikki qizni quchoqlab o`tirgan Movlan o`rnidan turdi. Komol do`sti bilan quchoqlashib so`rashar ekan, ikki ko`zi qizlarda. Qay birini tanlasam ekan deb o`ylardi.
- Bilardim kelishni Komol! Mana Sabina sanga Madina manga! -degan Movlan qofiya kelganidan xoxolab kulvordi. Sabinasi qaysi ekan deb o`ylaguncha, chamalab tanlagani emas narigisi o`rnidan turib Komolni quchog`iga kirdi. Do`sti bilan qiz talashgisi kelmadi, boriga shukur qilib Sabina bilan kayf qildi. Bu boshlangan ayshi-ishrat erta tongda nihoyasiga yetdi...

Shundan so`ng oradan ancha vaqt o`tdi. Komol bilan Dilnozani to`yiga bir hafta qolgan edi. Komol o`rtog`i Movlonni beyzorilig qilib bir qizni o`lasi qilib urgani uchun, qamab qo`yilganini eshitib qamoqxonaga ko`rgani bordi.
- Ey Movlon do`stim nimalar qilib yuribsan, san ayol kishini urmasding-ku? -dedi Komol.
Movlon yig`lab yuborgiday bo`lib:
- O`rtog` o`sha kun yodingdami?
- Qaysi kun?
- Sabinga, Madina!
- Ha eshimda!
- O`sha kuni san Sabina bilan bo`lgansan, Madinaga yaqinlashmagansan-a?
- Ha, nima bo`ldi u kunni eslab qolding?
- O`sha kundan keyin o`zimda xorg`inlikni sezib do`ktirga borgandim... Manda hafli virus bor ekan, bu virusni jinsiy yo`l bilan yuqturibman!
- Yo`ge o`rtog` rost so`zlayabsanmi?
- Ha, rost o`rtog` o`sha shilta Madinadan yuqturib olibman! -dedi. Komolni yuragiga hadik tushdi.
- Balkim boshqadandur?
- Yo`q aynan o`shandan, u iflosni topib tekshirtirgandim... Haromi kasalligini bilsaham foxishalik qilib yurgan ekan! Alamimdan urdim, mana endi o`tiribman! -dedi. Bu gapdan keyin Komolningham rangi oqarib ketdi, ammo sezdirmaslikka urundi.
- Tuzalib ketasan o`rtog`!
- Hechkim SPID dan tuzalmagan!
- Ota onangga aytdingmi?
- Ular bilmaydi!
- Endi nima qilmoqchisan?
- Taqtirga tan berdim, bu qilgan gunohlarim uchun jazodur. O`rtog` sani omading bor ekan, afsus gunohimni yuvish uchun imkonyatim qolmadi! -dedi...

Komol suxbatni tugatib chiqgach to`g`ri kasalxonaga yo`l oldi. Diliga ikki hil o`y, o`sha kuni tunda u ham Madina bilan bo`lgan edi. Shuni uchun qattiq afsuslanayotgan bo`lsa. Manga kasal yuqmagan bo`lsin deb tangriga iltijo qilardi...

Ikki kundan keyin analiz natijalari chiqdi. Allaqachon kasallik yuqub bo`lgan ekan. Dahshatga tushdi, uyqusidan halovat ketdi. Do`sti Movlonni qamoqxonada aytgan ohirgi gapi miyyasiga o`rnashib qoldi. ''Afsus gunohimni yuvish uchun imkonyatim qolmadi!'' ...

To`yiga atiga bir kun qolgandi, u beygunoh Dilnozasi uchun so'ngi yaxshilikni qildi...

Dilnoza ertaga Komol bilan bir umurga birga bo`lishini o`ylab baxtdan sarmas edi. Hovlida qarindosh urug`lar to`y harakatdi, o`zi esa sevimli xonasida, sevimli devonida yotib olgancha shirin o`ylar og`ushida edi. Birdan jiringlagan telifon ovozi xayollarini chalg`itib yubordi. Telifondagi no`merga qarab shoshgancha ko`k tugmani boshdi:
- A`lo, Komol aka! -deb baqirib yubordi.
Telifonda faryod chekayotgan yig`i ovozi kelardi. So`ng do`rrilagan ovoz bilan:
- Man qizim, Komolni dadasi!
- Assalom alaykum dadajon! -dedi, telifondan kelayotgan faryod ovozi kimniki ekanligini anglash uchun diqqatini jamlab.
- Telifonni dadangizga berib yuboring qizim!
- Ho`p! -dedida tashqariga chiqib dadasiga telifonni berdi. O`zi esa zimdan kuzatib turardi, yuragi allaqchon bir falokat bo`lganini sezib turardi...

Hammasi ertasi kuni oshkor bo`ldi. Komol uksus ichib joniga qast qilibdi. Dilnoza Komolni nima uchun bunday qilganini tushunmay undan har qancha hafa bo`lsada. Komol unga yaxshilik qilib ketganini, ancha vaqt o`tgach bildi...

[TAMOM]

Muallif: -MAJNUN-