Tasodifiy hikoya: Ehtiros iskanjasi
Ismim Afruza 90 yilman man 2009 yil turmushga chiqganman hayotim yaxshi edi erimdan qoniqardim 2010 yil erim rusga ketdi man qaynonamlanikida qoldim biz aloxida ruzgor bulib yangi hovliga chiqgandik erim ketgach yolgiz qurqadi deb qaynonam biz bilam turadi deb uyigaolib ketgandi uyoqda qaynonam qanotam kichik ovsinim bilan turardik man kechalari erimni soginardim qiynalib chiqardim erim bilan harkuni teligram whatsapp da gaplashib turardim bir kuni teligramdan notanish kishidan uyatli suratla...davomi

Dovucha... 2-qism...

Добавил:	eroZero (02.04.2016 / 22:32)
Рейтинг:	(0)
Прочтений:	15619
Комментарии:	Комментарии закрыты

Shu uchunmi yoki kitobdagi öqiganlarim uchunmi, asbobim hali ham tikroq holatda edi. Uni ustida qizil lozimsiz köylagi juda ham yarashib turgandi. U chap qölida daftar, öng qölida tishlangan olma bilan hovlida aylanib yurardi. Narvonga qulay joylashib olib, tomosha qilishda davom etdim. Bu hovlida mendan ikki yosh katta Oqil degan bola turardi. Oqillarning hovlisi biznikidan ancha katta edi. Ularning hovlisidan ariq oqib ötgan va ularning qöyxonasi bor. Boyigi qiz qölidagi olmani ariqga oqizib yubordida, ariqdan suv olish uchun möljallangan zinaga mayinlik bilan ötirdi. Voy hudo... U men tomonga qarab ötirardi. Yoyma qizil etaklari va oyoqlari orasidan körinib turgan oq mato meni vujudimni ehtirosga töldirib yuborgandi. Nahotki... Nahotki, bu qizlarning trusiki bölsa, uni birinchi martta körishim edi. Men hayojanlanardim, hayratda edim. Oyoq orasidagi manzara "ukajon" qaddini tik qilgan edi. Bu manzarani töliq körishimga örik daraxtimizning shoxi halaqit berardi. Men ortga qarab oyim yöqligiga ishonch hosil qildimda, yerga tushib narvonni sal öngroqga surdim. Harakatimdan biroz tovush chiqqani tufayli, g'ashlanib yana ortga qarab qöydim. Taxtakachga urilayotgan pichoq tovushidan, oyimning oshxonada ekanliklarini bilish oson böldi. Narvonga kötarilib narigi hovliga qarashimni bilamanki, boyagi qiz men tomonga qarab turardi. Savol bermoqchidek bölib yoydek qoshlarini chimirib ötirardi. Men uning bir yuziga, bir oyoqlari orasiga qarardim. Payqab qolmasin deb, yuzimdagi ög'rincha körinishni yöqotdimda, unga qarab jilmaydim. Bu ahmoqona qiliqni jilmayish emas, iljayish desa, tög'riroq bölar edi. U meni yuzimdagi özgarishdan söng, menga ham tabassumini sovg'a qildi. U endi juda ham chiroyli bölib ketgandi. Behosdan uning oyoqlari orasiga közim ketib qolardi. U buni sezdi shekilli, örnidan turib köylagini bir qoqdida, menga olaqarash qilib, ensasini qotirib ketdi. Men uni ortidan tikilib qoldim. Yurganida sochi va qizil köylagi etaklari chapga-öngga silkinib ajoyib manzara hosil bölardi. Juda ham chiroyli yurishlar bilan xonalardan biriga kirib ketdi. Xonaning pardasi qimirlagani sezildi. Sal pastlab poylab turgandim, u derazadan men tarafga möralay boshladi. Yana bir marta qölga tushdim. U tezlik bilan parda ortiga ötdi. Uni boshqa köra olmasligimni bildimda, narvondan tushib oshxonaga bordim. U yerda oyim ovqat bilan ovora edilar. Turshak sörib, oyim bilan biroz gaplashib ötirdim. Kech tushib dadam keldilar va birga ovqatlandik. Ovqat ustida oyim dadamga, Oqillarning uyiga shahardan mehmon bölib, qandaydir qarindoshi kelganini, ta'til tugaguncha shu yerda bolachaga, ya'ni Oqilning ukasi Umarga qarab ötirishini aytib ötdilar. Men esa ovqat ustida bög'zimga nimadir tiqilib, yötalib qöydim. Qörqqandim. U qiz men haqimda, uni poylaganim haqida aytib bersachi? Yög'aa, unchalikka bormas. Özim bilan hayolimda shunday savol-javob qilib, ovqatni ham yegim kelmay qoldi.
-Yusufjon, ovqatingni yemaysanmi?, dadam meni köpincha Yusufjon deb chaqirar edilar.
-Qornim töydi.
-Unaqada bugun ertaroq uhla, ertaga azondan oying bilan Zarif akangnikiga ketamiz.
-Men bormaymanmi?, hayron bölib oyim va dadamga qaradim.
-Sen uyda qorovul bölib qolasan. Yöl uzoq bölsa, yaxshisi shu yerda qolaver. Töy kuni borasan.
Kayfiyatim tushib, dasturxonga duo öqilganidan söng, xonamga kirib ketdim. Shiftga termilib yotar ekanman, hayolimdan boyigi qiz ketmas edi. Uni oq trusikini esladim, ohhh bu manzara közlarimga muhrlanib qolgandek edi. Asbobim qimirlay boshladi, hayollarimning özida qimirlagan asbobimni, ösha oq mato tomon olib borgim kelardi. Ammo buni iloji yöq edi. Hayol sura-sura uyqum kela boshladi va közlarimni yumib uyquga ketdim...

-Mayli bolajonim biz ketdik, eshikni qulflab olsang chakki bölmasdi.
-Hop, salom etinglar hammaga! Dadam va oyim yangi chiqqan, shahardan olib kelingan "Matiz" mashinasida uzoqlashib borishardi. Men bir narsadan fahrlanardim, mahallamizda "Matiz" mashinasi faqatgina bizda bor edi. Ularni kuzatdimda beihtiyor uyga kirdim. Ehhh, meni tashlab ketishdi, endi nima qilaman, maktab ham endi ön kun yöq. Aksiga olib, köchada bolalar ham yöq. Hovlida hayol surib turgandim, narvonga közim tushdi. Kechagi ishlar esimga tushib, narvondan tepaga kötarildim. Hovlida hech kim yöq ekan. Qöyxonada bir-birini pinjiga kirgan qöylar körinardi holos. Hech kim yöqligi tabiiy, chunki bular yaqinda katta yöl yoqasiga milliy taomlar oshxonasini ochishgandi. Hamma ösha yerda bölsa kerak, mijozligi juda köp. Oqil ham aytgandi, kartoshka-sabzilarni artib ötirayotgan ekan. Narvondan tushib, örik darahtiga chiqdim. Dovuchalarga hujum qila boshladim. Bizning örik darahtimizdagi dovucha juda ham nordon edi. Tishlarim qamashib ketsada, ishtaham ochilib yeyaverardim. Og'zimni köpirtirib dovucha yeyayotganimda, qöshni tarafdan bolaning kulgan ovozi eshitildi. Hech qancha ötmasdan devor tagida bola yetaklagan kechigi qiz paydo böldi. Qöshnining uyiga ötgan daraht shohlar tagida keldida, kechagi tabassumdan yana bir marta hadya qildi.