Tasodifiy hikoya: TУрнирга 4***
ман тез кийининг деб ойок кулим калтирарди у эса порво кимасти у кийинип эшикти очип чикип кети м...davomi

Dovucha... 3-qism...

Добавил:	eroZero (03.04.2016 / 06:21)
Рейтинг:	(0)
Прочтений:	14585
Комментарии:	Комментарии закрыты

Kechagi ishim uchun undan ozgina uyalibroq turar edim. Huddi kechagi köylakda bir qöli bilan bolan qölidan tutgan holda turar edi.
-Umarjon, akaga salom bermaysanmi?, u bolaga egilib qarab shunday dedi. Men bu gapdan biroz yengil tortdim.
-Bolani qiynamang, endi tili chiqyaptiku özi, bu gapni men ham hushchaqchaqlik bilan aytdim.
-Unday bölsa siz örgatingda. Qiz shöhroq va hozirjavob ekan.
-Nega endi men, özini akasi borku.
-Özini akasi ishdaku, u men bilan hazil qilganday, menikidaka ohangda gapirdi.
-Unda siz örgating! Aytgancha siz kim bölasiz Oqilga?, dovucha yeb unga tepadan qoshlarimni chimirib savol berdim.
-Oqil mening holamning ög'illari böladi.
-Haa, demak siz shahardan kelgansiz, siz haqingizda aytgandi.
-Ha, meni ismim Diyora. Siznikichi ög'ri bola.
-Nega ög'ri bölarkamman?, sal qovoq solib gapirdim.
-Kecha huddi ög'rilarga öxshab devordan möralab turgandizku. Men bir oz uyalibroq qolgandim.
-Yög'aaa, men faqat... haligi... haa pöchoq tashlayaptudim.
-Közingiz boshqa yerda ediku ög'ri bola, u menga bu gapni qosh chimirib gapirdi. Bu gapdan bög'zimda dovucha tiqilib qoldi. Bir necha ön soniya yötalib, tomoq tagiga urib-urib özimga keldim. Közlarim qizarib ketdi.
-Tuzukmisiz?
-Haa, dovucha tiqildi, u tepasidagi örik darahtiga yaxshilab razm soldida, menga murojaat qildi.
-Bizga ham oz-moz tashlang Yusuf ukam!
-Meni otimni qayerdan bildiz va nega uka deyabsiz?
-Men kollejda ikkinchi kursman, kecha Oqildan siz haqingizda söragandim.
-Ha, katta ekansizku opa, men 9-sinfman, beihtiyor unga kulimsirab, bir ikki dovucha tashladim. Ilib ololmagach, halta olib chiqsa, terib berishimni aytdim. U esa bolani kötargancha chopqillab oshxonaga kirib ketti. Birozdan söng u hovlida turgan uzunroq chöp bilan menga haltani uzatdi. Haltaga dovuchalarni tera boshladim. Bu orada uyoq-buyoqdan gaplashib, yaxshilab tanishib oldik. Men uni bir-ikki gaplaridan hayron bölardim, juda shöh ekan. Özim özimga "shaharliklar shunday bölsa kerakda" deb qöyardim. U menga yaqinroq kelib Umarni daraht shohlariga kötarib öynata boshladi. Tepadan esa... Tepadan uning köylak ostidagi kökraklari arig'i körina boshladi. Men bu holdan biroz g'alatiroq böldim. Asbob ham qaddini özgartira boshladi. Ahvol borgan sari yomonlashib, noqulaylik ortib borardi. Pastga qaramay desam ham iloji yöq, bor vujudim közlarimga buyruq berayotgandek edi. Shimni toridan kiyish ham, mana endi öz zararini körsatayotgandi. Qaddimni bukdimda, terishda davom etdim. Bizning örik daraht kattagina bölib, Oqillarning uyiga ham ancha-muncha shoxlari ötib turardi. Men ösha shoxlar ustiga ötib tera boshladim. Bu yerdan juda ham yaxshi körinayotgan kökraklarning tepa qismi, meni öziga sehrlab olgandi. Men juda ham omonatgina turar edim. Chunki, belim bukilgan, tepadagi shoxning kichigiga qölimni qöyib olgandim. Halta esa shoxlardan biriga ilingandi. Shu tob haltani olaman deb qöl chözgandim, oyog'im toyib, ushlab turgan shoxim sinib ketdi...

-Yusuuuf, Yusuf... Ufff... Endi nima qilaman..., qulog'imga shunday ingrashga öxshash ovozlar chalinib, asta közimni ochdim. Qarshimda Diyora hursand holda, közlarida yosh bilan nimalarnidir bijirlardi.
-... Hayriyate, özinga kelding, qörqitvordinku ahmoq, ehtiyot bölmaysanmi?, u shunday deb men tomonga egilib yuzimdan öpib qöydi. T judayam hursand edi. U öng qölimdan ikki qöli bilan qattiq ushlab olgandi. En qizig'i meni futbölkam yechilgan, peshonamga nam doka qöyilgandi. Ozmuncha özimga kelib:
-Nima böldi özi, yiqilib tushdimmi?
-Haa ahmoq yiqilib tushding, öng yelkang bilan yerga qattiq tushding. Aslida men aybdorman, kechir meni, nafsimni tiyganimda shunday bölmasdi.
-Yög'aa, iya dovuchchalar qani, darahtda qoldimi?
-Qöysangchi öshalarni, men qörqib ketdim, ölib-pölib qolmadingmikan deb öyladim, u haqiqattan ham bu ishdan afsuslanib gapirardi. Terlab ketayotganimni his qilib, oynadan hovliga qaradim. Quyosh tik kötarilgandi.
-Soat necha böldi?, dedim hayrat ohangida Diyoraga qarab.
-bir böldi, naq tört soat uhlading.
Shoshilib örnimdan turmoqchi edim, öng yelkam va qölimda kuchli og'riq paydo böldi.
-Yöq turma, dam ol, hozir ovqat olib kelaman.
Men indamay bosh silkib qöydim. U esa qizil köylak, kalta etakda yugurgilagancha oshhona tomonga ketdi. Men esa negadir uni tezroq kelishini hohlar edim. Ön daqiqa ötar-ötmas shippak ovozlari eshitilib, ayvon boshida Diyora körindi. Ayvon ochiq bölishiga qaramay, ovqat hidi hammayoqni egalladi. U patnisdagi narsalarni xontahta ustiga qöyib, meni yonimga kelib tizzalab ötirdi.
-Qani endi turamiz, tushlik qilib olaylik!
U meni qöltig'imdan tutib, turishimga yordam bermoqchi böldi. Etim jimirladi. Ammo, bu qöllar juda ham yoqardi. Men unga battar og'irligimni tashlab, qöllarimdan mahkamroq ushlashga majbur qilardim. Uning nozik qöllari mening badanimga tekkanida, shimim ichida özgarish boshlandi. Uning katta kökraklariga juda yaqin turgan tirsagimni ataylab ozgina kötardim. Endi tirsagim uni kökraklarini sezar edi. Bu holatdan Diyora menga bir qarab qöydi va kulib:
-Ahmoq, dedi.