Tasodifiy hikoya: Opam Va Uni Dugonasi Bilan... Davomi
Ishdaham Sitora opani o'ylab yurdim hullas darslar tugab uyga qaytayotib bozordan ul bul narsa oldim...davomi

Ikki oycha yashagandan keyin ortiq bu azoblarga dosh bera olmasligini tushundi.

Sobir erta tongda turganda yonida bir nimalar yozilgan, bir parcha qozog` turardi. Tezda olib o`qiy boshladi: ``Sobir aka men ketyabman. Men sizga loyig` emasman. Ziyoda.``
Sobir hech nimani tushunmay so`qmoq yo`lga yugurdi. Adirga yetmasdan Ziyodaga yetib oldi.
- To`xta azizam qayoqqa ketyabsan?
- Ortiq chidolmayman ketishim kerak! -dedi Ziyoda.
- Sani hafa qilib qo`ydimmi?
- Yo`q Sobir aka sizdan bir umur minnaddorman.
- Unda nega ketyabsan ahir baxtli yashayabmiz-ku?
- Ketmasam bo`lmaydi, iltimos yo`limni to`smang.
- Mayli tog`da yashab zerikkan bo`lsang, aylanib kelaqo yaqinlaringni ko`rib kel sanga ruhsat beraman.
- Yo`q man qaytmayman.
- Unda sababini aytib ket, mani savollar ichida qoldirma?
- Iltimos mandan buni so`ramang. Man sizga munosib emasman!
- Mayli ketaver, ammo qaytib kel. Bo`lmasa o`zim izlab topaman!
- Bo`lmasa eshitingggg! Man siz o`ylaganday pok ayol emasman. O`sha kuni dugonalarim emas, bir nechta yigitlar mani bu yerga tashlab ketgan edi. Chunki man bu yerga ular bilan kelib ularni ko`nglini hushlaganmannnn... -Ziyoda baqirib yig`lab yubordi. - Ha man shunday yaramasman, sizni mehrizga munosib emasman. Ortiq sizni aldagim yo`q. Agr lozim topsayz talog`imni bering... -dedi.
Sobir bu gaplardan keyin qotib qolgan edi. Ziyoda Sobirdan hech qanday sado chiqmagandan keyin yo`lida davom etdi. Qaytib orqasiga qaramadi...

Oradan ikki yil o`tdi. Ziyoda kattakon restaranning oshxonada. Qo`lida rezena perchatka, oldida partuk qo`li-qo`liga tegmay idish-tovoq yuvmoqda.
- Ziyoda mana bularni ham yuvib qo`y. -oshpaz ayol bir dunyo yuqsiz idish-tovoq olib kelib Ziyodani yoniga qo`ydi.
- Ho`p bo`ladi! -Ziyoda bundan xafa emas, aksincha mamnun. U endi to`g`ri halol yashashni o`rgangan. Tanasini sotib 100 ming topgandan, halol ishlab topgan 10 so`mi totliroq ekanini tushungan.
- Kimsiz bu yerda nima qilyabsiz? -dedi, oshpaz yordamchisi. Ziyoda o`z ishi bilan bant, oshxonaga kim keladi, kim ketadi ularga etibor bermaydi.
- Siz kimsiz o`zi? -yana o`sha savol.
- Ziyodaaa! -bu o`sha oshxonaga kirgan kishining ovozi. Ziyoda bu tanish ovozni eshitib idish yuvishdan to`xtadi. Xayajon bilan ortiga o`grildi. Qarshisida chiroyli kastum-shim kiygan. Soqol moylovi olingan. Judayam kelishgan kishi qarab turardi.
- Sobir aka! -naxot o`sha darvesh sifat Sobir akam shu bo`lsa. Ziyoda hayrt to`la ko`zlarini tikib turardi.
- Ziyoda kim bu kishi? -dedi oshpaz ayol.
- Uni eriman! -dedi oshpaz ayol qarab jilmayib.
- Bolangni otasi shu kishimi? -dedi oshpaz ayol.
Ziyoda ko`z yoshini yashirmay bosh chayqadi. Sobir asta Ziyodani ko`z yoshini artib, so`ng bag`riga bosdi...

(TAMOM)

Muallif: -MAJNUN-