::_Лагерь смертый_:: [Nightboy] (tanlovga)
| Добавил: | Nightboy (14.04.2016 / 21:26) |
| Рейтинг: |  (0) |
| Прочтений: | 22773 |
| Комментарии: | Комментарии закрыты |
Hayotda ikkita muhim kun bo'ladi. Birida tug'ilamiz, ikkinchisida esa yashashdan maqsadimiz nima ekanligini anglaymiz...
Mark Tven.
Buxenvald konsentratsion lageri. 1943-yil 16-dekabr, pm 04:55.
Sovuq tuman ichra chalinib barchani o'rnidan turishga undayotgan karnay sadolari xuddi izg'irin esgan shamol kabi hamma yerga tarqalib ketdi. Madorsizlikdan sekingina o'g'lini turtgan Yuriy ota dedi:
-Pyotr, o'g'liim... turaqol!
-nima vaqt bo'ldimii?
-ha bo'ldi... tur! yo'qsa hozir bu so'nggi marta uxlaganing bo'ladi! Pyotr darhol o'rnidan turib kiyimlarini kiyishga harakat qildi. Ammo holsizlik bunga yo'l qo'ymadi. Sekin sekin kiyinib bo'lar ekan, otasi bilan tashqariga safga chiqdi. Nemis harbiylari esa sanoqni boshlab yuborishgandi.
-Jin ursin bu 3 marta kech qolishingiz! der ekan nemis harbiysi, Pyotr va otasiga qarata to'pponchani to'g'irladi va ularni otib tashladi.
-Mayor! ulardan bitta kam!
-Nima bittasi qayerga ketadi? deya darhol uxlash zaliga kirib ketdi. Ochlik va madorsizlikdan o'rnidan turishga ham kuchi yetmagan, o'zini esa skeletdan farqi qolmagan yahudiy yigiti hali zamon kravatda yotardi.
-Iflos itvachcha! Tur o'rningdan haromi! deya to'pponcha bilan boshiga urar ekan kiyimlarini kiydirmasdan, yalong'och tashqariga sudrab chiqdi. Yigit esa sovuqdan titrab, g'ujanak bo'lib yerda yotardi.
-Manavi haromini poyezd pechiga tashlang!
-Xo'p bo'ladi mayor!
Safning o'rtasida turgan millatdoshi Roziq qo'lini musht qilib qo'ydi. Ikkita askar sudrab ketgan yahudiyning taqdiri esa aniq bo'lib qoldi.
-Askar!
-Eshitaman mayor! deya qo'lini ko'ksiga urib ches berdi askar.
-Bugun erkaklarni, temir koniga jo'nating, ayollar esa shaxtada ishlashsin. Bundan biroz hayratga tushgan askar bir necha sekund jimlikdan so'ng buyruqni qabul qildi. Bu vaqtda esa lager darvozasi yonida tashqarida turgan nemis mashinasi signal bera boshladi. Mashina ichkariga kirar ekan ichidan 5 ta ayol va 3 ta erkak hamda nemis soldatlari tushib keldi.
-Hay Gitler! salomlashdi askarlardan biri. izidan esa qolganlari ham ches berishga tushdi.
-Hay Gitler! Bular kim?
-Mayor ularni bosib olingan qishloqlardan biridagi xaroba uylardan topdik. Jon saqlab yurishgan ekan. Mayor yangi kelganlarga ko'z qirini tashladi. Ular orasida bitta kampir, uchta o'rta yoshli ayollar va 20 yosh atrofida bir qiz hamda 3 ta o'rta yashar erkaklar bor edi.
-Kampirni otib tashlang, erkaklar va ayollarni tekshiruvdan o'tkazib kolonnaga qo'shing, tag'in biror kasallari bo'lmasin... Qizni esa meni yotoqxonamga olib kiring!
Safda turgan Sasha nemislar nima deyishayotganiga tushunmasdan, sekingina yonidagi polyak yigitdan so'radi:
-Nima deyapti?
-Kampirni o'ldirib, qizni meni xonamga olib kiring dedi.
-Bechora qiz... achindi Sasha.
Kolonna mashinalarga ortilib ishlash joyiga jo'natildi. Qishning ayozli sovug'i barchani tanasini larzaga solar, qor tagidan chiqqan maysa kabi titratardi. Mayor Eyzen esa qizni xonasiga olib kirib boshdan oyoq nazar sola boshladi.
-Isming nima?
-Anne... ovozi titragancha dedi qiz.
-Millating?
-Yevrey. Mayor Eyzenning yuzi to'satdan bujmayib, g'azab uyg'ondi.
-Itdan tarqagan ekansanda-a? Anne piqqillagancha yig'lay boshladi.
-Nemischani qayerdan bilasan?
-Otam... otam nemis tili o'qituvchisi edi.
-Otangga nima bo'ldi?
-Sizlar o'ldirdingiz! baqirdi Anne.
-O'chir ovozingni iflos! deya yuziga tarsaki tushurdi Mayor Eyzen.
-Senlarga buyam kam!
Mayor tezgina stol ortiga o'tdida pastda turgan sharobni olib stakanga quydi va deraza yoniga bordi.
-Yechin! dedi mayor qultumlab sharobni icharkan.
-Nima? yig'lashda davom etardi Anne. Mayorni battar jahli chiqdi va to'pponchasini o'qlab Anneni iyagidan mahkam qisib peshonasiga tiradi.
-Yechin! pixillagan ovozda gapirdi mayor. Anneni labidan qattiq so'rib o'pdi va yana takrorladi:
-Yechin dedim men senga!
Anne yig'lagancha qimir etmay turardi. Toqati toq bo'lgan mayor Eyzen Anneni devorga qisdi va birin ketin kiyimlarini yirtib tashlab yechintira boshladi. Anne esa ojiz ovozda "yo'q" deya takrorlardi. Annening oppoq badanini bazida deraza tirqishlaridan kirgan izg'irin tirnasa, bazida nariroqda yonayotgan kamen issig'i mayin silardi...
Mayor Eyzen Anneni kravatiga yotqizib uni o'pa boshladi. Anne esa taqdiriga tan bergancha jim qoldi. Eyzenning jangga tayyor asbobi Annening bokira amiga yaqinlashar ekan mayor Eyzen Annega ko'z qirini tashlab qo'ydi va asbobini tezlik bilan oxirigacha tiqib yubordi. Annening ko'zidan o't olov chiqib ketdi va baqirib yubordi.
-O'chir ovozingni iflos! Mayor Eyzen bir maromda asbobini kirgizib chiqara boshladi. Og'riqqa bardosh berolmagan Anne esa tishini tishiga qattiq bosgancha ichida qattiq ingrab yotardi. Harakatni 4-5 daqiqa davom ettirgan mayor Eyzen bo'shangandan so'ng behosdan ko'zi, xushuni yo'qotgan Annega tushdi va seskanib ketdi. Tezda kiyimlarini kiygan Eyzen tashqarida turgan askarni chaqirdi.
-Askar!
-Eshitaman mayor!
-Ko'zimdan yo'qoting. deya Anneni ko'rsatdi. Askar Annega yaqinlashib bo'ynini ushlab ko'rdi, yuragi sust urardi.
-Nima qilaylik mayor? Hali tirik ekanku!
-Murdalar orasiga tashla haromini. Askar tashqarida turgan hamrohini chaqirib qizni olib chiqib ketishdi va tashqariga chiqarib murdalar to'plangan joyga tashlashdi.
Konda ishlashayotgan erkaklar millatlari har xil bo'lganligi sababli bir birlari bilan yaxshi chiqishmasdi. Ruslar alohida, polyaklar alohida va yana boshqalar ham alohida alohida gaplashishardi. Sasha qo'lidagi kerki bilan toshga zarba berar ekan yaqindagina lagerga kelgan millatdoshi Andreyga dedi:
-Nima deb o'ylaysan bu yerdan qochish mumkinmikin?
-O'ylab gapiryapsanmi Sasha?
-Bo'lmasamchi.
-Qochishni iloji yo'q... hayolingga ham keltirma!
-Iloji yo'q narsani o'zi yo'q Andrey.
-O'zi bu yerga qanday qilib kelib qolgansan?
-Biz... tank qo'shinlarida edik. Batalyonimiz pistirmaga uchragandi... ko'plar o'lib ketdi, tiriklarni esa asirga olishdi.
-Unda... qolgan safdoshlaring qayerda?
-Ular bu yerga kelgach rosa tomosha ko'rsatishdi...
-Haa... tushunarli qayerdaliklari.
-Qachon bo'lsayam bu yerdan qochib ketaman...
-Qochasan? bu yerdan faqat murdang chiqishi mumkin!
-Murdang? o'ylanib qoldi Sasha. Shu payt uni yelkasiga kelib tushgan qamchi darrasi uni hayolini qochirdi.
-Ayyyy...
-Ishlalaring ko'p gap sotmay! Andrey nemis askariga g'azab bilan qarab qo'ydi va ishlashda davom etdi.
Kech tusha boshlagan, ammo quyosh hali botgani yo'q. Quyoshning siniq nurlari osmonda taralib turardi. Mashinalarga ortilgan kolonna konslagerga qayta boshladi. Mashinalar lagerga kirib kelar ekan Andrey Sashaga dedi:
-Anavini qara! darvoza narirog'ida yotgan murdalar uyimini ko'rsatdi.
-A? nimani?
-Ertalab olib kelishgan qizni aytayapman.
-Qani u?
-Ana murdalar ichida yotibdi yalong'och.
-Hayvonlar! tag tubing bilan yo'q bo'lib ketlaring baring! dedi Sasha jahl bilan sekingina.
Mashinalardan tushgan kolonna ovqatlanish uchun navbatga tizila boshladi. Bir bo'lak qora non va ichiga nima solingani noma'lum bemaza ovqat...
-Sasha nima balo har doim
Mark Tven.
Buxenvald konsentratsion lageri. 1943-yil 16-dekabr, pm 04:55.
Sovuq tuman ichra chalinib barchani o'rnidan turishga undayotgan karnay sadolari xuddi izg'irin esgan shamol kabi hamma yerga tarqalib ketdi. Madorsizlikdan sekingina o'g'lini turtgan Yuriy ota dedi:
-Pyotr, o'g'liim... turaqol!
-nima vaqt bo'ldimii?
-ha bo'ldi... tur! yo'qsa hozir bu so'nggi marta uxlaganing bo'ladi! Pyotr darhol o'rnidan turib kiyimlarini kiyishga harakat qildi. Ammo holsizlik bunga yo'l qo'ymadi. Sekin sekin kiyinib bo'lar ekan, otasi bilan tashqariga safga chiqdi. Nemis harbiylari esa sanoqni boshlab yuborishgandi.
-Jin ursin bu 3 marta kech qolishingiz! der ekan nemis harbiysi, Pyotr va otasiga qarata to'pponchani to'g'irladi va ularni otib tashladi.
-Mayor! ulardan bitta kam!
-Nima bittasi qayerga ketadi? deya darhol uxlash zaliga kirib ketdi. Ochlik va madorsizlikdan o'rnidan turishga ham kuchi yetmagan, o'zini esa skeletdan farqi qolmagan yahudiy yigiti hali zamon kravatda yotardi.
-Iflos itvachcha! Tur o'rningdan haromi! deya to'pponcha bilan boshiga urar ekan kiyimlarini kiydirmasdan, yalong'och tashqariga sudrab chiqdi. Yigit esa sovuqdan titrab, g'ujanak bo'lib yerda yotardi.
-Manavi haromini poyezd pechiga tashlang!
-Xo'p bo'ladi mayor!
Safning o'rtasida turgan millatdoshi Roziq qo'lini musht qilib qo'ydi. Ikkita askar sudrab ketgan yahudiyning taqdiri esa aniq bo'lib qoldi.
-Askar!
-Eshitaman mayor! deya qo'lini ko'ksiga urib ches berdi askar.
-Bugun erkaklarni, temir koniga jo'nating, ayollar esa shaxtada ishlashsin. Bundan biroz hayratga tushgan askar bir necha sekund jimlikdan so'ng buyruqni qabul qildi. Bu vaqtda esa lager darvozasi yonida tashqarida turgan nemis mashinasi signal bera boshladi. Mashina ichkariga kirar ekan ichidan 5 ta ayol va 3 ta erkak hamda nemis soldatlari tushib keldi.
-Hay Gitler! salomlashdi askarlardan biri. izidan esa qolganlari ham ches berishga tushdi.
-Hay Gitler! Bular kim?
-Mayor ularni bosib olingan qishloqlardan biridagi xaroba uylardan topdik. Jon saqlab yurishgan ekan. Mayor yangi kelganlarga ko'z qirini tashladi. Ular orasida bitta kampir, uchta o'rta yoshli ayollar va 20 yosh atrofida bir qiz hamda 3 ta o'rta yashar erkaklar bor edi.
-Kampirni otib tashlang, erkaklar va ayollarni tekshiruvdan o'tkazib kolonnaga qo'shing, tag'in biror kasallari bo'lmasin... Qizni esa meni yotoqxonamga olib kiring!
Safda turgan Sasha nemislar nima deyishayotganiga tushunmasdan, sekingina yonidagi polyak yigitdan so'radi:
-Nima deyapti?
-Kampirni o'ldirib, qizni meni xonamga olib kiring dedi.
-Bechora qiz... achindi Sasha.
Kolonna mashinalarga ortilib ishlash joyiga jo'natildi. Qishning ayozli sovug'i barchani tanasini larzaga solar, qor tagidan chiqqan maysa kabi titratardi. Mayor Eyzen esa qizni xonasiga olib kirib boshdan oyoq nazar sola boshladi.
-Isming nima?
-Anne... ovozi titragancha dedi qiz.
-Millating?
-Yevrey. Mayor Eyzenning yuzi to'satdan bujmayib, g'azab uyg'ondi.
-Itdan tarqagan ekansanda-a? Anne piqqillagancha yig'lay boshladi.
-Nemischani qayerdan bilasan?
-Otam... otam nemis tili o'qituvchisi edi.
-Otangga nima bo'ldi?
-Sizlar o'ldirdingiz! baqirdi Anne.
-O'chir ovozingni iflos! deya yuziga tarsaki tushurdi Mayor Eyzen.
-Senlarga buyam kam!
Mayor tezgina stol ortiga o'tdida pastda turgan sharobni olib stakanga quydi va deraza yoniga bordi.
-Yechin! dedi mayor qultumlab sharobni icharkan.
-Nima? yig'lashda davom etardi Anne. Mayorni battar jahli chiqdi va to'pponchasini o'qlab Anneni iyagidan mahkam qisib peshonasiga tiradi.
-Yechin! pixillagan ovozda gapirdi mayor. Anneni labidan qattiq so'rib o'pdi va yana takrorladi:
-Yechin dedim men senga!
Anne yig'lagancha qimir etmay turardi. Toqati toq bo'lgan mayor Eyzen Anneni devorga qisdi va birin ketin kiyimlarini yirtib tashlab yechintira boshladi. Anne esa ojiz ovozda "yo'q" deya takrorlardi. Annening oppoq badanini bazida deraza tirqishlaridan kirgan izg'irin tirnasa, bazida nariroqda yonayotgan kamen issig'i mayin silardi...
Mayor Eyzen Anneni kravatiga yotqizib uni o'pa boshladi. Anne esa taqdiriga tan bergancha jim qoldi. Eyzenning jangga tayyor asbobi Annening bokira amiga yaqinlashar ekan mayor Eyzen Annega ko'z qirini tashlab qo'ydi va asbobini tezlik bilan oxirigacha tiqib yubordi. Annening ko'zidan o't olov chiqib ketdi va baqirib yubordi.
-O'chir ovozingni iflos! Mayor Eyzen bir maromda asbobini kirgizib chiqara boshladi. Og'riqqa bardosh berolmagan Anne esa tishini tishiga qattiq bosgancha ichida qattiq ingrab yotardi. Harakatni 4-5 daqiqa davom ettirgan mayor Eyzen bo'shangandan so'ng behosdan ko'zi, xushuni yo'qotgan Annega tushdi va seskanib ketdi. Tezda kiyimlarini kiygan Eyzen tashqarida turgan askarni chaqirdi.
-Askar!
-Eshitaman mayor!
-Ko'zimdan yo'qoting. deya Anneni ko'rsatdi. Askar Annega yaqinlashib bo'ynini ushlab ko'rdi, yuragi sust urardi.
-Nima qilaylik mayor? Hali tirik ekanku!
-Murdalar orasiga tashla haromini. Askar tashqarida turgan hamrohini chaqirib qizni olib chiqib ketishdi va tashqariga chiqarib murdalar to'plangan joyga tashlashdi.
Konda ishlashayotgan erkaklar millatlari har xil bo'lganligi sababli bir birlari bilan yaxshi chiqishmasdi. Ruslar alohida, polyaklar alohida va yana boshqalar ham alohida alohida gaplashishardi. Sasha qo'lidagi kerki bilan toshga zarba berar ekan yaqindagina lagerga kelgan millatdoshi Andreyga dedi:
-Nima deb o'ylaysan bu yerdan qochish mumkinmikin?
-O'ylab gapiryapsanmi Sasha?
-Bo'lmasamchi.
-Qochishni iloji yo'q... hayolingga ham keltirma!
-Iloji yo'q narsani o'zi yo'q Andrey.
-O'zi bu yerga qanday qilib kelib qolgansan?
-Biz... tank qo'shinlarida edik. Batalyonimiz pistirmaga uchragandi... ko'plar o'lib ketdi, tiriklarni esa asirga olishdi.
-Unda... qolgan safdoshlaring qayerda?
-Ular bu yerga kelgach rosa tomosha ko'rsatishdi...
-Haa... tushunarli qayerdaliklari.
-Qachon bo'lsayam bu yerdan qochib ketaman...
-Qochasan? bu yerdan faqat murdang chiqishi mumkin!
-Murdang? o'ylanib qoldi Sasha. Shu payt uni yelkasiga kelib tushgan qamchi darrasi uni hayolini qochirdi.
-Ayyyy...
-Ishlalaring ko'p gap sotmay! Andrey nemis askariga g'azab bilan qarab qo'ydi va ishlashda davom etdi.
Kech tusha boshlagan, ammo quyosh hali botgani yo'q. Quyoshning siniq nurlari osmonda taralib turardi. Mashinalarga ortilgan kolonna konslagerga qayta boshladi. Mashinalar lagerga kirib kelar ekan Andrey Sashaga dedi:
-Anavini qara! darvoza narirog'ida yotgan murdalar uyimini ko'rsatdi.
-A? nimani?
-Ertalab olib kelishgan qizni aytayapman.
-Qani u?
-Ana murdalar ichida yotibdi yalong'och.
-Hayvonlar! tag tubing bilan yo'q bo'lib ketlaring baring! dedi Sasha jahl bilan sekingina.
Mashinalardan tushgan kolonna ovqatlanish uchun navbatga tizila boshladi. Bir bo'lak qora non va ichiga nima solingani noma'lum bemaza ovqat...
-Sasha nima balo har doim
Saytdagi barcha turdagi materiallar 18+ yoshdagilar va undan kattalar uchun mo'ljallangan !
Bizni Ijtimoiy tarmoqlarda ulashing!