Tasodifiy hikoya: Qizlani seksga hissiyotini uygotish uchun nima qilish kere
Qizla iloji bolsa ozila javob berila...davomi

shunaqa ovqat berishadimi?
-Yo'q har doim ham emas... bazida shu ham yo'q. kesatdi Sasha.
-Anavi yerda tizilib turgan odamlar kim?
-Yahudiylar.
-Nima ularga ovqat berishmaydimi?
-Yo'q... berishmaydi... javob berdi Sasha erinib.
-Unaqada qanday qil...
-To o'lgunlaricha ishlashadi. boshqa savol berma! gapini bo'ldi Andreyni.

Biroz tamaddi qilib sal o'ziga kelgan Sasha yonidagi kravatda yotgan Andreyga dedi.
-Andrey bilasanmi... men bu yerdan qanday qochish mumkinligini topdim shekilli.
-Topding? qanday qilib ekan eshitaylikchi...
-Har uch kunda nemislar yig'ilgan murdalarni mashinalarga ortib olib ketishadi.
-Xo'sh?
-Agar biz... o'sha murdalar ichiga bir amallab kirib olsak, bu yerdan qochishimiz mumkin!
-Sasha... murdalar ichiga kirib olding ham deylik. Keyinchi? murdalarni nima qilishadi? Yoqib yuborishadimi? Balki poyezdlari uchun yonilg'i sifatida ishlatishar!
-Andreyyy... gap ular murdalarni nima qilishida emas. Biz ular orasiga kirib olishimizda!
-Keyin qanday qilib qochasan?
-Ular o'liklarni usti ochiq mashinalarda tashishadi. Biz esa keyin mashinadan sakrab tushib qolamiz!
-Bilmadim Sasha... bunga hech ko'zim yetmayapti.
-Seni bilmadimu, men lekin urunib ko'raman! Agar... Agar bu yerda qoladigan bo'lsak o'limimiz aniq! Bizni shundoqqina otib tashlashmaydi, aksincha sekin sekin o'ldirishadi!
Andrey o'ylanib qoldi, bir qarorga kelolmagan Andrey yana savol berdi.
-Xo'sh o'sha kun qachon ekan?
-Ertadan keyin!
-Ertadan keyin?
-Ha. Kecha murdalarni olib ketishdi ko'rdingku!
-O'ylab ko'rishim kerak Sasha... tong tundan aqlliroq deyishadi. Endi uxlayqolaylik...

Tong otdi. Barcha har kungidek tekshiruv uchun tashqariga yig'ildi. Mayor Eyzen maxbuslarga kunlik ishlarini tushuntirayotganda, to'satdan lager darvozasidan nemis mansabdor harbiylari yuruvchi mashina kirib keldi va ichidan polkovnik tushdi. Izlaridan nemis harbiylari bir ayol va bir rus harbiysini sudrab tushurishdi.
-Hay Gitler! ko'kragiga qo'lini urib ches berdi mayor.
-Hay Gitler! Mayor sizga sichqon olib keldik!
-Ko'rdim o'rtoq polkovnik.
-Nima meni xonangizga taklif qilmaysizmi?
-A? ey yo'g'e janob... marhamat! yo'l boshladi mayor.

-Polkovnik ularni qayerdan topdingiz?
-Front hududini, jangdan keyin tekshirayotganimizda chiqib qoldi... o'zini o'lganga solib yotgan ekan mug'ombir.
-Ayolchi?
-Bir qishloqdan o'tayotganimizda, o'sha ayol bizga tashlanib qoldi, haromi... to'g'ri shu yerga olib kelaverdik. Polkovnik qo'liga sigaretni olib og'ziga solarkan, mayor Eyzen gugurtni yoqib sigaretga tutdi.
-Uni ham kolonnaga qo'shaylikmi?
-Yo'q... ruschani tushunadigan askarlaringiz bormi?
-Albatta!
-Askarni va rusni buyoqqa olib keling!
-Xo'p bo'ladi!
-Askar! Askar!
-Eshitaman mayor!
-Fredrix va yangi kelgan maxbusni olib keling!
-Xo'p bo'ladi!
Askarlar yangi maxbusni olib kirishar ekan uning hamma yeri qonga bulangandi.
-Fredrix uni gaplarini tarjima qilib tur!
-Xo'p.
-Unvonini so'ra. dedi polkovnik.
-Unvoning nima?
-Rota komandiri... Rota komandiriman. dedi zo'rg'a.
-Rota komandiri ekan.
-Ismichi?
-Isming nima?
-Sergey... ismim Sergey. yana o'sha oxangda davom etdi.
-So'rachi... o'limdan qo'rqarkanmi?
Fredrix miyg'idan kulib qo'ydi.
-O'limdan qo'rqasanmi?
-Yo'q! Qo'rqmayman! Ammo senlarni qo'llaringda o'lgandan ko'ra itlarga yem bo'lib o'lgan afzal!
-Xo'sh nima dedi?
-Bizni qo'limizda o'lgandan ko'ra itlarga yem bo'lgani yaxshi emish!
-Rostdanmi?... Mayor sizlarda boshqa ruslar ham bormi?
-Ha ikkita bor.
-Unda bittasini chaqiring!
-Askar bitta rusni bu yerga olib keling!
-Xo'p bo'ladi.
Fredrix mashinalarga ortishga tayyor bo'lib turgan kolonna yoniga bordi va Sashani yonida turgan Andreyni tortqilab olib ketdi.
-Kuni bitta shekilli... ichida o'yladi Sasha.

-Olib keldim mayor!
-Mana!... haqiqiy it keldi! bularni itlardan nimasi kam? xandon otib kuldi polkovnik.
-Xullas askar unga ayt... mana bu haromini otib tashlasin. Agar otsa tirik qoladi, agar otmasa o'zi ham narigi dunyoga ravona bo'ladi.
-Sen mana bu qardoshingni otishing kerak! yo'qsa o'zing o'lasan! dedi Fredrix.
Andrey qaltiragancha Sergeyga qaradi.
-Seni o'ldirishimni so'rashyapti!
-O'ldir! O'ldir xoyin! Qo'lingdan kelmaydi! Ha qo'lingdan kelmaydi! Chunki sen qo'rqoqsan!
Andrey Sergeyni ko'zlariga qarab turarkan, uning ko'zlari aslida "iltimos meni o'ldir, baribir ular meni o'ldirishadi, ularni qo'lida itday o'lib ketgandan ko'ra, seni qo'lingda jon berganim afzal" deyayotgandek edi.
-Tezroq bo'l!
-Yo'q bunday qila olmayman!
-Nima qila olmaysan? yaxshi unda sen ham u bilan birga ketasan! deya to'pponchani Andreyning peshonasiga tiradi.
-Nima dedi? u nima dedi? so'radi Andrey qaltiroq ovozda.
-Agar uni o'ldirmasang sen ham u bilan birga o'larmishsan!
-Oxirgi marotaba aytayapman o'ldir uni! polkovnik yana to'pponchani Andreyni qo'liga tutdi.
-Oxirgi marta ogohlantirayapti, aytganini qil! dedi Frederix.
Qo'lida to'pponcha tutgan Andrey qaltiragancha uni Sergeyga qaratdi.
-Meni kechir... yig'lay boshladi Andrey, Sergey esa ko'zlarida g'azab bilan qarab turardi.
-O'ldir unii! bor ovozi bilan baqirdi polkovnik. Andrey ko'zlarini chirt yumdi va sekinlik bilan tepkini bosdi. Ko'zini ochganda esa yerda jonsiz yotgan Sergeyning labida tabassum uyg'onganligini ko'rdi...
-Kolonnaga qaytaring uni! dedi mayor.
Askarlar Andreyni olib chiqishganda kolonna mashinalarga chiqarilayotgan edi. Uni esa turtqilagancha Sashalar o'tirgan mashinaga chiqarib yuborishdi.
-Nima bo'ldi Andrey tinchlikmi? Andrey boshini changallagancha bir nuqtaga termulib ko'zida yosh bilan o'tirardi.
-Nima bo'ldi gapirsangchi?
-Men... men odam o'ldirdim!
-Nima bundan oldin o'ldirmagansanmi?
-Yo'q... yo'q! baqirdi Andrey.
-O'chir ovozingni itvachcha! nemis askarlaridan biri o'rnidan turdi.
-Bo'ldi bo'ldi, uni kechiring! tinchlantirishga harakat qilardi Sasha, ammo nemislar uni gapini tushunishmadi...

-Polkovnik yana qaytasizmi?
-Qaytishim mumkin mayor Eyzen.
-Ha aytgancha ayolni nima qilaylik?
-Qaysi ayolni?
-O'zingiz bilan olib kelgan ayolnida.
-Ust boshini yechib olib tashqariga bog'lab qo'ying, jazosini olsin!
-Xo'p bo'ladi!
Ishga jo'nashga tayyorlanayotgan mashinalar birin ketin lagerdan chiqib keta boshladi. Shunda to'satdan Sashaning ko'zi nemislar majburlab yechintirgan bechora ayolga tushdi.
-Andrey qara qara!
-Nimaaa? injiqlangancha so'radi Andrey.
-Ifloslarni qilayotgan ishini qara!
Askarlar ust boshi qip yalong'och ayolni qarshiligiga qaramay, radio karnaylari osilgan katta ustunga mahkam bog'lashayotgandi.
-Ey xudo... ularga o'zing insof ber! duo qila boshladi Sasha. Yana bir begunoh ayolning qismati o'lim bilan yakunlanishi aniq edi...

Kech tushib odatdagidek hamma lagerga qaytdi. Sasha va Andrey tamaddi qilib bo'lishgach, bugun tunda amalga oshirishmoqchi bo'lgan rejalarini muhokama qila boshlashdi.
-Sasha qurolimiz yo'q... agar biror askarga uchrasak tamommiz deyaver.
-Yo'q unday dema!.. bizga xudoning o'zi yo'l ko'rsatadi!
-Agar uxlab qolsak nima bo'ladi?
-Shuning