Tasodifiy hikoya: TELEFON... 3-qism (Tanlovga!)
TELEFON... 3-Qism... U tomondan tushinarsiz ingrashga o`xshash ovoz kelardi. Menga shunday tuyulardi, balki shunchaki qo`lidan tushurib yuborgandur telefonini! Lekin negadur darov javob beravermadi... - Aloooo... Maftunaaa! Uni chaqira boshladim. - .... U javob bermasdi. - Alooo, Maftunaxon... Yanada qattiqroq, gapirdim telefon maikrafoniga. - Alo-o-o-o! -dedi, dirdiragan ovozda. - Nima bo`ldi? - Hechnima-a-a! Ovozida yeg`i alomati bor. - Birn...davomi

Bir oz
sayr qilib oromgoxga qaytdim. Gurux raxbarimiz va
Mett avtobus xaydovchisiga yordam berish
maqsadida uni oldiga ketayotkan ekan. Men ham
ular bilan yo'lga tushdim. Bir qancha vaqtdan so'ng
biz avtobusni oldiga yetib bordik. Ne ko'z bilan
ko'rayki xaydovchi o'lib yotardi. Biz qo'rqib ketdik
va unga yaqinlashdik. Uning bo'ynida tish izlari bor
edi. Biz ancha paytgacha o'zimizga kelolme karaxt
xolda turdik. So'ng gurux raxbarimiz bu yerdan
tezroq ketish kerakligini aytdi va biz darxol ortga
qaytdik. Gurux raxbarimiz bu bo'rini ishi bo'lsa
kerak dedi. Lekin bo'ri bo'lsa nega aynan bo'yinidan
tishledi. Meni shu narsa o'ylantirar edi. Shu voqeadan so'ng biz zudlik
bilan oromgoxga qaytdik. Yo'ldan ketib borar
ekanmiz ko'zim daraxtni orqasidagi Leksiga tushdi.
G'alati u bu yerda nima qilib yuribdi ??? Daraxtga
yaqinlashsam u yo'q. Xayronman 1 sekund ichida u
qayerga ketib qolgan bo'lishi mumkun. U shunchaki
ko'zimga ko'ringan bo'lishi mumkun emas. Men uni
aniq ko'rdim. Bu yerda qandaydur bog'liqlik bor. Bu
voqeaga Leksi ham aloqador. Shu hayol bilan bo'lib
yo'lda yiqilib ham tushdim. Oyog'imdan ozgina lat
yedim. Lekin qo'limdan ham ko'p qon oqar edi.
Lekin bunga umuman parvo qilmadim. Meni faqat
bitta fikr qiziqtiradi Leksi o'zi kim ??? Oromgoxga
yetib borib to'g'ri Leksini oldiga bordim. U
tashqarida o'rindiqda o'tirgan ekan.
- Leksi u yerda nima qilayotgan eding ??? U
qo'limdegi qondi ko'rdi. Negadur uni ko'zlari o'zgara
boshladi va u darxol yuzini boshqa tarafga burdi.
- Tushunmadim qayerda??? Nima balo bugun chap
tarafing bilan turdimi.
- Bo'ldi bas qil Leksi, ayt o'zi kimsan ?? Bilaman
sen oddiy inson emassan. Xo'sh maqsading
nima ???
- Xa to'g'ri men sizlarga o'xshab oddiy inson
emasman, bo'la olmiman ham. Xich qanday
maqsadim ham yo'q. Faqat tinch yashashni
xoxleman xalos.
- Unda kimsan ???
- Vampirman xa men vampirman. Bor endi shu
gapdi hammaga ayt. Xaydovchini ham men
o'ldirdim. Barchasiga men aybdorman. Leksini
ko'zida birinchi marotaba yosh ko'rdim. Uni kimligini
bilgach esa karaxt axvolga tushdim. Naxotki u ......
Vampir. Bu so'zlarga ishongim kelmasdi.
- Qachondan beri vampirsan ?
U menga manoli nigox tashladida
- Tug'ulganimdan beri.
- Opalaringchi ?
- Ular ham.
Mayli endi kirib biroz dam ol. Keyin gaplashamiz. U
xo'p dedi va o'z xonasi tomon ketdi. Lekin hali ham
o'zimga kelo olmayapman. Naxot men sevgan qiz
odam emas...Vampir. Bu qanday sinov bo'ldi. Uni kimligini bilgach o'zimga kela
olmasdan ancha tashqarida o'tirdim. Kech ham
tusha boshladi. Kechki ovqatni yemasdan xonamga
kirib yotdim. Qani endi ko'zga uyqu kelsa. Saot ham
tungi 2 bo'ldi. Bir payt derazadan kimdur kirgani
sezildi. O'rnimdan turib qarasam bu Leksi ekan.
To'g'risi uni ko'rib xayron bo'ldim. U menga mayus
nigoxi bilan termulib turar edi.
- Bu yerda nima qilyapsan ?
- Sen bilan gaplashib olsek bo'ladimi Erik ?
- Mayli yur tashqariga.
Leksi bilan tashqarida tongacha suxbatlashdi.
Bundan xursand edim, u ham bundan mamnun.
Suxbat orasida u haqida ko'p narsalarni bilib oldim.
Eng asosiysi u ham menga befarq emas ekan. Buni
eshitib o'zimi qo'yarga joy topolme qoldim. Naxot u
ham meni sevsa. Shundan so'ng hayot ko'zimga
juda go'zal bo'lib ko'rina boshladi. Har doim Leksi
bilan birga sayr qiladigon hatto birga nonushta
qiladigon bo'ldik. U ham o'zgara boshladi
oldingidaqa sovuq muomila qilmas edi. Bundan
ikkimiz ham birdek shodmiz. Uning kimligini
bilsamda lekin bu menga muammo emas edi. Kunla
shu zaylda o'tib mana dam olishimiz ham tugadi.
Endi ortga uyga qaytamiz. Ertaga tong saxarda
yo'lga tushamiz. Xozir narsalarni yig'ishtirishga
xozirlik ko'ryapmiz. Mana nixoyat tong. Uyga
ketamiz. Uyga tezroq qaytib Stenliga Leksi haqida
aytgim kelardi (vampirligini emas, munosabatimiz
haqida). Avtobusimiz yo'qligi uchun boshqa avtobus
buyurtma qildik. Yo'lga otlandik. Men Leksi bilan
yonma yon ketar edim. Yarim saot yurganimizdan
so'ng biz buzilib qolgan avtobusni oldiga yetib
keldik. Yerda esa o'sha xaydovchi nimtalangan
holatda yotardi. Qolgan talabalar buni ko'rib baqirib
yuborishdi. Gurux raxbarimiz ularni tinchlantirdi va
biz u yerdan ketdik. Leksi esa menga iltijoli nigox
bilan bu meni ishim emas, men faqat bo'ynidan
tishlagan edim. O'zing ham ko'rgan eding Erik. Buni
men ishim emas uni men nimtalamadim dedi. Uni
ko'rib achinib ketdim, tinchlantirishga xarakat qildim.
Biz uyga ham yetib keldik. Uyga kelganimizdan
so'ng Stenliga Leksi bilan munosabatimizi so'zlab
berdim. U buni eshitib juda xursand bo'ldi. Uyga
kelganimga xich qancha vaqt bo'lmasdan Leksidan
qo'ng'iroq bo'ldi. Go'shakni ko'targanimda Leksi
faqat yig'lar edi. Zudlik bilan Leksini uyiga bordim.
Ichkariga kiriboq ne ko'z bilan ko'rayinki Leksini
onasi polda yotardi. Uning ko'ksiga esa pichoq
tiqilgan edi. Vampirlar o'lsa tanasi qorayib ketar
ekan. U ham huddi shunday edi. Buni ko'rib qo'rqib
ketdim. Leksi va opalari faqat yig'lar edi. Uni
tinchlantirishga harakat qildim va uni honasiga olib
chiqdim. U faqat yig'lar umuman gapirmas edi.
Unga tinchlantiruvchi uqol qildik va u uyquga ketdi.
Onasini esa opalari bilan o'rmon ichkarisadan
chuqur kavlab ko'mdik. Ular juda alamzada,
judayam vaxshiylasha boshladi. Ular bilan uyga
qaytdik. Mexmonxonada o'tirsak Leksi uyg'ongan
ekan. Uni ko'rib qo'rqib ketdim. Ko'zlari qizarib
ketgandi u ham alamzada. U menga parvo qilmadi
va opalariga qarab
- Bunaqa o'tirishdan foyda yo'q, onamizi shu
axvolga solgan shu lanati shaxardan qasd olamiz.
- To'g'ri aytasan, onamizi o'chini olamiz. Qotilni
topib boshiga itni kunini solamiz.
Bu gaplarni eshitib yuragimda vaxima paydo bo'ldi.
Oldingi Leksidan asar ham qolmagandi. Uni o'rnini
esa yovuz, alamzada Leksi egallagan edi. Naxotki
endi men sevgan Leksi yo'q.
- Erik sen uyga ketishing mumkun
- Leksi men sen bilan qolaman
- Yo'q Erik bu ishga seni aralashtira olmiman, bu
oylamizi qasdi.
U bilan hayrlashib uyga qaytdim. Kechki ovqat
tomg'imdan o'tmadi. Stenliga xayrli tun tilab
xonamga borib yotdim. Ertalab kimningdur
qichqirganidan uyg'onib ketdim. Ko'chada baqir
chaqir, to'palon ko'tarilgan edi. Kiyimimni kiydimda
ko'chaga chiqdim ne ko'z bilan ko'rayinki ko'chada
chavaqlab ketilgan o'liklar yotardi. Bu xodisani ko'rib qo'rqib
ketdim. Ko'chada to'palon ko'tarilgan, hamma yo'qni
militsiya bosgan. O'liklar atrofi tasma bilan o'rab
tashalgan. Bu albatta Leksini ishi ekanligini bilib
turardim. Lekin bunday vaxshiylik qiladi deb sira
ham o'ylamagan edim. Zudlik bilan 3 ta tez yordam
moshinasi keldi va hamma o'liklarni olib ketdi.
Militsiya esa to'plangan olamondi tarqatish bilan
ovora. Shu voqeadan so'ng ko'p odamlar uylaridan
tashqariga chiqme ham qo'yishdi. Lekin bu voqealar
har kuni sodir bo'lar edi. Har kuni kimdur o'ldirilar
edi. Shundan so'ng men Leksini uyiga bordim lekin
uyni ichida xich kim yo'q edi. Eshik oldida uni
kelishini kechki paytgacha kutdim, lekin undan
darak bo'lmadi. Noiloj uyga qaytdim. Ertasiga