Tasodifiy hikoya: Kollejda topilgan jinicha baxt!
My name is Shaxruz. Yowim 19 Hulas bundan 3 yil oldin hayolimga ham kelmagan iwla bolgandi bu mani b...davomi

Baron 4 (kamolov) (copy)

Добавил:	(((kamolov))) (21.04.2016 / 00:00)
Рейтинг:	(0)
Прочтений:	15353
Комментарии:	Комментарии закрыты

G'or atrofida yuzga yaqin harbiylar dushmanni o'qqa tutish uchun tayyor turishardi. Lekin ichkaridagi raqib qanday kuch va qurolga ega ekanligi nomalum. Tezkor guruh rahbari Azam Nosirov va Toxir hujum rejasini boshlab yuborishdi va ular g'orga bostirib kirishga kelishib olishdi.
Shundan so'ng Azam Nosirov 60 ta askar bilan g'orga yaqinlasha boshladi. Xamma havotirda. Toxirning yigitlari esa avtomat nishonini g'orga qaratishgandi. Nosirov guruhi vertolyot yoniga yetib borishdi. Hech kim yo'q. Nosirov ikki yigitga "vertolyotni tekshir" deb imo qilgan edi. Serxio g'or og'zida paydo bo'ldi va rus tilida gap boshladi.
-Hayrli kun janoblar
-qo'lingni ko'tar
-yaxshi yaxshi, faqat vertolyotga tegmanglar unda men uchun kerakli narsalar bor, axir birovni narsasiga tegish uyat emasmi?
Serxio huddi harbiylarni ustidan kulayotgandek gapirardi. Yo'q, uning gapiga hech kim quloq solishmadi. Topshiriq olgan ikki yigit vertolyotga chiqib uni titkilay boshladi va kutilmaganda baqirib yuborishdi.
-Xamma yotsin! bomba!
bummm!
vertolyot portladi. Xammayoq odam ko'rib bo'lmaydigan darajada tutun bo'lib ketdi. Portlash natijasida harbiylarning yarmidan ko'p qismi qirilib ketdi. Shu qatori Azam Nosirov ham parcha parcha bo'lib ketdi. Chunki ularning asosiy qismi vertolyotning shundoq yonida turishgandi. Toxir va uning yigitlari sarosima bilan g'orga o'q uza boshladi. Serxio allaqachon o'zini ichkariga olgandi. Katta otishma boshlandi. Serxio, Fedor va Kamila professional mergan edi. Ular otgan besh o'qdan deyarli uchtasi nishonga bexato tegardi. Hechkim asosiy bazaga habar berishga ulgurmadi. Serxio va uning sheriklari hamma harbiylarni qirib tashladi. Toxir va uning beshta sherigi Serxio asiriga aylandi. Oz kuch bilan jiddiy raqibni yengib tashlagan Serxio guruh ichida o'z nufuzini o'rnatdi. Fedor hujumdan keyin unga savol berdi.
-endi nima qilamiz Serxio?
-Bu yerdan tezroq ketamiz. Tayyorlaninglar.
-Asirlarchi?
-Xabib, otib tashla. Ulardan bizga foyda yo'q. Kattasini qoldir, bizni qanday kuchga ega ekanligimizni qolganlarga aytsin.
Xabib qurolini o'qlab asirlarni otib tashladi va Toxirni tirik qoldirdi. Biroq og'ir yaralangan edi. Uni topib olishlari qiyin bo'lishi uchun og'zini bekitib katta xarsang toshlar orasiga qo'llarini bog'lab ketishdi. U shu zaylda bir hafta yotdi. Bu xaqda keyin.
NBB guruhi esa tezlik bilan tog'lar orasidan qochib qolishdi. Shu tunda ular Tojikiston orqali Rossiaga o'tib ketishdi.
Moskva.
Guruh azolari rus mamlakatiga yetib kelishdi. Ularni Pavel ismli rus yigiti kutib olib, shahar chetidagi dala hovliga joyladi. Ularga guruhning yana bir azosi qo'shilishi kerak edi. Shundan so'ng Fedor guruhni tark etadi. Uning vazifasi guruhni O'zbekistonga yig'ish bo'lgandi.
Xullas, guruh birinchi missiani qabul qilishni va o'zbek yigitni kutishardi. Tushlikdan so'ng hamma uyquga ketdi. Serxioni kunduzi uxlaydigan odati yo'q edi. U fursatdan foydalanib Kruzga telefon qildi.
-Janob Kruz biz Moskvadamiz
-Yaxshi. O'zbek yigitni ko'rdingmi?
-Yo'q, u bizni Rossiada kutib olishi kerak edi. Lekin undan darak yo'q. Pavel ham u to'g'risida bilmas ekan.
- bugun tunda uni ko'rasizlar
-yaxshi
-Serxio meni eshit. Kattalarning qulog'iga seni O'zbekistonda qilgan mohirona ishlaring yetib boribdi. Barakalla o'g'lim. Fahrlanaman sen bilan. Sen endi NBB guruhining sardorisan. Bu "Baron"ning buyrug'i yuqoridan kelgan. Guruhni boshqar. Guruh salkam ikki oy davomida birga bo'ladi. Sheriklaringga past baho berma. Ular o'z ishining mohir ustalari. Shu bilan birga ulardan ehtiyot ham bo'lgin. Mana shu ikki oy davomida sizlar turli hil missialarni bajarasizlar.
-Topshiriq asosan qanday bo'lishi mumkin?
-Sen ijrochisan xolos. Seni topshiriqning qandayligi qiziqtirmasin.
-Tushunarli. Bu ish uchun menga qancha tegadi.
-Juda ko'p. Aqlinga ham sig'maydigan darajada. Agar ish zo'r bitsagina. Xozir pulni o'ylama. Ko'proq ish to'g'risida bosh qotir o'g'lim. Bu srn uchun oxirgi qotilliklar bo'lishi mumkin. Endi o'zbek yigitga kelsak, uni ismini bilmayman. O'zing tanishib olasan. U senga asosiy sherik bo'ladi. Faqat shuni bilaman xolos. Ishni yaxshilab o'rgat, u qo'lini biron marta qonga botirmagan. Ammo harqanday ishga tayyor.
-birinchi topshiriq qayerda bo'ladi?
-parijda
-qanday?
-Keyin bilasan. Hozirmas. Guruh to'liq yig'ilsin. Keyin Fransiya yo'l olasizlar.
Suhbat shu yerga kelganda yakunlandi.
Kechki ovqat paytida Serxio Kruz bilan bo'lgan gaplarning ayrimlarini aytib berdi.
-Demak Parijga boramizmi, dedi Kamila sevinib.
-Shunday jonginam, biroq u yerga Eyfel minorasini ko'rgani emas. Boshqa maqsadda boramiz.
-Tushunarli
Shu payt eshikdan Pavel kirib keldi
-Yaxshi o'tiribsizlarmi?
-Tinchlikmi Pavel, nega kelding?
-Do'stlarimni bir ko'rgim keldi, -u kuldi.
-Qanaqa do'st? Aqlingni ishlat axmoq.
-Hazil. Serxio buncha yuraging tor. Senda ish bor.
-Qanaqa?
-Tunda bir joyga borib kelamiz.
-tushundim. Endi ket bu yerdan. Bizni gaplashadigan gaplarimiz bor.
Pavel ketdi va yarim tunda qaytib keldi. Tun yarmidan oqqanda ular shahar markaziga yo'l olishdi. Mashina shahar markaziga yetib bordi, biroq to'xtamay yo'lda davom etdi. Ular shaharni kesib o'tib yana bir qishloqqa yetib kelishdi. Mashina baland qilib qurilgan uy oldida to'xtadi. Uy chiroqlari yoniq edi.
-Keldik. Tush mashinadan Serxio!
-qayoqqa olib kelding meni?
-Bu professor Yevgeniy Romanovichning uyi. U senga nimadir berishi kerak. Bu topshiriqda bor.
Ular pastga tushishdi. Eshik qo'ng'irog'ini bosgandan so'ng, oq xalat kiygan chiroyli bir qiz chiqdi. Pavel unga yuzlandi.
-Xayrli kech. Professor uydami?
-Xa. U sizlarni kutyabdi. Marhamat.
Ichkariga kirishdi. Uy juda hashamatli qurilgan edi. Ular uy ichkarisiga kirishmadi, aksincha oq xalatli qiz ularni yerto'laga boshladi. Serxio o'zini ancha bosiq tutardi. Biroq begona joyda bunday notanish kimsalar qurshovida bo'lish
unga yomayotgandi. Yerto'laga tushgach Serxio hayron qoldi. Bu yerto'la emas ko'proq ofisga o'xshari. Ularni professor qarshi oldi.
-Xayrli kech Pavel, yaxshimisan?
-Salom Yevgeniy Romanovich. Bu Serxio Ispaniyadan.
-Yaxshi Pavel. Sen endi boraver. Biz Serxio bilan gaplashadigan gaplarimiz bor.
Ular yolg'iz qolishdi.
Profesdor va Serxio bir xonaga kirishdi. Xonada hechnima yo'q edi. Serxio hayron bo'ldi. Biroq so'ramadi. Shunda Profesdor xonaning o'rtasidagi katta temirni ko'targandi temir tagida qandaydir temir quti bor ekan.
-Tushing Serxio
-bu nima?
-Bu lift. Pastga tushamiz. Qani bo'laqoling liftga kiring.
Serxio lifga tushdi. Orqasidan professor ham. Lift og'zi avtomatik yopilib ular pastlay boshladi.
- Qancha pastga tushamiz?
-Aytsam qo'rqib ketmaysizmi?
-yo'q
- bor yo'g'i 54 metr
-Nima bor pastda
-laborotoriya
-tushunarli
Nihoyat lift pastga tushdi. Haqiqatdan laborotoria ekan. Serxio bundan hayratga tushdi. Ular uzun yo'lak bo'ylab yurib, bir katta va qorong'u zalga kirishdi. Doktor chiroqni yoqdi. Zal ancha katta edi. Zal tibbiy asbob uskunalar bilan to'la. O'rtada oq oynali vakum turardi. Uning ichida esa bir