Tasodifiy hikoya: Qanaqa tanl0v ketyapti bilmadimu lekin ösha tanl0v uchun"Ayro baxt" dramma-1
...davomi

qaxramonlarday. Guli asta Zoyirni toshday qattiq ko`ksiga qo`lini qo`ydi. Bu teginishdan keyin Zoyir hushiga keldi va epchilik bilan Gulini bilagidan ushlab oldi.
- Aaaayy! Guli baqrib yubordi.
- Manga yaqin kelma degandim-u?
- Nonushta tayorlagan edim, qo`limni qo`yvoring... -dedi.
- Hozir kiyinib chiqaman! -Gulini qo`lini qo`yib yubordi...

Zoyir Guli tayorlagan nonushtani, istar istamas og`ziga solar ekan. Birdan to`xtab qarshisidagi televizirga tikilib qoldi. Gulini ko`zi ham televizirda, tezkor xabarlar, xabarlarda aytilishicha bir o`zbek yigitini shavqatsizlarcha o`ldirib ketilgani xabar qilinib, voqea joyida qisqa lavxalar qo`yildi. Xabarlar tugagach Guli Zoyirga o`zgacha hayajonda qaradi.
- Vaay bechora! Ruslar yomonda, shavqatsiz!
- O`lgan Farxod... -dedi Zoyir jiddiy qiyofaga kirib.
- Farxod!
- O`sha suratdagi? -dedi. Gulini rangi o`chib birzum nima qilarini bilmay qoldi.
- Unni... Uni...
- Man o`ldirdim! -dedi sovuqqonlik bilan.
Guli asta o`rnidan turib bir ikki qimtinib yutundi.
- Rost aytyabsizmi?
Zoyir javoban bir qarab qo`ydi.
Guli nima qilarini bilmay esankirab turdida, birdan xojatxonaga qarab yugurdi. Zayir avvaliga Gulini hatti xarakatini tushunmadi. So`ng bu qotillikni ochiq aytib qizni qo`rqitib yuborganini fahimladi...
- Guli eshikni och? -hojatxona eshigini taqqillatdi.
- Aka men hechkimga aytmayman! -ichkaridan yig`i aralash ovoz keldi.
- Och Guli man sanga tegmayman.
Guli o`ylab ko`rdimi, biroz o`tgach eshik ochildi.
- Guli mandan qo`rqma sanga ozor bermayman...
- Siz uni o`ldiribsiz-ku?
- Bunga sabablarim bor. Ularni sanga aytolmayman... Bugun O`zbekiston qaytamiz, istasang samalyotga belit olib beraman. Lekin mani o`zim poyezda qaytaman! -dedi.
- Siz bilan poyerda qaytaman! Narsalarimni yig`averaymi?
- Ha...

Poyezga chiqishdi. Kupiyda faqat ikkilari, uzoq yo`l. Anchagacha oralarida skunat xukumron bo`lib keldi, oradagi bir ikki og`iz kundalik ishlatiladigan so`zlarni nazarga olmasa...

O`zbekistonga yetib kelishdi.
- Guli buyog`iga o`z yo`limizda davom etamiz. Mana hujjatlaring? -Zoyir Guliga Pasportini uzatdi.
Guli Pasportni olar ekan, qappayib turganidan sezdi ichiga pul qistirilgan. Hayron bo`lib, pullarni qo`liga oldi.
- Bu nima uchun?
- Uyinga quruq qaytsang, oylang nima deb o`ylaydi?!
- Bu juda ko`pku?
- Olaver...
- Rahmat aka... Shu chog`gacha ismingizni so`ragani botina olmagan edim!
- Ismim Zoyir.
- Rahmat Zoyir aka!
Guli taksiga o`tirayotgan edi. Zoyir bilagidan tutdi.
- Guli bir narsani bilib qo`y. O`zbek ayolini shani nomusi beybaxo. Oson pul topaman deb o`zingni arzon sotma! -dedi va eshikni berkitdi. Taksi yurgan xamoni Zoyir ortiga o`grilib yo`lida davom etdi...

Endi navbat, qalgan ikkisiga. Maskivadan qaytgan xamoni Kallani ishratxonasiga otlandi. Bu safar eshik oldidagi qorovul to`xtatishga botina olmadi. To`g`ri Kallani xonasiga kirib bordi. Kalla qandaydur foxishani tizzasiga o`tqazvolib ko`kraklarini o`ynardi. Zoyirni ko`rgach, xushyor tortdi. Foxishani tizzasidan turg`azib yuborib ``yo`qol`` deb ishora qildi.
- Hush ko`rdik Kinyaz. Tez qaytibsanda? -deb tirjaydi.
- Man aytgan ish nima bo`ldi? -dedi jiddiy ohangda.
- Hammasini aniqladim. Mana bu! -Kalla qo`lidagi suratga ishora qildi. - Ahror B...ov. Ikki yil o`tirib chiqgan. Hozirda ishi yurishmay ichkilikka ruju qo`ygan!
- Manzili kerak manga? -dedi Zoyir.
- Shoshilma Kinyaz! -Kalla ikkinchi suratga ishora qildi va so`zida davom etdi. - Mana bu Habibullo M...ov bu tojik, otti qashqasi, o`zini shaxarni egasiman deb o`ylaydi. O`zining bilyardxonasi bor, kuni o`shayerda o`tadi!
- Kalla manga manzili kerak?
Kalla Zoyir sabirsizlik qilayotganini bilsada. Unga parvo qilmadi. Aksincha atayin jaxlini chiqarganday tirjayib so`zida davom etdi.
- Aslida bilyardxona bir niqob, u yerda dori sotadi. O`zi ham urib turadi! Keyin jangavor qobilyatga ega, osonliqcha bo`yin egmaydi! -gapini tugatgach suratlarni orqasini ogirdi.
Zoyir manzillar surat ortiga yozilganini bilgach ortiga qaytdi.

Ota onasida shufha uyg`otmaslik uchun. Pullardan ozrog`ini so`mga aylantirib oldi. Uyga kelganda ishlab kelganini aytib biroz pul berdi...

Odam o`ldirish o`zi tasavur qilganday, oson ish emas ekan. Bir necha kun ko`ziga uyqu kelmadi. Farxodni qiyofasi ko`z oldidan ketmasdi. Ammo Ozodani o`ylaganda yana qasos o`ti yuragini yondirar edi. Qolgan ikkisini ham biryog`lik qilish uchun ruhiy tayorgarlik ko`ra boshladi. Uyda tushgan, to`kilgan yerlarni suvadi, oqladi. U yer bu yerni remont qildi. U shu yo`l bilan ham ruhan tayorgarlik, ham ota onasini ko`nglini hotirjam qilishga urundi...

Bir necha kundan keyin ishga kirishdi. Avval Ahrorni ortidan tushdi. Mazil anig` uyiga bordi. Haqiqatdan aroqho`r alkash ekan. Ustiga ustak, uyida hechkim yo`q bir o`zi yashar ekan...

* * * * *

Zoyir bilyardxonaga kirdi. Qorachadan kelgan, baquvat yigitni darov tanidi. Ammo unga yaqinlashgani shoshilmasdi. Sabir bilan kech bo`lishini kutardi. O`zi bir bilyard stolni egallab olib toshlarni uyog`dan buyog`ga dumalataverdi. Tun yarmidan o`tgan sayin birin birin odam kamayib borardi. Nihoyat bilyardxonada odam qolmadi. Habini o`zi Zoyirni oldiga keldi.
- Ish vaqti tugadi endi yopaman!
Zoyir asta jilmayib doska ustiga 100 $ qo`ydi.
- Bir qo`l o`ynamaymizmi?
- Ikkita bo`lsa o`ynayman! -dedi Habi.
Zoyir ikkita emas bir dasta pul tashladi.
- Bo`ladimi?
- Bo`lmasamchi! -Habi tirjaygancha toshlarni to`g`irladi...

O`yin Habini foydasiga hal bo`layotgan edi.
- Bankni o`mardingmi deyman! Yo jinnimisan? -dedi.
Zoyir xoxolab kuldi.
- Har ikkisi!
- San haqiqatdan jinni ekansan. Negadur avval sani ko`rmagan ekanman! -dedi Habi.
- Ko`rgansan!
- Qayerda?
- 8 yil avval to`g`dan qaytayotganingda ikkita sheriging bilan bir yigit va qizni ko`rgansan!
Habi nimalarnidur eslaganday hushyor tortib atrofga bir qarab qo`ydi.
Zoyir yana asta jilmaydi:
- Bu kunni, basharangga tik qarashni qancha kuttima! -dedi.
Kutilmaganda zarb bilan yelkasiga tekkan kiya (Bilyard o`ynaydigan tayoq.) ikkiga bo`linib ketdi. Ko`zi esa eshit tarafga yugurib ketayotgan Habida edi. Yonida sinib ikkiga bo`lingan kiya yotardi. Qo`liga yug`on tarafi tushdi. Oldiyu Habini ortidan yugurdi...

Ayni o`sha paytda tergovchi N. Pulatov shir uyqusini buzib o`likxonada, yotgan Ahror B...ov ning o`lmi haqida. Ekispirtiza hodimi bilan telifosnda uxbatlashardi.
- Ahror B...ov nafas yetishmasligidan bo`g`ilib o`lgan!
- Ho`sh davom eting! -dedi N. Pulatov.
- Uning ko`zlari o`yib olingan. So`ng olati tagidan kesib og`ziga solishgan. Olat tomog`iga tiqilib nafas yo`lini to`sib qo`ygan. Ahror B...ov shundan keyin o`lgan!
- Bo`pti qolganini keyin gaplashamiz! -tergovchi N. Pulatov go`shakni qo`ydi. U hayotida birinchi bor bunday o`limni eshitishi edi. Hayolida bu o`limni taxlil qila boshladi.
``Juda daxshat. Qanday shavqatsiz qotilni ishi ekan-aa?``
N. Pulatov bu haqida bosh qotirayotgan