Tasodifiy hikoya: "VATAN UCHUN" {вторая мировая война} (5-qism)
"VATAN UCHUN" (5-QISM) "HIKOYADA TARIXIY XATOLIKLAR BO'LISHI MUMKIN!" Nemislar katyusha bombar...davomi

Titanik... ΞEgoisteΞ

Добавил:	ModFather (20.05.2016 / 06:15)
Рейтинг:	(0)
Прочтений:	33752
Комментарии:	Комментарии закрыты

Shiddatli to'fon-u to'lqinlarni o'ziga sig'dira olgan ummon quchog'ida, "Titanik" nomli alpqomat kema manzil tomon suzib borardi. Necha minglab odamlar, ishchilar, yo'lovchilar, xizmatchilar, sozandalar bu kemadan joy olishgandi. Kema juda katta bo'lib, uzunasiga ham, bo'yiga ham, eniga ham odam zotini lol qoldiradigan darajada edi. Kema palubasida har-xil kafe, bar va musiqiy maydonchalar joylashgandi. Shu joylarda, sayohat zavqidan suhbat qurib o'tirgan oilalar va sevishganlar, ko'rgan odamning havasini keltirardi. Ayniqsa, bizning otashin juftlik. Jek(Jack) va Rouz(Rose). Bu ikki juftlik bir-biriga olam-olam quvonch ulashib, kemaning uchi, ya'ni peshonasi hisoblanuvchi joyda turishar edi.
-Qo'llaringni kengroq och Rouz!
-Yo'q, qo'rqaman!
-Qo'rqma! Axir bu ajoyibku. Qara, mana bunday!
-Juda baland ekan! Qörqyabman!
-Rouz, men yoningdamanku!
-Qo'limni qo'yib yuborsam tushib ketishim mumkinmi?
-Yo'q, seni ushlab turibman.
-Yaxshi, qo'yib yuborma!
Rouz paluba chetidagi tutqichlarni ohistalik bilan qo'yib yubordi. Qo'llarini ilg'ab bo'lmas darajada yuqorilatib, chuqur nafas olishni boshladi.
-Barakalla, qani yana ozgina, bilaman, uddalaysan!
-Meni qo'yib yuborma Jek!
-Aslo! Seni "ketaman" desang ham qo'yib yubormayman!
-Balandligini qara Jek!
-Pastga qarama! To'g'riga qara!
-Yaxshi.
-Endi ko'zingni yum!
-...
-Yumdingmi?
-Ha!
-Nimani his qilyabsan?
Jek uning ortidan, huddi Rouzdek, qo'llarini keng ochib oldi.
-Shamolni, dengiz shamolini.
-Yana?
-Shovqinni eshityabman!
-Shuni o'zimi Rouz? Menichi, meni his qilyabsanmi?
-Ha Jek.
-Unday bo'lsa seni sevaman Rouz!
-Nima? Eshitolmadim!?
-Men seni sevamaaan Rouz! -Jek shunday deb, osmonga qarab baqira boshladi. -Seni sevaman Rouz! Men seni sevaman!
Rouz bu dil izhorlarga javoban, ortiga tisarildi.
-Qaytar! Yana eshitishni hohlayman.
-Men... Seni... Sevaman... Rouz...
-Men ham Jek! Men ham seni sevaman!
Qaynoq izhorlardan so'ng, otashin lablar bir-biriga tutashdi. Qo'llar ham jim turmay, suyuklisini bag'riga qattiq bosa boshladi. Bir butun jondek, sevgidan baravar rohat olayotgan juftlikka, har qanday sevishganning havasi kelardi. Ular kemaning eng vahimali nuqtasini, eng ehtirosli va lazzatli nuqtaga aylantirishgandi...

Ξ Ξ Ξ Ξ Ξ Ξ Ξ

"Every night in my dreams,
I see you, I feel you,
That is how I know you go on.
Far across the distance
And spaces between us.
You have come to show you go on..."

Ξ Ξ Ξ Ξ Ξ Ξ Ξ

-Jek!
-... -Jek uning bo'yinlaridan lablarini uzib, ko'zlariga ma'noli qaradi.
-Men sovudim. Yur tryumga qaytaylik!
-Yana ajralar ekanmizda?!
-Buni men ham hohlamasdim Jek! Ammo nailoj!
-Mayli yur!
Ikki sevishgan uchrashuv joylaridan ketib, tryumga yo'l olishdi. Ular bir-biriga xuddi yosh bolalardek hazil qilib, paluba ustida o'ynab ketishardi.
-ho'sh go'zalim, endi qachon ko'rishamiz?
-Ertaga!
-Ertaga? Soat nechada?
-Soat ertalabki o'nlarda.
-Har doimgi joyimizdami?
-Yo'q, u yerda meni ko'rib qolishadi. Yaxshisi, asosiy zina oldida ko'rishamiz!
-Nima desang shu Rouz! Faqat kechikmasang bas!
-Kechikmayman! Ha aytganchi, ertaga senga atalgan sovg'am bor.
-Qanday sovg'a?
-Ertaga bilasan! Ko'rishguncha Jek!
-Ertagacha Rouz!
Oshiqlar otashin lablar bösasini bir-biriga hadya etib, o'z yo'llariga tarqab ketishdi...
Jek erta kelguncha, tunni qanday o'tkazishini o'ylab boshi qotgandi. Hayoliga faqatgina Rouz kelardi. Boshqa bir narsani o'ylashning, imkoni yo'q edi go'yo. Do'stlari yoniga, barga bordi. Ular bilan biroz pivoxo'rlik qildi...
Rouz ham huddi shunday ahvolda edi. Erta kelishini, tezroq soat o'n bo'lishini va asosiysi sevgani bilan birga bo'lishini o'ylar edi. Vaqt sekin o'tayotganidan nolir, chalg'ish uchun suratlar tomosha qilar, kitoblar o'qir edi. Kema tun qariga g'arq bo'lganida esa, ikki sevishgan allaqachon shirin uyquga ketishgandi...

Munavvar tong. Quyosh nurlari palubani qizdirar edi. Kema usti odamlarga to'lib bo'lgandi. Kimdir nonushta qilsa, kimdir badantarbiya qilardi. Kimdir gazeta o'qisa, yana kimdir quyosh va cheksiz ummonni tomosha qilar edi. Rouz ham erta tongdan tashqariga chiqdi. Eshikdan chiqishi bilan yuziga mayin shabada urildi. Shamol uning sochlarini o'ynoqlab, husniga yana bir qancha husn qo'shar edi. U kema chetiga bordida, shamoldan bahra olib chuqur nafas ola boshladi. Bugungi rejalashtirgan ishini yana bir o'ylab, ortiga qaytib ketdi...
Jek ko'zlarini zo'rg'a ochdi. Kechagi pivoxo'rlikdan biroz mazasi qochgandi. Tumba ustini paypaslab, soatni topdi. Ko'zlarini erinib ochib, soatga qaradi. Soat 9:45. Bir zumda uyqusi o'chib, o'rnidan sakrab turdi. Kiyimlarini shoshib kiyib, sochlarini epaqaga keltirdi. Xonasidan uchib chiqib, kelishilgan uchrashuv joyiga yugurdi. Aksiga olib lift ham band. Zina bo'ylab yuqorilab ketdi. Yo'ldagi odamlarga urilib-surilib, asosiy zina oldiga yetib keldi. Uni bu yerda tilla rang libosga o'ralgan parivash kutib turardi. Ikki mushtoq ko'zlar, ko'zlarga tushdiyu, sog'inch ila qadamlar tashlandi.
-Salom Rouz, kuttirib qo'ymadimi?
-Salom! Hozir kelgandim.
-Ho'sh malikam, qayerga boramiz? -Jek shunday deb, Rouzga qo'lini bukib ishora qildi.
-Pastga! -dedi, Jek qo'lidan tutarkan.
-Yaxshi! Pastga bo'lsa pastgada.
-Nega ko'zing qizargan?
-Kech uhlagandim, bolalar bilan o'tirgandik.
-Ha!
Ular zina bo'ylab pastlab borishardi. Qavatma-qavat kemaning tubiga yo'l olayotgan bu ikki yoshning, hayolida sabrsizlik va qiziqishdan boshqa narsa yo'q edi.
-Aytgancha. Sen kecha menga sovg'a vada qilganding?!
-O'sha sovg'aning oldiga ketyabmiz!
-Qayerga?
-Hech kim yo'q joyga.
-Adashmasam, bu yuklar ombori.
-Adashmading, huddi o'sha yerga.
Jek bu kutilmagan xabarni eshitib, dovdirab qoldi. Oldinda uni nimalar kutayotganini o'ylab hayajonlanib ketardi. Etaklarini qo'lida ko'tarib olib, nozik qadamlar bilan shoshilmay pastga tushayotgan Rouzni tezlatgisi kelardi. Hayoli tinchlik bermay, ming bir bo'lakka bo'linardi. Va nihoyat ombor eshigi ko'rindi. Ochiq ekan. Bir xizmatchi ichkarida nimalarnidir qidirib yurgandi. Ikki sevishgan fursatdan foydalanib, ombor chap tomoniga, yuklar ortiga o'tib olishdi. Boyagi xizmatchi qidirayotgan narsasini topib, eshik yopib chiqib ketdi. Jek va Rouz esa, katta bir omborxonada yolg'iz ikkisi qoldi.
-Chiqib kettimi?
-Ha!
Jek ortida turgan mashuqasiga tezda o'girildi. Boshidan o'ziga tortib, lablaridan o'pa boshladi. Rouz ham Jekning bo'salariga erinmasdan javob qaytara boshladi. O'pichlarning o'ziga xos ehtirosli ovozlaridan ruhlanib, ikki oshiq jarayonni battar oshirishdi. Tepa lablar, quyi lablar tez-tez almashinib ishlardi. Bularning orasiga tillar ham suqulib kirdi. Ovozlar yanada shirali eshitila boshladi. Til va lablarning o'zaro chiqishuvi ila, badanlar ham bir-biriga yopishdi. Bo'salar markazi almashib, bo'yin va iyaklarga hujumga o'tildi. Jekning butun vujudini dengiz tafti aralash ifor egallab olgandi. Maqsadi faqatgina shu visolga erishish, mahbubasi tomonidan tuhfa qilingan sevgi lazzatini his qilish edi. U Rouzning belidan o'ziga