Tasodifiy hikoya: Taniwgan qizim bilan
Salom. ismim Javohir. 23 yoshdaman. bundan bir yil avval sms chatda bir qiz bilan tanishib qoldim. ismi Muxlisa ekan. univerisitetda birinchi kursda uqirkan. u bilan telefonda 1 oygacha gaplashib yurdik. faqat telefonda sikiwardik. bir kuni u menga uchrashishni taklif qildi. uzimni kvartiram bor. keling soat 11 larda univerisitetdan xonaga kelaman dugonam bilan turamiz u abetlarda ketadi dedi. faqat ikkita shartim qizligimni olmaysiz va amimni yalaysiz men shuni sinab kurmoqchiman dedi. men nima...davomi

U birdaniga tipirchilashga tushdi. Örnidan turib, qöliga mushtimdak keladigan tosh oldi. Öz tilida nimalarnidir gapirib, menga toshni otmoqchi bölardi:
-Henganamo, chivan gushtano, chivan gushtano.
-Men seni tushunmayaman. Men inglizman.
-Gopiltengo, inglis? Inglis?
-Ha, ingliz, ingliz. Men inglizman.
U menga boshdan-oyoq nazar tashlab, yana orqaga qarab yurib qöyardi.
-Hoy men seni döstingman. Eshit, dös-ting-man! -men unga qöl ishoralari bilan tushuntirishga harakat qilardim.
-Chebamane, chebamane, gushtavooon.
Mening nazarimda u, "yaqinlashma" deyayotgandek edi. Irmoqdan bir baliq tutib unga körsatdim. Söng, baliqni og'zimga tiqqanday qilib, ovqat yeyish ishorasini qildim. U bir menga, bir qölimdagi baliqqa, bir buloqqa qarardi. Men undan nariroqdan ötib, chaylaga yöl oldim. Baliq bilan unga ishora qildim. Qorni och bölsa kerak, ortimdan hadiksirab ergashib keldi. Chaylaga kelib, olov yoqdim. Bu paytda u, örmondan möralab turar edi. Baliqni olovda yaxshilab toblab, unga körsatdim. U qölidagi toshni menga öqtalib, epchillik bilan qölimdagi baliqni mendan tortib oldi. Ha, juda ochiqqan ekan boyaqish. Baliqni bir zumda paqqos tushirdi. Chaylamdagi bor ovqatimni, mevalarni unga tortiq qildim. U sabrsizlik oldidagi narsalarni yeya boshladi. Kokos pöstlog'iga suv solib, yoniga qöydim. Shuncha ishdan keyin ham, mendan hadiksirab turar edi. U mening kamonim bilan öqlarga közi tushdiyu, bir zum qotib qoldi. Ohistalik bilan nimanidur gapira boshladi. Men qöl silkitib, uni tushunmayotganimni aytdim. Shunda qöliga kamon öqini olib, menga tutqazdi.
-... -u tushunib bölmas gaplarni gapirar, qöli bilan qandaydir ishoralar qilardi.
Nima demoqchiligini tushunib:
-Ha, meniki bular. Men otgandim boyagi ispanga! Men, men! -deb, qölim bilan özimni körsatib ishora qildim.
Meni gapimni tushundi shekilli, yuziga rang kirib, jilmayib qöydi. U menga jilmayib nimalarnidur gapirar, men esa unga termulib ötirar edim. Uning gaplari menga bir siganlarni eslatsa, bir boshqa bir qandaydir millat tilini eslatardi. Uning tabassumi menga xotinim Juzelni eslatdi. Bu qiz esa ozgina boshqacha. Bu gapirayotganda, gohida ikki labi chetidan kulgichlari körinar, uzun yarim dumaloq kipriklari pirpirar edi. Qosh-u közlari, kipriklari, sochlari qop-qora edi. Terisining rangi bug'doy tusida tovlanardi. Bu tovlanayotgan terini u yoq, bu yog'ida tirnalgan joylar g'ashimga tegardi.
-Qani buyoqqa ötirchi! -unga özim ötirgan, shoxlardan yasalgan, suyanchiqli kursini ishora qildim.
Biroz hayron bölib, asta shu yerga ötirdi. Men daraxtlar kovagidagi asaldan va asalari asalidan tayyorlangan malhamimni, uning tirnalgan joylariga surta boshladim. U endi indamas edi. Men unga nisbatan, faqatgina ijobiy munosabatdaligimni tushunib yetgandi. Malhamlarni surib bölgach, qarshisiga ötirdim. Men shu yerdan ketgunimgacha, u men bilan qolar ekan, biz bir-birimiz bilan aloqada bölishimiz kerak edi. Endi unga öz tilimni örgatishim kerak edi. Agar shu ketish bölsa, hech kim bilan muloqotda bölmasam, ona tilimni ham unutishim hech gap emasdi.
-Salomm! -shunday deb unga qölimni silkitib, kötarib turdim.
U ham bu qiliqni tushunib, menga qölini silkitdi.
-Sa-lom. Sa-lom.
Menga hayron bölib qarab qöydida, keyin ortimdan qaytardi:
-Saaa-lum.
-Salum emas, saa-lomm.
-Salom.
-Barakalla.
-Barakallu.
U men kulsam kular, u bu narsa gapirsam tinglar edi.
-Salom! Men Robinzonman.
-Saloom, men Rubinsonman.
-Yöq, yöq. Sen emas, men Robinzon. -özimni körsatib shunday dedim.
U esa körsatkich barmog'i bilan meni körsatib: -Robinzon. -dedi.
-Sen kimsan? -özini körsatib, shunday savol berdim.
U menga qarab, yelkasini qisib qöydi.
-Iya, buyog'i qiziq böldiku! Hech qisi yöq, ismdan kami bor ekanmi? -shunday deb, qölbola "kalendar"im yoniga bordim.
-Hösh, sen bugun kelding, hösh! Bugun Juma. Sen Jumavoysan! Yög'e, Jumasan.
Qöllarim bilan körsatib, "Juma" dedim. Guldek yuzi menga kulib qarab turardi.
-Yöq, yöq. Sen guldeksan. Jumagulsan. Seen Ju-ma-gul!
-Jumaguul. -dedi, qöllarini kökragi örtasiga qöyib.
-Ha. -unga yaqin ötirib, qöllaridan ushladim. Qöli bilan özimni körsatdim. -Men Robinzon.
-Jumagul. -dedi, jilmayibgina özini körsatdi.
Yaxshi va tez özlashtira boshladi. Sen, menni ancha örgatib qöydim. Endi bu orolda ötayotgan kunim, oldingi ikki oy ichidagi kunlardan qiziqarliroq edi...

Bir oydan söng.
-Robinzon! Qara!
Uyqudan kechib, tashqariga yugurib chiqdim. Uzoqdagi kemani körib, ich-ichimdan yayrab ketdim.
-Exexexeyyy, biz bu yerdamiiizz!
Shoshilib, "qög'irchoq" yoniga bordim. Zudlik bilan tagiga öt qöydim. Kema yönalishini özgartirmay suzib ketardi. Besh kun jaziramada azob chekib yasagan olti qulochlik qög'irchoq ham, besh daqiqada yonib ketdi. Kimnidur shu bahaybat qög'irchoq bilan chaqira olishimga ishonardim. Ammo, samara bermadi. Kayfiyatim tushib, qumga ötirib qoldim.
-Hfa böl-ma Robinzon. -deb tepamga kelib turib oldi.
Har qanday holatda tushkunlikga tushsam ham, Jumagulning qiziq va ajoyib gaplarini eshitib, kayfiyatim kötarilar edi. Unga tilni oxirgacha örgatmagan bölsam ham, hozirda bemalol gaplashardik.
-Nonushta qil-maysanmi?
-Qilaman, yur, birga qilamiz!
U menga bog'lanib qolgandi. Qayerga borsam ham ketimdan qolmasdi. Ösha Juma kuni, ispanlar kelishgani bois, bu oroldan ketish umidi menda kuchaygandi. Ösha kundan beri har-xil rejalar qildim. Orolni gir aylantirib, ustunlar qoqib chiqdim. Bu uzoq masofadan orolda kimdur aniq borligini bildirsa, men uchun qorong'ida mash'ala yoqish uchun qulay edi. Ovqat pishirish, meva terish, tomorqaga qarash ishlari, butunlay Jumagulga ötgan edi. Men unga öz chaylam oldidan, bir ihchamgina qilib, alohida chayla qurib berganman. Uni özim bilan birga yotishga undab kördim. Ammo qandaydir tösiq bordek, buni hohlamadi. Balki endi taklif qilsam, könib qolar. Balki...
Hozir hayolim Juzelda. Qonuniy xotinim, bechora Juzel mensiz nima qilayotgan ekan. Uni eslab deyarli har tun bedor edim. Shu yerdan ketgan kunim, birinchi uni yoniga borishni dilimga tugib qöydim. Endi esa, bugungi rejadagi ishlarni qilishim kerak. Anchadan beri kema yasashni öylab yurgandim. Bugun shu ishni boshlayman. Örmonning narigi tarafida, katta miqdorda bambuk daraxtlari bor. Kema uchun juda soz. Xarita va kompasim borku, menga yana nima kerak. Uning ustiga, endi yordamchim ham bor. Kun böyi kema uchun bambuk tashib, arqon bog'ladim. Kechasi Jumagul bilan kechki ovqatga ötirdik. U orol sharoitiga mendan ham tezroq moslashib bölgandi. Endigini ön töqqiz bahorni qoralagan bu qizcha, olov yorug'ida juda jozibador körinar edi. Köylagi eskirib, bir-ikki joylari yirtilibdi ham. Yon tomonga egilgandi, köylagi orasidan yaltiroq sonlari körinib qoldi. Ehtirosim jöshib, közlarimni uzolmay qoldim. U esa menga e'torbor bermay tanovul qilardi. Kechki ovqatni tugatgach, uning yoniga ötirdim.
-Charchamadingmi?
-Yööq.
- Endi sen bilan bir ish qilishimiz kerak. Ikkimiz!
-Qanday?
-Yaqinlik!
-Nima u ya-qin-lik?
-Bu sen va mening oramizdagi özgacha munosabat!
U tushunmasdan hayron bölib