Tasodifiy hikoya: BIRINCHI KECHA
Men juda yosh edim endi 16 kirgandim. Nukusta turardim! Yigitlar bilan yurmasdim, bir kuni bir yigit...davomi

dedim.

*****

Voqeadan 6-kun avval...
Jamol barcha o'zi uchun hizmat qiladiganlarni to'plab.
- Bek Bek hammani og'zida shu gap. Mardonni Mardon qilib yurgan aslida shu arzandasi, nahot shuni yo'q qila olmayapsizlar shuncha vaqtdan beri?
Bekni yo'q qilish uchun tayinlangan guruh boshlig'i.
- Xo'jayin u biz o'ylagandan ancha aqilliroq ekan. O'z ishini ustasi, biz uni yo'q qilish tugul yoniga yaqinlasha olmaymiz. Habar berishlaricha yanegi haftaga poytahtga borarkan. Shunda imkoniyat bo'lishi mumkin.
- Nimaga? Nima qilarkan u yoqda?
- Biz erishmoqchi bo'lgan Andrey bilan ular bizdan oldin shartnoma imzolashmoqchi. Andrey duyshanba kuni keladi. Kutib olgani esa Bek borarkan.
Bu gaplarni eshik orqasidan eshitib turgan qizi Samira ichkariga kirib.
- Dadajon ruhsat bering shu bolani oyog'ingiz ostiga o'ligini tashlayman.
- Qizim shuncha barzangilar qilolmagan ishni sen qanday uddalaysan. Sani havfga qo'yolmayman.
- Xa balki, Bek diganlari shunchali aqillikdir. Lekin hammani ham bir ojiz tomoni bo'ladi.
- Nima qilmoqchisan o'zi san qiz?
- Bobomni qasosini olmoqchiman!
Samira bilan Bekni o'rtasidegi tanishuv tasodif emas edi. Mashina urib yuborishi, restoranda qisqa vaqtda yaqin bo'lib ketish, yaxshi gaplar shirin so'zlar, uch kunlik tinimsiz uchrashuvlar, bularni bari Samirani rejasi edi. Bek xamma tomonlama mukammal ishni ko'zini biladigan bo'lishiga qaramasdan yurak borasida no'noqroq uni ojiz tarafi ham shu edi. Buni Samira topib uni tirik murdaga aylantirdi. O'zicha bobosini qasosini oldim, deb fahirlanardi.

Uyga bir amallab yetib kelgan Bekni ko'rgan dadasi.
- Kim ular?
- O'tmishdagi qarindoshlar.
- Padaringa lanat, "Ilyooooos"
- Labbay?
- Tayorlan bollarni ham chaqir qiladigan ishimiz tezlashib ketdi. Ortiq bular tirik yurishini hohlamayman.
- Yo'q dada. Shoshilmang, man o'zim. Hammasiga o'zim aybdorman. Boshqa hato qilmayman.
- Yana shunday bo'lishini hohlamayman. Bu safar tirik qaytibsan, kegingi safar nima bo'lishini ikkimiz ham bilmaymiz.
- Ishonganlarim, ishonchimni oqlay olmadi. Bu ishni o'zim oxiriga yetkazaman.
Deb Mardonni shashtidan tushurdi. O'zi esa dadasini ishonchini oqlolmaganidan, vazifasini uddalay olmaganidan, yaxshi imkoniyatni qo'ldan boy berganidan, ishonib ko'ngil qo'ygani azaliy dushmani ekanini bilgach bir necha hafta o'ziga kelolmadi. Irodasini tiklab hammasini iziga qo'yishni oldiga maqsad qilib qo'ydi. Endi yurakda paydo bo'lgan mehrni o'rnini nafrat egallab olgandi. Vaqt o'tib ko'rmagandek bo'lib ketdi. Samira esa birinchi kun qilgan ishidan fahirlanib, kun o'tgam sayin esa samiymiy munosabatni, shirin so'zlarni, hayotda jiddiy bo'lishiga qaramasdan o'zini oldida mehrini ayamaydigan Bekni xar kuni o'ylardi. Oldin his qilmagan tuyg'ularini his qilardi. Xa u Bekni sevib qolgandi. Garchi buni o'zi xohlamasa ham, yurak faqat uni o'ylardi. O'sha kundan buyon mana bir oy vaqt o'tibdiki oradan, na o'ligi na tirigi haqida bildi. Uni o'ylab mashinada sayir qilib yurganida. Yo'lini bir begona mashina qisib yo'l chetiga to'htatdi. Ichidan tanish yuragi qidiruvga bergan insoni tushib, shoshilib uni mashinasi oldiga keldi. Eshikni jahl bilan ochib qo'lidan tortqilab tushurib mashinani orqa eshigiga tirab siquvga olib oldi.
- Saaaan. Mani hayotimni zaharga aylantirdin. Man sani chin dildan sevdim, sanga ishonib yuragimni qo'linga tutqazdim. Sani ko'rmagunimgacha o'zimdan boshqasiga ishonmagandim, sanga esa o'zimdan ham ko'proq ishondim san nima qildin aaa gapr?
-.... "Xech bir so'z aytolmadi"
- Sani sevaman, jonimdan ortiq ko'raman. Sandan iltimos boshqa mani yo'limdan chiqma o'ldirib yuboraman.
Deb labidan qattiq bo'sa oldida, o'z mashinasiga o'tirib ketdi. Samira nima bo'lganiga tushunmay qoldi. Eng asosiysi uni tirik ekanini bildi. Uyga qanday yetib kelganini o'zi ham bilmay qoldi. Honasiga qamalib olib " Ha u tirik, mani hali ham sevadi. Xozir jahil ustida bu gaplarni aytib yubordi" aslida xali ham sevadi yuzlariga rang kirib, tabassum yugurdi. Kech tushib qolganiga qaramasdan, Bekni oldiga borishni qaror qilib u tomon oshiqdi. Tashqarida esa osmonni qora bulutlar qoplab olib, harsang toshlar bir biriga gumburlab urilib, chaqmoq chaqib tunni yoritib yuborardi. Tez orada kuchli yomg'ir boshlanish arafasida edi. Bularni zarracha ahamiyati yo'q edi Samiraga, xozir u Bekni ko'rsa bo'ldi edi. Darvoza oldiga kelib, yuqori burchakdegi qo'ng'iroq tugmasini tinimsiz bosardi. Anchadan kegin eshik ochilib Bek chiqdi.
- San, nima qilyapsan bu yerda? Ket.
Chiqishi bilan gapini eshitmasdan quchog'iga otildi. Ko'zidan yosh dumalab tushib hiqqilab yeg'lashni boshladi.
- Iltimos mani kechiring. Sizni sevaman juda juda sevaman.
- Endi bu gaplaringa ishonadi deb o'ylayapsanmi? Yo'qol.
Deb ko'ksidan itarib, eshikni jahl bilan yopib kirib ketdi. Honasiga kirib oyog'ini uzatib yotganda.
- Bek u hali ham eshik tagida turibdi. Tashqarida yomg'ir boshlagan. "Ilyos habar berdi"
- Turaversin indaman. Ketishing mumkin.
Bek o'rnidan turib. Ikkinchi etajni, ko'cha tomonga qaragan derazasidan pastga qararkan Samira yomg'irda ivib ketgan bir ahvolda, yerga cho'kkalab olib yuzlarini qo'llari bilan to'sib yeg'lab o'tirardi. Ikki soatlar chamasi o'tirdi. Sovuqdan qaqshab qolgandi. Bek ortiq chidolmadi oldiga tushishga qaror qildi. Tushib tizzalab o'tirib olgan Samirani bilagidan ko'tarib o'rnidan turg'azdi.
- Nega xali ham ketmadin? Ket dedimku man sani ortiq sevmayman.
- Xech qayerga ketmayman, toki manga ishonmagunizgacha.
- Sanga endi xech qachon ishonmaymam.
- Yolg'on.
Deya mahkam quchoqlab oldi. Odiniga kechirmaga Bek, endi yaxshi muomila qilardi. Ichida "yurakni parchalashni endi man sanga o'rgataman" deb uni yupatib uyiga kuzatib yubordi. Shu kundan boshlab yana munosabatlar tiklandi. Endi aksi edi. Samira chin dildan bo'lsa, Bek majburlikdan edi. Tanishuv kunidan boshlab uch kun, qanday yaqin munosabatda bo'lib gaplashishgan bo'lsa, xozir ham shu yo'sinda davom etardi. Kundan kunga munosabatlar chuqurlashib, ikki dilni biri xamma narsadan voz kechib bo'lsa ham sani deyman diydigan darajada bo'lsa. Yana biri esa, o'sha dilni parchalash ilinjida edi.
Ertaga bahorni birinchi kuni, Samira dunyoga kelgan kun. Bek undan tugilgan kunidegi tunni birga o'tkazishni so'ragandi.
- Jonimni so'rasez jonim fido sizga!
Degan javobni olgacha.

Ertasi kuni kechga yaqin ko'rishishdi. Qo'lidagi guldastani Samiraga uzatib, bobosini uyiga olib bordi. Yaniy dadasi Mardonni yoshligi o'tgan uy, anchadn beri odam yashamayotgani uchun borgach broz vaqtlarini saramjonlangirishga sarflashdi. Islarni olib, uyo-buyoni yeg'ishgirib ikki kishilik dasgurxon bezatishdi. Bir-birlariga qarama qarshi o'tirib olib, Bek o'ziga viski, Samiraga esa fanta quyib, qadah so'zi aytib bir ko'tatib ichinb yubordi. Uxam qo'shilib ko'tardi. Broz o'tirgach sokin musiqa qo'yib Bek, Samirani valsga taklift qildi. Qo'llariga qo'lini bergan Samira, asta o'rnidan turib Bekni belidan bitta qo'lini, yelkasidan esa ikkinchi qo'lini o'tkazib olib oyoq harakatlarini boshlab yubordi.