Tasodifiy hikoya: doyimiyhamrohdan sensiz yashay olmayman (sinifdosh qiz) 2
{DOYIMIYXAMROX SIZ BILAN DOIM XAMROX}Qo'shni qiz davomi.Meni extiroslarim qo'zg'olib gap boshladim;m...davomi

Tez-tez harakat bilan, maqsadimga erishdim. Maqsadiga erishgan Jumagul esa, allaqachon uxlagan bölsa kerak. Taxminan uni, bir soatlarcha silab-siypalab, erkalagandim. Shuning uchun ham, u mendan oldin böshanib ulgurgan. Men esa, deyarli bir soat og'riq his qilgan olatimni, hozirgina böshatdim. Olovni öchirib, joyimga yotdim. Hayollar ta'siri ila, zumda uyquga ketdim.
Erta tongda, öz joyimda qip-yalang'och uyg'onibman. Jumagul tashqarida nimadurlar qilib yurardi. Demak, u meni bu holatimni körgan. Afsuski, menimcha ehtirosi qözg'almagan. Kiyimlarimni kiyib, tashqariga chiqdim, harsang ustidagi qumlarni tozaloyotgan Jumagulga qaradim:
-Nonushta qildingmi?
-... -u menga qaramasdan boshini irg'itib, "ha" ishorasini berdi.
Bu erkalanishmi, hafagarchilikmi, tushunolmay xunob edim. Biror nima deb, uni yana hafa qilishdan qörqib, indamadim. Bugun ham kechagidek kunim ötdi. Tayinli bir ish qilmay chaylaga qaytdim. Tög'ri joyimga kirib, alam ila uyquga ketdim...
Bu tun negadur boshqacha ötardi. Og'riqmi, rohatmi, nimanidur his qilardim. Shirakayf odamdek edim. Uyqusirab közlarimni ochdim. Asbobimda qandaydir og'irlik sezilardi. Endi angladim, asbobim ustiga kimdur ötirib turardi. Axir kimligi aniqku! Nahotki bu ... Tushimmi yoki öngim?! U menga orqa qilib olgandi. Uyqum butkul öchib, qölimni bellariga yubordim. Beliga tekkan barmoqlardan bir seskanib qöydi. Menga qaramadi. Biroz sekinlashib, boshini yonga burdi. Keyin yana ishida davom etdi. Bu qilig'i mendan uyalganidan bölsa kerak! U qattiq-qattiq sakrolmas, sal köproq ötirib yuborsa, og'riqdan baqirib qöyardi. Bu ishi birinchi bölganigami, yo hayajoni borligigami, köproq turib, asbobni qinidan chiqarib yuborardi. Unga yordam berish maqsadida, belidan ushladim. Qöllarimdan biroz öng'aysizlandi. Uni belidan pastga bosdim. Oxirigacha!
-Ayyy...
-Böldi, böldi! -shunday deb, uni asta tepaga kötardim.
-Mmmm...
Yana pastga va tepaga. Shu harakat bilan tempni oshirib bordim. Bora-bora asbobim nimagadir taqalib borardi. Uni avrab, asbobimni har safar chuqurroq botirishga harakat qilardim. U esa og'riq tufayli inqillab, mening quchog'imdan chiqib ketishga harakat qilardi. Men ambordek qöllarim bilan, uni belidan qattiq qisib ushlab olgandim. Qölimni ushlab ötirib turar, bazida tirnoqlarini qölimga qattiq botirardi. Qop-qora tun bölgani uchun, menga uning, faqatgina harakati sezilib turar, shu ham yaqqol körinmasdi. Uning uzun sochlari badanimga tegar, ehtirosga berilgan mayin ovozi esa, meni ham ehtirosimni qözg'atar edi. Uni harakatlari bora-bora sustlashardi. Charchayotganini fahmlab, jonbozlikni qölimga oldim. Oyoqlarimni biroz kötarib, yerga tiradim. Jadallik bilan belimni qimirlata boshladim. Endi u özi emas, mening harakatlarim tufayli sakrar edi. Har sakraganida chiqayotgan ovoz esa, huddi ataydan aytilayotgan bir öyinga öxshardi.
-Ay, ay, ay! Mmm, uh, ayy...
Ehtirosli va yoqimli ovoz, mening butun vujudim ichiga kirib, ehtirosim bulog'ini qitiqlab turardi. U belini öynatardi. Tög'rirog'i mendan qochaman derdi. Harakati esa, mahoratli ayollarni öyiniga öxshardi. Asbob qizib, tugatishiga bir-necha soniya qolgandek tuyulardi. Vanihoyat, asbobimdan buloq uning ichiga baxshida böldi. Uni chiqarishni hayol ham qilmadim. U endi meniki! Nafaqat har tun, har kun meniki! Harakatdan töxtadim. Hansirab nafas olardim. Qöllarim ham böshashib, uni bellarini ozod qildim. Jumagul tugatdimi, yöqmi, buni bilmadim. Ammo, uni ham holi qolmagani aniq edi. Örnidan qözg'almasdi. Asbob shilpayib, uning oyoqlari orasidan chiqib ketdi. U esa boshini tepaga qaratib, nafas olardi. Birdaniga ustimga gavdasini tashladi. Kökraklarining ikki tarafidan ushlab, özimga tög'ri qilib qayirib oldim. Betartib nafasi dimog'imga urildi. Hattoki, yurak urishi ham, shundoqqina öng kökragimda bilinib turardi. Qorong'uda qölimni boshiga olib borib, sochlaridan biroz siladim. Söng, oldiga ötib, lablaridan barmoqlarim bilan silab ötdim. Yönalishni möljal qilib, lablarimni tög'ri ösha lablarga qöshdim. Ikki qölimni dumbalarga tushurib özimga qattiqroq tortdim. Ohh, buncha yumshoq bölmasa bu dumba degani? Massaj qilganday uqalab, kaftimni aylantirib ezardim. Lablarim ham bösh turmas, tög'ri kelgan joyidan, bösalar yordamida savalardi. Jumagul esa jim, menga mayin nafas bag'ishlab, qiliqlarimga könib yotardi.
-Jumagul!
-... -u jim!
-Juma-guuul!
-Mmm.
-Senga yoqdimi?
-Mmm.
-Demak, senga yoqdi, shundaymi?
-Ha Robinzon!
-Sen boshqacha ekansan! Kelgusi safar, senga yanada mehr berishga harakat qilaman.
-Rah-mat!
Yoqimli shitirlayotgan lablarni, boshqa gapirtirgim kelmadi. Sevgi sahrosida chanqagan ikki labni, yana ochofatdek birlashtirdim. Qöllarim esa, dömboq dumbalarda. Shu ikki birlashtiruv bahonasida, jinsiy a'zolar, diydor körishish uchun uyg'ona boshlashdi. Yaqindagina uyquga ketgani uchun, astalik bilan kattalashardi. Ammo bu jangchi, chamasi ön daqiqalardan söng, katta muvaffaqiyatga erishishi kutilayotgan edi...
Muvaffaqiyat nashidasi ila, quyosh kötarilganda uyg'ondim. Yonimda esa... Necha kundan beri yonimda bölishini istagan, uning visolidan bahra olishni istagan parivash yotardi. Kechagi uslub shundayligicha qolgan. Bir-birimizga qarab yotkanimiz böyi, asbobim ham jinsiy lablarga deyarli tegib turardi. Asbob ham qasdini oldi, niyatiga yetdi. Endi esa, ayiqpolvondek uyquga ketgan. Jumagul ham uxlayotgandi. Shu payt, notanish nimaningdur ovozi kelardi. Tashqariga otilib chiqdim Ooo, tushimmi yo öngimmi? Bu axir kemaku!
-Jumaguuul, tuuur! Kema körindi. Yaqinroqda köringan oq kema kayfiyatimni kötarib, ma'shala yoqib, uyoqdan-buyoqqa yugura boshladim. Tinmay baqirardim, sakrardim. Jumagul ham menga qöshilib, baqira boshladi.
-Ular körishlari kerak!
Bu gap tinchlanish va ishonch uchun bir yordam edi. Afsuski, ular burilishmadi. Tushkunlikka tushib, chaylaga qaytdim.
-Robinzon, Robinzon qara!
Endi yotmoqchi bölayotgan joyimdan töxtab, tashqariga chiqdim. Haa. Ne köz bilan körayki, boyagi kema, bizning orol tomon suzib kelardi...



Davomi bor...