Tasodifiy hikoya: Kamila Kenayim bilan 2
Xammomda chomilarkanmiz ozimga ishanmasim 2 kunda visoliga erishganmga Kamilani,Uyam Goyoki Zafar akani mas mani xotinimde xis qlardi ozini,Soat 4 ga yaqinlashib xirra shira bolishdi boshlaganda man uyga chqse endi Asalim dsam xafa bolib xop didi,Maniyam chiqqim keme keme uyga krib kettim,Yaxshiyam kirib ketipan,Obedga yaqin turib yuvinmasdan tori Kamilani yoniga oshiqqandim,Eshidi taqqiltib chaqirsam Zafar akam ochdi eshidi vay blaa didim,Yaxshiyam Kamila db chaqirvormaganm ddm ichimda,Xa aka q...davomi

IZHORI DIL ZOR KO`NGIL...

Добавил:	-MAJNUN- (28.05.2016 / 12:56)
Рейтинг:	(1)
Прочтений:	30466
Комментарии:	Комментарии закрыты

IZHORI DIL ZOR KO`NGIL...


Murod, 1945 yil urush tugagandan keyin, O`zbekistonga qaytishni istamadi. Ota onasi allaqachon u dunyoga ketishgan. Biror yaqin kishisi ham qolmagan. Shuning uchun o`sha yerda qolishga qaror qildi. Bir yildan ziyod Berlinda harbiy gospitilda davolandi. O`sha yerda ikki yil yashagandan keyin. Samaraga qaytdi, harbiy gospitilda tanishgan do`sti Ivanov Alekseyvichni uyida yashab turish uchun joylashdi.
Ivanov bilan oralarida, tushuntirib bo`lmas bog`liqlik bordek huddi aka ukaday bo`lib ketishgan edi. Yana ikkovlari ham urush asoratlarini o`z boshlaridan o`tqazishgan. Ivanov o`sha urush oqibatida, bir oyog`idan ayrilgan. Murodni ahvoliga ham havas qilib bo`lmaydi. Yonginasida portlagan sinaryar uni bir ko`zini ko`r qilgan, bir qulog`i shang`illaydigan bo`lib qolgan. Yuziniku aytmasa ham bo`ladi. Harbiy shifokorlar ancha ishlashdi. Lekin baribir maxluqni eslatuvchi qiyofada qoldi. Yuzida kattagina chandiq qolgan, enli va qizg`ish rangli bo`lib, uning peshonasidan to iyagigacha tushgandi. Bu chandiq juda xunuk ko`rinar. Go`yoki uni qilich yoki boltaga o`xshash suvuq qurol bilan yuziga urushgandek, tasurot qoldiradi kishida. Bu chandiqlar asli uning qahramonligidan dalolat edi. Lekin Murod shundan keyin odamovui bo`lib qolgandi, zarurat tug`ulmasa ko`chaga chiqmasdi. Ivanovning qarib qolgan ota onasiga ko`maklashib, uy ishlarda yordam berib yurardi.
Bu oqko`ngil, bag`ri keng odamlar Murodning ham o`z o`g`llari qatori ko`rishardi...

Ivanov qo`ltig` tayog`iga tayongancha, shahardagi qavoqxonaga borib ichib keladigan odat chiqargan edi. Tunda mas kelgani uchun peshingacha uxladi. O`rnidan turgandan keyin ham anchaga lanj bo`lib o`tirdi. Murodni bir-ikki qilgan xazilidan so`ng sal kayfiyati ko`tarilib dasturxon yoniga kelib o`tirdi. O`tirgan hamoni, qo`ynidagi kichikroq shiysha idishga quyulgan, qo`lbola tayorlangan aroqni ochib stakanga quymoqchi edi. Otasi Andrey amaki shiyshani olib qo`ydi.
- Bolam bu, taqdir urushda ko`plar oyoq-qo`lidan, yana kimlardur har ikkisidan, milyonlab odamlar shirin jonidan ayrildi. Muxumi tirik qoldin-ku, -otaxon bir xursinib qo`ydi. - O`zingni bunchalik harob qilma...
- Bas ota... - Ivanov stol ustiga musht tushurdi. - Menga qanday yashashni o`rgatmaaaa! -deb baqirdi.
- Otangga baqirma, - Murod o`rnidan turib, Ivanovni tinchlantirishga urundi. - Otangni yoshini hurmat qil!
Ivanov bu gapdan so`ng sal tinchlanib, uning yelkasiga yengil qoqib qo`ydi.
- Otang to`g`ri aytyabdi, bolam o`zingni ham bizni ham qiynama! -bir chetda, yirtiq yamoqlarni chatilayotgan, ona. Minira hola qo`shildi. Ivanov onasini ham ranjitib qo`ymaslik uchun indamaygina qo`ltiq tayog`iga tayanib o`rnidan turdi. Asta eshik tomonga yurdi.
- Bolam qo`y, boshqa borma uyoqqa! -dedi Minira hola o`g`lini yo`lini to`sib.
- Ko`ngil yozib kelaman ona. -Ivanov yalinsib onasini yosh to`la ko`zlariga termuldi.
- Mayli bor o`g`lim, faqa boshqa aroq ichma. Manga so`z ber?
- So`z beraman! -dedi Ivanov onasini qo`llaridan o`pib.
- Murodni ham olib ket, hamma ishlarni iningni zimmasiga yuklab qo`ydik. U ham aylanib ko`ngil yozib kelsin... -dedi Minira hola.
- Hali o`tin yorishim, otga hashak berishim kerak! -dedi Murod ko`chaga chiqgisi kelmayotganini bildirmaslik uchun.
- Boraqo buyog`ini chol, kampir eplaymiz, -dedi otaxon va unga yaqinroq kelib shipshidi. - Qarab yur, ichishiga yo`l qo`yma!
- Ho`p! - dedi otaxonni so`zini ikki qilishni istadi...

Ko`chaga chiqishdan avval chelakka engashib undagi suvda o`z aksini qa`radi. Soqol, moylovi o`sgan bo`lsada, chandiqini yashira olmagan. Boshiga eski shilyapani bostirib kiyib oldi. Har ehtimoldan kamzulini yoqasini ko`tarib oldi.
Ivanov qo`ltiq tayoqqa tayangancha yagona oyog`ini ko`tarib oldinga tashlardi. Murod uni yonida, asta tosh ko`chadan ketishardi. Eshiga lang ochilgan, kichikroq qovoqxonaga yaqinlashdilar. Atrofda kichik-kichik bolalar o`ynab yurishardi. Bolalar, yuzidagi chang`iga hayratlanib, qo`rquv bilan qarashlari Murodni biroz bezovta qilardi...
Ivanov tutungan inisini bezovtaligini sababini darov tushundi.
- Yur, inim boshqa yerga boramiz! -dedi va oldinga yurishda davom etdi.
- Shu yer maqul edi!
- Men seni bundanda yaxshiroq yerga olib boraman! -dedi Ivanov.
O`zi aytgan qovoqxona tomon, yo`l belgiladi. Murod uncha ro`yxush bermagan bo`lsa ham, Ivanov qo`yarda-qo`ymay usha tomonga boshladi. Uzoq yurdilar, buni ustiga Ivanovni sekin harakatlanishi Murodni diqqatini oshirardi.
- Ivanov hali uzoqmi?
- Ikki soatlik yo`l!
- Eee ha... - Murod quyosh yo`nalishiga bir qarab olgach bosh chayqadi.
- Nima qilamiz vaqtni bekorga o`tkazib, borgunizgacha qosh qorayadi-ku! Biroz samagon, oziroq pishgan go`sht olsak uyda o`tirib yeb ichardik-da.
- U yerda zo`r qizlar bor, bir ko`ngil yozib kelardik. Dastyorlar bari qizlar, ular ichida Masha degani bor. Ko`rsang o`zing ham qoyil qolasiz.
Murod peshanasini tirishib, chang`ini siypaladi. Biroz jaxli chiqdimi g`alati qarash qildi.
- Qoyil masman senga, hali shunga bir buzuqini deb mani o`sha yerga olib ketyabsanmi?! Ja g`alati odamsan-da! Ota onang bilsa nima bo`ladi?
- Nimalar deyabsan? Meni kim deb o`ylading? U yaxshi qiz, u yerda hech qanday yomon ish bo`lmaydi. O`ylamay gapirma inim! - Ivanov jaxil, kuyinish, istirob bilan gapirgandi. Uning Muroddan juda hafsalasi pir bo`lgani ko`zida namoyon bo`lganday.
Murod ham o`ylamay gapirib yuborganini tushunib indamay ketaverdi. Ikkovlari ham shu ko`yi bir-birlariga qaramay katta yo`ldan o`tib, yo`l bo`yidagi qovoqxona tomonga burildilar. Balant daraxtlar soya yolgan, salqingina yer. Atrofga yog`ochdan yasalgan stol stullar qo`yilgan. Chiroyli chiroyli afetsant qizlar xo`randalarga xizmat qilmoqda. Qator yog`och bo`chkalar qo`yilgan. Chaqqonlik bilan o`sha bo`chkalardan PIVO quyib berayotgan barmen oldida ishdan qaytayotgan kishilar chuvalashib turishardi. Barmenga yaqinroq stuldan biriga o`tirib afetsant qizga PIVO bilan dudlanga baliq buyurdilar...

Murod dastlab atrofga beyparvo o`tirgan edi.

Avvaliga uning egnidagi chiroyli ko`ylagi, savatchasidagi anvoyi qullari tufayli u Murodning e`tiborini tortgandi.
Uning o`rtacha bo`yi, ingichka bellari, kulimsirab turadigan yuzi hammasi ko`zga tanish ko`rinardi. Uning qadam bosishlar, hushbichim gavdasiga nomutanosib edi. Uning pushti, belitor, etagi keng, ko`ylagi oyog`idagi hushbichim tuflisi, eskiroq soyaboni katta shlyapasi o`ziga juda yarashib chiroyini yanada ochgandi. Ingichka yuzlari, moviy ko`zlari, hiyla qizargan yanoqlari. Uni huddi savatchasidagi gullariga o`xshatish mumkun. Gul o`z shirasi bilan atrofdagi asalarilarni o`ziga jalb etsa, bu ayol ham huddi shunday, o`z go`zalligi bilan atrofdagi erkaklarni etiborini o`ziga qaratayotgan edi. Hamrohi bu go`zal qizga hayajon bilan turmulib turgani ko`rgan Ivanov asta jilmayib gap boshladi.
- Qalay yurakdan urdimi deyman?
- Aaa... - Murod asta hushini yig`ib oldi.
- Bu qiz har kuni shu tamaddixonaga kelib, gullar sotishga urinardi.