Tasodifiy hikoya: Xolamning qizi bilan .Shunchaki haqiqat.
Maktabda 6qib yurgan paytlarim xolamlarnikiga borib yurar edim. Xolamning 3 taqiz va 1 og'li bor ed...davomi

u.
Lida itoatkorona xonani tark etdi.
- Yigit mart ekansan. Bizga qo`shil, urush yaqinlashyabdi. Hozir bizga har bir kuch muxim...

Lida ayollar davrasida o`tirgan edi. Mishi amaki kirib bordi.
- Lida u haqiqiy erkak ekan. Bor uni qo`ldan boy berma.
- Ho`p amaki! - Lida yugurgancha chiqib ketdi. Shoshganch yori turgan uyga borar ekan birdan qadamini sekinlatdi. Ikki yigit uyni ortida turgancha suxbatlashardi. Suxbat Murod haqida bo`layotgani uchun ularga quloq soldi...

Asta xonaga kirib bordi.
- Lida kel!
- Misha amakim nima dedi?
- Partizanlarga qo`shilishimni so`radi!
- Siz nima qilmoqchisiz?
- Javobimni ertaga aytaman!
Lida boshqa savol bermadi.
- Yuring Misha amaki bilan kechki ovqatni yeymiz... -dedi.

Kechki ovqatdan keyin Murod yotog`iga bir o`zi qaytdi. Joyiga yotgancha Misha amakini taklifini o`ylardi.
Partizanlarga qo`shilib bo`lsa urushda qatnashishni, shu yo`l bilan o`z bo`linmasini topib olishga umid qilgandi. Yana eshikning g`ichirlashi hayollarini bo`ldi.
Bu safar kimsan?, deb o`tirmadi. Qadam tovushlari bu Lida ekanligini darov angladi.
Asta xonga kirdi, qo`lidagi sham chiroqni stul ustiga qo`ydi va o`zi egnidagi ko`ylagini yecha boshladi. Egnida oddiy matodan tikilgan yengsiz, oq rangli tungi kiyim. Uzun sochlari yellalarini quchoqlab olgan. Moviy ko`zlarida ehtiros olovi yonib turar edi...

Asta kiyimlar yechildi. Lida ko`rpacha ustiga o`rnashib yotib olgandan keyin qo`llarini Murod tomonga cho`zdi. Yorining jismi jonini ohista silar ekan, yoringib butun salobatini, og`irligini his etdi. Bo`ynidan asta quchib lablarini yoring labi tomon cho`zdi. Bo`salar hamrohligida jur`atsizlik bilan erkalashlar boshladi. Yigit ko`zlari ostidan yorining ko`zlariga qaradim. U go`yo butun olamni unugandeb, hech narsa o`ylamayotgandek erkalashlardan to`lg`onardi. Avvaliga hissiz, boshlangan harakat asta tezlashdi. Huddiki kuyga solayotgan, qiz ehtirosli kuyini boshladi. Bu oqshom har kungidan boshqach. Bu kecha har ikkilari ham ehtirslarga, hissiyotlariga erk berishardi. Lidaning harakatlari, sham chiroq nurida yarqirayotgan tanasi, Murodning butun xayolini olib qo`ygandi. Lida ko`zlarini yumib, o`z yorining o`tli harorati ta`sirida tebranar, goh ko`zini ochib uning metinday, olovday yonayotgan ko`kraklaridan silar. Lola bargiday qizargan lablarini ung lblariga qattiq bosar, goh boshini sal orqaga tashlab derazadan tushayotgan oy yorug`iga tikilganicha kiprik qoqmay turib qolardi. Yorining qollari sutdak tiqiq, pahtadek mayin tanasi ustida yo`rg`alar, oldinga bo`rtib chiqqan ko`kraklarni ohista ezib qo`yardi. Go`yo yoringing vujudiga huzur baxsh etayotganday. Yoringi ehtirosli ohangi, qalbni tub tubidan chiqayotganday, butun ongi shuvirini egallab olgandi. Uning shirali ovozi, goh-gohida o`zicha o`rganib olgan o`zbekcha so`zlar bilan erkalanishi. Murodni qalbiga tog` havosidek yoqadigan ehtirosli yaratayotgan mana shu qizaloqni ertaga tashlab ketishi mumkunligiga sira ishonmasdi...

Har ikkilalari ham, o`z vujudlarida haligacha hech birlari his etmagan va hech birlari qilolmagan allaqanday ajib, juda ham ajib his tuygular og`ishida edilar. Goh dengiz dovullaridek shiddatkor, goh tong yellaridek yumshoq tebranishlar, o`z nihoyasiga yetdi. Bu oqshon har ikkalalarining ham, yillar o`tib ketsada qalblari qa`rida, bir umir saqlanib qolsa ajab emas...

Tong yorisha boshlagan bir vaqtda, ikki yosh bir birini og`ushida yotishar edi. Har ikkisi ham o`z o`y - hayollari bilan band.
Murod o`z suyikli yorini, tashlab ketsa, qayta diydor ko`rishish nasib etarmikin degan o`yda edi.
Lida esa uning hayolini mutloqo boshqa o`y band etgandi. U kecha ikki yigitdan eshitgan so`zlari haqida o`ylar.
Asta yorining ko`ksidan boshini ko`tardi.
- Sizdan bir narsa so`ramoqchiman?
- So`ra!
- Urushdan qochganlarni nima qilishadi?
- Qattiq jazolashi!
Qiz cho`chib o`rnidan turib ketdi.
- Sizni jazolashadimi?
- Nima?!
- Siz qochgansiz-ku!
Murd bu gapni eshitib, ko`zlarida g`azab o`ti namoyon bo`ldi.
- Men qochoq emasman. Bunday o`ylashga nima haqqing bor?
- Men hech qanday yomon narsa aytmadim faqat... -Lida kecha eshitgan gaplarni qaytargandi. Lekin bu gap erkak uchun juda katta isnot ekanini u chindanda bilmagan edi. O`z yorini bunchayin g`azabda ekanini umuman tushunmayotgan edi.
- Kechiring meni kechiring!
- San o`ylamay gapirding Lida o`ylamay gapirding... -dedi va kiyinib xonani tark etdi...

Lida bu bir og`iz gapi, Murodni ko`nglini nega bunchalik og`ritib qo`yganini tushunmadi. Balki haqiqiy o`zbek bo`lganda. O`zbek yigiti uchun or, g`urur qanchalik balant turishini bilgan bo`larmidi...

Lida bu narsalarni tushuna olmay yig`lagan ko`yi xona o`rtasida o`tirar edi.
Bu paytda Murod qishloqqa oziq ovqat olib ketgani kelgan, partizanlar bilan ketayotgan edi. Sevgilisini bu o`ylamay aytgan gapi, shanini yerga urib, dilini og`ritgani rost lekin u kechirishga qodir. Faqatgina u keyin ko`rishmasligi mumkunligi, urushda xalok bo`lishi mumkunligini o`yladi. Agarda shunday bo`lsa qizga yaxshi bo`ladi, xafa bo`lsa unutishi oson bo`ladi degan hayolda edi.
Ular xali qishloqdan uncha uzoq ketishmagan edilar.
- Muroddddd! -kimdur qichqirdi.
Hamma ortiga o`girildi. Uzoqdan Lida yugurib kelardi.
``Jin ursin`` deb shivirladi Murod.

Lida oppoq tungi kiyimda, sochlarini yozib olgan, yalang oyoq yugurib kelardi. U bulutlar ustida suzib yurgan farishtadek, hurliqo edi. Yugurganida yuzining xiyol qizargani va chiroyli ko`zlaridagi iztirob unga shunday nazokat bag`ishladiki, hatto qarab turgan bee`tibor yigitlar ham hayratdan ah deb yuborishdi.
Murod qo`llarini keng ochib uni qarshi olish uchun o`n qadam oldinga yurib bordi. Lida o`zini uning quchog`iga otdi va ehtiros bilan lablarini uning lablariga bosdi.
- Men sizni sevaman... -degancha hiqqilardi.
- Yig`lma, sendan hafa emasman! -deya yorini ko`z yoshlarini artdi.
Uzoq quchoqlashib xayrlashdilar.
Murod asta ketib borar ekan, ortiga qarab-qarab qo`yardi.
Lida bo`lsa qor, ustida yalang oyoq, yupun kiyimda turgan ko`yi kuzatardi.
``Murod qaytib kelmasang, o`zim izlab topaman``, u o`rmon ichiga kirib ketmasidan avval Lida baqirib aytgan ohirgi gaplari shu bo`ldi...

Ko`p o`tmay fashistlar armiyasi bu yerlargacha yetib keldi. Murod partizanlarga qo`shil jang qildi. So`ng yana armiyaga qo`shildi. Qahramonlar safida bo`lib to Berlingacha bordi. Ko`p bor yaralandi...

BIR NECHA YILDAN SO`NG...

Taqdir taqazosi bilan badbashara qiyofa kirib qolganidan keyin, suyuklisi qarshisida bu qiyofada turishni istamagan edi. Mana taqdirning o`zi ularni yana ro`paro qildi...

O`rnidan turganda ortida Lida daxshat to`la ko`zlarini uning chandigiga tikib turardi. Avvaliga shunchaki hayratdan qotib qolgan edi.
- Siz Murod? -dedi Lida.
- Ha!
- Assalomu a`laykum!
- Va`alaykum assalom!
Lida asta kaftini Murodning yuziga qo`ydi.
- Sizga nima bo`ldi!
Bu savolga javob berishni istamay yuzini boshqa tomonga burdi.
- Inim sen bu qizni tanirmiding?