Tasodifiy hikoya: Taqdir [ PRO1OO PAREN ] Davomi...
- Dostim nima qilishni bilmayabman men bir yomon ish qilip qoydim. - Ha nima boldi tinchlimi? Ke uy...davomi

Afsus! [turnirga]

Добавил:	Nightboy (30.05.2016 / 15:50)
Рейтинг:	(0)
Прочтений:	38427
Комментарии:	Комментарии закрыты

(Nightboy » vs « Boyfrend24)

Bu voqealar kechagidek esimda...

-Nonushta tayyormi azizam?
-Ha tayyor kelavering!
Soqolimni olib dasturxon bo'yiga kelarkanman stol ustida rasm chizib o'tirgan 5 yashar o'g'lim Azizbek yonimga yugurib keldi.
-Qarang dadajon men bilan sizlarni chizdim.
Varaqni qo'limga olarkanman turmush o'rtog'im ikkalamiz Azizbekni ikki tarafdan qo'lidan tutib turganimiz tushurilgan surat uni to'ldirib turardi.
-Balli o'g'lim! deya boshidan silagancha bag'rimga bosdim.
-Bu sizga sovg'a. Azizbek jilmaygancha suratni menga uzatdi.
-Rostdanmi? axir bu juda zo'rku! men uni yanada ruxlantirishga harakat qilardim. U esa hamon o'sha beg'ubor tabassum bilan menga qarab turardi.
-Sovg'a uchun rahmat o'g'lim! dedim savol nazari bilan.
-Men sizga sovg'a berdim)) uni yuzlaridagi tabassum yanada avj oldi.
-Xo'sh? men gaplariga tushunmasdan undan so'radim.
-Endi siz ham menga sovg'a berishingiz kerak! Turmush o'rtog'im Durdona go'yo xijolat bo'lgandek o'g'limizga dedi:
-Iya Aziz o'g'lim uyalmaysanmi dadangga bunday degani?
-Oyijon men shunchaki hazillashdimku! yosh bo'lsada vaziyatni to'g'ri baxolashi va vaziyatdan chiqa bilishidan hayratlanib cho'ntagimni kovlay boshladim.
-Mana o'g'lim, muzqaymoq olib yeysan deya 1000 so'm uzatdim.
-Vooy katta rahmat dadajooon... Azizbekni yuzidagi quvonch va tabbassum tariflab bo'lmas darajada barq urdi.
-Eyy nima qilardiz dadasi?
-Unaqa dema Durdona...
Nonushta qilib bo'ldimda, ko'chaga chiqishdan oldin oynaga qarab sochlarimni tartibga keltirayotganimda telefonim yotoqxonada qolganligi yodimga tushdi. Tezlik bilan zinadan ko'tarilar ekanman Azizning ovozi qadamlarimni bir zumga to'xtatdi.
-Dada rasmni olmaysizmi? qo'lida ko'tarib ko'rsatdi suratni.
-Haa esim qursin beraqol! deya tezda uning yoniga bordimda varaqni olib yana o'sha shasht bilan yotoqxonaga chiqib ketdim. Spalniy yonidagi stolchada yoniq qolgan tungi chiroqni o'chirar ekanman, shu asnosda qo'l telefonimni oldimda, surat tushirilgan varaqni chiroq tagiga bostirib qo'ydim...
-----------------------------------
Ishxonaga borib endi joyimga o'tirdim deganimda qo'ng'iroq bo'ldi:
-Alo? Bekzod To'rayev eshitadi?
-Alo Bekzod aka! sizni derektor yoniga borishingizni so'rayapti!
-Aha hozir...
Zaldan yurib borar ekanman ichimda uyg'ongan g'ulg'ula meni biroz xavotirga soldi. Derektor nega chaqirdi ekan degan o'y toki derektor xonasi eshigi yoniga kelgunimga qadar meni tark etmadi. Eshikni taqillatganimda o'sha salovatli, do'rillagan, qandaydir vaximali ovoz meni ichkariga chorladi.
-Assalomu alaykum Farhod Saidovich! Chaqirtirgan ekansiz?
-Bekzodjon keling! Ha chaqirtirgandim. Sizga bir topshirig'im bor...
-Xo'sh qanaqa topshiriq ekan? so'radim qiziqish bilan.
-Xabaringiz bor, tashqi aloqalar bo'yicha mutaxasisimiz Anvar hozir topshiriq bilan Rossiyada.
-Ha ha bundan xabardorman Farhod aka.
-Kecha... Amerikadan qo'ng'iroq qilishdi. Shartnoma bo'yicha! Bundan ham xabardorsiz adashmasam?
Farhod aka bu gaplarni menga nega aytayapti degan o'y bir zum hayolimdan o'tdiyu, ha degan ma'noda bosh qimtib qo'ydim.
-Hullas kompaniyamizdan vakil, shartnomani imzolash jarayonida qatnashishi kerak!
-Farhod aka buni bilaman... ammo... menga bunday huquqni beruvchi lavozimim yo'q.
-Siz bu yog'idan xavotir olmang! Lavozimingizni ko'tarish haqidagi buyruqqa bugun ertalab imzo chekdim!
-Yo'g'e? axir?!..
Bu xabarni eshitgacha ich ichimdan suyunib ketdim. Ammo oilamni qanday tashlab ketaman degan hayol yana kayfiyatimni tushurdi. Farhod aka ham ko'nglimdagini topib aynan shu masalada gapini davom ettirdi.
-Bekzodjon! Sizni tushunaman oilalisiz, bitta o'g'lingiz bor!.. Ammo siz xavotir olmang! Uzog'i bilan 2 kunda qaytasiz.
-Farhod aka... men... nima deyishga ham hayronman!
-Sizni tanlaganimizni asosiy sababi ingliz tilini bilasiz, bundan tashqari muomalangiz ham ancha yaxshi.
-Qachon yo'lga chiqaman?
-Ertaga yoki indinga. Anig'i o'zim aytaman! Areportda o'zlari sizni kutib olishadi. Chet ellik hamkorlar oldida uyaltirib qo'ymasligizga ishonaman...

Ish tugab, uyga qaytganimda Durdona oshxonada choy ichib televizor ko'rib o'tirgan ekan. Xushxabarni uni ko'rganimdan aytay dedimu, ammo masalaning ikkinchi tomonini o'ylab, yotig'i bilan tushuntirishga axd qildim.
-Salom jonim! deya orqasidan kelib quchoqladimda, yanog'idan o'pib qo'ydim.
-Bekzod aka keldizmi? nega kech qoldingiz bugun?
-Ishlarim ko'payib ketdida.
-Hozir ovqat suzib beraman.
-Yo'q yo'q shart emas, qornim to'q.
-Yo'g'e? Durdona hayratlanib menga qarab turardi.
-Ha!.. o'rtoqlarim bilan choyxona qilgandik. shunga sal kechikdim bugun. Durdona qo'lidagi kosani idishlar ichiga qaytarib qo'ydida, ro'paramga kelib o'tirdi. Choynakdan bir piyola choy suzib uzatar ekan:
-Charchamadizmi?
-Ha yo'q, charchashga vaqt bormi?! deya jilmaydim.
Piyolani olib qaynoq choydan qultumlab icharkanman, gapni nimadan boshlashni bilmadim.
-Durdona... shu desang bitta yaxshi, bitta yomon xabarim bor!
-Yomon xabar? tinchlikmi? Durdonani birdan rangi quti uchib ketdi.
-Ha tinchlik xavotir olma! ishim bilan bog'liq.
-Ishingiz bilan? qanday xabar ekan?
-Yaxshisidan boshlaymi yoki...
-Yaxshisidan boshlay qoling. Durdonaning yuzidagi qo'rquvning o'rnini quvonch egalladi.
-Yaxshisi. lavozimimni ko'tarishdi.
-Yo'g'e rostdanmi?
-Haa rost... yomoni esa... shu munosabat bilan 2-3 kun Amerikaga xizmat safariga borib kelishim kerak.
-Eyy odamni yuragini yorvordizku. Qanday noxushlik bo'ldi debman, axir bu ajoyib xabarku! Durdonaning yuzidagi haligi quvonch yanada ko'pirdi.
-Ha ammo...
-Nima ammo?
-Sizlarni yolg'iz qoldiramanmi?
-Eyy o'ylamang biz oyimlarnikida turib turamiz! O'zi anchadan beri nevaramni sog'indim kelinglar deyotgandilar!
-Shunaqa degin )) Durdonani bu gaplarini eshitganimdan so'ng tomog'imga tiqilgan nimadir meni tark etgandek bo'ldida biroz yengillashdim.
-Aziz uxlab qoldimi?
-Ha boya uxlatib chiqdim...
Charchog'imni chiqarish maqsadida, kiyimlarimni alishtirdimda, iliq dush qabul qilgani yuvinish xonasiga kirib ketdim. Qaytib chiqarkanman, muzlatkichdan ochilgan pivo shishachasidan bir ikki qultum xo'pladimda, og'zimga ikki dona chips tashlagancha yotoqxonaga ravona bo'ldim. Xonaga kirganimda Durdona bitta tungi xalatda meni kutib yotardi.
-Keldizmi? yuzida tabbassum yugurdi.
Yoniga yaqinlashib bordimda o'zimni spalniyga otdim. Bir necha soniya uzoq kerishishdan so'ng bir qo'limni uning bo'ynidan o'tkazib quchoqlab oldim.
-Mensiz qiynalib qolmaysanmi? so'radim hazillashib. Durdona ham gapimga javoban qoshlarini chimirib qo'ydi. Uning tim qora sochlaridan silar ekanman, sabrim chidamasdan qaynoq lablariga lablarimni bosdimda, shirin bo'salar hadiya qila ketdim. Durdonaning o'pishishda tajribasi bo'lmasada harakatlarimni takrorlar bazida esa, jim qotgancha ixtiyorni menga topshirardi. Ana shunday lazzatli lahzalarni bo'lgan telefon qo'ng'irog'i bizni ehtiroslar olamidan ayirib tashladi. Tungi chiroqning nurlari tushayotgan stol ustidan, g'ira shira ko'rinib turgan telefon hamma ishni