Tasodifiy hikoya: ...:MUBINA:...
Talab va istaklariga binoan Sog'inib bu tun osmonim xira Qalbin nurlidur dushmanlarim qora Xar k...davomi

Jumanji... (turnir uchun)

Добавил:	Egoiste (31.05.2016 / 17:20)
Рейтинг:	(0)
Прочтений:	32309
Комментарии:	Комментарии закрыты

Nonick92 vs Egoiste

Ξ Ξ Ξ Ξ Ξ Ξ Ξ

(ehtirosli hikoya tarafdorlari o'qishi tavsiya etiladi)


AQSH. Manxetton. Soat 23:30. Yarim tun vaqti yaqin qolgandi. Shunday bölishiga qaramay, köchalar hali-hamon yop-yorug' va sukunatdan holi edi. Köchalar va köp qavatli binolardagi chiroqlar, e'lon uchun yoqib qöyilgan har-xil turdagi monitorlar, e'tiborni jalb qiluvchi mayda chiroqli yozuvlar, tunni kunga almashtirgandek edi.
"Enjoy Party" deb yozilgan banner tagidagi zinadan, köplab odamlar chiqib-tushib yurishar edi. Bu joy tungi klub bölib, tuni bilan mijozlari hizmatini ado etardi. Zina böylab pastga tushilsa, bir katta eshik bor. Ösha eshikdan, tungi klubga ötilar edi. U yerdan kelayotgan baland musiqani, kimdur quloqqa yoqmas shovqin desa, kimdurlar haqiqiy rohat manbai deb hisoblar edi.

Öynayverib oyoqlari charchagan qizlar, stol atrofida gaplashib ötirishardi.
-Böldi boshqa öynamayman.
-Charchadingmi?
-Ha. Senchi?
-Men ham. Boshqa öynamayman.
-Qöysangchi! Stiv(Steve) chaqirsa yana turib ketasan!
-Bir özi qolmasin deymanda Emma(Emma).
-Ana Ben(Ben) ham ösha yerdaku.
-Ha. Uni öynashini qara! Kulging qistaydi!
Örtada raqs uchun ajratilgan kenglik böylab, yigitlar va qizlar tinmay raqsga tushishardi. Öyin-kulgu avjida! Ovoz kuchaytirgichlarda shovqinli, murakkab janrdagi musiqa yangrardi. Bu musiqaning öyinga chorlovchi ohanggi va alkogolli ichimliklar ta'sirida, sarmast holatda öynashar edi. Shu öyinchilar orasidan, Stiv va Ben ham joy egallashgandi. Stiv musiqaga moslab, ajoyib tarzda qöl va oyoq harakatlarini özida uyg'unlashtirardi. Bu harakatlari qizlarni chorlashini, özi ham yaxshi bilardi. Ben esa, biroz chetroqda, betartib qöl harakatlari bilan öynardi. U tuzukroq öynay olmasdan, Stivning harakatlariga taqlid qilardi. Ben aslida raqsga tushishni hush körmas, faqatgina döstining hohishi bilan bu davraga tushgandi. U tabiatan og'ir bosiq, kamgap, tortinchoq va odamovi yigitlar qatoridan edi. U raqsdan köra, öz ishini, ya'ni ustachilikni hush körar edi. U dadasi bilan, ustachilik va qurulish sohasida katta yutuqlarga erishgan edi. Ajoyib uylar, örmon ichidagi mexmonxonalar, tog' bag'ridagi villalarning aksariyati, Ben va dadasining tashabbusi bilan qurilgan edi. U har qanday holatda ham özini yöqotmay, mulohaza va aql orqali ish yurutishi bilan, döstlari orasida ajralib turardi. Aytib ötilganidek, hoh ziyofat, hoh marosimda u bir xil, vazmin holatida bölardi. Hozir ham shu xulqini ma'qul körib, sezdirmaygina örtadan chiqib ketdi. Uni raqsini tomosha qilayotgan qizlar yoniga bordi. Avval stolga yaxshilab joylashib olib, Emma yaqinroq qilib ötirib oldi.
-Nima böldi Ben? Raqsga tushish yoqmadimi? -söradi undan Keyt(Kate).
-Ha yoqmadi. Undan körasi senlar bilan gaplashib ötirganim yaxshidi. -u shunday deb, Emmaga qarab qöydi.
Ötkir közlar nigohidan söng, Emma ham köz suzib qöydi. Bu ikki juftlik, bolalik vaqtlaridan beri bir-birini yoqtirar, har qanday kömak va maslahatni, bir-biridan ayamas edi. Oradan shuncha yillar ötgan bölsa ham, tortinchoq qahramonimiz Ben, unga dil izhori qilmagan edi. "Birinchi bösa", "birinchi kecha" sözlari ham, ularga butkul begona edi. Visollariga doimo intilib yashashardi. Afsuski, bu uchun na Ben birinchi qadamni qöyardi, na Emma. Hozir ham bir-birlari bilan köz urushtirib ötirishibdi. Bu holat kamdan-kam takrorlanar edi. Hozir esa, ular biroz ichishgan. Shuning uchun ham, ochiq-oydin nigohlar, ochiq-oydin gap-sözlar bilan ovora bölishar edi.
Emma odatda, Benning nigohlariga javob qaytarmay, moviy közlarini undan olib qochar, kezi kelganda "menga bunday qarama"ga öxshash gaplarni ishlatardi. U vaqtini chog' ötkazishni istamas, iloji boricha, öqishi va sevimli mashg'ulotiga vaqt ajratardi. U yuqori maktabning oxirgi bosqichida öqir edi. Sevimli mashg'uloti esa, bu - gimnastika. Gimnastikani chin dildan sevar, kunining deyarli yarmini zalda, har-xil mashg'ulotlar bilan band holda ötkazar edi. U bir-necha olimpiadalarda qatnashgan, ammo omadi kelmagani tufayli, shoxsupaga hali beri kötarilmagan edi. U bunday tungi klublar, kafe-barlar va köngil ochuvchi joylardan köra, öz sportzalini hush körar edi. Hozir ham u faqatgina, dugonasi Keytning qistovi va Benning shu yerda ekanligi uchun ötirgan edi.
Dugonasi Keyt esa, judayam shöx, birozgina injiq, hazilni tushunmaydigan, yengiltak va suyuqroq qizlar turkumidan edi. Emmaga Keytning, faqatgina yengil xarakterlari yoqmasdi. Chunki, u shu xarakterlari bilan, Emmaning ham bir kun qandaydir yölga tortishi mumkin edi. Emma Benni qanchalik yaxshi körsa, Keyt Stivni ham shunchalik yaxshi körardi. Ikki juftlik orasida faqat birgina farq bor edi. Birinchi juftlik, hayoti davomida, birgina bösaga ham erishmagan edi. Ikkinchi juftlik esa, buni aksi edi. Keyt ön yetti yoshida "kerakmas" pardalaridan, Stiv tomonidan mahrum qilingandi. Mana ikki yildirki, vaqt va imkon böldi deguncha, ikki sevishgan birga bölishar edi. Keytning hayoti mana shunday yösinda edi. Uni hayotidagi yashashga undovchilar, hozircha mana shular edi. Davrada hali-hamon qizg'in raqs ketar, qizlarni gir aylanib, Stiv ajoyib raqsga tushardi. U tabiatan hushchaqchaq, özini sevadigan, judayam qaysar, qizlarga suyagi yöqroq yigitlar turkumidan edi. Uning tez asabiylashish va öylamay qaror qabul qilishdek, odatlari ham bor edi. U dösti Benga havas qilardi. Hayotiga havas qilardi. Oilasi ham, ishi ham joy-joyida. Uni ustiga sevgani bor. Bir qadam tashlasa bölgani, unga ham erishadi. Özi Keyt bilan yuz martalab tun ötkazgandek, negadir Emma bilan ham birga bölgisi keb qolardi. Shuning uchun ham, Benga, uni hayotiga havas bilan qarardi. Stivni esa hayotida ming bir tashvish bor edi. Tayinli ishi yöq, kuni klublar va barlarda ötadi. Bu yetmagandek, oilasi ajralish arafasida turgandi. Dadasi bir tarafda bölsa, onasi ikkinchi tarafda edi. Örtada ikki ukasini ushlagan holatida Stiv turardi. Ikki kichik farzand, ota-ona tomonidan talashilardi. Stivga nisbatan esa, kunlar ötgan sayin e'tibor pasayardi. Shunday özgarishlar va ota-onasining janjallari ostida, töng'ich farzand ham, spirt va qizlar orasida öralashib qolgandi. Hozir ham shunday yölni afzal körgan bu yigitning hayotiga, endi qandaydir chalg'ituvchi vosita kirayotgan edi. Bu vosita Keyt emas, balkida bir sport bölib, u Stivni tashvishlar girdobidan olib chiqayotgandi. Alkogol ta'sirida tashvishlarni bir zumga bölsa ham unutgan Stiv, döstlari qolmagani tufayli davradan chiqa boshladi. U qöllarini kötarib, öynab, tashqariga chiqar ekan, har-xil qizlarning, dumbalariyu-kökraklariga urulib ketardi. Nihoyat örtadan chiqib, döstlari ötirgan stolga yetib keldi.
-Nega ötiribsizlar? Ben, Keyt qani turlaring, kettik davraga! Sen ham tur Emma!
-Ertaga mashg'ulotlarim bor Stiv, charchab qolmay yana, sizlar bemalol! -dedi Emma, hijolat ohangida.
-A mayli, yur kettik Ben!
-Meni ertaga ishlarim köp, uzoqroqqa ketaman. Uni ustiga oyoqlarim ham og'rib qoldi.
-Ha bunisiga ham mayli! Keyt ikkovimiz raqsga tusharkanmizda. -u Keytga qarab, közini qisdiyu, belidan qattiq öziga