Tasodifiy hikoya: onamni dugonasi bn
xaliam uni eslab turaman...davomi

Jumanji... Davomi... (turnir uchun)

Добавил:	Egoiste (02.06.2016 / 13:33)
Рейтинг:	(0)
Прочтений:	32130
Комментарии:	Комментарии закрыты

Katej...
Chiroqlar xonani nim yoritib turar edi. Yig'ishtirilgan stol atrofida, Ben va Emma suhbatlashib ötirishardi. Ortiqcha maqtov, hushomad, erkalash sözlarisiz suhbat, ikki sevishgan uchun ayni muddao edi. Ular har qanday holat, uchrashuv yoki ehtiroslarga töla kechadan ham, yuzma-yuz suhbatni hush körishardi. Bunday suhbat taklifi, odatda Bendan chiqar e di. U har-xil mavzu va savollar bilan, suhbatdoshini zeriktirmaslikka harakat qilardi. Hozir ham, Ben özining kelajak orzulari va amalda qilayotgan ishlari haqida gapirib ötirardi.
-... Shunday qilib, bu ishni ham tez kunda tugatamiz.
-Yaxshiii! Bir özing mustaqil ishlashni eplayotgan bölsang hursandman!
-Rahmat!
Ular maroqli suhbat qurib ötirishsada, yotoqxonadan kelayotgan ovoz asablarini öynardi. Ben ham endi gapiray deganda, Keytning baland ehtirosli ovozi gapini bölar, ora-oradagi chinqiriqdan esa, noqulaylik sezardi. Xuddi yosh bolalardek, ehtirosli ovozlarni eshitib, bir-birligiga zimdan nazar solib qöyishardi. Bu holat Benni chinakamiga noqulay ahvolga solar edi. Emma esa, eshitilayotgan ovozlardan goh ehtiroslanar, goh noqulaylik sezardi. Bu tovushlar, uni oyoqlarini avtomatik ravishda qimirlatar, tizzalarini bir-biriga ishqalar edi. Uning faqatgina oyoqlarida emas, balkida yuzlarida ham özgarish bölar, pastki lablarini tepa lablari bilan tösib olardi. Bu harakatlarini iloji boricha Benga körsatmaslikka harakat qilardi. Kör yoki göl emaski, Ben bu özgarishlarni körmasa, sezmasa! Ben qiz harakatlarini tög'ri tushunib, döst sifatida bölsa ham, nimadir deyishi kerakligini tushundi.
-Parvo qilma Emma?
-Tushunmadim, nimaga?
-Tovushlarga! Keyt özi shunaqa, köp hayajonlanadi.
-Haa. Meni bir savol qiynayabdi Ben?!
-Hösh?!
-Menga ham shunday shartlar tushadimi?
-Qaydam, balki boshqacha shart tushar!
-Mmmm. -Emma bosh chayqab, mung tortib qöydi.
Shu payt, yotoqxonadan kelayotgan tovushlar birdan töxtadi. Suhbatdoshlar bu "yaxshi" holatdan söng, zimdan bir-birlariga qarab qöyishdi. Köz-közga tushgach, uyalganday boshqa yerga qarab olishdi. Tovushlar töxtagani bilan. Emmaning ehtirosi hali töxtamagan, joy-joyida edi. Uning ehtirosi borgan sari kuchayib borardi. Oyoqlari huddi kuyayotgan odamday, betartib qimirlar, tizzalari avtomatik ravishda bir-biriga ishqalanar edi. Nafas olishi ham özgarib, hansirashga aylanib borardi. Ortiq bu ahvolda, Benning yonida qola olmasligini bilib, shartta örnidan turdi.
-Mmeni uyqum keldi Ben, xonamga ketdim. Ertagacha!
-Axa, hayrli tun!
Emma katta qadamlar bilan xona tomon yurib ketdi. Ben esa, zerikmaslik uchun, televizorni yoqdi. Undan ham zerikib, özin qutisini qöliga oldi. Qoidalarga yana bir bor köz yugurtirib chiqdi. Bir özi öynay olmasligini va bu yerda ortiq qiladigan ishi yöqligini fahmlab, xonasi tomon yöl oldi.
Katejdagi birinchi yotoqxonada, ehtiros ovozlari yaqindagina öchgan bölsa, ikkinchi yotoqxonada Emma endi boshlayotgandi. U allaqachon yalang'och holatga kirib, krovat ustida oyoqlarini ikki chetga yoyib ötirardi. Bir qölini oyoqlari orasiga olib borib, jinsiy lablari ustiga qöydi. Dastlab ohistagina, söng biroz tezlatib, oxiri jadallashib ketdi. U qölini klitorlari ustida öynatar, bundan rohatlanar edi. Oyoqlari yana kengayib, inqillagan ovozlari biroz kuchaydi. U bu ish bilan shu paytkacha, atigi bir-ikki marta shug'ullangani uchun, mahorati kamlik qilardi. Oddiygina qöl orqali uqalashlarga chidolmay, gavdasini orqaroqqa tashlab, boshini tepaga qaratdi. Ikkinchi qöli bilan krovatga suyanib turardi. Shipga qaragan holida inqillar, ovozi sal balandlashsa, oyoqlari orasidan qöl uzardi. Bu harakati tobora lazzat bag'ishlab, ichidagi ehtiros chög'larini alanga oldirgandi.
Bu orada Ben xonaga qaytardi. Yonidagi xonada yotgan döstlarini uyg'otib yubormasligi uchun, ovozsiz qadam tashlardi. Xonasiga yetib kelib, özining eshigini astagina ochdi. Ichkaridagi manzaradan kördiyu, közlari moshdek ochildi. Qarshisida, unin krovati ustida, Emma Ben tomonga qarab, oyoqlarini keng ochib yotardi. Uni ustiga qip yalang'och holatida edi. Emma qöllari bilan oyoqlari orasini ishqalar, boshini shipga qaratgani tufayli, eshik oldida turgan Benni körmasdi. Ben esa karaxt holatida, na ortga yurishni, na ichkariga kirishni bilardi. Shortik ichida esa, karaxt holati emas, balkida erektsiya holati yuz berayotgandi. Oppoq badan krovat ustida yalang'och turganda, asbob bundan faqatgina ehtiros olardida. Ben esa buni hohlamasdi. Tög'rirog'i hohlardi, qilishga jur'ati yetmasdi. Ben biroz noqulaylashib, shortigini oldini tortib qöydi. Suvga qarshi ishlangan shortik materialining taqazosi bilan, shitirlagan ovoz eshitildi. Emma darhol oldinga qaradi. Eshik oldida, ön daqiqa oldingi suhbatdoshi turardi. Közlari katta ochilib, emmaga hayrat bilan qarayotgan Benni kördiyu, oyoqlarini juftladi. Ustiga darhol adyolini tashladi. Ben esa, nima qilarini tushunib, orqaga qaytib ketdi. U yölak böylab ketarkan, öylardi: "Mening xonamda Emma nima qilyabdi? Yo meni kutganmikan?". U shunday savollar bilan, televizor joylashgan xonaga keldi. Xonadagi chiroqlarni öchirib, televizorni yoqdi. Kanallarni aylantira boshladi. Negadir kanallardagi körsatuvlar va kinolar, uming e'tiborini torta olmasdi. Chunki, hayolida bölib ötgan ish edi. Har tarafdan aylantirib, mulohaza yurita boshladi. Negadir hamma javoblar, Emma bu ishni atay qilganiga taqalardi. Va nihoyat, oxirida haqiqiy javobni topdi. Bu katejning yotoqxonasi, bor-yög'i ikkitaligini fahmlab oldi. Yuziga tabassum yugurib, oz fursat ichida uyquga ketdi.
Emma hali ham yotoqxonada uyg'oq edi. U ustiga tungi halatini tashlagan, uni ustidan ham yupqa adyol yopib yotardi. Uning hayolida ham bölib ötgan ish gavdalanardi. Hozirgi yotgan xonasi, Ben joylashgan xona ekani, katejda ikkita yotoqxona mavjudligi, uning xayolidan endi ötardi. "Nega avvalroq öylamadima?" degan savol uni qiynar edi. Benni könglini sovutadigan ish qilganday, özidan hafa bölardi. "Meni tög'ri tushungandur!" deb, öziga tasalli berdiyu, uyquga ketdi...

Stiv uyg'onganida xona behad qorong'u edi. U nimadur qilish maqsadida, qölinni lampaga chözdi. Biroz tumasini qidirdida, topib chiroqni yoqdi. Adyol krovat burchagida buklanib yotibdi, kiyimlari esa polda yoyilib yotardi. Diqqatini yonidagi parivash jalb qildi. Öziga qaragan holda, oyoq-qöllarini oldinga buklab yotgan Keytga, yaqinroq yotib oldi. Yalang'och terisini, yelkalaridan boshlab silay boshladi. Kökrak arig'iga yetib kelganida, Keyt bir g'inshib qöydi. Unga parvo qilmasdan, dumaloq kökraklarga navbat berdi. U kökraklar va sörg'ichini, barmoq tegar-tegmas qilib silar edi. Kökrak ostidan, kindik atrofiga keldi. U yerda vaqt ketkazib ötirmay, oyoqlar orasiga tushib ketdi. Juftlangan oyoqlar orasiga qöl suqqandi, Keyt uyg'onib ketdi.
-Nima qilyabsan?
-Seni hohlayabman!
-Boyagi yetmadimi?
-Yöq, yetmadi! Qani bag'rimga kelchi!
Keyt erkalanib, Stiv tarafga surilib oldi. Hozirgina suhbatlashgan lablar, endi öpisha boshladi. Xonada lablarning öziga xos ovozlari boshlandi. Qöllar esa, qarshisidagi odamning jinsiy nuqtalariga