Tasodifiy hikoya: Xoin 6-qism
Birgalikda sönggi marta shahar aylanib xursandchilik qildik. Esdalik uchun rasmga tushdik. Kun bö...davomi

ingrab turardi...
Taxminan 10-15 daqiqa davom etgan aloqadan ikkala tomon butunlay qoniqqan edi...

= = = = =

Soat 22:34.
- Kam-pir, me-ni-m-chcha vaqti soatim yetdi, bul-mayapti. - Akbar ota boshida yig'lamsirab turgan kampiriga shunday derdi.
Akbar otaning terlashlari ham to'xtagan, badani ham asta-sekin sovib borayotgan edi.
- Meni qurqitmang, chol, hozir duxtir chaqirgani ketishdi.
- Yoq, menimcha foydasi yoq, kampir, mendan rozi bulinglar. - deya Akbar aka bitta chuqur nafas chiqardida tinchlanib qoldi, ko'kragini ushlab, silab turgan qo'llari yonga tushib ketdi.
Ko'zlari ochiq qolgani uchun Zarifa xola cholining o'lgan yoki o'lmaganini bilmasdi.
- Zafar! - deb baqirdi Zarifa xola.
- Ha oyijon. - Manzura hapqirib kirib keldi.
- Suv olib keling. Chol hushdan ketib qoldilar.
Manzura oshxonaga uchdi, hech qancha o'tmay krujkada suv bilan qaytdi va Akbar otaga sepa boshladi.
Foyda bermagach, ikki xotin endi umidlarini uzishib, bir-biriga qarab yig'lab yubordi, shu payt ko'chadan kelgan mashinaning chiyillab tormozlagan ovozi biroz bulsada ularga taskin berdi. Lekin baribir kech edi...

Qo'shni qishloqdan kelgan duxtir Akbar otaning yuragini bir necha soniya massaj qildi, qolganlar unga umid bilan qarab turardi. Massaj naf bermagach, aptechkadan "Adrenalin" olib in'ektsiya qildi. Samara yo'q.

- Bardam bulinglar, qulimdan kelgani shu, otaxon yurak infarktidan o'lgan, sen texnikumni tamomlagan, men bilan yur! - deb Bahodirni barmog'i bilan ko'rsatib jahl bilan xonadan chiqib ketdi. Bahodir uning orqasidan ergashdi.
Zarifa xola o'tirgan joyida qotib qoldi, Manzura bilan Zafar dod solib yig'lab yuborishdi...


ERTASI KUNI. Soat 16:09.
Salim mashinasida kelarkan, qishloqqa kiraverishda qishloq nomi yozilgan yozuvni ko'rdiyu, ichida "yana qishloq, yana o'sha zerikarli hayot, o'sha o'ziga qaramaydigan xotinim, o'sha dadam, doim javragani-javragan, xuddi men yoshboladek hamma narsani o'rgataveradi, nasihat qiladi, balo battar... ehh Saodat seni sog'inib buldim, 2-3 kundan keyin yana qaytaman bag'ringga" deb quydi.
Qishloq markaziga kelganida Bahodirni qo'l ko'targanini ko'rib mashinani to'xtatdi.
- Haa Bahodirjon, qaleysan? - dedi mashinadan tushmay.
- Aka sal tezlikni oshirsangiz bulardi. - Bahodir kelib surasharkan shunday dedi.
- Boramizda o'sha uyga, shoshilib nima qildik? Ie ko'zingizga nima bo'ldi, kim ko'kartirdi yana? Birortasini notug'ri ukol qiluvdingizmi yana? - deb Salim xoxolab, kulib gapirdi.
- Yo'q, aka, bu safar ukol qilmaganim uchun yedim.
- Ha mayli. Nega qo'l kutaruvdingiz o'zi?
- O'zim, shunchaki. Tezroq boring demoqchi edim, aka.

Salim mahallasiga burilganidan keyin ko'chadagi odamlarni unga qarashini ko'rib, "nima meni endi ko'ryaptimi bular, ko'zingga senlarni..." deb quydi, uyiga yetganda darvoza tagida o'g'li Zafar va pochchalarini qora to'n va do'ppida ko'rib, yuragi orqaga tortib ketdi.
Mashinadan tushib, yugurib borib o'g'lini quchoqladi.
- Nima buldi Zafar, nima qilyapsizlar bunaqa kiyimda.
Zafar uning gapiga yig'i bilan javob berdi. Salim pochchalaridan ham javob ola olmagach, "Oyijon" deya yugurib uyga kirdi, hovlida yig'layverib, diydasi qotgan onasi va opalarini ko'rib to'xtab qoldi.
- Dadam?!! Qani? Qachon? Nega? - deb onasini quchoqlarkan kecha tushlik payti otasiga baqirib uydan chiqib ketgani esiga tushdiyu, qilgan ishidan afsuslanib o'kirib yig'ladi. (Otasining "nimagadir ko'nglim notinch, ishing ertaga bulmasa indinga bular, bugunchalik bormay quyaver" degan so'zlari qulog'i tagida takror-takror yangrardi. )


TAMOM!