Tasodifiy hikoya: Ilk marotaba . . . (oxiri)
[b]Admin iltimos hikoyamni oxiri. Chiqarasiz degan umiddaman.[/b]Sitorani trusigi esimga tushib xon...davomi

esa, öz husnini yoqotar edi...

Erta tong. Stiv yölakda yuvinish xonasini ochilishini kutmoqda. Eshik ochildiyu, ichidan Ben va Emma, kulishib chiqib kelishdi. Ikkovining ustida, faqatgina sochiqdan boshqa hech narsa yöq edi. Stiv ularga parvo ham qilmadi. Chunki, hayoli boshqa joyda, oilasida edi. Ajralib ketishi uchun, atigi bir qadam kifoyalik qilayotgan bu ota-onasi, uning har kungi öylaydigan muammosiga aylangandi. Shu taqdirda ham, Stiv bor dardi va muammolarni chetga surib, sevimli döstlari davrasida, sevimli mashg'ulotlari bilan shug'ullanardi. Axir özini ham öylash kerakku!
Dasturxon atrofiga hamma yig'ilib, nonushta qila boshlashdi. Kecha endrgiya yöqotgan Ben ham, taomlarni paqqos tushirardi. Endi u Emmani yoniga ötirishdan uyalmas, kerak bölsa uni tizzasiga ötkazib ham ötiraverardi. Emma ham Benning yonida avvalgidekmas, Keyt Stivga qanday qarasa, u ham Benga shunday qarardi. Ikki juftlik, bir-birlariga köz suzib, nonushtani ham tamomlashdi. Odatga aylanib qolgandek, Keyt qutini stol ustiga olib kelib qöydi. Stiv navbatini bilib, qutini özi ochdi.
-Qara Stiv! Bor yög'i ön bir katak qolibdi.
-Ha, tög'ri. Ön bitta ekan.
-Demak, hozir ön bir tashlasam, yutar ekanmizda? -Stiv bu gapni sevinib gapirdi.
-Yöq. -Ben keskinlik bilan javob qaytardi. -Oxirgi shart qoladi faqat!
-Marraga boramiz, oxirgi shartni bajaramiz va tamom?
-Ha! Shunday. Tashla toshlarni!
Stiv toshlarni qöliga oldi. U ich-ichidan ön bir tushishini niyat qildi. Negadir qöli titray boshladi.
-Shoshilma Stiv! -Keyt qöshib qöydi.
Stiv atrofidagi döstlariga bir qarab chiqdida, mushti ichida toshlarni aylantirib, qutiga tashladi.
Tört döst quti maydoniga tushgan toshlardan köz uzishmadi. Hosil bölgan raqamlarni körishdiyu, hammasi birvarakayiga hursandchilik sözini aytishdi.
"6, 6"
-Ön ikki tushdi. Ha! Biz marra tugul, undan ham ötib ketdik. -Stiv sevinch bilan, baland ovozda gapirardi.
-Yashavor Stiv! -Ben uning yelkasidan mahkam ushlab qöydi.
-Hösh, ön ikkita yuramiz!
Piyoda toshi keraklicha yurilib, marraga yetib keldi. Marraga yetib kelgan toshni körib, unga qarayotgan tört juft köz chaqnab ketdi. Hoshiyalardagi eski sözlar, yangisiga almasha boshladi.
"ÖYIN TAMOMLASH UCHUN,
KICHIK SHART BAJARASIZ.
DÖSTINGIZ BILAN BUGUN,
JUFTINGIZ ALMASHASIZ."
Necha g'aroyib va g'alati shartlar ötib ketgan bölsa ham, ular yana hayrat chehrasini ochib turishardi. Stiv shartni tushunmadimi, yo yaxshi öqiy olmadimi, qaytadan qutiga tikildi. Biroz ötib, qutidan köz uzdida, döstlariga qaradi. Ular ham hayron, bir qutiga, bir Stivga qarashardi. Örtada haqiqiy sukunat, hattoki nafas ovozlari eshitilardi. Sukunatni Stivning özi yöqqa chiqardi.
-Bundan chiqdi... Endi... Biz...
U tayinli bir gap gapira olmasdi, bu gaplarni gapirishga botinolmasdi. Ben uni ortiq qiynalib gapirishini istamadi.
-Ha! Tög'ri tushunibsan Stiv! Biz endi mana shu falokat öyinni tugatish uchun, öz juftimizni, ya'ni men Emmani, sen Keytni almashishimiz kdrak.
-Ha buni tushundim. Lekin... Men... Qanday qilib...
-Seni tushunib turibman. Huddi sendek, men ham öylayabman. Sen uchun Keyt qanchalik suyukli bölsa, menga ham Emma shunday darajada.
-Ha! Shunday ekan, bu ishni qanday amalga oshiramiz?
Ben döstlariga bitta-bittadan nazar tashladida, yana gap boshladi:
-Döstlarim! Bilaman bu ish hech birimizga yoqmayabdi. Ammo, boshqa ilojimiz yöq. Bu sönggi shart. Shuni daf qilsak bölgani, marra ham, orzular ham bizniki böladi.
-Demak, sen menga Emmani berasan, men esa, Emma uchun Keytni berarkanmanda?
-Ha. Huddi shunday!
-Xex, "svingerlar"ga aylanarkanmizda?!
-Afsuski, shunday. -Ben chuqur "uh" tortib, yana döstlariga yuzlandi. -Ammo, bir narsani aytib qöyay! Bu shartdan söng, hafagarchilik, oramizdagi munosabatlar özgarmaydi. Biz döstmiz, shunday bölib qolamiz!
-Albatta!
-Albatta!
-Ha, özgarmaydi.
Tört döst kelishib olib, örtaga qöl tashlashdi. Bir-birining ustiga tushgan kaftlar, shundoqqina quti ustida ajraldi. Ben Emmaning qöllaridan öziga tortib, lablaridan öpib qöydi.
-Ben, men buni hohlamayman! -Emma past ovozda gapirdi.
-Men ham azizam, iloj qancha?! Bu faqat va faqat oz fursatgagina holos. Keyin yana birga bölamiz. Kelishdikmi? -u tabassum bilan Emmaga qöl uzatdi.
Emma qölga javob qaytarib, tushkun holatda qölini chözib turgan Stivning oldiga ketdi. Yöl örtasida Keytga töqnash keldi. Keytning yuzida negadir tabassum, shu tabassum bilan, Emmaga jilmayib qöydi. Stiv yangi juftining qölidan ushlab, öz yotoqxonasiga yöl oldi. Keyt esa, ösha yerning özidayoq, ehtirosli qadamlari ila, Benning yoniga yaqinlashdi. Ben öyin qutisini yopdida, Keytga qaradi. Keyt közini suzib, körsatkich barmog'i orqali, Benni öziga chorladi. Ben biroz noqulaylik sezib, u tomonga yurdi. Shöx qizcha esa, dumbalarini dirkillatib, ikki qadam oldinroqda ketardi. Keyt eshikni ochib ichkariga kirdi. Uni ketidan Ben kirdi. Eshik yopildi...
Birinchi yotoqxonada esa, Emma allaqachon krovat ustida yotar, Stiv uni ustida böyinlaridan öpardi. Emma özga erkak bölgani uchun, yuzlarini burishtirib olgan, lablarini undan olib qochardi. Qöllari ham pastda, Stivga tegkazmaslikga harakat qilardi. Stiv katta mahorat egasi bölgani uchun, Emmaga uncha e'tibor bermas, vaqt ötib u ham ehtiroslanib, istagi ortishini bilar edi. U hozirda eng baxtlilardan deyilsa, mubolag'a bölmasdi. Chunki, bir necha oydan beri, bu gimnastika ustasi bilan yotishni niyat qilgandi. U Keytni chin dildan sevsa ham, u bilan yotishdan zerikkan, yangilikka intilib yashardi. Mana ösha yangilik. Stiv uchun yangi bölgan janona, uni tagida yuz burishtirib yotardi. Burishgan yuzining, tarang terisiga birinchi bösasini yubordi. Keyin teparog'idan, pastrog'idan, yonrog'idan öpishda davom etdi. Bir joyga hadeb mehr beravermasdan, yangi joylarga intilardi. Bir qölini asta nozik belga tushurdi. Belni avvaliga shunchaki ushlab turdi. Bu qizning örganishi uchun asosiy manbalardan edi. Shortigini turtib turgan asbobini, qizning töq kökrangdagi shalvari ustiga botirdi. U taxminan shundoqqina ikki oyoq örtasi, jinsiy lablarga botib turardi. Belida turgan qölini, asta tepalatdi. Bir qölini esa, qizning böyni orqasiga ötqazdi. Qizning maykasini bir ilgichini, yelkadan pastga tushirdi. Ochilgan joylardan ketma-ket bösa ola boshladi...
Ikkinchi yotoqxona:
Ben hali hamon eshik yonida jim turar, Keyt esa ilondek tölg'onib, kiyimlarini yechishda davom etardi. U shunaqangi ehtirosni qözg'atadigan darajada yechinar ediki, har qanday olat qimirlamasdan qöymasdi. Benning asbobi ham, allaqachon tayyor holatga kelgan, faqatgina buni bildirmay turardi. U yechinayotgan qizchani jim tomosha qilardi. Keyt ipli lifchigini ohistalik bilan yechar ekan, bir tarafini yelkasi uzra sekin tushirdi. Ikkinchi tarafini ham yechib, uni ham behad ohista harakat bilan tushirdi. Qöllaridan lifchigini chiqarib olib, öz könglida tirsaklari bilan kökragini yopdi. Katta ölchamdagi kökraklar sabab, faqatgina örtadagi töqroq sörg'ich maydonchasi yopiq turardi. U tirsaklarini asta tushurib, körsatkich barmoqlarini sörg'ichlari ustiga