Tasodifiy hikoya: Эхтирос чангалида
мен университетни тугатгач шахсий фирмамни очдим. тугри, бу уз-узидан булмади. нозик жойларда ишлайд...davomi

turar, gavdasi pastga biroz egilgandi. Begzod tizzadan biroz yuqorilagan halatni, belgacha buklab chiqdi. Körkam sonlarni, orqa tomondan biroz tomosha qildi. Dumbalarni qora ich kiyim berkitib turardi. Uchburchak shaklidagi ich kiyimni ham, tizzagacha pastlatdi. Vaqt kamligini, tezroq maqsadga erishish kerakligini öylab, asosiy ishga ötdi. Shalvari oldidagi ipini yebhib, trusigi bilan pastgacha tushurdi. Kelnoyisi dumbalariga asbobini tiradi. Zulfizar orqasiga tekgan, tanish tana a'zosidan, yuzlariga rang kirdi. Qumsagani dumbalariga tegib turganini, bor vujudi bilan his qildi. Begzod esa, oldindagi kökraklarga qölini chözdi. Kiyim va lifchik ustidan öynab, qölga ilinganicha eza boshladi. Boshini oldinga egib, sochlar berkitib turgan, quloqlar tagidan bösa oldi. Shu bilan yana ortga qaytdi. Dumbalarni ikki pallasidan, ikki qöli bilan ushladi. Ikki yonga yirib, jinsiy lablar tomo bölgan yönalishni tög'irlab oldi. Asbobni oyoqlar orasiga suqib, kuch bilan oldinga itardi. Asbob huddi nimanidir oldinga itarganday, asbobi nimagadir taqalib kirardi. Zulfizar bu vaqtda... Oddiygina söz bilan ta'rif berib bölmas holatda edi. Necha oygi hijron, azob, böshliqlik, uni tark etganday böldi. Faqatgina oyoqlari orasi tölgan bölsada, butun vujudi bu holatdan yangrardi. Tagi va orqasida birdan bilanayotgan og'riq, u uchun muhim emasdi. Eng muhimi bu... Begzod asbobini tor joyga örgatib olib, kirgazib chiqara boshladi. Ehtiros ila oldinga tölg'anayotgan, ovozlar chiqarayotgan kelinoyisini qiynar edi.
-Ohhh, oh, oh... Aaaahh...
Begzod bu past ovozlardan, kelinoyisi ehtiroslari shiddat olganini sezdi. Uni böshantirmasdan turib, özi tugatib olishini niyat qildi. Bu ishi, yana bir qovushish uchun bahona bölardi. U imkoni boricha tezlashdi. Torga kirayotgan asbobi og'risa ham, yanada tez itarishga harakat qilardi. Tezlik va harakat kuchi, ikki jinsiy a'zo örtasidagi namlik tufayli, keskinlashib ketdi. Endi u ikkisiga qarab, qiynalayotgan qiz va zörlayotgan yigit hayolga kelishi mumkin edi. Begzod shu yönalishda, yana uch daqiqa davom etdi. Undan söng, tugallanayotgan aloqa sabab, pol ustiga suyuqliklarini tökdi. U shu holatida kelnoyisini bellaridan yana ushladi. Özi tomon ögirib oldi. Zulfizar közlari yumiq holda jim turar, olayotgan nafasi bois, kökraklari tepa-pastga öynar edi. Titrab turgan lablardan, bir juft bösa oldi. Kelnoyisini belini qöyib yuborib, yelkalaridan öziga tortdi.
-Men haliroq yana kelaman, xonangizni ochiq qoldiring!
Zulfizar qulog'iga shivirlagan yigitdan, bunday keskinlik kutmagandi. U hozir bölib ötgan aloqadan, yaxshi yakun ololmagani uchun, tez fursatda öziga keldi. Shalvarini kötarayotgan qaynukasini körib, u ham kiyimlarini tög'irlay boshladi. Begzod hammom eshigini ochib, tashqaridan kelnoyisiga köz qisib ketdi. Kelinoyisi shoshilgancha eshikni qulflab, "jinoyat izlar"ini yöqota boshladi. Polni yaxshilab yuvib, sochlarini tög'irlab oldi. Shubxa tug'diruvchi belgilardan qolmaganidan söng, eshikni ochib qöydi. Chala qolgan tog'oradagi kirni, egilib yuva boshladi. Bir necha ön daqiqalar oldin, qaynukasi bilan bölib ötgan ishni, hayolida tahlil qilardi. Folbin kampirning kuf-sufi ish berib, bugun öz maqsadiga erishdi. Necha oydan beri kutilgan aloqa yuz bergan bölsada, oxiriga yetkazolmagani alam qilardi. U shunga öxshash hayollar bilan, tog'oradagi kirni erinibgina yuvardi. Qöllari charchab, gavdasini tepaga kötargandi. Qiya ochiq eshikdan qarab turgan, katta qaynukasiga közi tushdi. Sherzod kelnoyisi qarab qolganidan dovdirab qoldi. Byusgalteri ortidan chiqib ketay deb turgan kökraklardan, köz uzishga majbur böldi. Zulfizar egilib kir yuvayotgani bois, eshik tarafga kökraklari körinib qolganini payqadi. Noqulayroq ahvolda:
-Tinchlikmi?
Sherzod ham biroz noqulaylashib, aranga javob berdi:
-Aaa, haaa tinchlik, kö-köylagimni qidiryatuvdim!
-Masturadan sörang!
-Haa aytgancha, u biladi! Rahmat!
Sherzod dovdiragancha, eshikni yopib ketdi. Sherzod xonasiga ketar ekan, nega kelinoyisi haqida g'alati hayollarga borayotganini tushunmasdi. U avval bunday bölmagan, kelinoyisiga faqatgina yaxshi köz bilan qaragandi. Hozir esa, buning aksi edi. Kelinoyisiga hirs bilan boqar, u bilan birga bölish yöllarini öylar, bu hayollariga özi tushunmasdi. "Balki buni sababchisi, xotinimning qiliqlaridur" deb, öziga özi gapirib qöyardi. Mana hozir ham yotog'iga kirdiyu, xotinining yöqligidan ichi kuydi...
Zulfizar hayollariga yana hayol qöshildi. Nega katta qaynukasi uni tomosha qildi. Axir u, bunday emasdiku!
U hayollar bilan, kir yuvishni ham alla mahalgacha chözdi. Ishlari tugab, xonasiga yöl oldi. Eshikdan ichkariga kirib, chiroqni yoqdiyu, chöchiganidan baqirib yuboray dedi. Uning ikki kishilik krovati ustida, Begzod telefon öynab yotardi. U kelnoyisini körib, pinagini ham buzmagani, Zulfizarni hayron qoldirdi. Zulfizar darrov eshikni yopdi.
-Begzod! Bu yerda nima qilayabsiz, axir sezib qolishsa öldirishadiku!
-Khm? Oyim va dadam öz yotog'ida, akam va kichik kelinoyim ham öz yotog'ida. Hammaning öz jufti bor. Demak, siz va men...
-Siz jinni bölibsiz! Men akangizni xotinimanku! Özi hammomdagi qilig'ingiz yetib turubdi. -Zulfizar bu gaplarni aytgisi kelmasa ham, aytishga majbur böldi.
-Hoo, meni qilig'imi? Qomatingizni köz-köz qilib, kiyim almashtirib chiqganingiz ham meni qilig'imdir.
Zulfizar indamadi. Chunki, Begzod örnidan qözg'algan, kelinoyisi yoniga yurib kelardi. U eshik oldiga kelib, uni qulfladi va chiroqni öchirdi.
-Boyagi qilig'imdan yana bir körsatay, bir hayron qoling!
-Begzodjon, kerakmas!
Begzod kelnoyisini shartta kötardi. Krovatga irg'itib yubordida, ustiga özi tashlandi. Endi turmoqchi bölgan keinoyisini, yelkasidan pastga bosdi. G'ira-shirada lablarini labi bilan qidirib, nihoyat topdi. Özini olib qochayotgan boshni, bir joyda ushlab, lablardan betartib bösalar ola boshladi. Bösalar sabab, kelinoyisi ham, boyagidek böshasha bosiladi. Begzod boshini sal quyi qilgandi, kelinoyisini yuzidagi nim tabassumni kördi. Zulfizar qaynukasiga özini bahshida qilishga tayyor, lekin qalbaki qarshiliklarni töxtatmas edi. U Begzodni yuziga, mayingina qilib tarsaki tushurib qöydi.
-Jinnivoy, bilib qolishsa ölamizku!
-Havotir olmang! Dadamgilarni uyligi pastda. Akamgilar bölsa, biz endi boshlayotgan narsani boshlab bölishgan.
-Adashasiz! Kelinoyingiz pastda, oyilar bilan yotibdi, akangiz bilan tortishib qolishgan!
-Parvo qilmang, "er-xotin urushi, doka-römol qurishi" deyishadiku!
Qisqa dialog, oradagi masofani butkul yöq qilgandek böldi. Begzod g'uncha lablardan tinmay öpib sörsa, Zulfizar bu dag'al lablarga tutoqib javob qaytarardi. Begzod bösalar bilan bir qatorda, silab-siypalash ishlarini ham boshlab yuborgandi. U tor halatning, oldi zamogini yecha boshladi. Katta kökraklarga yetganda, zamog yechilishi biroz qiyinlashdi. Ikki qölini ishga solib, zamogni partgacha tushurdi. Halatni ikki tarafga yoygandi. Közi oldida, kelnoyisining oppoq badani namoyon böldi. Badanni bir-ikki joylaridan öpib, gavdasini kötardi. Yuzida tabassum bilan, futbolkani yechib tashladi.