Tasodifiy hikoya: Jilovlanmagan ehtiros 2
Hayollar og'ushida, charchaganimdan uxlab qolibman. Humorani dushdan chiqqaniyu qolgani nima bo'ldi eslay olmayman. Erta tongda uyg'onsam xona bir o'zim man soatimga qarasam 10:30 bo'libdi. Shosh pisha o'rnimdan turib yuvinib, kiyinib hovliga chiqsam darvozaxonda joylashgan suppada dasturxon yozilgan. Humora menga nonushta tayyorlab, choynak oldiga xat tashlab ketibdi. - Hovlini kalitini ishga birganda berarsan. Hursand bo'lib qovurilgan tuxum va go'shtni paqqos tushirib uyni qulflab moshinamda...davomi
Hayollar og'ushida, charchaganimdan uxlab qolibman. Humorani dushdan chiqqaniyu qolgani nima bo'ldi eslay olmayman. Erta tongda uyg'onsam xona bir o'zim man soatimga qarasam 10:30 bo'libdi. Shosh pisha o'rnimdan turib yuvinib, kiyinib hovliga chiqsam darvozaxonda joylashgan suppada dasturxon yozilgan. Humora menga nonushta tayyorlab, choynak oldiga xat tashlab ketibdi. - Hovlini kalitini ishga birganda berarsan. Hursand bo'lib qovurilgan tuxum va go'shtni paqqos tushirib uyni qulflab moshinamda...davomi
Библиотека | Boshqalar | IQROR
Esher ikkita murdaning tepasida turgan ekan. Ular-qo‘shni shtatda bo‘lishi kerak bo‘lgan Mildred va notanish erkak-yotoqxonada yarim-yalang‘och holda yotishardi. Esher ularni o‘lik holda topganini aytdi. Uning aytishicha, xona gaz hidiga to‘lib ketgan ekan, shuning uchun xonani shamollatibdi. Gazli isitgich nosozligi sababli bu fojia yuz bergan.
-Siz bu gapga ishondingizmi?
-Ha, men karaxt bo‘lib qolgandim. Mildred eriga xiyonat qiladi deb hech qachon o‘ylamagandim. U yosh va go‘zal edi, ammo judayam kamtar...
-Esher-chi? U o‘zini qanday tutdi?
-Juda bosiq. Ammo politsiyaga qo‘ng‘iroq qilish kerakligini aytganimda, u meni eshitishni ham istamadi. Gazetada bu voqea haqida xabar bosiladigan bo‘lsa uning obro‘si va ilmiy faoliyatiga putur yetarkan. Shunda men u holda nima qilishimiz kerakligini so‘radim. U xotirjamlik bilan jasadlarni ko‘l yaqiniga ko‘mishimizni aytdi. Keyin Mildredning ketib qolgani haqida biror narsa o‘ylab topadigan bo‘ldi.
-Siz rozi bo‘ldingizmi?
-Boshqa nima qilishim mumkin edi?-elkasini qisdi Felkoner.-Men qat’iy fe’lli emasman, buning ustiga o‘sha paytda Esherning gaplariga ishongandim. Ha, unga yordam berishga rozi bo‘ldim. Biz jasadlarni ko‘l bo‘yiga olib bordik va chuqur kavlab ko‘mdik.
-Demak, siz bu sirni olti yil davomida saqlab kelgansiz,-dedi Kreyn.-Ammo bugun chidab bo‘lmaydigan darajadagi voqea yuz bergani uchun uni o‘ldirdingiz, shundaymi?
-Ha.
-Esher aytgan «harakat»… Sizni o‘ldirishini bildiruvchi tahdidmi?
Felkoner bosh silkidi.
-U meni bu yerdan tirik chiqarmasligini aytdi.
-Olti yil jim yurganingizni hisobga oladigan bo‘lsak, bu g‘alati tahdid.
-To‘g‘ri. Men ham shunday dedim.
-U-chi?
-U menga bor haqiqatni oshkor qildi,-dedi Felkoner.
Men bosh irg‘adim.
-Uning xotini va xotinining jazmani baxtsiz hodisa sababli o‘lmagan demoqchimisiz?
-U ularni yotoqxonada qo‘lga tushirgan va g‘azabi qo‘zib ketgan. Filip Esher ularni hushidan ketguncha do‘pposlagan. Agar yaxshi e’tibor berib qaraganimda ularning ko‘kargan joylarini ko‘rgan bo‘lardim, ammo u paytda... Keyin esa ularni bo‘g‘ib o‘ldirgan, ammo men kelgunimcha murdalarni yashirishga ulgurmagan va nosoz gazli isitgich haqidagi gapni o‘ylab topgan. Agar o‘shanda unga ishonmaganimda va yordam berishga rozi bo‘lmaganimda, u meni ham o‘ldirmoqchi bo‘lganligini o‘zi tan oldi.
-Demak, siz aytgan «iqror» mana shu ekan-da?-so‘radim men.-Siz keyingi olti yil davomida nafaqat qotilning qo‘lida ishlaganingiz, balki unga jinoyat izini yopishga yordam berganingizni bilganingizdan keyin, buning ustiga u sizni ham o‘ldirishini aytgach, o‘zingizni tutolmay bosh chanog‘ini olib uning miyasiga tushirgansiz. To‘g‘rimi?
-Unchalikmas,-dedi Felkoner.-To‘g‘ri, uning iqrori meni gangitib qo‘ydi, chunki bu ishda men ham ishtirok etganman. Shundan keyin undan nafratlanib ketdim. Umuman olganda, men qo‘rqoqman, agar uning ikkinchi, asosiy iqrori bo‘lmaganida bu voqea yuz bermagan bo‘larmidi. Ammo...
-Jin ursin, Felkoner!-dedi Kreyn.-Yana qanaqa iqror?! Uni nega o‘ldirdingiz?!
-Chunki u bir ozdan keyin yana bir ish qilgan ekan. U bularning barini menga nima uchun aytganligini bilmadim, ammo u telba edi, bundaylardan esa hamma narsani kutish mumkin. Shunday emasmi?
-Bo‘lishi mumkin,-dedi Kreyn.
-Bilasizmi, Esher memento morini Meksikadan olib kelgan deb noto‘g‘ri o‘ylab yurar ekanman. U bu bosh chanog‘ini Pontreyn ko‘li bo‘yidagi chuqurdan kavlab olgan ekan. Shuning uchun uni o‘ldirishga qaror qilganimda bu ish uchun mos keladigan qurolni tanladim. Ayting-chi, agar siz pinhona va umidsizlik bilan sevib yurgan dunyodagi yagona ayolingizning bosh chanog‘i siz ishlaydigan xonada olti yil davomida har kuni sizga boqib turganini bilib qolganingizda nima qilgan bo‘lardingiz?
-Siz bu gapga ishondingizmi?
-Ha, men karaxt bo‘lib qolgandim. Mildred eriga xiyonat qiladi deb hech qachon o‘ylamagandim. U yosh va go‘zal edi, ammo judayam kamtar...
-Esher-chi? U o‘zini qanday tutdi?
-Juda bosiq. Ammo politsiyaga qo‘ng‘iroq qilish kerakligini aytganimda, u meni eshitishni ham istamadi. Gazetada bu voqea haqida xabar bosiladigan bo‘lsa uning obro‘si va ilmiy faoliyatiga putur yetarkan. Shunda men u holda nima qilishimiz kerakligini so‘radim. U xotirjamlik bilan jasadlarni ko‘l yaqiniga ko‘mishimizni aytdi. Keyin Mildredning ketib qolgani haqida biror narsa o‘ylab topadigan bo‘ldi.
-Siz rozi bo‘ldingizmi?
-Boshqa nima qilishim mumkin edi?-elkasini qisdi Felkoner.-Men qat’iy fe’lli emasman, buning ustiga o‘sha paytda Esherning gaplariga ishongandim. Ha, unga yordam berishga rozi bo‘ldim. Biz jasadlarni ko‘l bo‘yiga olib bordik va chuqur kavlab ko‘mdik.
-Demak, siz bu sirni olti yil davomida saqlab kelgansiz,-dedi Kreyn.-Ammo bugun chidab bo‘lmaydigan darajadagi voqea yuz bergani uchun uni o‘ldirdingiz, shundaymi?
-Ha.
-Esher aytgan «harakat»… Sizni o‘ldirishini bildiruvchi tahdidmi?
Felkoner bosh silkidi.
-U meni bu yerdan tirik chiqarmasligini aytdi.
-Olti yil jim yurganingizni hisobga oladigan bo‘lsak, bu g‘alati tahdid.
-To‘g‘ri. Men ham shunday dedim.
-U-chi?
-U menga bor haqiqatni oshkor qildi,-dedi Felkoner.
Men bosh irg‘adim.
-Uning xotini va xotinining jazmani baxtsiz hodisa sababli o‘lmagan demoqchimisiz?
-U ularni yotoqxonada qo‘lga tushirgan va g‘azabi qo‘zib ketgan. Filip Esher ularni hushidan ketguncha do‘pposlagan. Agar yaxshi e’tibor berib qaraganimda ularning ko‘kargan joylarini ko‘rgan bo‘lardim, ammo u paytda... Keyin esa ularni bo‘g‘ib o‘ldirgan, ammo men kelgunimcha murdalarni yashirishga ulgurmagan va nosoz gazli isitgich haqidagi gapni o‘ylab topgan. Agar o‘shanda unga ishonmaganimda va yordam berishga rozi bo‘lmaganimda, u meni ham o‘ldirmoqchi bo‘lganligini o‘zi tan oldi.
-Demak, siz aytgan «iqror» mana shu ekan-da?-so‘radim men.-Siz keyingi olti yil davomida nafaqat qotilning qo‘lida ishlaganingiz, balki unga jinoyat izini yopishga yordam berganingizni bilganingizdan keyin, buning ustiga u sizni ham o‘ldirishini aytgach, o‘zingizni tutolmay bosh chanog‘ini olib uning miyasiga tushirgansiz. To‘g‘rimi?
-Unchalikmas,-dedi Felkoner.-To‘g‘ri, uning iqrori meni gangitib qo‘ydi, chunki bu ishda men ham ishtirok etganman. Shundan keyin undan nafratlanib ketdim. Umuman olganda, men qo‘rqoqman, agar uning ikkinchi, asosiy iqrori bo‘lmaganida bu voqea yuz bermagan bo‘larmidi. Ammo...
-Jin ursin, Felkoner!-dedi Kreyn.-Yana qanaqa iqror?! Uni nega o‘ldirdingiz?!
-Chunki u bir ozdan keyin yana bir ish qilgan ekan. U bularning barini menga nima uchun aytganligini bilmadim, ammo u telba edi, bundaylardan esa hamma narsani kutish mumkin. Shunday emasmi?
-Bo‘lishi mumkin,-dedi Kreyn.
-Bilasizmi, Esher memento morini Meksikadan olib kelgan deb noto‘g‘ri o‘ylab yurar ekanman. U bu bosh chanog‘ini Pontreyn ko‘li bo‘yidagi chuqurdan kavlab olgan ekan. Shuning uchun uni o‘ldirishga qaror qilganimda bu ish uchun mos keladigan qurolni tanladim. Ayting-chi, agar siz pinhona va umidsizlik bilan sevib yurgan dunyodagi yagona ayolingizning bosh chanog‘i siz ishlaydigan xonada olti yil davomida har kuni sizga boqib turganini bilib qolganingizda nima qilgan bo‘lardingiz?