Sizdan onamning ifori kelyapti!
| Добавил: | giddin666 (16.07.2016 / 05:55) |
| Рейтинг: |  (0) |
| Прочтений: | 13880 |
| Комментарии: | Комментарии закрыты |
O'quv yili boshida oltinchi sinf rahbari Ma'suda opa uch-to'rt oy avval beshinchi sinfni bitirgan o'quvchilari oldida turardi. U mehrli nigohi bilan ularga boqar ekan hammalarini birdek yaxshi ko'rishini va ular bilan yana diydorlashganidan mamnunligini aytdi. Bu – katta yolg'on edi, negaki old qatordagi partalarning birida bukchayib o'tirgan Alisherni o'qituvchi yomon ko'rardi. Ma'suda opa bu bola bilan boshqa o'quvchilari qatorida o'tgan yili tanishgan edi. O'shanda ayol Alisherning boshqa sinfdoshlari bilan o'ynamasligini, doimo kir kiyimda yurishini va undan go'yoki hech qachon yuvinmagandek hid kelib turishini payqagan edi. Vaqt o'tgan sayin muallimaning bu bolaga nisbatan munosabati tobora yomonlashib bordi. Va shungacha borib taqaldiki – ustoz Alisherning yozgan vazifalarini qizil ruchka bilan bo'yab tashlab, tagiga bir baho qo'ygisi kelib ketardi.
Kunlardan bir kun o'quv ishlari bo'yicha direktor o'rinbosari barcha o'quvchilarning maktabda o'qishni boshlagan paytdan beri to'plangan tavsifnomalarini (xarakteristika) tahlil qilib chiqishni so'radi. Muallima yomon ko'rgan o'quvchisining shaxsiy papkasini eng oxiriga surib qo'ydi. Boshqa o'quvchilar hujjatlarini o'rganib chiqqach so'ngida Alisherning qog'ozlarini hohlamaygina o'rgana boshladi. Va... u erdagi ma'lumotlardan karaxt bo'lib qoldi.
Bolakayni birinchi sinfda o'qitgan boshqa muallima u haqida shunday deb yozgan edi:
“Bu tilla bola. Yuzidan, tabassumidan nur yog'ilib turadi. Uyga berilgan vazifalarni toza va bexato bajaradi. Uning yonida bo'lish insonni faqat xursand qiladi”.
Ikkinchi sinfda o'qitgan ustozi esa bola haqida shunday fikr bildirgan edi:
“Alisher – boshqalardan yaxshi jihatlari bilan ajralib turadigan va do'stlari orasida hurmati baland bo'lgan o'quvchi. Faqatgina oilasida bir muammo bor: onasi tuzalmas dard bilan kasallangan va bola o'z uyida o'lim bilan kurashayotgan odam iztiroblarini kuzatib yashaydi”.
Uchinchi sinf o'qituvchisining yozganlari yanada achinarli edi:
“Onasining o'limi bola ruhiyatiga juda qattiq zarba bo'ldi. U bor kuchi bilan o'qishga harakat qilyapti, biroq otasini Alisherning hayotiga nisbatan qiziqishi so'ngan. Agar choralar ko'rilmasa, bular bolaning o'qishiga yomon ta'sir ko'rsatishi mumkin”.
To'rtinchi sinf o'qituvchisi esa quyidagilarni yozgan edi:
“Bola juda lanj, o'qishga umuman qiziqishi yo'q. Ko'pincha darslarda uxlab qoladi”.
Barcha tavsifnomalarni o'qib chiqqan Ma'suda opa o'zining Alisherga bo'lgan munosabatidan uyalib qoldi. Vijdoni qiynay boshladi. Bir voqea esa uni yuragini battar ezib yubordi. Yangi yil arafasida barcha o'quvchilar unga zarqog'ozlarga o'ralgan turli sovg'alarni hadya qilishardi. Ustoz yoqtirmagan bolaning sovg'asi esa dag'al jigarrang qog'ozga o'ralgan edi. Muallima Alisher bergan o'ramdan bir nechta toshlari tushib qolgan oddiy bilakuzukni va bor-yo'g'i chorak qismigacha to'la bo'lgan atir shishasini chiqarganda boshqa o'quvchilar sinfdoshining ustidan kula boshladilar. Biroq Ma'suda opa o'zini yo'qotib qo'ymadi va “Juda chiroyli bilakuzuk ekan” dedi va qo'lidagi atirni ochib bilagiga sepib oldi. Bu bilan u sinfda ko'tarilgan kulguni so'ndirgan edi.
Shu kuni Alisher darslardan keyin ushlanib qolib ustozining yoniga keldi va:
- Bugun sizdan onamning hidi kelyapti, rahmat,- deb chiqib ketdi.
O'quvchisi ketgandan keyin Ma'suda opa uzoq yig'ladi.
Shu kundan boshlab muallima bolalarga adabiyot va yozuvdan tashqari mehr-oqibatni, insoniylikni ham o'rgata boshladi. Bunday ta'limot boshlangan so'ng ozmuncha vaqt o'tgach Alisherning hayotga qiziqishi qayta boshladi. O'quvchilar qatoridan joy oldi. Ma'suda opa hamma o'quvchisini birdek yaxshi ko'rishini takrorlaganda aslida eng sevimlisi va qadrlisi Alisher edi. Oradan bir yil o'tgach Ma'suda opa boshqa endi boshqa bolalarga tarbiya berar edi. Bir kuni u sinf xonasi eshigi tagida xat topib oldi.
Maktub Alisherning qo'li bilan yozilgan edi: “Siz meni o'qitgan o'qituvchilar ichida eng yaxshisisiz”.
Davomi bor...
Kunlardan bir kun o'quv ishlari bo'yicha direktor o'rinbosari barcha o'quvchilarning maktabda o'qishni boshlagan paytdan beri to'plangan tavsifnomalarini (xarakteristika) tahlil qilib chiqishni so'radi. Muallima yomon ko'rgan o'quvchisining shaxsiy papkasini eng oxiriga surib qo'ydi. Boshqa o'quvchilar hujjatlarini o'rganib chiqqach so'ngida Alisherning qog'ozlarini hohlamaygina o'rgana boshladi. Va... u erdagi ma'lumotlardan karaxt bo'lib qoldi.
Bolakayni birinchi sinfda o'qitgan boshqa muallima u haqida shunday deb yozgan edi:
“Bu tilla bola. Yuzidan, tabassumidan nur yog'ilib turadi. Uyga berilgan vazifalarni toza va bexato bajaradi. Uning yonida bo'lish insonni faqat xursand qiladi”.
Ikkinchi sinfda o'qitgan ustozi esa bola haqida shunday fikr bildirgan edi:
“Alisher – boshqalardan yaxshi jihatlari bilan ajralib turadigan va do'stlari orasida hurmati baland bo'lgan o'quvchi. Faqatgina oilasida bir muammo bor: onasi tuzalmas dard bilan kasallangan va bola o'z uyida o'lim bilan kurashayotgan odam iztiroblarini kuzatib yashaydi”.
Uchinchi sinf o'qituvchisining yozganlari yanada achinarli edi:
“Onasining o'limi bola ruhiyatiga juda qattiq zarba bo'ldi. U bor kuchi bilan o'qishga harakat qilyapti, biroq otasini Alisherning hayotiga nisbatan qiziqishi so'ngan. Agar choralar ko'rilmasa, bular bolaning o'qishiga yomon ta'sir ko'rsatishi mumkin”.
To'rtinchi sinf o'qituvchisi esa quyidagilarni yozgan edi:
“Bola juda lanj, o'qishga umuman qiziqishi yo'q. Ko'pincha darslarda uxlab qoladi”.
Barcha tavsifnomalarni o'qib chiqqan Ma'suda opa o'zining Alisherga bo'lgan munosabatidan uyalib qoldi. Vijdoni qiynay boshladi. Bir voqea esa uni yuragini battar ezib yubordi. Yangi yil arafasida barcha o'quvchilar unga zarqog'ozlarga o'ralgan turli sovg'alarni hadya qilishardi. Ustoz yoqtirmagan bolaning sovg'asi esa dag'al jigarrang qog'ozga o'ralgan edi. Muallima Alisher bergan o'ramdan bir nechta toshlari tushib qolgan oddiy bilakuzukni va bor-yo'g'i chorak qismigacha to'la bo'lgan atir shishasini chiqarganda boshqa o'quvchilar sinfdoshining ustidan kula boshladilar. Biroq Ma'suda opa o'zini yo'qotib qo'ymadi va “Juda chiroyli bilakuzuk ekan” dedi va qo'lidagi atirni ochib bilagiga sepib oldi. Bu bilan u sinfda ko'tarilgan kulguni so'ndirgan edi.
Shu kuni Alisher darslardan keyin ushlanib qolib ustozining yoniga keldi va:
- Bugun sizdan onamning hidi kelyapti, rahmat,- deb chiqib ketdi.
O'quvchisi ketgandan keyin Ma'suda opa uzoq yig'ladi.
Shu kundan boshlab muallima bolalarga adabiyot va yozuvdan tashqari mehr-oqibatni, insoniylikni ham o'rgata boshladi. Bunday ta'limot boshlangan so'ng ozmuncha vaqt o'tgach Alisherning hayotga qiziqishi qayta boshladi. O'quvchilar qatoridan joy oldi. Ma'suda opa hamma o'quvchisini birdek yaxshi ko'rishini takrorlaganda aslida eng sevimlisi va qadrlisi Alisher edi. Oradan bir yil o'tgach Ma'suda opa boshqa endi boshqa bolalarga tarbiya berar edi. Bir kuni u sinf xonasi eshigi tagida xat topib oldi.
Maktub Alisherning qo'li bilan yozilgan edi: “Siz meni o'qitgan o'qituvchilar ichida eng yaxshisisiz”.
Davomi bor...
Saytdagi barcha turdagi materiallar 18+ yoshdagilar va undan kattalar uchun mo'ljallangan !
Bizni Ijtimoiy tarmoqlarda ulashing!