Tasodifiy hikoya: Yomon ayol qanday paydo bóladi? 2-qism
Jonim, bu ne hol? Bundan buyog'iga onajonimizning oshxonalari, kapgiru cho'michlarini sening buyumin...davomi

Jon berish oson emas _-_ by Tanqidchi (hotima).

Добавил:	Tanqidchi (22.07.2016 / 13:12)
Рейтинг:	(0)
Прочтений:	15561
Комментарии:	Комментарии закрыты

Assalomu alaykum aziz o'quvchi. Sizlardan uzr so'rayman. Hikiyam oxiriga yetmagan edi. Oldingi voqealar esingizda borni, yoki yo'qmi bu menga qorong'u. Lekin bugun hikoyamni oxiriga yetkazishga qaror qildim.

-Oshna, assalomu alekum, yaxshimisan
-Asalomu alekum, Jalil tuzimisan oshna
-Raxmat, Hudoga shukur. Nma gaplar, to'yga chiqme qo'yganding, aparaturani oochiqipsan
-Yo'g'e oshna, sotgani opketyapman
-Iya, nmaga sotasan. Axir bularni ko'z qorachig'ingdek asrab avaylesanu
-E oshna, safarga otlandim, biletga pul kere
-Shu yerdagi ishing yaxshiku, musofirchilida ishlan nima qilasan
-Ishlaganimas, yo'q ishlaganii, lekin unaqa ishmas.
-Qanaqa ish ekan ?! Qayerda ekan ?!
-Suriyada! O'zimni safdoshlarim qatorida
-Esingni yedingmi axmoq, e onayni sani
-Og'zinga qarab gapir, ko'rmaganni ko'rgani qursin ekanda a?
-Hoy sen, men bilan bunaqa hazillashma
-Sen bilan hazillashadigan axvolda emasman
Suxbat uzoq cho'zildi. Jalil Bexruzni qaytarishga ancha urindi, lekin befoyda. Bexruz axtidan qaytmadi. U ancha aqilli edi. Jangarilar qatorida bo'lsa ham o'zini yo'qotmadi. Aslida bu holatni "Shayton bilan bitim" deyish mumkin. Chunki Bexruz jangarilar ongidagi niyyatlar bilan emas, shunchaki qasos yo'lida ular bilan bitim imzolagandi.
Yo'l azobi go'r azobi deyishdi. Bu gapni faqat yo'l yurayotgan odam tushunadi. Avval Qozog'iston, keyin Rossiya, keyin turkiya va nixoyat Suriya. Deyarli 2 hafta yo'l yurgan Bexruz juda toliqdi va manzikga yetib keldi. Bu yerlarni ko'rgan boshqa jangarilar rohatlanadi, lekin bu harobalarni ko'rgan qaxramonimiz ich ichidan yig'ladi. Yerga singib borayotgan qon... Begunh insonlar, norasida go'daklar, ojiza ayollar... Hammasi daxshatli. Bexruz bu yerlarni ko'rib judayam g'alati bo'lib ketti. Ertangi kuni ko'z oldiga keldi. "Ertaga men ham qo'limga qurol olib shu kabi insonlarni o'ldiramanmi. Aslo yo'q, tavba qildim" degan hayol yuragidan bir yugurib o'tdiyu, qattiq baqiriq fikrini chalg'itdi. Bu baqiriq sababini bilish uchun chodirga yaqinlashgan Bexruzni bu yerlarga olib kelgan odam qo'lidan yetaklab lager tomon yetakladi. Bexruz chodirga tikulganicha lagerga bordi. Lagerda Bexruz labi yangi "jangari" larga odam o'ldirishni o'rgatishardi. Lagerda hamma alohida turardi, o'zbeklar bir joyda, yana boshqalar boshqa joylarda. Ularni tepasida esa bir odam tinmay gapirib turardi, Bexruzning hayoliga bu gaplar kirmasdi. U faqat "hato qilmadimmikan?" deb o'ylardi. Shu payt yonidagi "Vatandoshi" uni chalg'itti va turtib "anqaymasdan gaplarnini eshit" deya oldinga ilg'adi. Shunda Bexruz oldindagi odamning gapiga quloq soldi. U shunchalik berilib, jon kuydirib gapirardiki, huddi hammani gipnos qilib hukmini o'tlazayotgandek. Bexruz ham hamma qatori gaplarni eshitti, lekin kor qilmadi. Hamma biladi, jangarilar bilan gaplashgan har qanday odam ularning tuzog'iga 99,9% ilinadi. Men bekorga 99,9% demadim. Qolgan 1% i Bexruz edi. Ha uning ongi bu narsalarni qabul qilmasdi. Lekin endi kech. Ortga yo'l yo'q. Agarda ortga qaytishga urunsa, qamalishi aniq. Agarda jangarilardan qocha olsa. Qaytish niyyatini bilishsa, jamgarilarning o'zi Bexruzni o'ldirishadi. Naxotki chorasi yo'q. "Ilojsiz ishning o'zi yo'q. Men bu yerga bekorga kelmadim. Men odamlarni emas, mana bu marazlarni o'ldiraman, albatta o'ldiraman. Gunoh bo'lsa ham mayli. Alamimni shulardan olaman" degan hayolni yuragiga tuygan Bexruz, qo'liga qurol oldi. Jangarilar qatori quroldan o'q uzishni o'rgandi. Bu yerda har qadamda Wi-Fi bor ekan, internet tekin. Hammani qo'lida eng so'ngi rusumdagi telefonlar. Hamma o'zini o'zi rasmga olish, videoga muxrlash bikan bant. Ularning sevimli tarmog'i YouTube ekan. Har daqidpqada yangi videolar olib tarmoqqa joylashardi. Ular uchun bu "Jannat" edi. Yeb-ichishlari zo'r, sharoitlar muhayyo. Qiladigan ishi kunda 10-20 ta odamni jonini olish. Ular uchun bu ish emas. Bexruz ham niyyati yo'lida qo'lini qonga belashga majbur bo'ldi.
Oradan 2 yil o'tdi...
Qandaydur qishloqni bosish uchun tayyorgarlik ko'rayotgan Bexruz, wo'liga yana qurol oldi. U bu yerda katta jangarilarning nazariga tushib, jangarilar yetakchisiga aylangan edi. Urushga otlanishdi. Hamma mashinalarga chiqdi. Qurollarni o'qlashdi. Mashina harobalar yonidan yurib o'tar ekan, havodan jangarilarga tegishli bo'lmagan reaktiv samalyotlar uchib o'tib ketishdi. Bu AQSh harbiy havo kuchlari edi. Ular bizga teskari tomonga uchishdi. Demak ularni rejadi bizning bazamizni yo'q qilish. Men darhol ortga qaytishga buyruq berdim. Mashinalar ortga birildi. Bazaga qaytganimizda hamma joy vayronaga aylangan edi. Kimnidur tanasining bir qismi u yerda, qolgan qismi bu yerda edi. Shu payt "ular qaytishyapti" degan ovoz hammani sergak torttirdi. Men abjirlik qilib turgan joyimdan 40-50 metr uzoqlikdagi quduq ichiga o'zimni otdim. Bu ishim nomardlik edi. Men "agar halok bo'lsam bu lanatilarni qanday yo'q qilaman" deb o'yladim. Hamma joy tinchigandan keyin arqon yordamida tepaga chiqdim. Ular qiruvchilardan birini urib tushirishgan edi. Jangarilar avtopilot yordamida qutilib qolgan AQSh harbiysini qo'lga olib unga qurol o'qtalishar edi. Men voqea joyiga yugurib bordim. Jangarilar uni o'ldirishmoqchi bo'lishdi. Men yo'l qo'ymadim: agar buni o'ldirsak qolgan harbiylar buni tezda sezishadi, barcha OAV larda shuni e'lon qilishadi. Bu biz uchun qo'rqoqlik, yaxshisi buni qo'yib yuboramiz. Bizning qanday qudratga ega ekanimizni qolganlarga ham aytsin!"

"Qorong'u tun hamma uchun daxshatli sinov. Har onda Rossiya, AQSh, Yevroitifoq harbiylari bostirib kirishi yoki havodan birgina zarba bilan hammamizni kulimizni ko'kka sovurishi mumkin. Kelganimdan buyon minglab jangarilarni o'limini ko'rdim. Ochig'i men bundan hursandman. Ular menga yordam berishyapti..."-bu so'zlarni eski, ko'p janglarni ko'rib qo'ygan kundaligiga tushurar ekan, tez orada rejasi amalga oshishiga ishonch hosil qildi. Erta tongdan kecha chala qolgan jangni oxiriga yetkazish uchun yo'lga otlangan Bexruz qo'l ostidagi jangarilar oldida nutq so'zladi: biz u sotqinlarni yo'q qilishimiz kerak, ular bizni qayerdaligimizni sotgan. Qolgan guruhlarga ham yetkazinglar, biz ko'pchilik bo'lishimiz kerak, ruslar ham o'sha yerda, Suriniy menga shunday dedi(Suriniy-barcha jangarilarning shu mintaqadagi yetakchisi). Biz albatta g'alaba qozonamiz. Qishloqni portlatib yuboramiz". C7(bomba)ni mashinaga yuklar ekan, bugun katta ish qilishini his qildi. Oz emas ko'p emas naqt 80 ta mashinalarda yo'lga chiqqam jangarilar, Bexruzning gaplarini chin deb bilardi. Ular qishloqqa yetib kelishdi. 5-10 daqiqada qolgan jangarilar ham yetib kelishdi. Qishloq chetida to'plangan jangarilarning sanog'i yo'q edi. Bexruz C7 yuklangan mashinaga o'tirdi va qishloqni ko'zdan kechirib chiqishini aytdi. Qishloq markaziga yetib kelgan Bexruz bombani aktivlashtirdi va bomba pultini qo'liga oldi. Bor kuchi bilan qishloq ortiga yugurdi va ratsya orqali jangarilar bilan aloqaga chiqdi. "og'alarim, ular, ular juda ko'p ekan, men qatiq jarohatlandim.. Pistirma, bu pistirma ekan. Tezroq qishloq markaziga