Tasodifiy hikoya: Insent
Ўғлим синглим билан кайф қиларди... Менинг исмим Фотима ёшим 38да. Эрим, мен ва бир углимиз бор. Мен ва эрим жинсий якинликка жуда хам каттик кизикамиз хар сафар бирга колдик деганда хар хил усуларда бирга буламиз, иккимиз хам уз ишларимизни битириб тезро уйга келишни ва бирга булишни хохлардик. Хатто эрим ишга кетганида менга нимадир етишмагенде буларди, узим эса ишим колиб эримни жуда тез кумсаб колардим. Уйга кеганимизда эса узимга йук хурсанд булардик. Кунларнинг бирида эрим бир неча ойга...davomi

uyiga qaytib ketayotgan yigitning pok tug’ulardan iborat dil izhori qizni ham ahdida mahkam turishga undadi:
- Dilorom, ertaga onam bilan kelamiz…
Bu safar sovchilar rizolik olib qaytishdi. Muhimi ikki yosh ham o’zlari izlagan narsani – mehrni topishdi.
***
Shahar shifoxonasiga chet eldan juda kuchli mashhur shifokor kelibdi. Yurish bilan bog’liq nuqsoni bor bemorlarni davolar emish degan xabar Sanjar va Diloromning ko’ngillaridagi umid uchqunini yana olovlatdi. Ehtimol shu inson yordam bera olar.
Ikkisi ham shu o’y bilan shifoxona sari yo’l olishdi. Doktor ular topshirgan analizlar asosida aniq tashxis hamda davo usulini ishlab chiqdi. Sanjar uchun unchalik murakkab bo’lmagan operatsiya va bir necha oy kifoya ekan. Diloromning davolanishi bir necha bosqichdan iborat bo’lib operatsiyadan keyingi muolajalar shifo istovchilardan ancha kuchli irodani talab etardi. Ikkisini ham Olloh qo’lladi, huncha yillardan beri qilgan duolari ijobat bo’ldi. Operatsiyadan muvaffiqqiyatl o’tib olishgach barcha muolajalarni ixlos bilan o’tashdi va bu o’z samarasini berdi. Oradan olti oy o’tgach Sanjar oqsoqlanmasdan bemalol, Dilorom esa hassaga tayansada o’z oyoqlari bilan yura boshlashdi.
Shifoxona doktorlaridan ko’pdan ko’p minatdor holda sevinchlari ichiga sizg’ay shodon holda chiqib kelayotgan Sanjar va Diloromning e’tiborini eshik oldida nogironlik aravachasida yig’lab o’tirgan qizaloq bo’ldi.
- Senga nima bo’ldi, jonginam. Nega yig’layapsan? – mehr bilan qizning yoshlarini artdi Dilorom.
- Men o’zim yura olmas ekanman. Doktor amaki davolab bo’lmaydi dedilar… - biyron tilida g’amgin ovozda javob berdi qizcha.
Shu payt doktorning bemorlarni ko’rikdan o’tkazish xonasidan ayol kishining shang’illagan ammo Sanjar uchun tanish ovozi keldi.
- Qancha bo’lsa to’laymiz! Qizimni yurg’izib bering.
- Kechirasiz hozircha tibbiyot qizingiz dardi oldi ojiz. Yaqin besh yillik ichida bu dardga ham davo topiladi. – doktor ayolni qizishmaslikka chaqirgandek bosiq ohangda gapirdi.
- Hammaga yordam beryapsizu lekin nega bizni hatto tekshirmasdan ham qaytaryapsiz?! Sizni ustingizdan arz qilaman… - degancha ichkari eshikni ko’zlari ilgarigidek kibirli porlab turgan Malohat ochdi.
Sanjarning nigohi Malohatda bo’lsa ham aravachadagi masuma qizaloqning yuzlarini silagancha tasalli berdi:
- Sen farishta ekansan, farishtalar yig’lamaydi. Hali nsib qilsa sen ham shifo topasan jonim.
***
Majruh tanlarni davolash mumkindir, lekin majruh qalblarni…

***
P. S. Hikoyamni erinmasdan qimmatli vaqtingizni sarflab o'qib chiqqaninggizdan xursandman.
Xato ca kamchiliklar uchun mazur tutasiz.