Tasodifiy hikoya: Barcha uchun muhim
Hurmatli userlar,do'ppini yerga qo'yib qadrdon saytimiz haqida o'ylash fursati yetmadimi ? Saytga ki...davomi

otlandilar. Mashinani tashqarida qoldirib asta maktab xovlisiga qadam qo`ydilar. Tatil vaqti bo`lgani uchun birorta bola yo`q. Bazi xonalarda oqlash, bo`yash, remont ketmoqda. Bir chekkadagi kichikroq xonadan soz tovushlari eshitilib turibdi. O`sha xona tomon yurdilar. Umida eshikni taqqillatgach, eshikni ochib ichkariga qaradi. Albatta bu holat Zafarga yoqmadi.

- Kim u? -dedi norozi ohangda.
- Akajon men Umida!
- Kel kelaver, ichkariga kir! -dedi singlisini mamnun qarshilar ekan.
Negadur singlisini kutilmagan tashrifi xayajonga soldimi. Avval partaga, biqinini so`ng stulga tizzasini urib yiqilib tushushiga oz qoldi. Zulfuzar bey ehtiyor yordam berish maqsadida Zafar tomon intilganda Umini uni to`xtatib qoldi. Zulfuzar Umidani nega bunday qilganini tushunmadi. Bu orada Zafar singlisi tomon yaqin kelgandi.
- Tinchlikmi? -dedi Zafar.
- Oyog`iz yomon tegmadimi aka?
- Nega kelding? - Zafar bir lahza qulog`ini Zulfizar tomonga tutdi. - Yoningdagi ayol kim?
- Tunov kuni tug`ulgan kunimga kelgan dugonam. Tanishing Zulfuzar...

Zafar Zulfuzar tomon qo`lini uzatdi.
- Ismim Zafar...
- Meniki Zulfuzar. -dedida shoshib ko`nglidan joy olgan insonini qo`lini ushladi.
- Zulfuzar menda biror yumushiz bormi?
- Zafar aka sizni onamni tug`ulgan kunlariga taklif qilaman!
- Yo`q...
- Nimaga tiklif qilayotganimni eshitmadiz-ku?
- Kuy chalib berishimni istayabsiz!
- Ha. Iltimos.
- Uzur lekin bunday narsalarga odatlanmaganman!
- Haqqizi beraman.
- Kechirasiz, vaqtim yo`q... -dedi Zafar oziroq zardali ohangda.
Umida dugonasi o`zi bilmagan xolda akasining nafsonyatiga tegib qo`yganini fihimladi va vaziyatni yengillatish uchun so`z boshladi.
- Aka uyga qachon qaytasiz, abetga siz yaxshi ko`rgan ovqatni pishirmoqchi edim!
Zulfuzar ovqatni nima aloqi bor deganday, hayron bo`ldi.
Ammo Zafar aqilli singlisini fikrini darov uqub oldi. So`ng qo`lini cho`zib uning yelkasini silab qo`ydi.

- Har kungi vaqtda boraman!
- Ho`p aka kutib o`tiramiz...

Qaytib chiqib mashinaga o`tirishdi.
- Zulfuzar akamga pul taklif qilib bekor qilding?
- Uzur!
- Hechqisi yo`q hijolat bo`lma.
Zulfuzar mashinani yurguzar ekan, yoqtirgan insoni haqida ko`proq narsani bilish uchun dugonasini savolga tutdi.
- Zafar aka juda sezgir ekanlar-a?
- Nega!
- Jim turgan bo`lsam ham meni darov sezdilar. Yana ayol ekanimni ham...
- Ha akam o`ta kuchli sezgi egasi. Buni ustiga juda irodali. Uydan maktabgacha yo`lni yodlab olganlar o`zlar kelib ketadilar.
- Rostdan-a? Hechkimni ko`magisiz-a?
- Ha, birov teginishi, yetaklab yurishini yomon ko`radilar. Boshida tinmay qoqilar, yeqilib, turtunib yursalar ham na onam na men yordam berishimizga yo`l qo`ymasdilar. Mana endi akam sog`lom odamlardan ham yaxshiroq yo`l topib yuradilar. Bazida atayin o`zlarini ojiz ko`rsatayotganday tuyuladilar...

Zulfuzar dugonasini bu so`zlaridan keyin, hayot zarbalariga bo`yin egamagan bu insonga yanada ko`proq hurmati va muhabbati oshdi...

Zulfuzar Umidani uyiga tashlagach yana maktab oldiga qaytib keldi. Usha yerda toqat bilan bir necha soat kutib o`tirdi. Nihoyat soat birga yaqinlashganda, Zafar maktabdan chiqdi. Yeg`ma cho`pini tez-tez yerga urib, yo`lini topib kelardi. Zulfuzar yonidan o`tayotgan yigitga salom berib o`zini bildirmoqchi edi. Biroq bunga jazm etmadi. Zafar bir necha metrlar uzoqlashganidan so`ngina uni ortidan kuzatib bordi. Haqiqatdan dugonasi aytgan gaplar chin ekan, Zafar huddi sog`lom inson kabi ravon yurardi...

Zulfuzar ertasi kuni yana keldi. Indiniga ham, undan keyingi kuni ham. Har gal uydan chiqayotganida Zafar bilan gaplashib olishga aht qilardi, biroq ohir oqibat o`zidan hafsalasi pir bo`lib, uyiga qaytardi.

Bo'ldi bas eni qaytib kelmayman! der edi. Ammo ertasi kuni Zafar tomonga intilayotgan qaysar qalbiga rat javobini bera olmas edi.

Bugun ham qatiy qaror bilan maktab oldida turardi. Tez tez telifonning soatiga qarab qo`yardi. Soat birga yaqinlasha boshlaganda, ochiq deraza orqali eshitilib turgan sozlar ovozi to`xtadi. Ovozlar to`xtadiyu ammo Zulfuzarni yurak dupurlashi kuchayganday. Har kunguday Zafar ko`rsatkichini yerga urib asta yurib kelardi. U yaqinlashgan sayin Zulfuzarda juratsizlik oshib borardi. U uchun bu yigit xuddi zab etib bo`lmas qoyaday tuyuldi, hatto salom deyish ham qolidan kelmay afsuslanib hursunib qo`ydi.
Kutilmaganda Zafar to`xtadi. Chuqur nafas olgach, Zulfuzar tomonga o`girildi.

- Yana qancha muddat kuzatib yurmoqchisiz Zulfuzar... Ismiz Zulfuzar edi shekili?
- Haa! -dedi, hayratdan qotib qolgan Zulfuzar.
- Nima meni ko`rmaydi deb o`yladizmi?
- Yo`qq, yo`q! -dedi qora ko`z oynak ortiga berkitilgan ko`zlarga termular ekan.
- Namuncha termulasiz ko`zlariz teshvoray deyabdi-ku?
- Aaa! -Zulfuzar chindanam ko`rarmikan deb o`ylab qolgandi.

Zafar bir qadam oldinga tashladi va jilmayib dedi:
- Hozir yuzingizni ko`rishni istardim?
- Nega?
- Judayam kulguli bo`lsa kerak!
- Ha! -Zulfuzar ham bu hazil ekanini tushunib, yaqinlashdi.
- Assalom alaykum!
- Va`alaykum assalom!
- Zafar aka men haligi...
- Bo`pti boraman, judayam onasini yaxshi ko`radigan qizga o`xshaysiz!
- Rahmat judayam hursand bo`lardik... Lekin men ekanligimni qayoqdan bildiz?
Zafar yana chuqur nafas oldi.
- Bu ifor faqat sizdan kelyabdi. O`sha kuni singlim bilan kelganizda dimog`imda qolgandi!
- Demak atirimning hidi meni oshkor qilibdida?
- Ha, shunday. Besh kun shu yerda turdiz, har gal shu yerda bu ifor dimog`imga uruldi! Keyin esa ortimdan uyimgacha kuzatib bordiz!
- Uzoqdan ham hidlarni farqlay olasizmi?

Zafar yana kuldi.
- Meni ikkita shogirdim bor. Ular har kuni bir qiz mashinada kelib meni kuzatib yurganini aytib qoldi. Atiringiz iforidan esa sizni kim ekanligingizni bilib oldim. Lekin bir narsa shunarsiz?
- Nima?
- Boyvoocha odamning qizga mendan nima kerak?
- Boy ekanimizni qayoqdan bildiz?
- Dehqon qiziga qimmat atir, minib yurishi uchun qimmatbaxo mashina olib bermasa kerak?
- Ha to`g`ri!
- Unda nima sabab? Mobodo... -dediyu to`xtadi ``Meni yoqtirib qolmadizmi?`` demoqchi edi. Ammo no o`rin gapirib qo`yishdan o`zini tiydi. - Onangizni tug`ulgan kunlar qachon? Qayerga, qay vaqtga boraman? -dedi.
- Uch kundan keyin, kechga yaqin uylarizdan o`zim olib ketaman. Siz bilan dugonamni!
- Ho`p roziman. - dedi Zafar va ketishga taraddutlandi.
- Zafar aka, mashinada uyizga oborib qo`yaman, agar istasez!
- Rostdana! Sizga ishonsan bo`ladimi? Yaxshi boshqara olasizmi?
- Albatta yaxshi boshqaraman. Hozir o`ziz baxo berasiz!
- Bo`pti bo`lmasa! -dedi Zafar mashina tomon yo`l izlar ekan.
Buni sezgan Zulfuzar tezda uni bilagidan ushlab mashina tomonga yo`naltirdi. Biroq Zafarni salgina jiddiylashganini sezib, dugonasini aytgan gaplari yodiga tushdi va tezda qo`llarini tortib oldi. Zafar eshikni topib, old o`rindiqqa joylashib oldi...

Zulfuzar mashinani atayin juda sekin haydadi, yo`l-yo`lakay Zafarga har xil savollar berib, u bilan