Tasodifiy hikoya: Кушним Билан
Салом мани ешим 21 да биз кишлокда турамиз мархабо исмли кушним бор еши 26 да корадан келган куримси...davomi

yondirgan suyuklisi yo`qligini ko`rdi. Uning o`rnida, muhabbatlaridan qolgan qizil dog` bor edi holos. Nargiz atrofga qarar ekan, xonada bir o`zi qolgani faxmladi. Yuragini birdan sovuq, sidirib o`tganday, yuragi og`riy boshladi...
- Nahot ketib qoldilar? -asta o`rnidan turib narigi xonaga chiqdi, xozir u yerda Alisher o`tirgan bo`ladi.
``Mani uyquchi sevgilim, turdimi?`` deya bag`riga bosib erkalaydi, degan hayolda edi.
Biroq u yerda ham Alisher yo`q?!
- Qanilar, qaerga ketib qoldi? Meni tashlab ketishlari mumkun emas!
Alisherni kiyim-kechaklari, sumkalari, narsalari birortasi ham joyida yo`q.
Undan hech bir iz qolmagan. Go`yo g`oyib bo`lganday. Nazgizni ko`zlari qo`l telefoniga tushdi. Tezda olib tanish raqamni terdi, ``Abanett javob bera olmaydi!`` bir necha bor qayta qayta raqam terdi.
Nihoya telifon ko`tarildi.
- A`lo Alisher aka! Qayoqqa ketib qoldiz?
- ...! -javob yo`q.
- Alisher aka...
- Nargiz biz ayrilishiz kerak.
- Nega?
- ...!
- Nega jimsiz?
- O`zing meni aldading!
- Siz bunday qilolmaysiz. Ahir isbotini ko`rdiz-ku?
- Alvido!
- To`xtang... Meni boplab ahmoq qilibsizda? Taqdirimni o`yin qilibsizda? -Nargiz alamidan xoxolab kuldi.
- Kulyabsanmi, Nargiz?
- Men yig`lamay, shu yo`lni tanlabsiz unda alvido!
- ....! -Alisher hech bir so`z aytmay telifonni o`chirdi. Nargiz qisqa signallar ketma-ketligini eshigach, yig`lab yubordi. Oyoqlari jonsizlanib o`tirib qoldi...

* * * * * * *

Alisher, kechki ovqatdan keyin endi telvizir qarshisiga kelib o`tirgan edi. Birdan telifon jiringlab qoldi. No`merga bir qarab olgach, ko`k tugmani bosdi.
- A`lo`!
- Assalomu a`laykum Alisher aka...
Bu shirali ovozni egasi Nargiz ekanligini sezdi va hotini tomonga bir qarab qo`ydi. Roziyani hayoli esa telvizirdagi seryalda.
- Eshitaman...! -dedida asta o`rnidan turib, balkonga chiqdi.
- Meni tanidizmi? -dedi shirali ovoz.
- Ha...
- Bezovta qilmadimmi?
- Yo`q...
- Indinga shanba, bir uchrashsak degandim!
- Mayli qayerda?
- Ishdan chiqishingizni poylab turaman, bo`ladimi?
- Ha, kelishdik! -dedi va xayrlashdi...

Bu suxbatdan keyin yana Alisher o`yga tolib qoldi. Boshida javobsiz savollar g`ujg`on aylanardi.

Nargiz nima uchun uchrashmoqchi?
Gunohimni yuzimga solsaya?
Yoki qast olmoqchimi!
Bu savollar Alisherga anchagacha tinchlik bermadi.

Shanba, Alisher kun ochiq bo`lsada bugunham ishga aftabusda kelgandi. Sababi Nargiz bilan uchrashuvi borligi.
Alisher darslarni tugatib, o`quvchilaridan biroz keyin chiqdi. Ko`nglida allanechun hayajon. Ko`zlari jovdirab atrofga alangladi. Chamasi yuz qadam narida yo`l chetida turgan Nargizga ko`zi tushdi. Bir necha sonya unga tikilib turdi. Nargiz hamon o`sha o`sha, latofatli. Unga qaragan kishini yuragi jiz etadi. Alisher asta qadamini tezlatdi. Unut bo`layozgan hotiralar yodiga tushib yuzida tabassum paydo bo`ldi. Bir paytlar u ham huddi shunday Nargizni yo`lini poylagan...
Biroq Nargizga yaqinlashgani sayi yuzidagi tabassum issiqda eriga yax kabi, yo`qolib borardi.
Nargiz mahzun qiyofada bir nuqtaga tikilgancha, turar edi. Hayol ummoniga shunchalar shung`ub ketganidanmi Alisher yaqin kelganini ham sezmadi.
- Salom Nargiz kutib qolmadingmi? -dedi masofa ikki qadam qolganida.
Nargiz bir seskandiyu Alisherga tikildi. Biroz skunatdan so`ng:
- Kimnidir sog`insa yurak aybdor,
Kimnidir kutsachi ko`zmi aybdor?
Kim u aybdoru jazoga loyiq,
Yurak sizni sog`insa menmi aybdor?
Bir lahza Alisherni ko`zlariga termuldi, negadur uyaldimi ko`zlarini yashirdi.
- Assalomu a`laykum, yo`q kutib qolmadim!
- Va`alaykum!
Oraga skunat cho`mdi.
- Yuring ketdikmi? -dedi Nargiz.
Alisher, biror o`quvchim yoki tanishlarim kuzatib turgan yo`qmikin degan hayolda atrofga bir qarab oldi.
- Mayli yuraqol!
Nargizni labida tabassun, ko`zlarida chaqin zohir bo`ldi.
Nargiz salom alikdan keyin, ilk uchrashuvlari haqida gap ochdi. Shundan so`ng suhbatlari qovushib ketdi. Avvaliga biroz piyoda yurdilar, so`ng taksiga o`tirib shahar aylandilar.
Shirin damlarni eslab, kun qorayganini ham sezmay qolishdi.
Alisher Nargizni kivartirasigacha kuzatib keldi.
- Uyim shu yerda ikkinchi qavat! Balki bir piyola choy ichib ketarsiz?
Alisher atrofga bir qarab oldi.
- Boshqa safar kech bo`lib qoldi! -dedi.
- Unda ko`rushguncha!
- Ho`p mayli Nargiz ertagacha!
Alisher Nargizni kuzatib xayrlashar ekan o`z bilmaganxolda uni yana uchrashuvga taklif qilib qo`yganini tushundi...

Peshinga yaqin telifon qo`ng`irog`i bo`ldi. Yana Nargiz uchrashuv borligini yodiga soldi. Alisher vadasi, yana kechagi uchrashuvi, o`zi tasavur qilganidan ko`ra yaxshi o`tgani uchun bugun ham uchrashuvga chiqishga qaror qildi. Yuvundi tarandi, soqol, moylovini qirtichladi. Xotini Roziyaning:
- Qayoqqa ketyabsiz dadasi? - degan savoliga esa.
- Choyxona bor! -deb qo`yaqoldi.

Mashinasini olganiga bir necha oy bo`lgan bo`lsada xaligacha gavjum chorrahalda, hadiksirab haydaydi. Bugun ham tezlikni meyorida ushlab juda hushyorlik bilan aytilgan manzil tamon borardi.
Uzoqdan kutib turgan Nargizni ko`rdiyu gul olvomaganidan afsuslanib ketdi. Uning yoniga kelib to`xtadi.
- Nargiz o`tir!
Nargiz salom bergach oldi o`rindiqqa joylashdi. Mashina saloniga bir ko`z yugurtirib chiqgach, Alisherga jilmayia qaradi.
- Nihoyat mashina olibsizda?
- Ha yaqinda oldim...
- Esizdami mashina olaman, seni solvolib shahar aylanamiz der edingiz?
- Esimda mana o`sha vaqt keldi... - Alisher uning husni oldi borliqni unutganday bo`ldi. Uning ko`zlari chaqmoqday, maftunkor. O`ziga oro berib, chiroyli liboslar kiyib olgan. Tabassumi esa jon olguday. Bir birlariga uzuq tikilib qoldilar. Alisher bu qarashlar uzoq cho`zilib ketgani o`zi sezdi. Asta yo`l tomon qarar ekan:
- Bu juda go`zalsan! -deb hushomat qilishga o`zida kuch topdi.
Nargiz esa javoban ajoyib o`pich hadiya etdi. Go`yo o`rnilari alishib qolganday, o`chib bergan Nargizu, yuzi qizargan Alisher bo`ldi...

Mashina biroz shaxar aylanishdi. Kafega kirishdi. Bu gal uzoq yurmadilar. Uyga qaytar ekanlar, Alisher gul do`konini ko`rdiyu, mashinani to`xtatdi. Do`kondan Nargizni eng yoqtirgan gullaidan birin olib chiqdi.
Yaproqlari qip-qizil, endigina ochila boshlagan bir dona atirgul g`unchasi. Alisher o`zgacha hissiyot bilan gulni Nazgizga tutqazdi. Bu gul bilan uning ko`nglini ko`tarmoqchi edi. Lekin aksi, Nargizni rangi o`chdi. Yana har gal sher aytishni boshlashidan avvalgi g`amgin qiyofaga kirdi. Alisher buni sezganday sarasimalandi, mashinani rumilani siqimlar ekan atrofga bir qarab oldi. ``Bas qil Nargiz bosh sher o`qima!`` demoqchi bo`lib Nargiz tomon o`grildiyu shashtidan qaytdi. Negadur nargizni qo`llari titrar. Buni sezdirmaslik uchun, gulni ko`ksiga bosib olgan, ko`zidan sizayotgan yosh ko`ksiga tomchilb turardi. Boshini salgina egib, gul iforini hidlardi. Alisher bu manzaraga qarab turishga ortiq bardoshi yetmadi. Yuzini burar ekan, tirsaklarini rulga tirab uzoq uzoqlarga termuldi. Ko`p vaqt o`tmay Nargiz