Tasodifiy hikoya: Wum taqdirning achchiq hazili. 5 qism
Mohira yowligini esladi ota onasi ning erkasi 17 yowli bo"lgan Mohira o"wanda 11 sinfning bitiruvchi...davomi

bir hiqqillab oldida yana sher o`qiy boshladi.
- Osmon ham bir nafas zaminga tushdi,
Atirgul ko`ziga yosh keldi lim-lim.
Qirda baxtdan yonib ketgan lolalar,
Sen qachon baxtiyor bo`lasan, ko`nglim?

Yo`llarga tomchilab to`kilar yurak,
Armon vijudimda oqadi sim-sim.
Baribir to`lmas-ku bu kemtik bag`ir.
Sen qachon baxtli bo`lasan ko`nglim?

Alisher bu safar, Nargiz nima demoqchi ekanani tushunishga harakat qildi. Bir nuqtadan nigohini uzmas ekan, tushundiki Nargiz, unga bergan azoblari, alam, istiroblarini satrlarga joylab aytmoqchi. U mag`rurligi uchun shu yo`lni tutmoqda. O`rnida boshqasi bo`lganda yeg`lab, janjal qilib, nafratini sochgan bo`lar. Alisher yana u tomonga qaradi. Nargiz esa atirgulni bag`riga bosib, ko`zlarini yumgancha davom etardi.
- Axir ko`rganlarim bari tush edi,
O, sizni Xudoning yo`lida suydim.
Aslida bir kam edingmi, dunyo?!
Men bugun baxtni ham so`ramay qo`ydim,
So`ramay qo`ydim...
Yana skunat.
- Juda chiroyli gul, ancha bo`lgandi hechkimdan gul olmagan edim. Rahmat Alisher aka! - uni ko`zlarida chaqin, labida esa tabassum paydo bo`lgandi.
Alisherni bu xolat biroz havotirga soldi. Hozirgina Nargizni qiyofasida tun hukmor edi, endi esa charag`on kun! U xozirgina o`zing hayolot olamida bo`lib ortiga qaytgandey. Bir so`z bilan aytgan u TELBA.

- Nargiz...
- Labbay!
``Sog`lig`ing joyidami!`` deb so`ramoqchi edi. Biroq bu gapni qanday aytishni bilmadi.
- Yo`q shundoq o`zim... Uyga ketaqolaylik-a.
Nargiz boshqimirlatib maqulladi...

Alisher mashinani Nargizni uyi oldida to`xtatdi.
- Alisher aka bugun bir piyola choyga kirarsiz! -Nargiz chaqnoq ko`zlari, shirin tabassumi bilan sehirlab olayotganday.
- Mayli kiraman! -dedi Alisher istar istamay!

Ikkinchi qavatga ko`tarilishdi.
- Qani marhamat kiring!
Alisher asta ichkariga kirdi. Derazalarga qora pardalar tutib qo`yilgan, uy ichi qorong`u.
- Kiyimingizni yechib mana bu yerga iling! Men hozir! -dedi Nargiz va boshqa xonaga kirib ketdi.
Alisher kastumini yechib kresloga o`tirar ekan, stol ustidagi shag`amlarni ko`rdi.
- Nargiz uyingda to`k yo`qmi?
- Hozir chiqaman!
Saldan keyin egnida halat, boshiga rumol o`ragan Nargiz chiqib keldi.
- Nima so`radingiz!
- Uyinda svet yo`qmi? -Alisher shag`amga ishora qildi.
- Bor...
- Unda yoqaylik, uying juda qorong`u ekan! - Alisher kulichatirni izlab o`rnidan turdi.
- Yo`q yoqmang, birozdan keyin ko`zingiz o`rganadi! - Nargiz bir hursindi. - Men yorug`likdan qo`rqaman!
Alisher yana Nargizni mahzun qiyofaga kirganini ko`rdiyu uni chalg`itishga urundi.
- Nargiz biror nima pishirib berasanmi, iltimos? -hayoliga kelgan birinchi fikrni aytdi.
- Jonim bilan! -bu fikr Nargizni quvantirib yubordi. Tezda oshxona tomon ketdi.
Alisher qorong`u xonaga moslashishga urunar ekan, Nargizni no-odatiy telbanomo odatlari haqida o`ylay boshladi. Bir zum bo`lsada uni o`rniga o`zini qo`yib ko`rdi. Uning ilgargi va xozirgi holatlarini taqqoslab ko`rdi.
U ilgari boshqacha edi. Buning barchasi yolg`izlik, tushunlik oqibati. Bunga esa men sababchi. Alisher ko`zlarini yumib o`tmish xayotini sarxisob qilishga kirishdi...

- Alisher aka ovqat tayyor!
Alisher ko`zlarini ochdi, mo`jaz dasturxon tuzalgan. Nargiz esa shag`amga olov yoqmoqda.
- Nargiz ayibsan-a! Tayyor svet bo`la turib shag`am yorug`ida ovqatlanamizmi?
- Buni ham o`zgacha jozibasi bor! -Nargiz jilmaydi va likopchani Alisher tomonga surdi.
- O`zingacha?
- Qornim to`q sizni ovqatlanishingizga qarab o`tiraman! -deb qo`llarini iyagiga tirab Alisherga tikildi. U xuddi biror qiziq tomosha ko`rayotgan yoshbola o`xshardi. Alisher luqmani og`ziga solar ekan, Nargiz uning har bir harkatini tabassum bilan kuzatib o`tirardi. Alisher ovqatlanishdan to`xtab Nargizga qaradi. Uning oydayin yorqin yuzi, qalam qoshlari, chaqnoq ko`zlari, g`uncha lablari shag`am yog`dusida yanada ehirosli, qo`ng`iroq timoqa sochlari mavjlanib oqayotgan, suvda aks etgan quyosh misol yarqirardi. Beh ehtiyor qo`llarini cho`zib unig bir tutam zulfuni quloqlari orqasiga qistirib qo`ydi...

* * * * * * *

- Nargiz!
- Labbay jonim!
- Endi uyga ketmasam bo`lmaydi!
- Yana biroz qoling!
- Turaqol asalim! -Alisher ko`kragiga bosh qo`yib, quchoqlab olgan Nargizni sochlarini siladi. - Uyga bormasam bo`lmaydi!
- Yana kelasiz-a?
- Kelaman jonim!
Nargiz istamaygina boshini ko`tardi. O`rnidan turar ekan, yalang`och badanini berkitish uchun xalatini egniga ildi. Asta borib, pardani salgina qayirib derazadan tashqariga qaradi.
- Qorong`u tushibdi!
- Nima? -Alisher ortidan arvoh quvayotganday rangi oqardiyu tez tez kiyimlarini kiya boshladi.
- Nargiz jonim men tez ketishim kerak! - U Nargiz bilan xayirlashdiyu uyiga shoshildi.
Nargiz esa xozirgina ltotli lahlar o`tgan devonga tikilgancha turardi...

Alisher muzqaymoqqa o`zgangan bolakayday Nargizga o`rganib qolgandi. Kunda, kunora uchrasha boshladilar, albatta uchrashuv yakuni yotog`da tugardi. Bu esa o`z oylasiga tasir o`tqaza boshladi. Borgansayin rafiqasi Roziyadan o`zini olib qochishga urunar, kundan-kunga unga etibori kamayib borardi. Kuzning ohirgi oylari, Nargiz bilan birga bo`lgach uyiga qaytdi. Jajji qizalog`i:
- Dadajon! -deb oyoqlariga yopishib quchog`iga kirishga intilganda, negadur iymoni uyg`onib ketdi. Nazlida agar qizalog`ini bag`riga bossa, xozirgina qilgan hiyonatining kasri qizalog`iga uradiganday.
Qizginasini bu kulfatdan arsaganday, mehirsizlik bo`lsada bolasini o`zidan nari itardi.
Bularni ko`rib turgan Roziya portladi. Huddi yer ostida to`planib qolgan gazday. O`ziga bo`layotgan etiborsizlikga chidar, lekin dilbandiga o`z otasi bey etibor bo`layotganiga chiday olmadi. Bor alamlarin achchiq so`zga aylantirib Alisher tomon uloqtirdi.
Alisher, bularning hammasiga ishidagi muammolar sababligini, yana boshqalar hullas bir amallab tushuntirdi. Roziyani yolg`on bilan bo`lsada tinchlantirdi...

Uyida hecham bunday janjal ko`tarilmagani uchun, tuni bilan uxlay olmadi. Ayibdorni izladi, qidirdi aylanib aylanib ayibdor o`zi, xiyonati. Nargiz bilan aloqani uzish eng to`g`ri qaror degan fikrga keldi...

Bir necha kun o`tdi, Nargizni chaqruvlariga ishi ko`pligini boxona qilib bormadi...

Dam olish kuni bo`lgani uchun, Alisher bugun bozor uchar qilishni rejalashtirgan edi. Kutulmagan telifon qo`ng`irog`i hammasini o`zgartirib yubordi.

Telifon qo`ng`irog`i jiringladi.
- Eshitaman? -telifonni Roziya ko`tardi.
- Salom, bu Alisher U.vichni telifonimi?
- Ha... O`ziz kim bo`lasiz?
- Men uning sobiq sevgilisi bo`laman, iloji bo`lsa telifonni Alisher U.vichga bersangiz!
Roziya aqili-farosatli ayol bo`lgani uchun javob qaytarishga shoshilmadi. Ayol jiddiy ohangda, ham rasmiy murajat qilgani uchun ``sobiq sevgilisi`` degani huddi kesatiqday tuyuldi. Qo`ng`iroq ishxonadan, jiddiy masala bo`yichadur degan fikrga keldi.
- Hozir bir daqiqa! -deb javob qaytardi Roziya.
So`ngra narigi xonaga o`tdi.
- Dadasi sizni so`rashyabdi?
Alisher telifonni olar