Tasodifiy hikoya: Savol...
Salom! Savolim hammaga. Homiladorning nechinchi oyida aloqani tugatgan ma'qul?...davomi

zahotiyoq u haqda o`ylay boshlagandi. Qani endi hozir yonida paydo bo`lib qolsayu o`zini uning bag`riga otsa. Nonushtadan keyin o`z xonasiga qaytib kirdi. Xonasidagi katta ko`zgu yonida o`zini yalang`och holda ko`rib ehtirosi qo`ziy boshladi.
-Meni ushla, ezg`ila... Uchlari taranglashgan siynalari go`yoki unga shunday demoqda edi. Ularni birma-bir ushlab chap qo`lini ohistalik bilan oyoqlarini orasi joylashgan rohatning bulog`iga olib borib tekkazdi va tezda qaytib oldi.
-Nimalar qilyabman men axmoq. Axir bu qilayotgan ishlarimning barchasi gunohdan boshqa hech narsa emasku. Ichimga jin-pin kirib oldimikan a?
So`nggi gapidan yuragida vahima uyg`ongan Moxichehra kechadan beri nima qilayotganiga o`zining ham aqli hayron edi. Kimdur uning ichiga kirib boshqarayotganday tuyular edi ayni damda. Ichida kalima qaytarib kiyimlarini kiydi, so`ngra uyning xonalarini bir bora ko`zdan kechirib kitob-daftarlarini ko`targancha o`qishiga yo`l oldi.
Bu vaqtga kelib Sardorni Jasur o`qishga borishga ko`ndirish bilan ovora edi.
-Tursangchi Sardor, qara soat nechchi bo`ldi. O`qishga kech qolamiz.
Chamasi yarim soatlardan beri Jasur Sardorni turg`izolmay halak edi.
-Qo`y Jasur, shu safar tegma menga. O`zing boraver, hozir o`qishga boradigan holatda emasman.
Sardor mana shuncha yildirki biror marta dars qoldirmagandi. So`nggi aytgan gapidan keyin Jasur do`stini tinch qo`yib o`qishga yolg`iz o`zi ketdi. Uyidan chiqar ekan Jasurning ko`zlari o`zidan yuz metrlar naridagi yo`lakda hursand ketayotgan Moxichehraga tushdi. Uni ko`riboq g`azabi qo`zib, fig`oni falakga chiqdi. Do`stini ming azoblar ichiga tashlagan bu parivash uning ko`zlariga do`saxdan chiqqan shayton misoli ko`rinmoqda edi. Uning hursand ketayotganiga chidab turolmay u tomon jaxl bilan yugura ketdi.
Shirin xayollari xamrohligida Moxichehra oliygoh tomon ketar ekan, birdan o`ng bilagida yuzaga kelgan kuchli og`riqdan ko`zlari chiqquday bo`lib o`sha tomonga qaradi. Qarasaki Sardor akasining do`sti Jasur unga yeb qo`yguday bo`lib qarab turibdi.
-Ayyyy og`riyapti, jinnimisiz bu nima qilganingiz Jasur aka.
Uning o`zini hech nimani bilmagandek tutishidan battar jaxli chiqardi.
-Sen qiz do`stimni ne axvolga solding. Seni ishqingda u adoyi tamom boldiku. Shunday yigit sevaman desayu bu kishim yo`q dedilarmi...? Jilla qursa unashtirilganman de...
Moxichehra o`ziga nisbatan nega kuch ishlatilganini, kecha qilgan ishini sevgilisi noto`g`ri tushunganini faxmladi, faxmladiyu yig`lab yubordi. Jasur qizning birdan yig`lab yuborganini ko`rdiyu g`azabi biroz ortga chekinib maxkam ushlab turgan uning bilagini qo`yib yubordi. Qiz Jasurning qo`llaridan ozod bo`lgan bilagini uqalay-uqalay unga ichidagi bor gapini,his-tuyg`ularini yashirmay aytdi. Jasur Moxichehradan eshitgan gaplaridan ko`ngli yorishib, do`stining hozir qay axvoldaligi haqida unga so`zlab berdi. Sardor haqida eshitgan gaplaridan so`ng Moxichehra o`zi bilmagan holda:
-Men ularni ko`rishim kerak. Hoziroq ko`rishim kerak.
Moxichehraning ichi yonardi, ko`z oldida Sardor akasining g`amgin chehrasi gavdalanardi. Jasur uning qo`lidan tutgancha uyga olib bordi, Sardor yotgan xonani ko`rsatgancha o`zi uydan chiqib ketdi. Ko`zlarini artgancha Moxichehra xonaning eshigini ovoz chiqarmasdan ochdi. Ichkarida sevgilisi yotoqda yuztuban yotibdi. Sekin yoniga borar ekan unga shuncha azob berganiga ichida o`zini koyirdi. Unsiz yig`lay-yig`lay qo`llarini Sardorning yelkasiga qo`ydi va astagina turtdi.
G`am daryosiga butun tanasi bilan cho`kkan Sardorga hozir hech narsa ta`timasdi. Na o`qishga borish ko`ngliga sig`ardi,na boshqasi... Xayoli faqat sevgilisi bo`lmish Moxichehrada edi. Qayerda xato qildim, nega u mendan qochib ketdi. Ming xil savollar boshida, xuddi onasini yo`qotib qo`ygan uloqchaday aylanaverardi. Yana yelkasidagi turtkini sezgan Sardor bor ovozi bilan:
-Jasur bo`ldi qilasanmi,yo`qmi. Axir aytdimu senga meni tinch qo`y...
Sardor do`stidan xafsalasi pir bo`lganicha yotgan joyidan ortiga o`girildi. O`girildiyu qarshisida do`sti Jasur emas, a balki Moxichehra unga ko`zlaridagi yoshi bilan qarab turganini ko`rdi.
Mana yana ikki sevishgan qalblar yana uchrashdi. Tana ichidagi yuraklar juda tez ura boshladi. Xasrat ichra sog`ingan dillar bir-biriga talpinardi. Og`iz ochib gapirishga ikkisining ham yuragi dov bermasdi. Gapirsa huddi buning hammasi tushday tuyulib, sarobga aylanar edi ularning nazlida. Oxir-oqibat qizning bunday qarashlarga qarashlar bilan javob berishga bardoshi yetmay Sardorning bag`riga o`zini otdiyu ovozi boricha yig`lay ketdi. Bag`rida huddi yosh bolalarday yig`layotgan suyukligini ko`rib avvaliga o`z ko`zlariga ishonmagan Sardor Moxichehraning qo`llari ustidan qo`llarini yurgizar ekan.
-Bu tush emas, xa xa bu tush emas, bu haqiqat! Men chin yurakdan istagan haqiqatdir.
Sardor ichida bu gaplarni aytganicha qizni yana ham qattiqroq bag`riga bosdi, uning taftini his qildi, yuragini guppilab urishlarini eshitdi. Qani endi shunday o`tirishi tugamasa edi. Vaqtning to`xtab qolishini ich-ichidan xoxladi.
Quchog`ida yig`lab yotgan suyuklisining bilaklaridan ushlaganicha yuzini o`ziga qaratdi. Yana nigohlar nigohlarga, ko`zlar ko`zlarga qadaldi. Qiz yig`lashdan to`xtab Sardorga qaragan holatda tosh qotdi.
-Mening bukrisi o`ziga yarashgan Moximmm...
Shu gaplarni aytgancha Sardor Moxichehraning uchburchak qirrali, ovalsimon kichkina yuziga bir ajib ko`rk bag`ishlab turgan burnidan bir chertib qo`ydi va yanada o`ziga yaqinroq tortib yanada qattiqroq bag`riga bosdi. Mana uzoq bo`lmasada asrga ta`tigulik ayriliq, hijron azoblaridan bir-birini topishdi. Muhabbat deb atalmish degizda suzar edi ikki qalb.
Moxichehra shu o`tgan yarim soatlar ichida qilgan ishlarini barchasini yurak amri bilan bajargandi. Asta-sekin aqliy faoliyati yana qaytadan ishga tushib o`ylay boshladi. Hozir ketmasa tamom... U extiroslar iskanjasida qolib, nainki qalbini balki unga qo`shib butun jismu jonini sevgilisiga topshirib qo`yardi. Sardorning so`nggi hazil aralash gapidan so`ng Moxichehra garchi xoxlamasada iffatini saqlaganicha sevgilisining uning bag`ridan istamaygina sirg`alib chiqdi. O`rnidan turganicha xonaning chiqish eshigi tomon qadam bosdi. Bir-ikki qadam tashlashi bilanoq Sardorning qo`llari qizning qo`llaridan ushlab Moxichehrani to`xtatib qoldi.
Sardor uning qo`lini ushlab, o`rnidan dast turgancha Moxichehraning ort tomonidan kelib uni yana bag`riga bosganicha: