Tasodifiy hikoya: Xato 2
Dilorom yig'lab meni aldadingiz nega unda sevaman didis? Maxmud bow kelmay - Hammasiga men aybdorman...davomi

birini yotgan joyidan unga qarata otdi.
-Tursangchi endi Jasur. Bugun tanlov. Biroz ertaroq borishimiz kerak. Qatnashishga o`zing ko`ndirding, seni deb yutqazsam o`zingdan ko`r...
-Voy bo`... Na muncha diydiyo qilmasang. Mana, mana turyapman.
Jasur o`rnidan turib yuvinib chiqdi. Yangi kiyimlarini kiyib uni allaqachon nonushta qilish uchun oshxonada kutib o`tirgan Sardorning oldiga bordi. Nonushta qilib bo`lishib kecha Sardorning sevgilisi bilan tanlov uchun olingan narsalarni olishib uydan chiqishdi. Oliygohga birmuncha ertaroq borishgan ikki do`st qarashsaki u yerda allaqachon tumonat talaba yosh musavvirlar yig`ilgan. Hamma o`zgacha bir ishtiyoqda... hammaning hayajoni ichida...
Sardorning hayoli ayni damda bir narsada, aniqrog`i bir insonda sevgilisi bo`lmish Moxichehrani bir bora ko`rish ishtiyoqida yonmoqda edi. Qani endi hozir uni ko`rsa, jamoliga to`ysa... Uning fikr-u hayoli shunda edi. Oliygoh hovlisidagi o`zi bilan o`zi ovora talabalar orasidan axiyri o`z sevgilisini topgan Sardorning yurak urushi tezlashdi. Bugun u har galgidan boshqacha, u ham Sardorga termulib turar, huddi uning uchun ochilib turgan gulday edi. Hozir borsayu uni bag`riga bossa, sochlaridan silab yuzlariga boqsa...