Tasodifiy hikoya: Moxim... 12-qism. By Rea1ist
-Moxichehra men... Og`zidan bir juft so`z chiqar ekan, Moxichehrani shirin uyquda yotganini ko`rib...davomi

bo`ldiyu ovqatni chetga surib bir piyola choyni zo`rg`a tomog`idan o`tkazdi.
Kechgi soat oltilar atrofida dugonasi Farog`atnikidan chiqib xolasining uyi tomon borar ekan oyoq qadamlari zil-zanbilday og`irlashib boraverdi. Yaxshixamki dugonasi xolasiga qo`ng`iroq qilib Moxichehra unikida qolganini aytib qo`ygan, bo`lmasa... Bo`lmasa xolasining xay-xaylashidan yetti mahalla xabardor bo`lar edi.
Qisqagina eshik qo`ng`irog`i chalinib eshik ochildi. Moxichehra eshik ochilib ro`parasida turgan xolasini ko`rib ichidagini sirtiga chiqarmay u bilan xushkayfiyatda salomlashib, uzrini ham hazil tariqasida aytib qo`shib qo`ydi. Hech narsadan xabari yo`q xola suyukli va shu bilan birga yolg`iz jiyanining har gapiga ishonardi. To`g`rida biror marta ayb ish qilmagan, ishonchini hamisha oqlab kelgan jiyaniga ishonmay yana kimga ishonsin.
Birozgina tergagan kishi bo`lib jiyanini uy ichiga kirg`azgan xola uni kechgi ovqat tanovuliga undadi. Uydagi qolgan yashovchilar bilan so`rashib bo`lgan Moxichehra xolasini taklifini rad qilib dam olish niyati borligini bildirdi. Ruhsat tekkach xonasiga kirdida ortidagi xona eshigini yopdi. Shuning bilan birga yuzidagi soxta xushchaqchaqlik o`rniga g`am pardasini ham tortib qo`ydi. Yotog`iga o`zini yengilgina tashlagan Moxichehra xona shifti termulgancha allanimalarnidir o`ylamoqda. Uning nima haqida o`y surayotgani o`ziga va yaratguvchigagina ayon. Uning hayollari huddi jigarbandi yo`qotib qo`ygan onaday har tomon ketar, bir ma`nili fikr kelmas edi uning aqliga.
-Topdim! Xa topdim...
Uning bir maromda faoliyat ko`rsatmayotgan miyasi bir fikr atrofida qotib qolgan edi ayni damda.
-Hayotda hamma masalalarni yechib beradigan osongina chora - o`lim.
Kitoblarda o`qiganlari, kinolarda ko`rganlarini yodiga oldi.
-Darhaqiqat, odamlarga hayronman. Yashayverib, qiynalib ketishadi, hasrat dalasida aylanib chopishadi. Nahot ro`paralarida oson yo`l turganini ko`rishmaydi. Shunaqa yo`l borligini bilganlar ham aytishmaydi. Nega?
Allaqachon iblisning changaliga tushgan Moxichehra uning kuchi ila boshqarilayotgan ongiga faqat shu fikr va uning avzalliklari o`rnashib olgan edi. Uni tinmay iblis o`z dargohiga chaqirardi. Agarda bir inson va unga nisbatan qalbidan joy olgan muhabbati bo`lmaganida edi, hozir u allaqachon iblisning do`zax deb atalmish koshonasiga manzil solgan bo`lar edi.
-Sardor akamni bir bora ko`rsam edi. Keyin bo`ldi bu dunyodan bearmon ketmas edim.
Moxichehraning qalbida ikki katta kuch: iblisning makri va uning sof sevgisi o`zaro kurashmoqda. Shunday naqd turgan o`ljasidan ajralib qolishni istamagan ibliz qizning hayoliga bema`nidan bema`ni fikrlarni joylay boshladi.
Tuni bilan ikki o`t orasida qolgan Moxichehra alal oqibat iblisning makriga uchib ikki enli xat yozdi-da qog`ozni ikki buklab stol tormasiga soldi. Bu paytga kelib iblis allaqachon karnay-surnaylarini bor ovozda chalib uni qarshilamoqda edi. Mana u kutgan daqiqalar: Moxichehraning qo`lida uydagi eng katta osh pichoq, yuragiga tungi kiyimi ustidan qadab turibdi. Mana hozir u pichoqni yuragiga sanchadiyu hammasidan birvarakayiga qutiladi. Iblis ham o`z o`ylagan niyatiga yetadi...