Tasodifiy hikoya: 1941 4-кисм(Севара)
Сарвар хаёжонда нима килишини билмай колди , куйнида ярим ялонгоч келинойиси . Бир пайт узига келиб:...davomi

Ertalab sahar turib ikki tishlam non bilan bir piyola choyni zo`rg`a tomog`idan o`tkazgan Farida opa yuziga fotixa tortib dasturxonni o`rab qo`ydi. Anchagina eskirib ta`mirtalab bo`lib qolgan uyidan chiqdi. Hovliga tutash bo`lgan kattagina bog`iga o`tdi. U yerda erta sahardan to kun botargacha kuymalanar edi. Ichidagi g`am-anduxlarini oz bo`lsada shu bog` yengillatar, ko`ngliga tasalli berardi. Bugun ham har doimgidek bog`ida ertalabdan g`arq pishgan mevalarni terayotgan pallada, onasi oldiga maykachang bo`lib olgan Jamshid keldi. Uning oxirgi marta qachon erta turganini eslay olmagan Farida opa qo`llaridagi mevalarni savatga qo`yib gap boshladi.
-Tinchlikmi bolam erta turib olibsan (havotir aralash)? Mazang bo`lmayaptimi...? Nonushta qilasanmi?
Onada, ona... U nima bo`lsaham farzandim deb kuyadi. U shuncha yomonlik qilsa ham aybni o`zidan yoki atrofdagilardan qidiradi.
-Otdayman mamashka, otdayman. Bog`dagi mevalar ham pishib bekorga tagiga to`kilib yotibdi.
Jamshid yonidagi serhosil olma daraxtining mevasidan birini oldi. Qo`llari bilan bir-bir ishqalab "qars" etib tishlagancha gapida davom etdi.
-Shu desangiz, mevalardan terib bersangiz, men shaharga oborib ularni sotib kelardim. Puliga qishga u-bu narsa olarmidik..?
O`g`lining erta saharlab turib olgani, yana ro`zg`orni o`ylab bunaqa aqlli gaplar aytishi ona ko`nglida g`ashlikning inini qurgan bo`lsada, ichidagini yuzaga chiqarmadi. Ichida o`ziga-o`zi: "shu o`g`limga ham insof berganing rost bo`lsin ey Alloh" -deb qo`ydi.
-Yaxshi o`ylabsan bolam.
-Kechgacha keragicha terib savatlarga joylab qo`ying. Tong otmasdan yo`lga chiqaman. Bozorchilar bilan ham gaplashib qo`ydim.
So`nggi gapini onasiga aytgan Jasur onasining hay-haylashiga qaramasdan dorda turgan futbolkasini olib mashinasiga o`tirgancha zang`illatib uydan chiqib ketdi. Kun botarga yaqin kirib kelgan Jasur kuni bilan ichmay (yo`lda reyt bo`lgani uchun), qo`lida bir aroq shishasi yana u-bu gazakka yaraydigan narsalar solingan paket bilan mashinadan tushdi. Kechgi ovqatni o`g`lining oldiga olib kelgan Farida opa, uning shayton suvidan bir-ikkini otvolganini faxmladi. Saharda o`g`li haqida o`ylagan yaxshi fikrlari hozirga kelib sarob bo`lib chiqdi.
-O`g`lim...
Qo`lidagi ovqatni dasturxon ustiga qo`yar ekan, ortidan o`zi ham ko`rpacha ustiga cho`kib istamaygina gap boshladi.
-O`g`lim, shu desang sening ham boshingni ikkita qilib qo`ysak. Bunga nima deysan...?
-Iye qiziqmisiz onashka. O`zi bitta boshni eplab ko`tarib yurish qiyinchilik tug`dirmoqda. Siz esa yana bittaga ko`paytirmoqchimiz? Menga bosh-moshingizni keragi yo`q. Xoxlasangiz o`zingiznikini ikkita, menga demasa to`rtta qilib oling. Xa aytgancha mevalardan terdingizmi?
Oldidagi ovqatni yeyishni to`xtatmagan holda onasi bilan savol-javob o`yinini boshlagan edi Jamshid.
-Xa bolam, terdim. Huddi sen aytganday qilib savatlarga joshlashtirib ham qo`ydim.
-E malades mamashka. O`zimni onamsizda, o`zimni...
Ovqatning ustida aroq shishasini yarimlatgan Jamshid sochiqchaga yuzining og`iz atroflarini artib omin qilgancha o`rnidan turdi.
-Qani ona bir ko`raylikchi nima ishlar bajaribsiz?
Ona bola tashqariga chiqishdi. Ikkovlashib ona tergan sarxil mevalarni mashina yukxonasiga, undan so`ng orqa va yon o`rindiqlar ustiga joylashdi. Mashina mevalarga to`lgach o`g`il gap boshladi.
-Men biroz dam olay... Shahargacha yo`l uzoq. Soat birlardan o`tib uyg`otarsiz?
-Xo`p bolam, xo`p. Sen yotib uxla, o`zim sani girgittoning bo`lay Jamshidjonim.