"5+1" yoki "5 ga 1" Rea1istdan real hikoya!
| Добавил: | Rea1ist (18.08.2016 / 16:14) |
| Рейтинг: |  (2) |
| Прочтений: | 27669 |
| Комментарии: | Комментарии закрыты |
BIRINCHI MARTA!
Hikoyada qahramonlarning ismlari va voqealar bo`lib o`tadigan joylar andak o`zgartirilgan. Voqealar Jizzax shahrida bo`lib o`tgan.
2005-yil. Kuz fasli, sentyabr (kuni aniq esimda emas). 8-sinf.
Besh ovlon o`zgacha ishtiyoq bilan bilim maskani bo`lmish maktabdagi darslarini poyoniga yetkazib, horigan ahvolda u yerdan chiqishdi. Bunga sabab, so`nggi darsimiz jismoniy tarbiya bo`lgani edi.
-Nima qilamiz, boramizmi?
-Boramiz, boramiz.
-Akrom...
-Xm?
-Necha pul yig`ildi?
-4700 so`m.
-Kimda pul yo`q ekan.
G`iyos qo`lini yuqori ko`tarib: "men"- deb qo`ydi.
-Buncha pulga beshovimizga bermaydi. O`tgan safar borganda esingdami G`ayrat...?
G`ayrat bosh irg`agancha uning gapini maqulladi.
-Anovi tomog`idan gapiradigan mamaroza ikkalamizga bir martasiga 3000 so`mga zo`rga ko`ngandi.
-Bor pul shu... Boroveraylikchi, bu yog`i peshona...
-Agar ko`nmasa, birinchi o`rinda o`zing kirmaysan, G`iyos ikkalang.
Davramiz o`rtasida turgan Nursulton Akromga qarata do`q urdi.
Nursulton tashkiliy ishlarga yoshligidan (hozir ham o`sha-o`sha "eski hammom, eski toz") usta edi. Janjalni kim boshladi: Nursulton, futbol to`pini kim yordi: Nursulton, qizlani sochini kim yoqdi: u ham Nursulton edi (bir safar Nozimani sochini yoqib yuborgandi).
Shu yerda kelishib oldik va oyoqlarimizni ishga solgancha, o`zgacha ishtiyoq va hirsimiz xamrohligida yo`lga tushdik. Avvaliga yo`limizdagi G`iyosning uyiga maktab sumkalarni tashladik (so`nggi dars jismoniy tarbiya bo`lganligi uchun hamma uychi kiyimda edi). Nursulton va G`ayrat, biz borayotgan joy qayerda joylashganini yo`lga tushgan chog`imizdan aytib berdi. U ikkalasi bizdan oldin bir-ikki o`zlaricha borishgan edi. O`zlaricha opitniy edilar...
G`iyosning uyidan chiqib avvaliga beshovlon shaharning markaziy stadioni bo`lmish "So`g`diyona"ni, keyin med. kollejni, undan keyin ped. institutni ortda qoldirib, ko`p qavatli uylardan iborat bo`lgan, old tomonida "Zebo" savdo markazi joylashgan Zargarlik mahallasiga yetib keldik. Bizning ikki shovvoz yo`lboshchimiz baland, to`qqiz qavatli domlardan birining ichiga bizni olib kirdi. Zinalardan chiqar ekanman, qadam bosayotgan oyoqlarimga hayajondanmi, yo o`ta qiziqishdanmi birozgina qaltiroq yugurdi.
-Mana yetib keldik.
-Ha shu eshik, esimda...
Nursulton eshikni taqillatdi, aniqrog`i eshik qo`ng`irog`ini bosdi. Eshik ichkari tomonidan "shirq" etgan tovushdan keyin ochildi. U ochilib qarshimizda, chamasi 30-35 yoshlardagi yarim ochiq, kaltagina halat egnida turgan juvon og`zidagi saqichini chalpillatib chaynagancha siyrat berdi. Bizning ko`zlarimiz eshik ochgan juvonning yuzi qolib, kalta halat pastidagi ancha ochiq turgan oppoqqina sonlarga tushdi. Beshovimiz ham juvonning sonlariga, uni yeb qo`ygudek bo`lib qarar edik.
To`g`rida... bunaqa manzarani har doim ham ko`ravermasdik-da... Sonlarning qarshimizda jilvalanishidan bir-bir yutinib ham oldik. Shimim ichidagi futbolistim gol urishga tayyorday, allaqachon uyg`ongan edi (qolganlarniki ham shunday bo`lganiga shubha yo`q). Biz soniga qarab turgan juvon qo`llarini silkitganicha nigohlarimizni o`zi tomon qaratdi. Maroq bilan tomosha qilayotgan "reklama"ni buzib, yana kino qo`yib yuborgandek bo`ldi o`ziham. Ichimda: "Xe onangni..." -deb so`kkanimni eslasam hamon yuzimga kulgu oralaydi.
-Ha mujiklar, kayf qilgani keldilaringmi? Pul bormi, kayf qilishga...?
-Ha bor, mana -degancha Nursulton cho`ntagidagi yig`ilgan pulni chiqarib unga ko`rsatdi.
-Qani tez-tez kiringlarchi...
Haligi opaning qo`l ishorasi bilan beshovlon hovliqqancha ichkariga kirdik.
Uy to`rt xonali bo`lib (adashmasam), uning ichidagi, allaqanday o`rnashib olgan hid o`sha paytda menga yoqmagan edi. Kirishimiz bilan ko`zlar eshik ochgandagi juvonga o`xshab yarim yalang`och kiyinib olgan yana bir juvonga tushdi. U bunisiga nisbatan birmuncha yoshroq va chiroyliroq edi. Uning yonidagi, eshigi yopiq xonadan "ohh...ohhh, ayyy... immm" kabi ehtirosli ovozlar yangrardi. Mening (o`sha paytlari) xali balog`at yoshiga yetib ulgurmagan "perforator"cham tik turib olganicha, shimimga tiralib noqulaylik tug`dirmoqda edi (qolganlarniki ham shunday edi ayni damda yana tag`in bilmadim...).
Eshikni ochgan juvon, aniqrog`i jalab Nursulton kiraverishda qo`liga tutqazgan pulni sanadiyu, bizga qaraganicha:
-Bu pullaringga hatto eshak ham siktirmaydiku senlarga -deya, o`zi aytgan gapiga o`zi kulib yubordi.
-Kim ekan Zulya ...?
Ichkarigi xonadan xirillagan, allaqanday yoqimsiz ayol tovushi keldi. Yonimizda turgan jalab tovush chiqqan xona tomon kirib ketdi. Chaqqon Nursulton ham uning ortidan ergashdi. Uncha ko`p o`tmagan vaqt oralig`ida jalab va Nursulton, kirib ketishgan xonadan tirjayganlaricha chiqib kelishdi. Ismi Zulya bo`lgan jalab egnidagi halatini oldini ochganicha bizga halatining ichidagi go`zalliklarini ko`z-ko`z qilganicha kular edi. Bir qo`li bilan tanasining u yer, bu yerini silab, kattagina va oldiga biroz egilgan ko`kraklarini g`ijimlab endigina o`smirlik yoshiga qadam qo`yayotgan biz yoshlarni adoi tamon qildi.
To`g`ri qomatining "rama"si porno kinolardagi yalang`och ayollarnikiday chiroyli bo`lmasada, bunday manzaraga guvoh bo`lgan hammamiz tik turgan, qo`toqqa aylanish arafasidagi asboblarimizni bir-bir ushlab qo`yardik. Qilayotgan ishidan, yosh bolalarning dilida qo`zg`ayotgan ehtiros otashidan uning o`zi ham mazza qilgandur o`sha payt... Bu yog`i menga qorong`u...
-Qani ketdik.
Zulya shu gapni aytgancha qo`lida olib chiqqan beshta prezirvativni (rezinkani) bizga berib, halatining oldini ham yopmasdan, kulganicha ehtirosli ovozlar chiqayotgan xona qarshisidagi xonani ochib ichiga kirar chog`ida ortiga qarab:
-Kelmaysanlarmi..? Menga baribir vaqtlaring ketayapti...
Jalabning bu yoqimsiz aytgan gapi bizlarni harakatga keltirdi va uning ortidan o`sha xonaga kirdik. Oddiy xona (ami chiqib ketgan to`rtta ko`rpacha va ikkita yostiq, devorlari "sovetskiy aboy" qilingan, boshqasi esimda yo`q)... qisqasi bu yerda necha-necha jalablar "immm... ayyy..." -degan ovozlari og`ushida sikilgan xona. Bu xonada ne ne futbolistlar darvozabonlarni amini chiqarib gollar urib tashlagan ekan... Ex...(hayolan).
Bizdan oldin xonaga kirgan ramasi beso`naqay jalab, ustida bazo`r ilinib, tushib qolay, tushib qolay deb turgan halatini bir harakat bilan yechib yubordi.
"Ana syurpriz-u mana syurpriz, ana kir yuvadig`on moshinayu, mana senga dilbizor".
Negaligini bilmayman lekin o`sha vaqtda ustida hech vaqosi yo`q, qip yalang`och ayol tanasini ko`rganda savil o`lgur boshimga kelgan fikrdan haligacha taajjubga tushaman.
Birinchi bo`lib Nursulton, uning ortidan qolganlar ham shosha-pisha yechindik. Sababi, ayni damda vaqt, biz uchun oltin tugul, "playstation"dan ham qimmatliroq edi. Oz fursat ichida onadan kindigi kesilgan holatda tug`ilganday bo`ldik.
Bizlarga bir qarab olgan juvon xona o`rtasida yozilgan ko`rpacha ustiga to`nqayganicha,
Hikoyada qahramonlarning ismlari va voqealar bo`lib o`tadigan joylar andak o`zgartirilgan. Voqealar Jizzax shahrida bo`lib o`tgan.
2005-yil. Kuz fasli, sentyabr (kuni aniq esimda emas). 8-sinf.
Besh ovlon o`zgacha ishtiyoq bilan bilim maskani bo`lmish maktabdagi darslarini poyoniga yetkazib, horigan ahvolda u yerdan chiqishdi. Bunga sabab, so`nggi darsimiz jismoniy tarbiya bo`lgani edi.
-Nima qilamiz, boramizmi?
-Boramiz, boramiz.
-Akrom...
-Xm?
-Necha pul yig`ildi?
-4700 so`m.
-Kimda pul yo`q ekan.
G`iyos qo`lini yuqori ko`tarib: "men"- deb qo`ydi.
-Buncha pulga beshovimizga bermaydi. O`tgan safar borganda esingdami G`ayrat...?
G`ayrat bosh irg`agancha uning gapini maqulladi.
-Anovi tomog`idan gapiradigan mamaroza ikkalamizga bir martasiga 3000 so`mga zo`rga ko`ngandi.
-Bor pul shu... Boroveraylikchi, bu yog`i peshona...
-Agar ko`nmasa, birinchi o`rinda o`zing kirmaysan, G`iyos ikkalang.
Davramiz o`rtasida turgan Nursulton Akromga qarata do`q urdi.
Nursulton tashkiliy ishlarga yoshligidan (hozir ham o`sha-o`sha "eski hammom, eski toz") usta edi. Janjalni kim boshladi: Nursulton, futbol to`pini kim yordi: Nursulton, qizlani sochini kim yoqdi: u ham Nursulton edi (bir safar Nozimani sochini yoqib yuborgandi).
Shu yerda kelishib oldik va oyoqlarimizni ishga solgancha, o`zgacha ishtiyoq va hirsimiz xamrohligida yo`lga tushdik. Avvaliga yo`limizdagi G`iyosning uyiga maktab sumkalarni tashladik (so`nggi dars jismoniy tarbiya bo`lganligi uchun hamma uychi kiyimda edi). Nursulton va G`ayrat, biz borayotgan joy qayerda joylashganini yo`lga tushgan chog`imizdan aytib berdi. U ikkalasi bizdan oldin bir-ikki o`zlaricha borishgan edi. O`zlaricha opitniy edilar...
G`iyosning uyidan chiqib avvaliga beshovlon shaharning markaziy stadioni bo`lmish "So`g`diyona"ni, keyin med. kollejni, undan keyin ped. institutni ortda qoldirib, ko`p qavatli uylardan iborat bo`lgan, old tomonida "Zebo" savdo markazi joylashgan Zargarlik mahallasiga yetib keldik. Bizning ikki shovvoz yo`lboshchimiz baland, to`qqiz qavatli domlardan birining ichiga bizni olib kirdi. Zinalardan chiqar ekanman, qadam bosayotgan oyoqlarimga hayajondanmi, yo o`ta qiziqishdanmi birozgina qaltiroq yugurdi.
-Mana yetib keldik.
-Ha shu eshik, esimda...
Nursulton eshikni taqillatdi, aniqrog`i eshik qo`ng`irog`ini bosdi. Eshik ichkari tomonidan "shirq" etgan tovushdan keyin ochildi. U ochilib qarshimizda, chamasi 30-35 yoshlardagi yarim ochiq, kaltagina halat egnida turgan juvon og`zidagi saqichini chalpillatib chaynagancha siyrat berdi. Bizning ko`zlarimiz eshik ochgan juvonning yuzi qolib, kalta halat pastidagi ancha ochiq turgan oppoqqina sonlarga tushdi. Beshovimiz ham juvonning sonlariga, uni yeb qo`ygudek bo`lib qarar edik.
To`g`rida... bunaqa manzarani har doim ham ko`ravermasdik-da... Sonlarning qarshimizda jilvalanishidan bir-bir yutinib ham oldik. Shimim ichidagi futbolistim gol urishga tayyorday, allaqachon uyg`ongan edi (qolganlarniki ham shunday bo`lganiga shubha yo`q). Biz soniga qarab turgan juvon qo`llarini silkitganicha nigohlarimizni o`zi tomon qaratdi. Maroq bilan tomosha qilayotgan "reklama"ni buzib, yana kino qo`yib yuborgandek bo`ldi o`ziham. Ichimda: "Xe onangni..." -deb so`kkanimni eslasam hamon yuzimga kulgu oralaydi.
-Ha mujiklar, kayf qilgani keldilaringmi? Pul bormi, kayf qilishga...?
-Ha bor, mana -degancha Nursulton cho`ntagidagi yig`ilgan pulni chiqarib unga ko`rsatdi.
-Qani tez-tez kiringlarchi...
Haligi opaning qo`l ishorasi bilan beshovlon hovliqqancha ichkariga kirdik.
Uy to`rt xonali bo`lib (adashmasam), uning ichidagi, allaqanday o`rnashib olgan hid o`sha paytda menga yoqmagan edi. Kirishimiz bilan ko`zlar eshik ochgandagi juvonga o`xshab yarim yalang`och kiyinib olgan yana bir juvonga tushdi. U bunisiga nisbatan birmuncha yoshroq va chiroyliroq edi. Uning yonidagi, eshigi yopiq xonadan "ohh...ohhh, ayyy... immm" kabi ehtirosli ovozlar yangrardi. Mening (o`sha paytlari) xali balog`at yoshiga yetib ulgurmagan "perforator"cham tik turib olganicha, shimimga tiralib noqulaylik tug`dirmoqda edi (qolganlarniki ham shunday edi ayni damda yana tag`in bilmadim...).
Eshikni ochgan juvon, aniqrog`i jalab Nursulton kiraverishda qo`liga tutqazgan pulni sanadiyu, bizga qaraganicha:
-Bu pullaringga hatto eshak ham siktirmaydiku senlarga -deya, o`zi aytgan gapiga o`zi kulib yubordi.
-Kim ekan Zulya ...?
Ichkarigi xonadan xirillagan, allaqanday yoqimsiz ayol tovushi keldi. Yonimizda turgan jalab tovush chiqqan xona tomon kirib ketdi. Chaqqon Nursulton ham uning ortidan ergashdi. Uncha ko`p o`tmagan vaqt oralig`ida jalab va Nursulton, kirib ketishgan xonadan tirjayganlaricha chiqib kelishdi. Ismi Zulya bo`lgan jalab egnidagi halatini oldini ochganicha bizga halatining ichidagi go`zalliklarini ko`z-ko`z qilganicha kular edi. Bir qo`li bilan tanasining u yer, bu yerini silab, kattagina va oldiga biroz egilgan ko`kraklarini g`ijimlab endigina o`smirlik yoshiga qadam qo`yayotgan biz yoshlarni adoi tamon qildi.
To`g`ri qomatining "rama"si porno kinolardagi yalang`och ayollarnikiday chiroyli bo`lmasada, bunday manzaraga guvoh bo`lgan hammamiz tik turgan, qo`toqqa aylanish arafasidagi asboblarimizni bir-bir ushlab qo`yardik. Qilayotgan ishidan, yosh bolalarning dilida qo`zg`ayotgan ehtiros otashidan uning o`zi ham mazza qilgandur o`sha payt... Bu yog`i menga qorong`u...
-Qani ketdik.
Zulya shu gapni aytgancha qo`lida olib chiqqan beshta prezirvativni (rezinkani) bizga berib, halatining oldini ham yopmasdan, kulganicha ehtirosli ovozlar chiqayotgan xona qarshisidagi xonani ochib ichiga kirar chog`ida ortiga qarab:
-Kelmaysanlarmi..? Menga baribir vaqtlaring ketayapti...
Jalabning bu yoqimsiz aytgan gapi bizlarni harakatga keltirdi va uning ortidan o`sha xonaga kirdik. Oddiy xona (ami chiqib ketgan to`rtta ko`rpacha va ikkita yostiq, devorlari "sovetskiy aboy" qilingan, boshqasi esimda yo`q)... qisqasi bu yerda necha-necha jalablar "immm... ayyy..." -degan ovozlari og`ushida sikilgan xona. Bu xonada ne ne futbolistlar darvozabonlarni amini chiqarib gollar urib tashlagan ekan... Ex...(hayolan).
Bizdan oldin xonaga kirgan ramasi beso`naqay jalab, ustida bazo`r ilinib, tushib qolay, tushib qolay deb turgan halatini bir harakat bilan yechib yubordi.
"Ana syurpriz-u mana syurpriz, ana kir yuvadig`on moshinayu, mana senga dilbizor".
Negaligini bilmayman lekin o`sha vaqtda ustida hech vaqosi yo`q, qip yalang`och ayol tanasini ko`rganda savil o`lgur boshimga kelgan fikrdan haligacha taajjubga tushaman.
Birinchi bo`lib Nursulton, uning ortidan qolganlar ham shosha-pisha yechindik. Sababi, ayni damda vaqt, biz uchun oltin tugul, "playstation"dan ham qimmatliroq edi. Oz fursat ichida onadan kindigi kesilgan holatda tug`ilganday bo`ldik.
Bizlarga bir qarab olgan juvon xona o`rtasida yozilgan ko`rpacha ustiga to`nqayganicha,
Saytdagi barcha turdagi materiallar 18+ yoshdagilar va undan kattalar uchun mo'ljallangan !
Bizni Ijtimoiy tarmoqlarda ulashing!