Tasodifiy hikoya: Birinchi lazzat. 1-qism.
Hammaga salom. Mani ismim Shox. Gapni kup chuzmasdan bowlay qolay. Hullas wu yil bowida ayni may oyi...davomi

o`ziga qaratdi.
- Bo`ldi, o`yinni davom ettirilar!
Bu aytishuv janjalga aylanib ketmasligini oldini oldi.
Rustam yana Mo`minga termuldi.
- Qizimni... Qizimni tikaman!!! -nihoyat mulla tilga kirdi.
- Yo`q faqat pul..! -dedi Rustam.
- Rustam rozi bo`l... Mullani qizi zo`r narsa-da! -dedi Mamat, Rustamni o`yinni davom etirishga undadi.
Rustam bir buni istar istamas bo`lib, Mamatga, bir Mullaga qarab oldida, rozi ekanligini bildirdi.
Mo`min qizini tikib xato qilayotganini tushunsada. Ayni damda bu xaqida o`ylashni istamasdi. Qumorni ohangrabosi unini erkalab og`ushida allalayotgandi. Butun ongu shuvuri, hozirda yutub olajak katta boylikda edi.
- Qizim bilan ochdim... -dedi pastda ochilib qo`yilgan Shahzoda Valet qarg`a ustiga, Qirolicha Dama qarg`ani qo`ydi. - Mana bu yigitchani qoraqosh buvilari bo`ladi. Mana bu esa bobolari! -deb ularni ustiga Kirol qarg`ani qo`ydi! -Bu yerda nima ekan? -deb uchunchi kartani ochdi. - Iya tuz qarg`aku, demak bizda 32! -dedi Mo`min xursandligida biroz o`ziga erk berib.
Rustam esa yengilgina ``uh`` tortib, boshini egib qartasiga termuldi. U xozir bor narsasidan ayrildi. U afsus qilayotganini shundoqqina yuz ifodasidan anglab olish mumkun. Domla Rustamni xolatini ko`rib bundan zavq olmoqda. U ayni damda o`z vaqtida qilgan qarori to`g`ri ekanidan mamnun. Qizini tikib to`g`ri yo`l tutib, katta Nahangni to`rga tushurgan baliqchiday shod...
Tabiyatan qancha bosiq inson bo`lmasin, ayni paytda o`zini idora qilolmay, hiringlab kula boshlagan edi. Allaqachon pullarni qanday sarflash, ertadan dang`illama, kivartirada yashab, Mersedes mashinada yurishi bir-bir xayolidan o`tmoqda.

Ammo... Ammo... Rustamni istehzo bilan:
- O`tirib qo`ydiz! -deb kulgan, kulgu ovozi. Mullani hayol olamidan uloqtirb yuborganday, ko`z oldida namoyon bo`lgan baxtli xayot manzaralari sarobday g`oyib bo`ldi.
Barcha bir varakayiga kulib yuborgandi. Hammalari Rustamning aktiyorlik mahoratiga tan berib kulayotgan edilar.
Stol ustida esa, uch dona bir hil harfli, Tuzlar saf tuzishgandi.
Mulla Mo`minni boshiga durzu bilan urganu, boshi vang, qulog`lar kar bo`lib qolgan. Hozirda karah holatga tushhb qolgandi.
Ko`zi oldidan, xotini Salima, undan qolgan yodgori, yolg`iz qizini butun bir bolagi uning sho`hliklariyu, arazlar hamma hammasi kinotasma singari ko`zi oldidan o`tardi. Titrayotgan lablaridan esa pichirlagancha,
``QIZIM-QIZGINAM!`` degan sas chiqardi...

``Mo`minboy qarg`alarizni minib uyizga uchung, Rustamni yutug`ini olib keling!`` degan so`zlar domlani xushiga keltirdi. Qaltiroyotgan qo`llarini stol ustiga urar ekan.
- Sen... Senlar meni aldadilaring, menga g`irrom ishlatding! -dedi. Garchi g`irromlik bo`lmaganini bilsada, bunga ishonishni istamasdi. - Senlar bir bo`lib meni aldadinglar...
Uning bu gapi keyin, kulgular bir zumda to`xtab, kulgular o`rni haqoratlar egalladi.
Bu gap avvalo o`yinni tashkillashtirgan, uy egasi Mirzaboyga tegib ketdi...
- Pirmiq! Seni kim chaqirib keldi? Senga kim qarta o`ynasin dedi? Kim qizini tik dedi? He onangni... seni!
Mo`minni ko`zi namlandi, ovozi hirraladi.
- Rustambek inim... Hudo yorlaqasin sizni qizimni qaytaring.
- Domla avval qizingni olib kel, keyin ber deb so`ra? Rustam yana istehzo bilan kuldi.
- Mo`min ketingga siyma, nima qumorni qoydasini unutib qo`ydingmi? Mirzaboy yana qozi-kalonlik vazifasini o`z bo`yniga oldi.
- Unutmadim Mirzaboy!
- Unda nega hiralik qilasan? Sen yutganingda indamay olarding, Rustam esa xonavayron bo`lardi!
- Hudo xaqqi, men qaytarib berardim, ishoning Rustam inimga qaytarardim!
- Mo`min... Pismiq... Sendek dindi niqob qilgan chala mullalarni tilini kesish kerak, - Mirzaboy gapini maqullaydiganlar bormikin deb atrofga bir qarab oldi. - Bor uying, aytilgan narsani olib kel. Bo`lmasa yigitlarni jo`nataman!

Mo`minni ko`zyoshlari soqoli ustiga tomchilay boshladi. Rustamni qo`llarini mahkam ushlab oldi.
- Inim bir tantilik qiling o`timan... -deyarli tizzalarini yerga qo`yib o`tindi. G`ururni chetga surib, qilgan xatosini tuzatishga chiranib.
Rustam Mo`minni achinarli qiyofasiga qarab, ko`ngli yumshab ketdi.
- Mayli sazang o`lmasin, yana bir qo`l o`ynaylik. Yutsang qizing o`zinga, yutqazsang unda taqdiringdan ko`r.
- Roziman... Roziman... -dedi Mo`min hiqqilab.

Rustam patnis ko`targan yigitga ishora qildi.
Yagit esa tezda hali ochilmagan, yangi qarta olib kelib Rustamga uzatdi...
- Domlaga ber, o`zi chiylasin. Yana g`irrom o`ynading deb yig`lab o`tirmasin! -Rustam mazah qilib kuldi...
Mo`min qo`llari qaltirayotgan bo`lsada, bir amallab qartani chiyladi.

Hona uzra skunat, faqat bo`g`ilib, hiqqillab nafas olayotgan Mo`minning yutungan tovushi, pichirlagancha tangiridan madat so`ragan ovozi eshitilardi xolos.

Barmoqlari bilan qartalarni surar ekan, peshonasida yarqiragan sovuq terni artib oldi.
- Menda 21! -dedi qartalarni stol ustiga ohista qo`yib.
Endi qartalarni ochish navbati, Rustamga keldi. U ham erinmay bitta-bitta ochib ko`rdi va qah-qah urib kulib yubordi...
- Mo`mintoy... Bugun yutuqlar menki bo`lishini taqdirni o`zi istayabdi. Mana qara, bu uch qizga! -Rustam uchta qarta qirolichalarini Mo`minni oldiga tashladi. - To`rtinchisini sen olib kelasan!
Chindanda Rustam omadli yigit yoki bu taqdir bitigi...

Bu safar Mo`min peshonasiga mushlagnch, biroz ko`z yoshlarini yashirib yig`lab oldi-da, o`rnidan turib oyog`ini sudraguday bo`lib tashqariga chiqib ketdi.
- Borlaring, ortidan! Fikridan qaytsa qizni o`zlaring olib kelasanlar! -dedi Mirzaboy barvasta yigitlariga buyruq ohangida. - Biz ham ko`rib qo`yaylik Mulla Mo`minni xurluqo qizini... - xo-xolab kuldi.

O`yin esa yana davom etdi, endi uch kishi qolishdi. Chamasi yana ikki soatlar davom etgan o`yinda Rustamni qo`li balan keldi. Yaxshigina yutuq, barcha raqibni yer tishladi, bu kecha Rustamni omadli kuni bo`ldi...

Keyingi o`yin qachon, qayerda va qay vaqtda bo`lishini o`zoro maslahatlashib kelishib olishganlaridan so`ng, tarqalish uchun endi o`rnilaridan turgan edilar. Shu paytda xonaga Mo`min qizini yetaklab keldi. Hamma yana qaytib o`rniga o`tirdi...

Xona o`rtasida turgan qiz katta-katta joydirgan ko`zlari bilan, o`ziga qarab turgan sovuq nigohlarga bir bir qarab oldi. Otasi nima uchun uni shuncha erkak orasiga olib kelgani, bu yer qanday joy, o`zi nimga keliganliklarini tushunmasdi. Izoh kutib otasiga qaradi, Mo`min esa, qiziga orqa qilib olgancha, stolda ichilmay qolgan aroqlardan piyolaga quyib, bir nech qultumini achchiq alam bilan yutardi...

- Aytmabmidim Mullani qizi zo`r narsa deb! Omadlisan ukam-omadlisan! - Ma`matni kulgu ovozi skunatni buzib yubordi. Qolganlar ham Rustamni tabriklay boshladilar...
Qiz esa hali hamon nima bo`layotganini tushunmas, nigohlarini otasiga qadardi. Otasini esa yelkalari tez-tez silkinayotgani hech kim sezmasdi.

- Sen rostdanam Mo`minni qizimisan?
Qiz ovoz kelgan tomonga qaradi va boshini sal qimirlatib tastiqladi.
- Endi sen, mana-bu yigitga tegishlisan, - Mirzaboy Rustamga ishora