Tasodifiy hikoya: Xolamni qizi madina bilan bilan 2-qism Insert Lord Drakuladan
Shunda u qulimni olib tashladi men juda chaqqonlik bilan uni chalqancha qilib ustiga o'zim chiqib ol...davomi

joyidan qimirlamadi. - Yur ortimdan! - buyurdi Rustam.
Sayida bu yigit qayoqqa boshlayotganini tushunmay, biroz qo`rquv bilan buyruqqa itoat qildi.
Oshxonaga kirdilar.
- Kel o`tir gaplashamiz! -Rustam Sayida o`ltirishi uchun stulni surdi. - Sen haqingda ko`proq bilmoqchiman. O`zing haqingda gapirib ber, o`qisanmi, ishlaysanmi?
Sayida yo`q degan manoda bosh qimirlatdi.
- Shunmadim! O`qisanmi, ishlaysanmi? Soqovga o`xshamasdan gapirgin! -dedi sabirsizlik qilib.
- Maktab, kolejni bitirganman. Ishlamayman uy yumushlarini bajaraman! -dedi.
- Vooo` ana biyron tiling bor ekan-u? Sen bo`lsang misichaday bosh qimirlatasan! - Rustam qiz bilan gaplashgani uchun biroz ko`ngli ko`tarildi.
- Judayam sodda qizsan. Mulla jilovni qattiq ushlaganmi deyman?
Sayida bu ko`cha tiliga, tushunmadi yoki javob qaytarishni istamadi.
Shunga qarmay, Rustam savol berishda davom etdi. Uzoq cho`zilgan savol javobdan, oz bo`lsada Sayida haqida malumotga ega bo`ldi.
- Endi sen so`ra?
- Nimani? -dedi Sayida.
- Men haqimda so`ra? Yaxshisi o`zim aytib qo`yaqolay. Yoshim 25 da, maktbda, kollejda ham yaxshi o`qimaganman. Inistitutga esa faqat qizlarni ko`rgani borardim. G`irt ablah bo`lib o`sgan bo`lsamda, qara! - Rustam qo`llarini ikki yonga yoydi. - Qara mafiya ham menchalik boy emas!

Oraga biroz sukunat cho`mdi.
- O`ziz haqizda shunday deb o`ylaysizmi aka?
- Nima bundanham tubansan, debmoqchimisan? -Rustam stol ustiga yengilgina mushladi.
- Yooo`q... - dedi Sayida.
- Judayam soddasanda, o`tgan asirni odamiga o`xshaysan. Nima televizir ko`rmaysanmi?
- Yo`q, dadam ruhsat bermaydi...
- Men bilgan, seni yoshingdagi qizlarda hayo degan tushuncha deyarli qolmagan. Shu paytgacha hatto ko`zimga qaramading. Diniy saboqni chuqur egallagansan shekili?
Sayida bosh qimirlatib tastiqladi.
- Yig`lab duo qiladiganlarni ko`rmagandim! Boya duolaringda nima so`rading?
Yana skunat.
- Aytaver qiziqda!
- Sizga!
- Menga! Menga nima so`rading? Aytaver qo`rqma.
- Insof so`radim! -dedi ayibdorona bosh egdi Sayida.
Rustam kulib yubordi.
- Meni hafa qilyabsan Sayida! - Rustamni kayfiyati buzulgani shundoq yuzida namoyon bo`ldi. - Agar insofim bo`lmaganda, seni nima qilardim!
Rustam nima nazarda tutayotgani Sayida darov angladi.
- Sen bir zayifa bo`lsan! Qo`limdan har ish kelardi!
- Akaaajon zino katta gunoh!
- Qo`rqma, senga teginmoqchi emasman! Bilasanmi dadang seni menga yutqazib qo`ygani seni foydanga! Meni o`rnimda, Azim yoki Qo`zi bo`lganida seni allaqachon nomusingdan ayrilgan bo`larding. Ular qo`lida Foxishaga aylanar eding!
Sayidani ko`zlari namlandi.
- Akajon qo`pol gapiryabsiz! -Sayida Rustamni vajohatidan qo`rqib yig`lay boshladi. - Meni no to`g`ri tushundiz. Aroq ichish, qumor o`ynash gunoh deoqchi edim. Yaratgandan sizni shu yo`ldan qaytargin deb so`ragandim! Qur`oni karim oyatlarida, aroq, qumor shayton amallaridan bo`lgan harom ishdir. Najot topmoq bo`lsangiz ulardan uzoq bo`ling deyilgan!
- Nasihatingni otangga aytasan!
- Ota onalarni qaqshatib, boyli to`plash... Sizni ham ota-onangiz bordir! Sayida yig`lashda davom etdi.
- O`lgan meni ota - onam... - Rustam stolt ustiga bir musht tushurib o`rnidan turib stol atrofida yura boshlad. - Bas qil yig`lashni... Nima bu hayotga faqat senga qiyin deb o`ylaysanmi? Otang katta pul oldida, seni qumorga tikib xato qildi. Seni qanchalik yaxshi ko`radi bilmadim, lekin afsusdan rosa yig`ladi. Sen unga qadrlisan!
- Har qaysi bola ota onasi uchun qadrli bo`ladi, aka!
- Soddaliging, etiqoding kuchlik ekanligi sening ustunliging!
- Sizham kechirimli bo`ling.
- Sen otangni kechira olasanmi?
-...! -Sayida indamadi.
- Bir kunda kechirib bo`larmidi, bunga umring ham yetmaydi qizgina!
- Adashasiz aka... - Sayida yuz ko`zini artib oldi. - Yaratgandan so`rasang... Men otamni kechirishga harakat qilaman. Otamni kechir deb yaratgandan so`rayman.
- Meni bunga qodir emasman! Bolaligimdan omadsiz bo`lganman. Otam bolar uyiga tashlab ketgan. Meni asrab olgan oyla kaltaklar edi, men u yerdan qochib ketdim. Ko`chada it kunini ko`rganman. Buni sen tasavuringa ham sig`dira olmaysan! Kun ko`rish uchun daydi ittay ahlat titardim. Eshitganim haqorat, yeganim tepki bo`lgan. Mana qara! - Rustam yelkasini ochdi, kattagina kuygan chandiq izini ko`rsatdi. - Bir honadonga ish so`rab borgan edim, ustimga qaynoq suv sepgan! Qaysi aybim uchun, daydi bo`lganim uchunmi? Vaqt o`tdi kuchga to`ldim. Omadsiz bola edim. Men hechkim edim, hech omadim kulmas edi, faqatgina qumorda omadim chopdi. Men endi qudratli shahsga aylanimda. O`zlari nazarlariga ilmagan daydi bolani davralariga chorlamoqdalar. Nega endi men shu imkonyatdan foydalanmasligim kerak?
Dilida qolib ketgan, aytmoqchi bo`lgan anchagina gaplar bor edi. Nogoh labida teygan sho`r tam, uni chalg`itib yubordi. Dilida tugulib qolgan, achchiq alamlarni aytar ekan ko`z yoshi oqqanini sezmay qolgandi. Erkakni ko`zyosh to`kishini ojizlik deb bilgani uchun, ko`z yoshlarini Sayidadan yashirdi biroq.

- Kechring meni aka. Lekin toshbag`ir bo`lmang. -dedi. Ko`z yoshlarni ko`rgach, Sayida asta tushuna boshladi, Rustam yomin inson emasligini. Shuni uchun haddi sig`ib o`z fikrlarini dadil ayta boshladi.

Rustam o`z ko`z yoshini ko`rib ko`ngli yumshadimi, jilmaydi.
- Chindanam tosh bag`irman. Seni, o`z darding o`zinga yetib turganda, yana hafa qilib qo`ydimmi? Atrofimda, ikkiyuzlamachi, nokoslar yig`ilgan. Ular bilan esan qo`pol momila qilaverib, odatlanib qolganman, shuni uchun senga ham qo`pol gapirsam hafa bo`lib yig`lama.
- Him! -dedi Sayida ko`z yoshlarini sidirib.
Ikkovlari ham o`zlariga kelib olgunlaricha biroz o`tirdilar.

- Sayida maktabda o`qib huquqingni tanigan bo`lsang! Nega militsiyaga xabar bermading? Huquq o`rginlari seni himoya qilardi. Istaysanmi seni u yerga olib boraman? - Rustam hozirda qay yo`l bu qiz uchun foydali bo`lsa shu yo`lni tanlashga tayyor edi.
- Ular dadamni qamab qo`yadi! - shivirladi.
- Eh qizgina!
Rustam, Sayidaga uzoq termuldi, uning husni - latofati, o`ziga yarashgan ibo - hayosi, mustahkam etiqodi. Bularning barchasi Rustamning ko`nglida muhabbat kurtaklarini uyg`ota boshlaganini, o`zi ham allaqachon tushungandi.

- Sayida men bilan qolganingdan, juda xursandman, - dedi, Rustam. Ammo bu gap Sayidani uyaltirib yubordi. - Hayotda menga yaxshi suxbatdosh bo`ladigan inson yo`q deb o`ylar edim. Biroq adashganga o`xshayman! Negadur sen men tasavurimdagi insonning o`zginasisan!
- Inson taftini inson oladi aka!
- Senga bir voqeani aytib beraman. Mehribonlik uyida bir qizcha bo`lardi... - Rustam hayoti davomida bo`lgan qiziqarli, esda qolgan voqealardan so`zlay boshladi. Sayida esa yaxshigina tinglovchi chiqib qoldi. U shunchalar berilib ketganidan, qayerda ekanini ham unita yozgandi...
Ammo kutilmaganda chalingan yoqimsiz, eshik qo`ngirtog`i bu shirin suxbatni beliga tepdi.
Sayida tezda o`rnidan turib, xonasi kirib ketdi.
Rustam esa borib eshikni ochdi.

- Rustam... Qalaysan