Tasodifiy hikoya: Qizmi bu yigitmi bu sh`er
Kuy chalar yurakmi bu. sogmi bu durakmi bu. Kuydirar yurakni u. Gulli shim kiyeptiku Qizmi bu yi...davomi

tun qalay o`tdi. Anovi qiz qani? - dedi Ma`mat. Agar Rustam bo`lmaganda uyga bostirib kirishdan ham toymasdi.
- Yaxshimisan! Nega kelding? - dedi Rustam sovuqqina so`rashib.
- Qiz qani Rustam? - Rustamdan qolgan qoldiqlar bilan kun ko`rishga odatlangani uchun. Hozirda butun hayoli, Rustamdan qolgan gulni bir bor bo`lsada iforidan hidlash edi.
- Senga nega kelding dedim? - Rustamni ko`zida g`azab zohir bo`ldi.
- Bek aka yo`qlagandi! - dedi Ma`mat.
- Kutib tur, men kiyinib chiqay!
Rustam Ma`matni atayin uyga taklif qilmadi. Uni eshik oldida qoldirib, o`zi kiyingani kirib ketdi...

- Akaaa, akaaa! - Sayidani ovozini eshitib xonadan uchib chiqdi.
Ma`matni eshik oldida qoldirgan edi-yu, ammo uni surbetligini yodidan ko`tarilgan edi.
Sayidani xonasiga endi kirgan ekan, Rustam uni sudrab olib chiqib bir-ikki siltab tashladi.
- Namuncha qizg`anmasang? Tunni qanday o`tqazgani haqida so`radim holos. Hali teyganim yo`q!
Rustamni nima uchun jaxli chiqayotganini tushunishga fahmi yetmasdi.
- Uyimga so`roqsiz kirma, - bir siltab o`zidan nari itardi. - Bor pastda kutib tur...

Rustam Ma`matni pastga tushurib yuborgach Sayidani xonasiga kirdi.
- Senga tegamadimi?
Sayida yo`q deya bosh qimirlatdi.
- Qo`rqib ketdingmi?
- Him!
- Qo`rqma! Birortasi senga barmog`ini tekkazsa... Ajalidan avval o`ladi!
Sayida bir qimtinib yutunib oldi.
- Uyat narsalar haqida so`radi! - deya ko`zlari olib qochib pichirladi.
- Hafa bo`lma... - Rustam ketishga shaylandi. - Qizgina, meni bir akaxonim chaqirayotgan ekan. Uzoq qolib ketishim mumkun. Hohlasang, ko`chaga chiqib aylanib kel!
- Yo`q!
- Yaxshi o`zing istagan ishni qil, - Rustam eshikni berkitar ekan. - Ha qo`shnilar surishtirsa, Rustamni singlisiman dedin, ho`p?
- Ho`p aka!

Rustam birinchi bor uyidan o`zgacha kayfiyatda chiqib ketdi. Halitdan uyga qaygisi, ko`nglidan joy olgan insonni oldida qolgisi kelar.
To, Bek deganlarini dachasiga yetib borgunlaricha, Sayida hayolidan ketmadi.

- Meni ukam kelibdida, akasini yo`qlagani, - quchoq ochdi Rustamga. - Kel uka kel bag`rimga bosayin... - dedi o`rtacha jussali, ammo semizligidan bo`yni deyarli ko`rinmaydigan, Bek degan nom bilan tanilgan Beknazar...
- Yo`qlagan ekansiz! -dedi Rustam Beknazarni quchoqlar ekan.
- Ha... Shunaqa ekanda... - kinoya qildi. - Har yili shu kunni nishonlayman...
- Uzur aka... Tug`ulgan kuniz bilan. Sog`asiga qazdorman... -dedi Rustam yodiga tushib.
- Hijolat tortma. Senday ukalarimni kelganini o`zi men uchun sovg`a, - Rustamni yelkasiga qoqdi. - Qani ichkariga marhamat...

Rustam, katta dasturxon tuzalgan xonaga kirdi. O`n beshga yaqin odamlar bor, soat kunduzgi 9:00 bo`lishiga qaramay, deyarli shira kayf bo`lib olganlar talaygina.
Ular bilan salomlashishni lazim ko`rmay o`zini chetga tordi...
Avvalgiday diqqat markazda emas, bir chetga o`tirgancha tezroq ziyofat tugatib ortga qaytishni o`ylardi. Hammadan oldin turib ketishga esa, Beknazarni hurmati uchun bunday qilmadi. Ana-mana deguncha soat 14:00 yaqinlashdi.
Dasturxon yig`ishtirilib, o`yin uchun stol-ustullar qaytadan terila boshladi.

- Rustam, kelmaysanmi? - allaqachon bir stulni egallab olgan Beknazar yoniga chaqirdi.
Rustam o`yinchilarga bir qarab oldi, hammasi maydakashlar bo`lsa ham, baribir o`yin kamida o`n soat davom etishi tayin. Shuni uchun o`ynagisi yo`q.
- Uzur Beknazar aka uyga qaytishim kerak.
- Eshitdik, eshitdik! - o`rnidan turib Rustamga yaqinlashar ekan bo`g`iq ovozda hirrillab kuldi. - Mayli, o`zi sen bu davra uchun haddan ziyod kuchlisan ukam! - Rustamni asta boshqa xonaga boshladi.
- Gap unda emas, shunchaki uyga qaytishim zarur...
- Pirablemalar ko`payib ketgani uchun, o`tgan kungi o`yinda bo`la olmadim... Eshitdim nima bo`lganini! - yana kelmagan kulguni keltirib kuldi. - Pismiqni olmosini olganmushsan? Qizni aytyabman ko`pchilik haqiy olmos deyabdi!
Bu gapi Rustamga uncha yoqmadi:
- Olmasmi boshqami bilmayman. Lekin oddiy qiz... - Rustam gapni qisqa qildiyu eshik tomon intildi.

- Rustam senga taklifim bor! -dedi Beknazar.
- Ho`sh...
- Sendagi olmosni menga bersang... Haqqini beraman! -dedi. Rustamni ovozi ko`tarildi.
- Savdogarga o`xshaymanmi?
Beknazar qo`llarini ikki yonga yoyib, yelkasini qisdi:
- Bir taklifda... Yo`q desang, na iloj...!
Rustam qovog`ini uyib, zimdan gap poylab turgan Ma`matga bir qarab qo`ydida indamay chiqib ketdi...

Rustam chiday olmasdi. Yuragini Alami o`ti yondirganidan baqirib mashinasini ruliga musht tushurardi.
- Iflos hammangni o`ldirish kerak!
Bu tuban shahislar, pok qizni bulg`ash niyatida. Ular huddi onasi, opasi yoki singlisiga ko`z olaytirayotganday... Bor yo`g`i ikki kunli tanish bo`lgan qizning shanini uchun, bunchalar g`azab... Aslida tili bu haqida aytmagan bo`lsada, ko`ksidagi bir parcha et, har lahza bong urib uning ismini takrorlashdan charchamasdi...

Uyga qaytib kelganda, gilan ustida beyhush yotgan Sayidani ko`rib rangi o`chdi. Hayoliga kelgan o`y fikrlardan o`zi ham qo`rqib ketdi.
Tezda Sayidani devonga yotqizib, suv sepib o`ziga keltirdi.

- Senga nima qildi? - havotirlandi Rustam.
Sayida esa bilmadim deganday, bosh qimirlatdi.
- Yotib tur, xozir do`ktir keladi...

Rustam shufqalari arimagini uchun tezyordam chaqirdi.
Shifokor ayol Sayidani telshirib bo`lgach, Rustam uni chetga tortdi.
- Do`ktir, unga nima bo`libdi? Nima uchun hushidan ketibdi?
- Bu qiz sizga kim bo`ladi? -dedi javob qilishga shoshilmagan shifokor.
Rustam Sayida yotgan xonaga bir qarab qo`ydida:
- Rafiqam... -dedi.
- Ayolingiz, holdan toygan... Nazarimda hushidan ketishiga sabab ochlik...
- Ochik... - kimdur Rustamni ichidan bir nima uzib olinganday bo`ldi...

Rustam shifokorni kuzatgach, asta xonaga kirdi. Sayida holsiz bo`lsada yostiqdan boshini ko`tardi.
- Urunma yotaver...
Sayida begona yigit oldida yotishni o`ziga ep ko`rmay o`tirib oldi.
- Tuzukman... - dedi xolsizgina shivirlab.
Rustam ayibdorona boqar ekan, o`zini beyparvo ekanligidan vijdoni og`rib ketdi.
- Kechir meni Sayida. O`zim ko`chada yeb-ichib yuaraveribmanu, seni o`ylamabman... Muzlatkichni ichi to`la yeguik bo`lsa... - endi bu tortinchoq qizga gaprish beyfoyda ekanligini anglab o`rnidan turdi. - Hozir hammasini to`g`irlayman. Restarandan mazali taomlar olib kelaman...
- Kerakmas yemayman...
Rustam qizni jonsizgina aytgan so`zlarini eshitib ham o`tirmadi, yugurgancha pastga tushib ketdi...

Oradan bir soat o`tar-o`tmas, Rustam restarandan turli nozi-nematlar, taomlar olib keldi. Sayidani bezovta qilishni istamay, oshxonada stol tuzadi. Hayotida birinchi bor, o`zga inson uchun mehir bilan dasturxon yozdi...

- Sayida tur, yur oshxonaga!
Sayida istamaygina Rustamga ergashdi.
- Qani stulga o`tir. Bugun senga bir xizmat qilay, - Rustam likopchaga go`shtli taomdan suzib Sayidani oldi qo`ydi. - Qani ol uyalma...
- Yemayman...
- Yemaysanmi? Unda mana-bu pishriqlardan ol, meyvalardan ye, - Rustam stakanga sharbat quyib Sayida uzatdi.