Tasodifiy hikoya: ADNO BALOSI 3
Uni bu gapidan og'zim ochilib qoldi.Ke biror nma yeylik dedim va pasga tuwib keb mayda chuyda qib qi...davomi

- Sarbatdan ich juda mazali...
- Maylimi xonaga kirib ketsan!
- Hech narsa yemading-ku? - Rustam uning ko`zlariga termulib xammasini tushunganday bo`ldi. Tortinchoqligidan emas, boshqa sabab bilan muzlatkichni ochmagani tushundi. - Harom deb hazar qildingmi?
Sayida lom-lum demadi, ammo birgina kiprik qoqishini o`ziyoq, Rustamni savoliga, ha deganday javob bo`ldi.
- Ahmoq qiz... - Rustam stolni bir tor ag`darib tashladi. - Ochindan o`lib ketmaysanmi! -deb baqirda, eshikni qarsillatib berkitib chiqib ketdi.
- Ochdan o`lganim yaxshi... - Sayida ko`zida yosh bilan, tavomlarni uvalidan qo`rqib yer bilan bitta bo`lgan ovqatlarni yig`ishtira boshladi...

Katta uyda bir o`zi qolgani uchun yuragini vahima bosdi. Bajjahil bo`lsada Rustamni kelishini kutib tong ottirdi.

Tong otganda yana Rustam so`kingancha uyga kirdi. Sayida esa Rustamni ko`rib bir seskanib ketdi. Rustamni usti boshi oppoq, qo`lida paket halta.
- Shuncha bo`yligim bola turib... Eee onasini...
Qo`lidagi paket haltalni Sayidani qo`liga berdi.
Tuni bilan vagondan yuk tushirib ishlagani uchun. Biroz chargani bilinib turardi. Albastir to`la qoplarni yelkada ko`tarib tashiganda, ter bosgan joylariga albaster tegib qotib qolgan. Yelkalarida albastir qoldiqlari yopishib qolgan ko`ylagini yechib jaxil ustida uloqtirdi.
- Mana halol, o`z qollarim bilan ishlab topgan pulga oldim. Endi hazar qilmassan? Bir kami endi mardikor bo`lib ishlashim qolgandi, - yuvinib chiqish uchun xonadan chiqar ekan, o`girilib Sayidaga qaradi. Endi u labida nim tabassum bilan qo`lidagi paketni quchoqlab turardi.
- Sayida! -dedi Rustam mayinlik bilan.
- Him!
- Sen huddi cho`lda ochilgan gulga o`xshaysan! Kerak bo`lsa u gulni qurib, so`lib qolmasli uchun ko`zyoshlarim bilan sug`orib parvarish qilaman...
Sayida uchun bu ohshatish xuddi dil izhoriday bo`ldi. Aslidaham bu Rustamni yurak-yurakidan chiqqan dil izhor edi. Pokiza muhabbat izhorini, avvalo toza qalb sezadi. Shuni uchun bo`lsa kerak, Sayidni mayus tortgan ko`zlari portab, lablarda labassum qotti. Yuaragida paydo bo`lgan muhabbat Rustamga tikilib qarashga majburladi...

Nihoyat bu qizningham lablarida tabassun, ko`zlaridagi muhabbatni payqagan Rustam o`ziga sig`may ketdi.
- Hozir yuvinib olay, o`zim biror nima pishrib beraman...
Rustam ayni topda, bu qiz uchun tog`ni talqon qilishga ham tayyor edi...

Yuvinib qaytib chiqqanida, esa Sayida allaqachon oshxonaga dasturxon yozib qo`ygandi.
- Keling aka... - endi Sayida Rustamni dasturtxonga taklif qildi.
- Sayida qo`polligim uchun uzur. Bazida o`zimni nazorat qila olmayman! -dedi kechagi ishi uchun uzur so`rab.
Birgalashib nonushta qilishdi. Muhabbatli nigohlar bilan bir-birlariga boqar edilar. Rustam o`zini baxtli his etardi.
Baxtidan sarmast Sayidaga uzoq termulib o`tirdi. Sayida ovqat yeyayotgan bo`lsada, hali ham xolsiz ekanligi bilinib turardi...

Dasturxon yeg`ilgach, Sayida idish tovoqlarni yuvib qo`ydida, xonasiga kirib ketdi.
Rustam esa o`tirgancha, butun umrini sarhisob qila boshladi. Katta-kichik ulfatlari, do`stlari orasida birorta yaxshisini topa olmadi. Hammasini ko`ngli chirkindi, (ifloslangan, kirlangan). Kecha, Beknazar qizni sot degan taklifi yodiga tushdi. Yuragida g`azab o`ti alangalana boshladi.
Qo`l telifonini olib Ma`matga qo`ng`iroq qildi.
- Eshitaman, Rustam!
- Tez uyimga kel... - Rustam gapni qisqa qildi va qizil tugamachani bosdi...

Yarim soatga qolgan eshik qo`ng`irog`i chalindi.
Rustam eshikni chishi bilan Ma`matni girdonidan oldi.
- Haromi senga qancha yaxshilik qilganman, evaziga oyog`imga bolta urmoqchimisan?
- Aybim nima Rustam? - Ma`mat Rustamni kuchga to`la qo`llaridan chiqishga chirandi.
Rustam uni bo`ynidan bo`g`di.
- Qizni qartada yutib olganimni Bekka sen aytgansan?
- Qasam ichaman men aytmadim... - nafasi qisilib hirriladi.
- Haromi qasamho`r! - Rustam jahil ustida qorniga musht tushurdi.
Ma`matning esa nafasi qisilib dumalab qoldi.
Birozdan keyin o`ziga keldi.
- Men aytmadim nega urasan? - qornini ushlab hansiradi.
- Bo`lmasa anovi cho`chqa qayoqdan eshitdi..?
- Faqat u yerda men bor edimmi? - Ma`mat o`zini o`nglab o`rnidan turdi. - U yerda o`ndan ziyod odam bor edi. Hammasi qizni gul husnini ko`rgan. Bitta Bek emas, Mirza aka, Qo`zi akalar ham qizni ishqida o`lib yuribdi!
- Itlar hammasini so`yaman! -dedi Rustam devorga musht tushurib.
- Rustam men hech qachon senga hiyonat qilmaganman. Mendan shufqa qilma! - labini Rustamni quog`iga cho`zdi. - Qizni yoqtirib qoldingmi?
- O`chir sendaqalar, pul uchun onasini ham soatdi...
- Adashasan...
- Yo`qol ko`zimga ko`rinma.
- Ketaman. Lekin bilib qo`y, Mo`min aka boshi berk ko`chaga kirib qolgan. Qo`zi akadan foyzga qarz olgan ekan, pulni o`g`irlatib qo`yibdi. Eni Qo`zi aka, Mirza akalar uni siquvga olyabdi. Agar senga dushman bo`lganimda bu gapni senga aytmas edim...
- Shunaqa degin, endi yo`qol... - Rustam eshikni berkitdi.

Ortida Sayida qarab turardi.
- Hammasini eshitdingmi?
- Ha... - ovozi titradi.
Rustam asta jilmaydi.
- Qo`rqyabsanmi?
- Ular yomon odammi aka?
- Sen tasavur qilgandan ancha iflos kimsalar. Lekin sen qo`rqma. Gulga tikan bo`lishga qodirman! -dedi yumshoqroq ibora bilan.

Sayidani tinchlantirgan bo`lsada, o`z ko`ngli taskin topmasdi. Shu kuni tunda ham halovat topa olmadi. So`ngi yillarda qo`rquvni nima ekanini unitib qo`ygandi. Ammo shu kecha yana qo`rquvni his qildi. O`zi bo`lganda hatto o`limham qo`rquv uyg`otmas edi. Biroq endi nozik joyi paydo bo`lgandi, Sayida. Bu farishta misol qizning, oydayin chiroyi har qanday yigitni o`ziga maftun etishi tayin. Ayniqsa hirs quli bo`lganlarni, eng yomoni bu kimsalarda, pulni qudrati borligi.

Ular bu inkonyat bilan suvdan, qanday quruq chiqishlari aniq. Rustam buni yechimini tuni bilan o`yladi. Har qanday yo`l, ohir oqibat Mo`minga borib taqalaverdi. Nihoyat o`ylab-o`ylab Mo`minga yordam berishga qaror qildi. Tong yorishgani hamoni, seyfdagi pullarni sumkaga joylay boshladi. Shu payt o`ylab qoldi.
- Yo`q u bunday mehribonlikka loyiq emas, u hammasi ongli ravishta qilgan...
Pullarni yana seyfga tiqib, ko`chaga chiqib ketdi...

Bir necha soat o`tgach qo`lida ikkita katta sumka ko`tarib keldi.
- Sayida... Bular seni narsalaring. - Rustam sumkalarni Sayidani oldiga qo`ydi.
Sayida avvaliga tushunmadi, sumkalarni ochgach hayron bo`ldi.
- Uyimizga bordizmi?
- Ha, uylaringdagi sanga tegishli bo`lgan, hamma narsalaringni olib keldim. Hammasi o`zing saramjonla hozir ketamiz...
- Qayoqqa?
- Sen uchun beyhavotir joyga!

Sayida ortiqcha savol bermadi. Allaqachon Rustamga mehri tushib, unga ishona boshlagadi. Indamay unga ergashdi. Mashina o`tirib ancha yurganlaridan keyin bir bino oldida to`xtadilar.
- Sayida, ammang bor ekan-a?
- Ha bor...
- Senga juda ko`p pul beraman. Yana ikkita uyim bor, birini sotib ammangga yaqin yerdan kivartira olib beraman, usha yerlarga ket. Shunda men hotirjam bo`laman...
- Istamayman...
- Buyoqqa