Tasodifiy hikoya: Kaminadan ikkinchi noodatiy hikoya!
Men bu saytga kirayotganimga ko'p bo'lmadi.Saytdagi ba'zi hikoyalarni o'qib odamning ko'ngli ozadi.S...davomi

qara, - Rustam oynani tushirib bino yuzasiga katta xarflar bilan ``BAXT UYI`` degan yozuvga ishora qildi. - Menga turmushga chiq!
Sayida jim qoldi.
- Oyla qurardik, ro`yxatdan o`tib. So`ng Masjidda Nikoh o`qitar edik... - Rustam umid bilan Sayidaga bir qarab qo`ydi. - Ammo, sen qay yo`lni tanlasang ham seni qo`llayman...
- Ihtiyorim dadamda! - pichirladi.
- Mo`min aka rozilar, ohirgi so`z o`zingda!

Sayidani yuzida mamnunlik alomatlari paydo bo`ldi. Ammo buni yashirishga urunib boshini salgina egib oldi.
- Roziman... - Sayida bu so`zni shivirlab aytgan bo`lsada, Rustamni yuragida ancha vaqtgacha aks sado berib turdi...

* * * * *

Ro`yhatdan o`tganlaridan keyin, Nikoh o`qitish uchun Masjidga borishdi. Sayida Masjid eshigi oldida otasi ko`rgan rangi o`chib, ko`zlari namlandi.
- Sayida, dadangdan oq fotixa olaylik degandim. Shuni uchun men chaqirtirdim...
Sayida bosh qimirlatib bu ishni maqulladi. Ammo gapira olishi uchun, armonga aylanayotgan tiqilib qolgan, armonga aylangan achchiq ozular yo`l qo`ymadi...

Domla biroz maruza qildi. Ikki yoshni bir biriga bo`lgan haq huquqini tushuntirgach, ularni Nikohlab qo`ydi.
Mo`min esa qiziga oq fotiha berib, qiziga qancha dalda berishga urunsa, Sayidani shuncha yuragi azoblanardi.
Lom lum demasada, unsiz ko`zyosh to`tardi.
Har qaysi qizning olam-olam orzulari bo`lgani kabi, Sayidaning ham bir dumyo orzulari bor edi. To`yida oq libos kiyib kelin bo`lish. Ko`ngli toza insonning suyiklisi bo`lish, uning ota-onasiga hizmat qilish. Kimgaham yoqardi, bunday taqdir. Otasini birgina hotasi uchun barchasi.
Sayidaga bir narsa ko`ngliga taskin berardi. Bu ham bo`lsa Rustamga turmushga chiqqani. Rustam o`zi orzu qilgan shahzoda emasdur, ammo shu to`rt kun davomida u ko`nglidan o`rin olishga ulgurgandi...

* * * * *

Sayida xonada o`tirgancha, Rustamni kutardi. Hayajoni kuchliligidan qo`llari tirtardi. Xonaga Rustam kirib keldi. Uning ham hayajoni, yorinikidan kam emas. Sayidani qarshisiga kelib ko`chkalab o`tirdi. Kaftlarini tni ikki yuziga qo`ydi. Namlanganidan 3, 4 tadan bo`lib birlashib qolgan, uzun-uzun kipriklariga, dardi beydavoga (Muhabbatga) duchor aylagan, manoli ko`zlariga termular ekan. Haligacha bu dildor bugundan boshlab uning suyuklisi ekanliga ko`zlari ishonmasdi.

- Sayida! -dedi uzoq skunatdan keyin. - Endi biz bir oylamiz. Lekin hech bir udumni, to`la to`kis bajarmadik...
- Him! -dedi Sayida ham yutoqib.
- Senga vada beraman! - Rostamni ovozi balantladi. - Biz to`y qilamiz, sen oppoq ko`ylak kiyib kelin bo`lasan. Ana undan keyin biz...
- Ha... - dedi Sayida Rustam nimani nazarda tutayotganini tushunib.
- Yaxshi dam ol, azizam... - Rustam bosh barmoqlari bilan kipriklar ostidagi namlikni artib qo`ydi. So`ng o`rnidan turib, chiqib ketishga shaylandi.
- Yolg`iz qoldirib ketmang... - dedi Sayida Rustamni barmoqlaridan tutib.
Rustam negadur shu topda suyuklisini tabassumini ko`rgisi keldi.
- Yig`loqi bilan qolishni istamayman... - ovozini biroz kulguli qilib.
Ha, Rustam kutgan tabassum bo`ldi.
- Unda yig`lamayman...

Bir o`rinda tunni o`tqazdilar. Ammo yaqinlik qilmadilar, shunchaki bir-birlariga qarab yotdilar.
Bu tong ikkalalari uchun ham boshqacha ottdi. Sayida qo`ldan kelgancha kelinlik vazifalarini bajardi.
Rustam esa kuyov...
Har ikkalalari ham o`zlaricha baxtli.
Biroq Sayidani ko`zlari... Yuzi kulib tursada, ko`nglida kamtik borligini sezdirib qo`yayotganday.
Rustam o`ylab ko`rib o`zi bilgan yo`l bilan shu kemtikni to`ldirmoqchi bo`ldi...

Oradan ikki, uch kun o`tdi. Rustam hush kayfiyatda kirib keldi.
- Azizam ko`zlaringni yum!?
- Ho`p! - Sayida ko`zlarini yumdi.
Rustam esa qo`liga berkitib turgan, qimmatbaxo tilla zanjirni Sayidani bo`yniga taqdi.
Bundayin sovg`a har qanday qizga yoqishi turgan gap...
- Yoqdimi? - dedi, Sayidani hursanligini ko`rishga intiq bo`lib.
Ammo u kungan holat bo`lmadi.
- Ha... Rahmat! - yuzi kulgan bo`lsa, ko`zlari boshqa narsa der edi. Huddiki bo`yniga tilla emas, suvuq tanali ilonni ilob olganday.
Rustam Sayidani ko`zlarida, har bir kipriq qoqishida, manoli qarashkarida shu narsalarni yaqqol ko`rib turganday. Sayidani qalbini o`qiyotganday bo`ldi. Deraza tomon yurar ekan, bir necha daqiqa pastda o`ynab yurgan bolalarga qarab turdi.
- Azizam sen bilan, fahrlanaman! - asta derazani ochib chuqur nafas oldi. - Men endi yashashni boshlagandayman, hayotmdmida mazmun paydo bo`ldi.
- Nima uchun? - dedi Sayida.
- Sendek yaqinim borligi uchun!
U bir necha daqiqa ichida, shundayin bir ahvolda tushgandiki. Hatto yig`lab yuborishga toyyorday.
Sayida buni darrov fahimladi, uni bu holatida qisman bo`lsada o`zini ayibdorday sezdi.
- Sizni hafa qildimmi?
- Sen-a! - Rustam kuldi. - Sen istasang ham bunday qila olmaymaysan!
Rustam nargi xonaga otdi va seyfdan bir nimalar oldiyu, indamay chiqib ketdi.
Alla mahal bo`lsa ham qaytmadi. Sayida qorang`u xonada o`tirgancha, ko`p o`yladi hamma ayib, sovg`ani munosib qabul qilmaganimda deb o`zini aybladi...

Rustam esa ertasi kuni, huddi chiqib ketgan vaqtida qaytib keldi.
- Assalomu a`laykum!
- Va`alayku... -alik oldi Rurstam.
- Sizdan hovotirlandim...
- Bir ishni qilishim kerak edi... - Rustam uyni har bir buchgiga, bir qarab oldi. - Sayida narsalaringni yeg` ketamiz, pastda taksi kutib turibdi!
Sayidani ko`ngli, bir nima bo`lgani sezganday uvishdi. Ammo eriga bir so`z qaytarmay, aytganini qildi.
Pastga tushishganda, Rustamni mashinasi yo`qligini ko`rdi. Yana uyga kirganda, atrofga qaragani. Bularni hammasi qandaydur bir voqea sodir bo`lganidan darak edi. Nima bo`lganini Rustamni o`zi aytib berishini kutdi. Ammo yo`q, taksida ketishar ekan, ikkalalari ham jim edilar. Bir necha soat yo`l yurdilar, kun qoraya boshlaganda esa, qandaydur qishloqqa yetib keldilar.
Taksi uyog`iga yurmadi, ortiqa qaytib ketdi.
Nihoya qishloq ichiga kira boshlaganlarida, Rustam bir hursunib gap boshladi:
- Sayida ota-onam bolaligimda o`lib ketgan deganimda yolg`on gapirgan edim. Oyim hayotlar, dadam o`tgan yili olamdan o`tganlar... - Rursam yana bir necha sonya jim yurdi. - Ular juda yosh turmush qurishgan. O`yin kulgauga deb meni... Afsus aqillarini yig`ib olishganda esa kech edi. Meni izlab topishganlarida esa. Men hudbinlik qildim, ular kechrim so`rashar, qaytishimni zorlanib so`rab har kuni eshigim oldiga kelar edilar.
Meni bolalar uyiga topshirganlarida men uchun o`lishgan edilar...
Aslida bilmaysan Sayida men ularni har lahza sog`inib yashaganman...
Sayida esa bildirmay ko`z yosh to`kib ketardi.

Devorlari nuragan, eski eshigi yarin ochiq turgan eshki uy oldiga kelishdi.
Rustam bir necha sonya eshik oldida turgach, o`zida kuch topib asta ichkariga qadam qo`ydi. Sayida esa unga ergashdi.

Xovli chetiga qo`yilgan supada, bir qari ayol o`tirardi. Aslida endigina yoshi qirqdan oshgan ayol o`tirardi.
Yoshlikda qilgan hatolari, qaddini bukkan bo`lsa, alam, istirob, armon sochlarini oqqa bo`yab, yuziga ajin solgan edi. Shu sababdan bu