Библиотека | Er xotin munosabatlari | Taqdir tuxfasi...
ayolni qiyofasi oltmish yoshga o`xshardi...
Ayol begona sharpani sezib ular tomonga o`g`rildi.
- Kim bor, kech bo`lganda kelgan kim u? - yig`layverganidan ko`zlari hiralashgan bo`lgani uchun taniy olmasdi. - Kimsiz gapring?
Sayida Rustamga termular, nima uchun gapirmayotganiga tushunmasdi.
Rustam esa necha yildan beri, ``OYI`` demagan lablarini titratar edi.
Ayol o`rnidan turib ularga yaqinlashib kelardi.
Nihoyat o`g`lini tanidi.
- Rustamjom!
- Ha... O-o-oyi! - onasini asta quchoqladi. - O-o-oyi men keeldim...
Ayol gapira olmas, shunchaki o`g`lini bag`riga bosib yig`lardi.
Uzoq cho`zilgan diydordan keyin, Rustam Sayidaga ishora qildi.
- Ooyijon bu keliningiz!
Kelinli bo`lishni allaqchon, ushalmas armoniga aylantirib bo`lgan ayol uchun xaqiqiy baxt bo`ldi.
* * * * *
Diydor onlari naqt tongacha davom etdi. Shundan so`ng Sayida va Rustam kichikroq, deraza oynalari tushub ketgan xonaga joylashdilar.
- Oyimlar juda mehribon ekanlar! -dedi ona mehrisi ulg`aygan Sayida, qaynonasini mehridan to`lqinlanib.
- Qani edi, shu mehrlari 18 yil avval bo`lganida edi...
- Nega hafasiz? Muhimi oyimiz borliklari yetarli emasmi?
- Yo`q, unga emas! - Rustam chontagidagi qog`ozni Sayidaga uzatdi. - Endi, senga oqlibos kiydirib, to`y qilib berishga qodir emasman...
Sayida qog`ozga yozilganlarni o`qir ekan, ko`zlaridan yosh toma boshladi. Ammo bu qayg`u emas quvonch yoshlari edi.
Rustamni qattiq quchoqlab, shunday deb shivirladi.
- Sizday insonni rafiqasi ekanligimdan baxtliman. Menga oq libos kerak emas...
- O`n kunda, hayotim o`zgardi. Taqdirimdan minnadorman. Taqdir menga senday solihani tuhfa etdi. Onamni qaytib berdi. O`ZINGA SHUKUR OLLOHIM...
Sayidani qo`lidagi hujjatda. Rustam bor mol mulkini, o`zini tarbiyalagan mehribonlik uyiga o`tqazib berilgani tastiqlangan edi...
- - - - - - - - - -
Bu hikoyam bilan, qumor baxt keltiradi demoqchi emasman. Qumor bu kasofat, men shunchaki muhabbatni qudratini ko`rsatib bermoqchi bo`ldim...
E`TIBORIZ UCHUN RAHMAT...
Muallif: -MAJNUN-
Ayol begona sharpani sezib ular tomonga o`g`rildi.
- Kim bor, kech bo`lganda kelgan kim u? - yig`layverganidan ko`zlari hiralashgan bo`lgani uchun taniy olmasdi. - Kimsiz gapring?
Sayida Rustamga termular, nima uchun gapirmayotganiga tushunmasdi.
Rustam esa necha yildan beri, ``OYI`` demagan lablarini titratar edi.
Ayol o`rnidan turib ularga yaqinlashib kelardi.
Nihoyat o`g`lini tanidi.
- Rustamjom!
- Ha... O-o-oyi! - onasini asta quchoqladi. - O-o-oyi men keeldim...
Ayol gapira olmas, shunchaki o`g`lini bag`riga bosib yig`lardi.
Uzoq cho`zilgan diydordan keyin, Rustam Sayidaga ishora qildi.
- Ooyijon bu keliningiz!
Kelinli bo`lishni allaqchon, ushalmas armoniga aylantirib bo`lgan ayol uchun xaqiqiy baxt bo`ldi.
* * * * *
Diydor onlari naqt tongacha davom etdi. Shundan so`ng Sayida va Rustam kichikroq, deraza oynalari tushub ketgan xonaga joylashdilar.
- Oyimlar juda mehribon ekanlar! -dedi ona mehrisi ulg`aygan Sayida, qaynonasini mehridan to`lqinlanib.
- Qani edi, shu mehrlari 18 yil avval bo`lganida edi...
- Nega hafasiz? Muhimi oyimiz borliklari yetarli emasmi?
- Yo`q, unga emas! - Rustam chontagidagi qog`ozni Sayidaga uzatdi. - Endi, senga oqlibos kiydirib, to`y qilib berishga qodir emasman...
Sayida qog`ozga yozilganlarni o`qir ekan, ko`zlaridan yosh toma boshladi. Ammo bu qayg`u emas quvonch yoshlari edi.
Rustamni qattiq quchoqlab, shunday deb shivirladi.
- Sizday insonni rafiqasi ekanligimdan baxtliman. Menga oq libos kerak emas...
- O`n kunda, hayotim o`zgardi. Taqdirimdan minnadorman. Taqdir menga senday solihani tuhfa etdi. Onamni qaytib berdi. O`ZINGA SHUKUR OLLOHIM...
Sayidani qo`lidagi hujjatda. Rustam bor mol mulkini, o`zini tarbiyalagan mehribonlik uyiga o`tqazib berilgani tastiqlangan edi...
- - - - - - - - - -
Bu hikoyam bilan, qumor baxt keltiradi demoqchi emasman. Qumor bu kasofat, men shunchaki muhabbatni qudratini ko`rsatib bermoqchi bo`ldim...
E`TIBORIZ UCHUN RAHMAT...
Muallif: -MAJNUN-