Tasodifiy hikoya: Ну да
Бир одам уйининг ер тўласида устачилик қиларди. Эшик ромда ундан ўтадиган уста йўқ. Уста бир кун хар...davomi

mumkinligini aytdi.

U Nikodimni boshligʻining kabinetiga kuzatib qoʻydi va bu dimogʻdor odamning direktor kreslosiga yalpayib oʻtirib olganidan sira ajablanmadi.

Oradan chorak soat ham oʻtmay Ol'shevskiy yetib keldi. Koʻrinishidan u hozirgiia uyqudan turgan edi. Direktorning hayajonlanayotgani yaqqol sezilib turardi: toʻrtburchak yuzining bir tomoni lipillab uchar, ingichka malla moʻylovi ikki yoqqa choʻzilib, lablari ehtirom bilan tabassum qilardi. Ol'shevskiy mehmon uning kreslosini egallab olganidan dovdirab qolgan boʻlsa-da, sir boy bermaslikka harakat qildi.
— Ol'shevskiy! Gʻoyat xursandman...
— Xursandmisiz, yoʻqmi, buni bilmayman, — deya javob qildi Nikodim oʻrnidan xiyol koʻtarilib, qoʻlini uzatar ekan. — Dizma!
— Nega endi, xursandman, albatta... Xuddi shu bugun ertalab ministrlikdan telefonogramma oldim.
— Ishdan boʻshatilganingiz haqida buyruq olmaganingiz uchun xudoga shukur qiling.
— Lekin, pan Dizma, — deya hayajonlanib e’tiroz bildira ketdi Ol'shevskiy, — menda ayb yoʻq. Men doim barcha ustav va buyruqlarga soʻzsiz rioya qilib kelganman. Ularning biror harfini ham buzgan emasman...
— Xoʻsh, nima qilibdi? — istehzo bilan soʻradi Dizma. — Ba’zan oʻz mamlakatimiz firmalariga chiqindi yogʻoch berib, qolganini arzon-garovga chet elga pullayotganingizda ham oʻsha harfga rioya qilganmisiz?

Ol'shevskiy behisob sana va paragraflarni roʻkach qilib, oʻzini oqlay boshladi. Shundan soʻng Dizma Kunitskiyning koʻrsatmalari bilan toʻlib ketgan yon daftarini oldi-da, hujumga oʻtdi. U Ol'shevskiyni rasmiyatchilikda aybladi. Direktor ba’zan biror qaror qabul qilish qanday qiyinligini aytib, kechirim soʻray boshlagan edi, Nikodim sira tutilmay Yashunskiyning aforizmini takrorladi:
— Boshqarish san’ati tez qaror qabul qila bilishdan iborat, azizim!

U choʻntagidan Yashunskiyning tashrifnomasini olib, amaldorning qoʻliga tutqazdi. Ol'shevskiy qoʻllari qaltirab, pensnesini uzoq qidirdi va nihoyat uni topib, tashrifnomadagi xatni oʻqib chiqqach, yanada muloyimroq boʻlib qoldi.

U doim qonunga rioya qilganligi, xotini va toʻrt bolasi borligi, idorasidagi xizmatchilarning hech ishga yaramasliklari, koʻrsatmalarning esa koʻpginasi bir-biriga zid kelishi va shu boisdan ham ularni turlicha ijro etishga majbur boʻlayotganligini aytib, Dizmani oʻz tajribakorligiga ishontira boshladi. Mazkur ish boʻyicha esa hammasini pan Kunitskiyning oʻzi chalkashtirib yuborganmish, biroq, u ya’ni Ol'shevskiy, hozir buning uchun hech qanday toʻsqinlik koʻrmay, unga bemalol yogʻoch beraverishi mumkin emish.

Nihoyat, maxsus mashinistka chaqirilib, ular Kunitskiy koʻrsatmalarining «harfiga» rioya qilgan holda hujjatlarni rasmiylashtira boshlashdi.

Ishni tugatishganida qorongʻi tushgan edi. Ol'shevskiy Dizmani kechki ovqatga taklif qildi. Biroq Nikodim ministrning doʻsti degan shuhratdan mahrum boʻlmaslik uchun minnatdorchilik bildirib, ovqatlanishdan bosh tortdi. Dizma amaldor bilan xayrlashar ekan, uning yelkasiga qoqib dedi:
— Xoʻsh, hamma ish joyida boʻldi. Bundan buyon men bilan tortishib oʻtirmaslikni maslahat beraman, azizim. Chunki siz uchun oqibati baxayr boʻlmaydi.