Tasodifiy hikoya: Jinsiy aloqada ayolni qoniqtirish: yo’llari, tavsiyalar, qoidalar, ayollar nimani xohlashadi
«Qanday qilib jinsiy aloqada ayolni qoniqtirish mumkin» degan savolga berilayotgan ko’plab erkaklar bir narsaga ishonishadi — jinsiy aloqa qanchalik uzoq davom etsa, ayolning ko’zlarida jinsiy gigantlardek e’tibor qozonish imkoniyati shunchalik yuqori bo’ladi. Xo’sh, ayollar bunga qanday qarashadi? «Jinsiy aloqa sifati» deganda ular nimani tushunishadi — faqat uning davomiyliginimi? Yashirib nima qilamiz — «necha marta?» va «qancha vaqt?» degan savollar odatda erkaklarning suhbatlarida ko’...davomi

Kunitskiy yugurib kirdi. Dizma bilan ostonadayoq salomlashib, allanimalarni bidirlay ketdi.

Nikodim gap nimada ekanligini tushuna olmay, cholga bir minutcha merovsirab qarab turdi.
— Ha, azizim pan Nikodim, yoshimga yosh qoʻshilyapti-yu, lekin men qariyotganim yoʻq. Mana sizning ham koʻrinishingiz juda yaxshi. Xoʻsh, siyosat bobida qanday yangiliklar bor? Ishlaringiz qalay? Hamma turgʻunlik uchun soliqlardan shikoyat qilyapti, azizim: dastmoya soligʻi odamni pichoqsiz soʻyayapti axir. Ijtimoiy zarurat uchun olinayotgan soliqlarni aytmaysizmi! Kabinetingiz ajoyib ekan, juda did bilan jihozlanibdi... Azizim pan Nikodim, marhamatingizni ayamasangizu men bilan ponushta qilsangiz, qalay boʻlarkin? Ertalabdan beri tuz totganim yoʻq. Ajoyib kabinet! Men bilan Koborovoga joʻnamaysizmi, a? Toʻgʻri, havo aynigan, lekin hamma yoq osoyishta. Asablar dam oladi, keyin boyoqish Ninaning ham boshi osmonga yetardi — juda yolgʻiz bechora. Ikki-uch kunga borib kelsangizchi, a?
— Keyingi haftada borarman. .
— Rahmat, azizim, rahmat. Qani, yuring, nonushta qilaylik, boʻlmasam. Balki, «Baxus»ga borarmiz, a?
— Rahmat, borolmayman. Bugun knyaz' Rostotskiynikida nonushta qilishim kerak.

Bu yolgʻon kutilganidan ham ziyoda ta’sir koʻrsatdi. Kunitsqiy ogʻzining tanobi qochib, tanish-bilishlari tufayli unga qanday imkoniyatlar yaratilayotgani toʻgʻrisida gapira ketdi.

Soʻngra cholning bu yerga kelishidan maqsadi ham ma’lum boʻldi: u temir yoʻl shpallari haqida gap ochdi. Kunitskiy yaltoqlanib, bu ishdan koʻradigan foydasi haqida gapirar va anovi sud protsessi tufayli u, ya’ni Leon Kunitskiyga buyurtma berishni istamasalar, u holda ishni Nina Kunitskayaningʻ nomiga rasmiylashtirishi mumkinligini uqtirardi.
— Juda mushkul ish, — dedi javoban Dizma.
— Xe-xe-xe, qadrli pan Nikodim, bir imo qilsalar bas... Azizim, keling, oʻsha temir yoʻl ministri bila bir gaplashib koʻring.

Chol Nikodimning jon-holiga qoʻymay axiyri roz boʻlishga majbur qildi.
— Faqat shartnoma bir yoqli boʻlguniga qadar, bu yerdan ketmay turasiz; yodingizda boʻlsin, men bu ishda hech balo tushunmayman.

Kunitskiy boshi osmonga yetib, garchi Dizma kabi geniy uchun hech qanday yordamning kerak emasligiga ishonchi komil boʻlsa-da, zarur boʻlib qolsa, kerakli ma’lumotlarni berish uchun Varshavada qolajagiga pan raisni ishontirdi.

Kabinetga Kshepitskiy kirib, gapning beliga tepdi. Kunitskiy ertaga kelishini va’da qilib, Dizma bila xayrlashdi.
— Yulduzni benarvon uradigan chol-da, oʻziyam? — dedi uning ortidan Kshepitskiy.
— Nimasini aytasiz! — deya tasdiqladi Nikodim. — Uni chuv tushirish juda qiyin.

Kshepitskiyning uzun yuzi nafratomuz tabassumda burishib ketdi.
— Menimcha, pan rais, bunaqa olgʻirni oʻzidan epchilrogʻi chiqib aldab ketadi.

Dizma kulib yubordi. U oʻzini xuddi shunday epchillardan deb hisoblardi. Nazarida, hatto Kshepitskiy ha xuddi shunday oʻylayotgandek edi. Harqalay sekretarining iljayib turishi shundan dalolat berardi.
— Nimani oʻylayapsiz? — deya qiziqib soʻradi Dizma.
— Hozirgi kunda qulay fursatni qoʻldan boy bermaydigan kishilarninggina oshigʻi olchi ekanligini oʻylayapman, — dedi javoban Kshepitskiy.
— Qanaqa qulay fursatni aytyapsiz? Kshepitskiy boshini yuqori koʻtarib, ingichka kekirdagini qashidi-da, goʻyo shunchaki aytganday qilib dedi:
— Koborovo havas qilsa arziydigan joy-da.
— Nimasini aytasiz!..
— Hammagayam nasib boʻlavermaydi u.

Dizma bosh irgʻadi.
— Lekin Kunitskiyga nasib qilibdi.
— Balki... u sizga ham nasib qilar?

Pikodim sekretariga gumonsirab qaradi.
— Menga-ya?
— Hozirgi zamonda u yoq-bu yogʻini oʻylab oʻtirmaydigan odamlarning kuni tuqqan.
— Siz vijdonlilik xalal beradi, demoqchimisiz? Kshepitskiy darhol javob bermadi, u Dizmani diqqat bilan kuzatib turardi.
— Pan rais, — dedi u nihoyat har bir soʻzini tarozuga solib, — sizga nisbatan oddiy xayrixoh emasligimni oʻzingiz ham bilsangiz kerak?
— Ha, bilaman.
— Boʻlsaman, sizga ochigʻini aytay... Sizning foydangizni koʻzlayapman. Yashirmayman, oʻzimniyam unutayotganim yoʻq, albatta. Bizning zamonamizda tentak odamlargina yutqizadi.

Shunday deya Kshepitskiy xayolga choʻmdi. Dizma toqatsizlaiib, uni qistadi:
— Gapira, qolsangiz-chi, jin ursin sizni!
— Ochigʻini aytsam, jahlingiz chiqmaydimi, pan rais?
— Nima, meni ahmoq deb oʻylayapsizmi?
— Xudo saqlasin. Shuning uchun ham aytyapman-da...

Kshepitskiy stulni Dizmaga yaqinroq surib oʻtirdi.

Uning basharasidan jiddiy oʻyga tolgani sezilib turardi.
— Pan rais, Kunitskiyning xotini sizni hali ham sevadimi?
— Sevganda qandoq! Har kuni mana bunday xatlar yozadi.

Kshepitskiy Nikodimga engashib, qulogʻiga bir nimani shivirladi...

Ular bankadan chiqib, avtomobilga oʻtirishganida soat toʻrt boʻlay deb qolgan edi.
— «Voha»ga hayda! — deya qichqirdi Dizma shofyorga va sekretarining tizzasiga shapatiladi. — Kallangiz yaxshi ishlar ekan. Ishqilib, uddalasak bas.
— Nega, uddalamas ekanmiz, albatta, uddalaymiz! Demak, gap bitta, a? — dedi Kshepitskiy Dizmaga qoʻlini choʻzib.
— Boʻlmasam-chi! — shunday deya Dizma sekretarining qoʻlini mahkam qisib qoʻydi.

Oʻsha kuni kechqurun Nikodim Dizma temir yoʻl ministri injener Roman Pil'xenning uyiga bordi.

Ministr tabiatan vazmin, doim jilmayib turadigan, ozgʻingina, qora soch bir odam edi. U soʻzlarga kichraytirish qoʻshimchasini qoʻshib gapirishni yaxshi koʻrardi. Ministr va uning yahudiysimon malla soch xotini Dizmani samimiyat bilan kutib olishdi..
— Raisjon, azizim! — deya xitob qildi Nikodimni koʻrgan zahoti Pil'xen. — Sirkda xoʻp ajoyib soʻz aytibsiz-da! Iloyim chivincha chaqsin sizni! Kulgidan ichagim uzilay dedi! Iboracha deb mana buni aytadilar!
— Ehtimol, juda odobdan boʻlmasa ham, — soʻzlarni choʻzib tasdiqladi xotini, — lekin erkakcha gap boʻlibdi.
— Rost aytasan. Mamlakatimizda lalaygan odamlar koʻpayib ketdi. Hamma gapga shakarcha sepib, chuchmal qilishni yaxshi koʻramiz. Biror oʻtkir soʻz bizga muzdakkina suv sepganday ta’sir qiladi.

Nikodim kulib yubordi va oʻshanda gʻoyat gʻazabi qaynab ketganini tushuntira boshladi.

Ovqatdan soʻng ish haqida gaplasha boshlashdi.

Nikodim ishning shunday silliq koʻchishini kutmagan edi. Rost, Pil'xen oʻz ministrligidagi kerakli departament bilan kelishib olmaguncha biror qarorga kela olmasligini aytdi. Biroq aslida u qadrli raisjon uchun hamma ishga tayyor emish. Har nima boʻlganda ham shpallar ortiqchalik qilmasmish.
— Sizga soʻz berishim mumkin, bu ishni tezda bir yoqli qilamiz. Qanday boʻlmasin, eng muhimi, ishni paysalga solmaslik kerak. Odatim oʻzi shunaqa.

Dizma ensasini qashidi.
— Ochigʻina aytganda, men bu ishni bir oz orqaga surishni iltimos qilmoqchiman.
— Orqaga surishni deysizmi, birodar? — deya ajablanib soʻradi ministr.
— Hozir u menga zarur emas.

Pil'xen kulib yubordi va, unday boʻlsa sizni juda gʻalati mijoz, deb aytsam ham boʻladi, dedi.

Nikodim ertaga ministrlikka borish uchun ijozat soʻradi-da, xayrlasha boshladi.
— Asl odam-da, — dedi ministr Dizmaning ortidan eshik yopilgach. — Menga ishonaver, doʻndiqcham,