Tasodifiy hikoya: НИМАГА КЕЛДИМ-АХИР 2
Нахорги ошга тайёргарлик бошланди. Мен нахорги ошга келаётган одамларни куриб хайрон колди...davomi

— jentl'menmisiz yoki vijdonli ayolning zaifligidan foydalanadigan odammisiz — shuni bilgani keldim. Agar Ninani oʻzingizga oʻynash qilib olsangiz, sizni ablah deyman.

Kasya qizishib ketganidan deyarli xirillab gapirmoqda edi. Uning koʻzlari gʻazab bilan yonib turardi.
— Nega menga yopishib oldingiz? — deya javob qildi Nikodim zardasi qaynab. — Nima, men sizning ishlaringizga tumshugʻimni tiqyapmanmi?
— E, shunaqa deng! Bu gapingiz bilan, razillik qilish niyatim bor, demoqchimisiz? Qani, endi basharangizga qamchin bilan tushirib bir huzur qilsam!
— Nima? — oʻshqirdi Dizma. — Kimni? Meni-ya?
— Ha, Sizni! Sizni! — deya nafrat bilan pishilladi Kasya kichik mushtchalarini qisib.

Dizmaning jahli chiqib ketdi. Bu mishiqi qizcha nima deb oʻylayapti oʻzi! Tunda kelib yana...

Kasya birdan sapchib turdi-da, uning qoʻlidan ushladi.
— Unga tegmang! Eshityapsizmi! Unga tega koʻrmang.

Kasyaning lablari titrab turardi. Nikodim qoʻlini tortib oldi.
— Nima istasam, shuni qilaman! Bildingizmi? Gapingizga quloq solishni ham istamayman!

Kasya labini tishlab, deraza oldiga bordi.
— Uni qarangu... — dedi qizning ortidan Dizma. Nikodim vaziyatni tushunolmay qolgandi. Toʻgʻri, Nina uni yoqtirib qolganligi, haqidagi xabar unga moyday yoqdi, biroq u nega bu narsadan Kasyaning shu qadar gʻazablanayotgani, qiz nega oʻz shubhasini otasiga borib aytish oʻrniga, tunda uning oldiga kirib kelganini tushunolmay garang edi. U Kasyaning Kunitskiyni yomon koʻrishini bilardi, lekin u holda qiz nega oʻgay onasining eriga sadoqatli boʻlishi uchun oʻlib-tirilyapti? Bu boyonlarning hammasi telva-teskari boʻladi...

Bu orada Kasya yana unga oʻgirilgan edi, Nikodim battar ajablanib qoldi. Qiz unga nozu karashma bilan jilmayib qarab turardi.
— Siz mendan xafamisiz? — deya soʻradi ochiqdan-ochiq tegishib Kasya. — Juda xafamisiz?
— Juda xafaman, albatta.
— Lekin meni bu yerdan quvib chiqarmassiz axir? Oʻtirsam maylimi?
— Uxlash kerak, — deya toʻngʻilladya Nikodim.

Qiz shoʻxlik bilan kuldi-da, toʻshakning chetiga oʻtirdi.
— Nima, siz tunlarni doim shunaqa tizzangizni qoʻltiqlab yotib oʻtkazasizmi? Bir oʻzingiz-a?

Nikodim unga taajjublanib qaradi. Mana, qiz asta unga engashdi. Uning toʻq qizil lablari ochilib, sadafdek tishlari koʻrinib ketdi. Qizning oftobda qoraygan yuzlariga qon yugurib, burun parragi titrardi. Nikodim Kasyaning bunday jozibali ekanligini birinchi bor koʻrishi edi. Faqat uning koʻzlaridagi ifoda oʻzgarmagandi. U Nikodimga payvasta qoshlari ostidan sinchkovlik bilan sovuq tikilib turardi.
— Siz, ehtimol, Varshavann sogʻinayotgandirsiz, axir u yerda erkaklar bu yerdagiday, Koborovodagiday tunlarni yolgʻiz oʻtkazishmaydi-da. O, sizni tushunaman...
— Nimani tushunasiz? — ikkilanib soʻradi Nikodim.
— Nega Ninaning boshini aylantirmoqchi ekanligingizni-da.
— Men sirayam uning boshini aylantirmoqchi emasman. — dedi rostiga koʻchib Nikodim.

Kasya kulib yubordi va birdan boshini egib yuzini uning lablariga surtdi.

«Gap, bu yoqda ekan-da, — deya xayolidan oʻtkazdi Nikodim. — Rashk qilibdi. Bunisi ham meni yaxshi koʻrib qolibdi-yu!».
— Pan Nikodim, — deya noz bilan gap boshladi Kasya, — tushunaman, siz bu yerda ham ayolsiz turolmaysiz, lekin nega bu ayol xuddi Nina boʻlishi kerak? Nahot men sizga sira yoqmasam?

Koʻrpa juda yupqa boʻlib, Nikodim qizning haroratini aniq sezib turardi.
— Nega endi, siz ham menga yoqasiz...
— Men Ninadan yoshroqman... Keyin undan sira qolishmayman. Mana qarang!

U sakrab turib, vyuklyuchatel' oldiga yugurib bordi. Chiroq yonib, xona ichi yorishib ketdi.
— Mana, bir qarang-a, bir qarang-a...

Qiz ikki-uch harakat bilan pijamasining tugmalarini yechib tashladi. Qora shoyi xushbichim qomatdan sirgʻalib asta yerga tushdi.

Nikodim butunlay dovdirab qoldi. U hayosizlik bilan qip-yalangʻoch boʻlib olgan bu gʻalati qizga baqrayib qarab turardi. Qiz shu qadar yaqin turardiki, Nikodim qoʻlini choʻzib, bemalol uning qoramagʻiz badanidan ushlashi mumkin edi.
— Xoʻsh, qalay? Sizga yoqamanmi?

Kasya asta kulib qoʻydi.

Nikodim toʻshakda angrayib oʻtiraverdi.
— Men juda chiroyliman.. — Kasya noz bilan boshini yuqori koʻtardi. — Ehtimol, sizni badanimning silliqligi-yu, tarangligi qiziqtirayotgandir? Marhamat, tortinmang!..

Kasya kulganicha toʻshak chetiga yaqinlashdi.
— Qani!

Uning kulgusida qandaydir kishini choʻchitadigan bir narsa bor edi. Nikodim qimir etmay oʻtiraverdi.
— Balki, meni buzuq deb oʻylayotgandirsiz?.. A? Yoʻq, goʻzal pan Nikodim, men iffatimni saqlab qolganman. Agar Ninadan meni afzal koʻrsangiz, bunga hoziroq ishonch hosil qilishingiz mumkin... Qani!.. Buncha tortinasiz!..

U toʻshakka choʻkkaladi-da, Nikodimning boshini koʻkragiga bosdi. Dizma yuziga uning nokdek dirkillab turgan siynasi tekkanini his etdi, dimogʻiga yosh badanniig kishini mast qiluvchi oʻtkir hidi urildi.
— Qani!..
— He, jin ursin! — tishlarini qisib dedi Dizma, Kasyani mahkam quchoqlar ekan.

Kasya yuziga uning haroratli nafasi urilganini his etdi. Chetlarida qattiq tuk oʻsgan lablar qizning labini izlay boshladi. Kasyaning qoʻli terlagan jundor gavdaga tegib ketdi. Azbaroyi jirkanganidan uning tomogʻi boʻgʻila boshladi.
— Qoʻyvor, qoʻyvor, qoʻyvor meni... Jirkanyapman! Yoʻqol!

Nozik gavda qoʻpol qoʻllardan silkinib chiqishga harakat qildi. Biroq qutulolmadi.

Kasya Ninaga boʻlgan muhabbatiga ortiqcha baho berib yuborgani, manovi qurbonlik unga ogʻirlik qilishi, bu quchoqlarga kirishdan koʻra oʻlgani yaxshiligini endi tushundi.

Ammo u kechikkan edi.

Qiz qoʻllari titrab pijamasiiing tugmasini qadar ekan, Nikodim kulib dedi:
— Oʻzing ham zoʻr qiz ekansan-da.

Kasya unga nafrat bilan qarab qoʻydi, biroq Dizma buni tushunmay qoʻshimcha qildi:
— Yaxshi boʻldi-a?
— Toʻngʻiz! — dedi tishlarini qisib Kasya va xonadan yugurib chiqib ketdi.

Dizma bu qizga aslida nima kerakligini yana tushunolmay qoldi. Oʻzi keldi, oʻzi shuni istadi, keyin boʻlsa...

U anchagacha uxlayolmay yotdi. U bu voqeani oʻylab, Kasya chindan ham mendan nafratlanar ekan, endi u bilan oshiq-ma’shuqlik qilib boʻlmaydi, degan xulosaga keldi.

«Ularning hammasi aqldan ozgan ekan» — degan xulosaga keldi Nikodim Ponimirskiyni eslab.

Ertasiga nonushta qilgani faqat Nina keldi. Uning aytishicha, Kasyaning tobi qochib qolganmish.

Nikodim Ninani kuzatar ekan, tungi voqeadan uning xabari yoʻqligiga ishonch hosil qildi.

Kechqurun Kunitskiy qaytib keldi va allamahalgacha Dizmaning boshini qotirib oʻtirdi.

Nikodim Kasyani faqat ertasiga ertalab, yemakxonaga ketayotganidagina uchratdi. Uning ta’zimiga javoban Kasya dimogʻdorlik bilan bosh irgʻab qoʻya qoldi. Nina allaqachon pastga tushib oʻtirgan ekan. Ikkovi ham indamasdi. Oʻrtadagi ogʻir jimlikni buzish uchun biror narsa deyish lozim edi. Dizma yaxshi havo haqida ogʻiz ochgan ham ediki, Kasya istehzo bilan dedi:
— Voy-boʻy, demak, siz, buni gʻayri tabiiy hodisa, deb oʻylagan ekansiz-da a?

Nikodim tarelkasiga ozgina choʻchqa goʻshtidan solish uchun qoʻlini choʻzganida yengi moyga tegib ketdi.