Tasodifiy hikoya: Odno bahonasida kayf..
Wu kuni uyga oyog'im yerga tegmay yengil quwdek uchib keldim 4 soat davomida olgan lazzatim ichimga ...davomi

— Ustoz! — deya davom etdi Stella. — Bu odam abadiy yoʻq boʻlsinmi yoki vaqtincha yoʻqolsinmi? Buyur!

Nikodim kulib yubordi. Bu gap unga yosh bolalarga xos tentaklik boʻlib tuyuldi. Ruhoniyga oʻxshaydigan bu kalta oyoq maymun Terkovskiy kabi nufuzli bir odamni nimayam qila olardi? Lekin shu zahoti u Vinderning kelishiga juda oz vaqt qolganini esladi. Shundan soʻng hammasi tamom boʻladi. Terkovskiy Vinder bilan gapni bir joyga qoʻyadi-yu, keyin... Qani endi shunday qilinsaki, oʻsha paytda Terkovskiy Varshavada boʻlmasa.
— Terkovskiyni Afrikaga joʻnatib, u yerda daraxtga bogʻlab qoʻying yoki, umuman, jahannamga joʻnating? — dedi alam bilan Dizma.
— Qachon? — deya qat’iy ohangda soʻradi Stella.
— Shu bugun boʻlsa ham mayli... Ha-ha-ha!.. Bu deyman, juda quvnoq ayol ekansiz-ku! Boʻpti, choʻpchak aytishni yigʻishtiraylik. Xoʻsh, misteriyani nima qilamiz?

Xonimlar marosim belgilangan muddatda amalga oshirilishini qat’iyan talab etishdi va bundan boʻyin tovlaydigan odamning biror falokatga uchrashi muqarrar ekanligini shama qilishdi. Bundan qoʻrqib ketgan Dizma darhol taslim boʻla qoldi va Uchrangli Yulduz lojasining ikkinchi yigʻinini oʻz uyida oʻtkazishga rozilik bildirdi.

Kechqurun u koʻngil ochish uchun Vareda bilan «Voha»ga bordi va uyiga qaytgach, tosh qotib uxlab qoldi.

Ertalab Stella bilan Lyalya yetib kelib, Dizma ularning ixtiyoriga berib qoʻygan kvartirani batamom ostin-ustun qilib tashlashdi. Dizma misteriyani konspiratsiya qonunlariga amal qilib oʻtkazishga qaror qildi va muhtaram Ignatiyga dam olish uchun uch kunga javob berib yubordi. Shu boisdan ham mebellarni u yoqdan-bu yoqqa surish, gilamlarni bir xonadan ikkinchi xonaga tashish kabi barcha ogʻir ishlar uning zimmasiga tushdi. Bir hisobga Nikodim bu ishdan xursand ham boʻldi — anovi Terkovskiy toʻgʻrisida, Vinderning Varshavaga kyolishi bilan bogʻliq.boʻlgan xavf-xatarni oʻylashga vaqti yoʻq edi.

Xonimlar, chamasi, unutishgan boʻlishsa kerak, Terkovskiyni ortiq esga solishmayotgandi.

«Unutishgan boʻlishsa juda yaxshi, — deya oʻylardi Dizma. — Kecha ularga bekor aytdim oʻzi».

Nikodim jon-jahdi bilan mebellarni u yoqdan-bu yoqqa surar va xonadan xonaga gilam tashirdi.

Kechga tomon u shu qadar charchadiki, yotoqxonaga kirib, ichidan qulflab olsa jon-joi derdi. Ammo qayoq-da! Yotoqxona ham, boshqa uch xona ham, vanka boʻlmasi ham «rohibalar» uchun moʻljallab qoʻyilgandi.

Soat oʻn birda dahshatli falokat sodir boʻldi Xonimlardan biri soʻnggi daqiqada eri kelib qolgaii tufayli misteriyaga kelolmasdigʻini xabar qildi. Ustavga binoan marosimda albatta oʻn ikki «rahiba» ishtirok etishi lozim edi. Xonimlar oʻzlarini qoʻyarga joy topolmay qoldilar.

Nikodim darhol misteriyani kelasi haftaga qoldirishni taklif qilgan edi, biroq Stella gʻazab bilan, bunday qilish ustavni buzish bilan barobarligi va oʻzi bunga sira ham yoʻl qoʻya olmasligini aytdi. Qiyin ahvoldan chiqish chorasini topish kerak edi. Kutilmaganda xonimlardan biri — baronessa Vel'berg chora topdi: u bir kechaga yollash mumkin boʻlgan bitta qizni tanir emish, qizga ishonsa boʻlarmish, u juda ajoyib qiz boʻlib, var'etelardan birida «Girl» ekan; baronessaning ishontirishicha, kichkina Vladaga har qanday sirni ishonish mumkin emish.

Boʻlak chora qolmagan edi. Kichkina Vladani taklif qilishga jazm etishdi. Shu zahoti unga telefon qilishdi. Avvaliga qiz bugun dansingda uchrashishi lozim boʻlgan rashkchi jazmanini roʻkach qilib, misteriyaga kelishdan bosh tortdi. Biroq keyin yuz zlotiylik kredit biletining daragini eshitib, rozi boʻldi.

Shundan soʻng misteriya barcha qoidalarga amal qilingan holda, qoq yarim kechada boshlandi.

Soat birda, iblis chaqirilayotgan paytda kichkina koʻngilsizlik sodir boʻldi: hushidan ketayozgan Vlada yigʻlab yubordi va uyimga ketaman, deya xarxasha qila boshladi. Uni arang toʻxtatishdi. Qiz peyotl qoʻshilgan vinodan ichgach, ancha tinchib qoldi.

Soat ikkida rais Nikodim Dizmaning mehmonxonasi butunlay agʻdar-toʻntar boʻlib ketdi. Shu tobda u taniqli davlat arbobining mehmonxonasiga sira ham oʻxshamay qolgandi. U koʻproq dudxona yoki qadimgi Rimdagi bugʻxonalarga oʻxshardi .

Misteriya qatnashchilari xonalarga tarqalishganida darparda chetidagi tirqishdan dekabr' tongiiing ilk nurlari endigina moʻralay boshlagan edi. Jang maydonida faqat Buyuk Oʻnuchinchi qoldi. U devorga suyanib oʻtirganicha shunday xurrak otardiki, deraza oynalari qimirlardi.

Nikodim vaqt peshindan ogʻganida uygʻondi. Uning azbaroyi sillasi quriganidan miyasi gʻuvullardi.

U oʻrnidan turib kiyindi-da, borib yotoqxonaga nazar tashladi. «Rohibalar» uygʻona boshlashgan edi. Vannaxona tiqilinch edi. Xonimlar Nikodim bilan birin-ketin xayrlashib, oyoqlarini arang surgashganicha, uy-uylariga tarqalisha boshlashdi.

Nihoyat, Dizma yolgʻiz oʻzi qoldi. U barcha oynalarni ochib tashladi va zoʻr-bazoʻr qimirlab, kvartirani tartibga solmoqchi boʻldi.

U pianinoni joyigʻa surib qoʻymoqchi boʻlib turganida koʻcha eshikning qoʻngʻirogʻi jiringlab, Kshepitskiy kirib keldi.
— Ehe, pan Nikodim! — dedi u kulib. — Bu yerda rosa bazmi jamshid boʻlganga oʻxshaydi-ku.

Kunitskiy qamoqqa olinganidan soʻng u oʻz boshligʻi bilan juda apoq-chapoq boʻlib ketganidan uni nomini atab chaqira boshlagan edi.
— He, yer yutsin oʻsha mochagʻarlarni! — deya toʻngʻilladi qovogʻini solib Dizma.
— Bu deyman, rangingizda rang qolmabdi-ku! — dedi ajablanib Kshepitskiy. — Bunaqa ishlarni yaxshi koʻrishingizni bilmagan ekanman.
— Padariga la’nat bu ishning!
— Demak, hirsni oʻldirish uchun shunday qilibsiz-da?
— Boʻldi, muncha tirgʻilmasangiz, jin ursin sizni! — dedi zardasi qaynab Dizma. — Undan koʻra yordamlashib yuboring.
— Nega oʻzingiz ishlayapsiz? Ignatiy qayoqqa ketdi? Dizma javob berish oʻrniga pishqirib ishlayverdi. Nihoyat, u bir soʻkinib qoʻydi-da, oʻzini divanga tashladi.

Kshepitskiy papiros tutatdi.
— Toʻgʻri Reyxning oldidan kelyapman.
— Xoʻsh?
— Kunik nnhoyat shashtidan tushibdi. Sovuq, qorongʻi kamerada yotib, ta’zirini yebdi. Lekin u xotini bilan yuzlashtirishlarini talab qilgan emish. Reyx unga Ninaning sizga yozgan soʻnggi xatini koʻrsatgandan keyingina tinchibdi. Yuz ming zlotiyga rozi emish, faqat anovi sirini fosh etuvchi hujjatlarni qaytib berishni shart qilib qoʻyayotganmish.
— Xoʻsh, Reyx nima deyapti?
— Reyx bunday shartga koʻnadigan ahmoqlardan emas, u oʻsha hujjatlarni jinoiy qidiruv arxivida emas, shaxsan oʻz uyida saqlashni va’da qilibdi, xolos.
— Kunitskiy rozi boʻlibdimi, ishqilib?
— Oʻylab koʻrish uchun yana bir kun muhlat olibdi. Qoʻrqmang. Albatta rozi boʻladi.

Kshepitskiy oʻrnidan turib, papirosidagi kulni chertib tushirdi-da, qoʻshib qoʻydi:
— Siz esa, oʻz navbatingizda, Ninaga erining ozod qilib, oʻz xohishi bilan chet elga joʻnayotganini xabar qilib qoʻyishingiz kerak. Hm... Unga hatto, chol bor pulining yarmini olib ketayotibdi, deb yozishingiz ham mayli. Shundan soʻng uning koʻngli joyiga tushadi.
— Ha, bir oz aldab qoʻysak yomon boʻlmaydi, — deya gap qotdi Dizma bir oz xayol surib turgach. —