Tasodifiy hikoya: Real voqea
Salom.ismim shohruh.meni bitta g'uncha ismli qo'shnim bor.karoche u jalab har kimga bir siktiradi.pu...davomi

qadam. U menga termulgani-termulgan.
-Mulla kechikdimi? Keyin ham nikoh o‘qitaveramiz, -dedi u va o‘rnidan turmoqchi bo‘ldi. Shu payt, aytsam ishonmaysiz, eshikni kimdir tepib ochdi. 4-5 ta militsiya xodimlari kirib keldi. YO Xudo, karomatingdan o‘rgilay. Sen borsan. Meni bir lahza ham unutmading. Men ham sendan najot kutdim.
To‘laroqdan kelgan militsioner "Zargar”ning "Bars, bos” deb bergan buyrug‘ini eshitiboq, itni otib tashladi. Eshikdan kirib kelgan ikki barzangi bilan ham olishuv bo‘ldi. Ularni kishanlashgach:
-Sen qo‘lga tushding, Hasan Suyarov. Ukang Husan ham qo‘lga olingan, -dedi.
-Xoin kim, qani meni qo‘riqchilarim? "Zargar” yonidagi knopkani bosmoqchi bo‘ldi.
-Uy qurshovda. Sen yolg‘izsan. Qarshilik ko‘rsatib o‘tirma. Yana o‘sha militsioner o‘q uzdi. Qo‘lidan jarohatlangan "Zargar” meni ildamlik bilan o‘ziga tortdi. Bo‘ynimdan mahkam ushlab oldi.
-Qimirlasalaring qizni o‘ldiraman.
U qo‘liga qayerdandir pichoq olibdi. Meni orqaga sudrardi. Birdan Anjelikaning "yer osti yo‘li narigi uyga olib boradi, bu yo‘lning eshigi o‘z xonasida” degani yodimga tushdi. Agar biz yo‘lga tushsak, yana militsionerlar izni yo‘qotishadi. Organ xodimlari noiloj qolishadi. Ular meni ayab turishgani bilinib turardi. Baxtiyor aytgan vaziyat shu emasmi? "Zargar” gilam ustini oyog‘i bilan paypaslayotganda men uning pichoq ushlagan qo‘lidan tishlab oldim va Baxtiyor o‘rgatgan "chil” usulini qo‘lladim. Mening qarshiligimni kutmagan, g‘aflatda qolgan "Zargar” oyog‘im ostiga yiqilib tushdi. Men uni tepishdan o‘zimni to‘xtatolmasdim. Yigitlar ildam kelib uning qo‘liga kishan solishdi. Rangi oqarib ketgan "Zargar” menga qahr bilan qaradi va so‘kindi. U xodimlardan faqat xoinning ismini aytishlarini talab qilardi. Olib ketishayotganda eshik oldida yotgan itiga qaradi. Og‘ir xo‘rsindi. Shu lahza Farida opa chimildiq ko‘tarib keldi va hayronu lol qarab qoldi. "Zargar” uning qo‘lidagi atlas matoga ayanchli tikildi va "Onamning armoni ushalmadi. Kelin bexosiyat keldi”, -dedi. Men ozod edim. Men kalxat changalidan oson qutuldim. Bari ko‘z ochib yumguncha sodir bo‘ldi. Aynan endi qutulib ketish haqida o‘ylamay qo‘ygan paytimda-ya. O‘kirib yig‘lab yubordim. To‘g‘risi, o‘sha militsiya xodimi dadajonimga juda o‘xshardi. Yoshi ham to‘g‘ri kelardi. U sochlarimdan silab "kechikmadikmi, bolajonim” dedi. Ko‘zlarida hayajon bor edi.
I-Kechikmadingiz, biroq men sizlarni o‘n yildan beri kutayotgandekman, -dedim.
-U senga qo‘l tekkizgani yo‘qmi, ona qizim?
-Yo‘q, xavotirlanmang. Negadir mulla kechikdi. Bu ham mening baxtim.
-Mana bu kishi tergovchi Sa’dullayev. Suhbatlashib tur. Biz uyni tintuv qilishimiz kerak.
-"Zargar”ning yer osti yo‘li bor. Yo‘lning narigi yog‘idagi uy ham shuniki.
-Bilamiz. Bizda uyning sxemasi bor.
-Sizlarga Baxtiyor aytdimi?
-Yo‘q. Bizga o‘zing qamalgan uyni ko‘rsatasan. Keyin suhbatlashamiz.
Tergovchi ohorlik kiyingan. Hamma formada bo‘lsa, u kishi kostyum-shimda. Galstuk taqib olgan. Qorachadan kelgan kishi ekan. U telefon orqali yana bir guruh operativ xodimlar berilishini so‘radi.
-Hali sen bilan uzoq gaplashamiz, Xolida. Hozircha dam olib tur, -dedi muloyimgina.
Men bu uyda bir minut ham turgim yo‘qligini aytdim.
-Hozir. Guruh yetib kelsa, o‘sha uyga boramiz.
-Qarshiga ketishni istayman. Menga ozroq pul berib turing. Chaqirganingizda qarzimni uzaman, -dedim.
-Mayli. Biroq kemaga tushganning joni bir. Shoshilma, -dedi tergovchi. Divanga o‘tirib o‘yga toldim. Anjelika qo‘rqib gapirib bergan, Rashid bir gapiga ilhaq bo‘lgan "narko qiroli” osonlikcha taslim bo‘ldi-ku. Har qalay u g‘aflatda qoldi. Uni kim sotdiykan? Bu savol meni ham qiziqtirardi.
Kim meni qutqardi? Kim "Zargar”ni sotdi? Voqealarni kutilmaganda, juda tez sodir bo‘lgani meni shoshirib qo‘ydi. Bundan o‘n kun oldin ham xuddi shunday aqlim shoshgan edi. Bir necha daqiqalar ichida Rasul do‘xtir o‘lgan va men asiraga aylangan edim. Men endi bir daqiqa ham inson umrini alg‘ov-dalg‘ov qilib yuborishi, yoinki halovat ato etishi mumkinligiga ishonardim. Agar Baxtiyor bo‘lmasa, ertangi kunga umidlantirmasa, o‘shalarga qarshi olishishga undamasa, men ham ba’zi xotin-qizlarga o‘xshab o‘z jonimga qasd qilishni yagona yo‘l, deb bilgan bo‘larmidim. O‘n kun shu do‘zax olovida kuyib kul bo‘lmaslikdan meni Baxtiyor asradi. Ko‘ngil qursin. Mening xaloskorim Baxtiyor bo‘lishini buncha istamasa. Ehtimol, u ham do‘konlarda sang‘ib yurgandir. Men tergovchining "Neksiya”sida o‘tirib, tezkor guruh vakillarining ishini kuzatdim. Militsiyada ishlash ham oson emas ekan. Ular to "Zargar”ning xonasiga kirguncha ham necha mushtumzo‘rlar bilan olishgan. O‘ntacha odamning qo‘liga kishan solingan holda maxbuslar mashinasiga mindirilganligini o‘z ko‘zim bilan ko‘rdim. Uyni tintuv qilishga ham ikki soatlar vaqt ketdi-yov. Uydan nasha topilgani haqida ham tergovchiga ma’lum qilishdi. Narkoqiroliman, deb kekirdagini cho‘zib yurgan bu naynovning holiga maymunlar yig‘ladi. To‘y qilarmish, chimildiq ko‘rarmish. Qiziq, nega mulla kechikdi? Rashid jo‘natmadimikan? "Zargar”ning haydovchisi ham negadir qaytmadi. Har qalay tushim o‘ngidan keldi. Dadajonimning ruhi meni qo‘lladi. Biroq huvullagan o‘sha uyda dadamsiz qanday yasharkanman? Men ikki insonning o‘limiga aybsiz aybdor bo‘lib qoldim-ku. Hali qancha ta’na-dashnomni ham ko‘tarishim kerak. O‘n kun uyidan chiqib ketgan, banditlarning qo‘lida bo‘lgan, degan malomatlar toshi ham boshimni yorishga shay. Skameykada o‘tirib, kuni bo‘yi g‘iybat so‘zlar bilan hovurini bosadigan ayollar ham ancha kun saqich qilib chaynaydigan mavzu bo‘ldi. Har qalay, xudoning oldida pokman-ku.
Tergovchi va ikki militsiya mashinaga o‘tirdi. Qolganlari toshkentliklar ekan. Demak, Toshkentga "Neksiya”da kelgandim, "Neksiya”da qaytarkanman. Qaytish nasib etganiga ming shukur. Jonim chiqsa ham kindik qonim tomgan joyda chiqsin.
Qoraqamishga yo‘l oldik. Ular mendan yo‘lni so‘rasa, qanday qilaman, o‘n kun turgan joyingni bilmaysanmi, deyishadi, deb cho‘chib turgandim. Biroq, ular hech adashmay uyni topib kelishdi. Demak, "Zargar”ning koshonasini ham, Rashidning makonini ham aniq bilgan odam aytgan. Baxtiyor bilan Ernest "Zargar” haqida ko‘p narsa bilmas edi. Faqat Anjelika va Rashid uning makoni, sir-asroridan voqif edi. O‘ylab o‘yimga yetolmadim. Manzilga yetib yana bir qiziq holatga duch keldim. Bu yerda ham militsiya xodimlari bor edi. Tergovchi meni ham uyga olib kirdi. Ayrim holatlarni videotasvirga olish kerak ekan. Yaratganning irodasini qarangki, meni zanjirband qilganlar, haqoratlaganlar qo‘llari orqaga qayrilgan holda kishanlangan, tizzalab bosh egib o‘tirishardi.
Hamkasblar ko‘rishishib, bir-birini voqeadan xabardor etishdi. Yarim-yorti eshitgan gaplarimga ko‘ra, meni "Zargar”nikiga olib ketishgandan so‘ng bozor-o‘char qilib qaytgan Baxtiyor qattiq g‘azablanibdi. U hech narsa so‘rab-netib o‘tirmay to‘g‘ri Badr dam olayotgan xonaga kiribdi. Qattiq mushtlashuvdan so‘ng Baxtiyor hushsizlangan Badrni zanjirlab qo‘ygan. Ernest kirib kelib Badrning tarafini olgandan keyin Baxtiyor uni ham urib, qo‘l-oyog‘ini